برای عضلهسازی و تقویت عضلات پا، ورزشکاران به میزان پروتئین کافی در رژیم غذایی نیاز دارند. مقدار پروتئین موردنیاز به عواملی مثل وزن بدن، شدت تمرین و سطح فعالیت فرد بستگی دارد. برای ورزشکارانی که به دنبال عضلهسازی هستند، معمولاً مصرف روزانه حدود ۱.۶ تا ۲.۲ گرم پروتئین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن توصیه میشود.
بهطور مثال، یک ورزشکار ۷۰ کیلوگرمی برای عضلهسازی باید حدود ۱۱۲ تا ۱۵۴ گرم پروتئین در روز مصرف کند. بهتر است این پروتئین را از منابع متنوعی مانند گوشت سفید و قرمز، ماهی (مانند سالمون)، تخممرغ، لبنیات و منابع گیاهی مانند عدس و لوبیا تأمین کرد. همچنین تقسیم مصرف پروتئین در طول روز (بهویژه بعد از تمرین) به افزایش کارایی عضلهسازی کمک میکند.
میزان پروتئین در بخشهای مختلف گوشت مرغ بسته به نوع بخش متفاوت است. به طور کلی، مرغ منبع بسیار خوبی از پروتئین است و در بخشهای مختلف بدن آن، میزان پروتئین به شرح زیر است و میزان چربی در بخشهای مختلف گوشت مرغ متفاوت است و بسته به اینکه با پوست یا بدون پوست مصرف شود، تغییر میکند. در اینجا میزان چربی و پروتئین در بخشهای اصلی مرغ به طور تقریبی (در هر 100 گرم) آورده شده است:
1. سینه مرغ بدون پوست و استخوان:
پروتئین: حدود 31 گرم
این بخش کمچربترین قسمت مرغ است و بیشترین مقدار پروتئین را دارد.
2. سینه مرغ بدون پوست و استخوان:
چربی: حدود 3.6 گرم،این بخش کمچربترین قسمت مرغ است و بیشتر برای افرادی که به دنبال رژیم کمچرب هستند، مناسب است.
3. سینه مرغ با پوست:
چربی: حدود 7.8 گرم،پوست مرغ حاوی مقدار زیادی چربی است و به همین دلیل اگر با پوست مصرف شود، میزان چربی افزایش مییابد.
4. ران مرغ بدون پوست و استخوان:
پروتئین:حدود 24 گرم
ران مرغ چربتر از سینه است و در نتیجه کالری بیشتری دارد، اما همچنان منبع خوبی از پروتئین است.
5. ران مرغ بدون پوست و استخوان:
چربی: حدود 9.2 گرم،ران مرغ نسبت به سینه چربتر است و به همین دلیل در بسیاری از رژیمهای غذایی محدودتر مصرف میشود.
6. ران مرغ با پوست:
چربی: حدود 15.5 گرم،پوست ران مرغ نسبت به سینه چربی بیشتری دارد و مصرف آن باعث افزایش قابلتوجه چربی دریافتی میشود.
7. بال مرغ:
حدود 23 گرم پروتئین
این بخش شامل پروتئین متوسط و چربی بیشتری نسبت به سینه است.
8. بال مرغ بدون پوست:
• چربی: حدود 8.1 گرمبال مرغ، حتی بدون پوست نیز حاوی چربی بیشتری نسبت به سینه است.
9. بال مرغ با پوست:
• چربی: حدود 16.6 گرممصرف بال مرغ با پوست به دلیل میزان بالای چربی، کالری بیشتری به بدن میرساند.
8. ساق ران مرغ (قسمت پایینی ران):
حدود 28 گرم پروتئین
ساق ران پروتئین بالاتری نسبت به ران و کمی چربی بیشتری دارد.
10. ساق ران مرغ (قسمت پایینی ران) بدون پوست:
• چربی: حدود 5.7 گرمساق ران نسبت به ران مرغ کمی چربی کمتری دارد، اما همچنان چربتر از سینه است.
11. ساق ران مرغ با پوست:
• چربی: حدود 11.2 گرمپوست باعث افزایش قابل توجه چربی میشود.
نتیجهگیری:
بخشهای مختلف مرغ دارای مقادیر متفاوتی از چربی و پروتئین هستند. سینه مرغ بدون پوست کمچربترین بخش است، در حالی که بخشهایی مانند ران و بال مرغ، به خصوص با پوست، چربی بیشتری دارند. افرادی که به دنبال کاهش مصرف چربی هستند، بهتر است از بخشهای کمچربتر و بدون پوست استفاده کنند،این مقادیر تقریبی هستند و ممکن است بسته به نوع مرغ و روش پخت کمی متفاوت باشند.
