میزان پروتئین  در بخش‌های مختلف گوشت مرغ بسته به نوع بخش متفاوت است. به طور کلی، مرغ منبع بسیار خوبی از پروتئین است و در بخش‌های مختلف بدن آن، میزان پروتئین به شرح زیر است و میزان چربی در بخش‌های مختلف گوشت مرغ متفاوت است و بسته به اینکه با پوست یا بدون پوست مصرف شود، تغییر می‌کند. در اینجا میزان چربی  و پروتئین در بخش‌های اصلی مرغ به طور تقریبی (در هر 100 گرم) آورده شده است:

1. سینه مرغ بدون پوست و استخوان:
پروتئین: حدود 31 گرم 
این بخش کم‌چرب‌ترین قسمت مرغ است و بیشترین مقدار پروتئین را دارد.

2. سینه مرغ بدون پوست و استخوان:
چربی: حدود 3.6 گرم،این بخش کم‌چرب‌ترین قسمت مرغ است و بیشتر برای افرادی که به دنبال رژیم کم‌چرب هستند، مناسب است.

3. سینه مرغ با پوست:
چربی: حدود 7.8 گرم،پوست مرغ حاوی مقدار زیادی چربی است و به همین دلیل اگر با پوست مصرف شود، میزان چربی افزایش می‌یابد.

4. ران مرغ بدون پوست و استخوان:
پروتئین:حدود 24 گرم 
ران مرغ چرب‌تر از سینه است و در نتیجه کالری بیشتری دارد، اما همچنان منبع خوبی از پروتئین است.

5. ران مرغ بدون پوست و استخوان:
چربی: حدود 9.2 گرم،ران مرغ نسبت به سینه چرب‌تر است و به همین دلیل در بسیاری از رژیم‌های غذایی محدودتر مصرف می‌شود.

6. ران مرغ با پوست:
چربی: حدود 15.5 گرم،پوست ران مرغ نسبت به سینه چربی بیشتری دارد و مصرف آن باعث افزایش قابل‌توجه چربی دریافتی می‌شود.

7. بال مرغ:
حدود 23 گرم پروتئین
این بخش شامل پروتئین متوسط و چربی بیشتری نسبت به سینه است.

8. بال مرغ بدون پوست:
• چربی: حدود 8.1 گرمبال مرغ، حتی بدون پوست نیز حاوی چربی بیشتری نسبت به سینه است.

9. بال مرغ با پوست:
• چربی: حدود 16.6 گرممصرف بال مرغ با پوست به دلیل میزان بالای چربی، کالری بیشتری به بدن می‌رساند.

8. ساق ران مرغ (قسمت پایینی ران):
حدود 28 گرم پروتئین
ساق ران پروتئین بالاتری نسبت به ران و کمی چربی بیشتری دارد.

10. ساق ران مرغ (قسمت پایینی ران) بدون پوست:
• چربی: حدود 5.7 گرمساق ران نسبت به ران مرغ کمی چربی کمتری دارد، اما همچنان چرب‌تر از سینه است.

11. ساق ران مرغ با پوست:
• چربی: حدود 11.2 گرمپوست باعث افزایش قابل توجه چربی می‌شود.

نتیجه‌گیری:
بخش‌های مختلف مرغ دارای مقادیر متفاوتی از چربی و پروتئین هستند. سینه مرغ بدون پوست کم‌چرب‌ترین بخش است، در حالی که بخش‌هایی مانند ران و بال مرغ، به خصوص با پوست، چربی بیشتری دارند. افرادی که به دنبال کاهش مصرف چربی هستند، بهتر است از بخش‌های کم‌چرب‌تر و بدون پوست استفاده کنند،این مقادیر تقریبی هستند و ممکن است بسته به نوع مرغ و روش پخت کمی متفاوت باشند.

همواره با این مسئله رو به رو بوده ایم که مصرف گوشت سفید بهتر است یا گوشت قرمز. این موضوع  برای سالمندان که نسبت به هضم و جذب غذا حساسیت بیشتری دارند، اهیمت پیدا می کند.

