گرایش کودکان به غذاهای سرخ‌کرده یا سوخاری‌ها دلایل گوناگونی دارد که اغلب به عوامل بیولوژیکی، روانی و محیطی مرتبط می‌شود. تحقیقات علمی نشان می‌دهند که سه دلیل اصلی برای این علاقه وجود دارد:

1. حس لذت‌بخش از طعم و بافت: غذاهای سوخاری معمولاً حاوی چربی و نمک بالا هستند، که این دو عامل به طور طبیعی حس لذت‌بخشی ایجاد می‌کنند. چربی‌ها نه‌تنها طعم غذا را بهتر می‌کنند، بلکه به حس سیری کاذب نیز منجر می‌شوند. کودکان نیز به دلیل حساسیت بالاتر به طعم‌های شیرین و چرب نسبت به بزرگسالان، به این نوع غذاها علاقه بیشتری پیدا می‌کنند.

2. پاسخ به تأثیرات روانی و اجتماعی: در برخی از خانواده‌ها و محیط‌های اجتماعی، غذاهای سرخ‌کرده به‌عنوان یک پاداش یا بخش ویژه‌ای از مهمانی‌ها تلقی می‌شوند. بنابراین کودکان با دیدن اینکه این غذاها برای مناسبت‌های خاص مصرف می‌شوند، احساس می‌کنند این غذاها ارزشمند یا خاص هستند.

3. وابستگی به الگوهای غذایی زودهنگام: پژوهش‌ها نشان داده‌اند که تجربه‌های غذایی کودکان در سال‌های ابتدایی زندگی‌شان تأثیر عمیقی بر ذائقه و انتخاب‌های غذایی آن‌ها در آینده دارد. مصرف زیاد غذاهای سرخ‌کرده در کودکی می‌تواند به این عادت تبدیل شود.


  بنابراین، علاقه کودکان به غذاهای سوخاری به ترکیبی از عوامل بیولوژیکی، روانی و عادات زودهنگام غذایی برمی‌گردد.