اهمیت کشف پروتئینها:
کشف و درک ساختار و عملکرد پروتئینها تأثیر بسیاری بر زیستشناسی، پزشکی و داروسازی داشته است. امروزه دانشمندان با استفاده از دانش پروتئینها میتوانند داروهای جدیدی برای درمان بیماریها طراحی کنند، بیماریهای ژنتیکی را بهتر درک کنند و حتی فناوریهای جدیدی مانند ویرایش ژن (CRISPR) را توسعه دهند که بهطور مستقیم با پروتئینها در ارتباط است.
پروتئین یکی از سه درشتمغذی اصلی (همراه با کربوهیدرات و چربی) است که برای حفظ و رشد بدن انسان ضروری است. پروتئینها از واحدهای کوچکتری به نام اسیدهای آمینه تشکیل شدهاند و این اسیدهای آمینه به ترتیبهای مختلف با یکدیگر پیوند میخورند تا پروتئینهای متفاوتی ایجاد کنند.
انواع و عملکردهای پروتئین در بدن:
1. ساخت و ترمیم بافتها: پروتئینها برای رشد و تعمیر بافتها ضروری هستند. بهخصوص عضلات، پوست، و سلولهای خون به پروتئین نیاز دارند تا پس از آسیب ترمیم شوند.
2. ساختارهای بدنی: پروتئینها ساختارهایی مانند کراتین (در مو و ناخن)، کلاژن و الاستین (در پوست و بافتهای پیوندی) را تشکیل میدهند که به بدن استحکام و پایداری میدهند.
3. انتقال مولکولها: برخی پروتئینها مانند هموگلوبین نقش حمل و نقل دارند. هموگلوبین در گلبولهای قرمز وجود دارد و اکسیژن را از ریهها به بافتهای بدن انتقال میدهد.
4. تولید آنزیمها و هورمونها: بسیاری از آنزیمها که واکنشهای شیمیایی را در بدن تسریع میکنند از جنس پروتئین هستند. همچنین هورمونها، مانند انسولین و هورمون رشد نیز پروتئینی هستند و نقش مهمی در کنترل عملکردهای بدنی دارند.
5. دفاع ایمنی: پادتنها (آنتیبادیها) که بخشی از سیستم ایمنی بدن هستند، از پروتئین ساخته شدهاند و به شناسایی و از بین بردن عوامل بیماریزا مانند ویروسها و باکتریها کمک میکنند.
6. منبع انرژی: در مواقعی که منابع کربوهیدرات و چربی کافی نباشند، پروتئینها به عنوان منبع انرژی استفاده میشوند، هرچند بدن ترجیح میدهد که از پروتئین به عنوان منبع انرژی استفاده نکند و آن را برای عملکردهای حیاتی حفظ کند.
منابع پروتئین
پروتئینها در مواد غذایی مانند گوشت، ماهی، تخممرغ، لبنیات، حبوبات، آجیلها و برخی سبزیجات (مانند اسفناج و بروکلی) یافت میشوند.
گوشت گوسفند مزایای غذایی و طعمی خاصی دارد که آن را نسبت به سایر انواع گوشتها متمایز میکند. برخی از این مزایا عبارتند از:
1. سرشار از مواد مغذی و ویتامینها
• گوشت گوسفند غنی از ویتامینهای گروه B، به ویژه B12، B6، و نیاسین است که در سلامت مغز و سیستم عصبی نقش مهمی دارند.
• همچنین، منبع بسیار خوبی از آهن، روی و فسفر است که در افزایش سطح انرژی، بهبود سلامت استخوانها و تقویت سیستم ایمنی نقش مهمی دارد.
2. پروتئین با کیفیت بالا
• پروتئین موجود در گوشت گوسفند بسیار کامل و باکیفیت است، به این معنی که شامل تمام اسیدهای آمینه ضروری است. این امر برای رشد و ترمیم بافتها و عضلات بسیار مفید است و به ورزشکاران، افراد مسن و کسانی که نیاز به بازسازی بافتی دارند توصیه میشود.
3. چربیهای سالمتر
• چربی گوشت گوسفند به نسبت گوشت گاو و برخی از گوشتهای دیگر ترکیبات چربی سالمتری دارد. این چربیها حاوی اسیدهای چرب امگا-3 و CLA (اسید لینولئیک کونژوگه) هستند که به بهبود سلامت قلب، کاهش التهابات، و تقویت سیستم ایمنی کمک میکنند.
• CLA موجود در گوشت گوسفند به عنوان یک چربی مفید شناخته میشود و در متابولیسم چربی بدن و کاهش چربی اضافی نقش دارد.