از لحاظ حجم مصرف، گوشت قرمز (گوسفند و گوساله) در رده اول قرار میگرد و بعد از آن گوشت سفید نظیر گوشت پرندگان و سپس ماهی و محصولات دریایی در رده های بعدی قرار میگیرند. به این نکته میبایست اشاره کرد که پروتئین گوشت ارزش غذایی به مرابت بالاتری نسبت به پروتئین گیاهی دارد. و املاح معدنی گوشت قرمز بیشتر از گوشت سفید است.

در این ماده غذایی انواعی از پروتئین ها و مواد مغذی که برای رشد و سلامت بدن و دستگاه عصبی همچنین رشد و نموجنین بسیار موثر می باشد قرار دارد. مانند منیزیم، کلیسم، روی و آهن که جلوگیری از کم خونی و فقر آهن می کند، ویتامین B12  و B6 و.......

آهن در گوشت قرمز به مراتب بیشتر از گوشت سفید می باشد و بدن انسان هم آهن گوشت قرمز را دو برابر بیشتر از آهن مواد غذایی دیگر مانند سبزیجات جذب می کند. افرادی که دارای کم خونی هستند (زنان، کودکان) موثرترین ماده غذایی در تامین آهن مورد نیاز ، مصرف جگر می باشد و بعد از آن استفاده از گوشت قرمز

مصرف روزانه مورد نیاز افراد از این گروه ماده غذایی حدودا 60 تا 90 گرم گوشت قرمز، مرغ و ماهی می باشد. اما در مصرف گوشت همواره میبایست به نکاتی توجه کرد از جمله:

اگر دارای وزن متعادل و یا اضافه ورزن هستید همواره از گوشت کم چرب استفاده نکنید و در زمان پخت چربی را از گوشت جدا کنید. همچنین گوشت سفید بدون پوست مصرف نمایید. ماهی و حبوبات در برنامه غذایی نقش بسیار موثری دارد.

از سرخ کردم گوشت و مواد غذایی پرهیز نمایید.

از مصرف زیاد مغز، کله و پاچه و غذاهای این چنینی خودداری نمایید. مخصوصا رعایت این مورد برای سالمندان حیاتیست.

گوشت سفید در مقایسه با گوشت قرمز چربی و در واقع انرژی و کالری کمتری دارد. به عنوان مثال 100 گرم گوشت مرغ حدودا دارای 190 کیلو کالری می باشد و کلسترول آن 89 میلی گرم است که در مقایسه با گوشت قرمز مقدار کمی است. از نظر پروتئین، گوشت مرغ و گوشت قرمز یکسان میباشند اما بدلیل چربی کمتر مرغ، انرژی دریافتی از آن کمتر می باشد.

 همچنین گوشت بوقلمون در مقایسه با گوشت سفید و گوشت مرغ از میزان کالری بسیار کمتری برخوردار است.

گوشت شتر مرغ در دسته گوشت های قرمز قرار میگیرد اما خصوصیات منحربه فردی داراست. گوشت آن بسیار نرم، ترد و زود هضم است. میزان چربی آن کم بوده 66% کمتر از گوشت گاو و حتی کمتر از گوشت مرغ می باشد. میزان مواد مغذی و آهن آن تقریبا هم سطح با گوشت قرمز است بنابراین برای افرادی که دچار مشکلات قلبی و عروقی هستند گزینه خوبیست.

استفاده مداوم از گوشت قرمز منجر به غلظت کلسترول، تری گلیسیرید و اسید اوریک شده و در پی آن بیماری های قلبی عروقی را به دنبال دارد. بنابراین زمانی که شما با کمبود ویتامین ها و مواد مغذی رو به رو نیستید و دچار لاغری مفرط نمی باشید سعی کنید در مصرف گوشت قرمز اعتدال را رعایت نمایید و در وعده های غذایی اتان گوشت مرغ و ماهی را قرار دهید.