4. هضم آسانتر
• گوشت گوسفند در مقایسه با گوشت گاو یا برخی از انواع گوشتهای دیگر فیبر عضلانی نرمتری دارد و همین موضوع باعث میشود که هضم آن برای دستگاه گوارش آسانتر باشد.
• در نتیجه، مصرف آن برای افرادی که مشکلات گوارشی دارند مناسبتر است.
5. طعم و عطر منحصر به فرد
• گوشت گوسفند طعم و عطر خاصی دارد که بسیاری از مردم آن را ترجیح میدهند. به دلیل طعم غنی و متنوع، در غذاهای مختلفی از آن استفاده میشود و امکان پخت و آمادهسازی انواع غذاهای سنتی و مدرن را فراهم میآورد.
6. منبع طبیعی آهن هِم
• آهن موجود در گوشت گوسفند از نوع “آهن هِم” است که بدن انسان آن را بهتر و سریعتر جذب میکند. این آهن برای پیشگیری و درمان کمخونی، به ویژه در افراد با نیاز بالا مانند زنان باردار، کودکان و سالمندان، بسیار مفید است.
7. کمتر بودن احتمال مصرف هورمونها و آنتیبیوتیکها
• معمولاً در پرورش گوسفند، نسبت به برخی از حیوانات دیگر مانند مرغ و گاو، کمتر از هورمونها و آنتیبیوتیکها استفاده میشود. این موضوع به دلیل نوع پرورش طبیعیتر گوسفند و چرای آزاد آنهاست که به مصرفکنندگان اجازه میدهد تا گوشت سالمتری مصرف کنند.
8. تنوع در استفاده
• گوشت گوسفند به دلیل ساختار و بافت خود در انواع مختلفی از غذاها استفاده میشود. این گوشت در غذاهای سنتی و بینالمللی جایگاه ویژهای دارد و میتواند در کبابها، خورشها، سوپها و غذاهای فرپز استفاده شود.
نتیجهگیری
در مجموع، گوشت گوسفند با داشتن مواد مغذی فراوان، چربیهای سالمتر، هضم آسانتر و طعمی خاص، یک انتخاب سالم و خوشمزه برای افرادی است که به دنبال یک رژیم غذایی متعادل و غنی هستند. بهویژه در فرهنگ غذایی ایرانی، گوشت گوسفند بخشی جداییناپذیر از غذاهای سنتی محسوب میشود.
برای تهیه یک صبحانه سرشار از پروتئین با استفاده از محصولات مستر قصاب ، میتوانید از تخممرغ، پنیر، گوشتهای کمچرب مثل گوشت بوقلمون یا گوشت مرغ و یا حبوبات استفاده کنید. در ادامه، یک دستور ساده و مقوی برای صبحانه پروتئینی ارائه میشود که با محصولات پروتئینی مستر قصاب قابل تهیه است:
مواد لازم:
• 2 عدد تخممرغ
• 50 گرم گوشت بوقلمون یا مرغ پختهشده (یا ژامبون کمچرب)
• 50 گرم پنیر سفید یا پنیر کمچرب
• 1 عدد نان تست کامل یا نان جو
• چند برگ اسفناج تازه یا سبزیجات
• 1 قاشق غذاخوری روغن زیتون یا کره
• نمک و فلفل به میزان لازم
طرز تهیه:
1. پخت تخممرغها: در یک ماهیتابه روغن زیتون یا کره را گرم کنید. تخممرغها را بشکنید و در ماهیتابه بپزید (میتوانید بهصورت نیمرو، املت یا آبپز تهیه کنید). نمک و فلفل بزنید.
2. گرم کردن گوشت: اگر از گوشت بوقلمون یا مرغ پختهشده استفاده میکنید، آن را به قطعات کوچک برش دهید و در ماهیتابه با کمی روغن گرم کنید. اگر از ژامبون استفاده میکنید، آن را کمی در ماهیتابه تفت دهید.
3. آماده کردن نان: نان تست یا نان جو را کمی گرم یا برشته کنید. میتوانید از توستر استفاده کنید یا آن را روی ماهیتابه گرم کنید.
4. ترکیب کردن مواد: تخممرغها، گوشت بوقلمون یا ژامبون، و پنیر را روی نان قرار دهید. چند برگ اسفناج یا سبزیجات تازه روی آن بچینید.
5. سرو صبحانه: میتوانید این صبحانه پروتئینی را با یک لیوان شیر یا ماست کمچرب همراه کنید تا پروتئین بیشتری دریافت کنید.
نکات:
• میتوانید از سبزیجات دیگری مانند گوجهفرنگی، فلفل دلمهای یا آووکادو استفاده کنید.
• اگر به دنبال پروتئین بیشتر هستید، یک تخممرغ اضافی یا تکهای پنیر به غذا اضافه کنید.
این صبحانه ترکیبی از پروتئینهای با کیفیت از تخممرغ، گوشت و پنیر است که به شما انرژی زیادی برای شروع روز میدهد.
پروتئین حیوانی میتواند تأثیرات متعددی بر سلامت استخوانها داشته باشد که هم جنبههای مثبت و هم منفی دارد. بررسیهای اخیر نشان دادهاند که پروتئین، از جمله پروتئینهای حیوانی، نقش کلیدی در حفظ تراکم استخوان و پیشگیری از پوکی استخوان دارد. در عین حال، مصرف نادرست یا بیش از حد آن میتواند اثرات معکوس ایجاد کند. در ادامه به بررسی اثرات پروتئین حیوانی بر سلامت استخوانها پرداخته میشود:
۱. تأثیرات مثبت پروتئین حیوانی بر سلامت استخوانها:
الف) تقویت ساختار استخوان:
- پروتئین برای تشکیل و حفظ توده استخوانی ضروری است. استخوانها نه تنها از مواد معدنی مانند کلسیم تشکیل شدهاند، بلکه بخش مهمی از ساختار آنها پروتئینی (عمدتاً کلاژن) است. بنابراین، دریافت کافی پروتئین برای تقویت و نگهداری این ساختار بسیار حیاتی است.
- افرادی که به اندازه کافی پروتئین مصرف نمیکنند، ممکن است تراکم استخوانهایشان کاهش یابد و در نتیجه، بیشتر در معرض خطر شکستگیها و پوکی استخوان قرار گیرند.
ب) افزایش جذب کلسیم:
- مصرف پروتئین میتواند جذب (کلسیم) در دستگاه گوارش را افزایش دهد. این موضوع بهویژه در افرادی که پروتئین کافی مصرف میکنند، میتواند به بهبود سلامت استخوانها کمک کند، زیرا کلسیم یکی از عناصر کلیدی برای تراکم استخوانها است.
ج) تقویت عضلات و حمایت از استخوانها:
- پروتئین برای تقویت عضلات نیز ضروری است و عضلات قویتر میتوانند فشار وارد شده بر استخوانها را کاهش دهند. این بهویژه برای افراد مسن که در معرض خطر سقوط و شکستگیهای ناشی از ضعف عضلات قرار دارند، اهمیت دارد. پروتئین کافی میتواند به حفظ توده عضلانی و کاهش خطر شکستگی کمک کند.
۲. تأثیرات منفی احتمالی پروتئین حیوانی بر سلامت استخوانها:
الف) افزایش دفع کلسیم از ادرار:
- یکی از نگرانیهای اولیه درباره مصرف بالای پروتئین حیوانی این بود که ممکن است باعث افزایش اسید در بدن و به دنبال آن دفع بیشتر کلسیم از استخوانها و ادرار شود. این نظریه بر اساس مطالعاتی بود که نشان دادند رژیمهای غذایی با پروتئین بالا ممکن است سطح کلسیم ادرار را افزایش دهند.
- با این حال، مطالعات جدیدتر نشان دادهاند که افزایش دفع کلسیم لزوماً به کاهش تراکم استخوان منجر نمیشود. این اثر دفع کلسیم بیشتر به میزان تعادل رژیم غذایی و وجود مواد مغذی دیگر مانند کلسیم بستگی دارد.
ب) تعادل بین پروتئین و کلسیم:
- مصرف بالای پروتئین حیوانی زمانی که با کمبود کلسیم همراه باشد، ممکن است به سلامت استخوانها آسیب برساند. به عبارت دیگر، برای اینکه پروتئین حیوانی اثر مثبتی بر استخوانها داشته باشد، لازم است که رژیم غذایی به اندازه کافی حاوی کلسیم و دیگر مواد معدنی مورد نیاز استخوانها باشد.
۳. توصیههای کلی برای بهبود سلامت استخوانها:
- مصرف متعادل پروتئین: مصرف متعادل پروتئین از منابع حیوانی و گیاهی، همراه با کلسیم و ویتامین D، برای حفظ سلامت استخوانها ضروری است.
- رژیم غذایی غنی از کلسیم: افرادی که پروتئین بیشتری مصرف میکنند، باید مطمئن شوند که دریافت کافی کلسیم دارند، زیرا کلسیم برای تقویت استخوانها و جلوگیری از پوکی استخوان ضروری است.
- فعالیت بدنی: تمرینات تحمل وزن و ورزشهای مقاومتی نیز در کنار تغذیه صحیح به تقویت استخوانها کمک میکنند.
در نتیجه، پروتئین حیوانی میتواند نقش مثبتی در پیشگیری از پوکی استخوان و حفظ سلامت استخوانها داشته باشد، به شرطی که همراه با مواد مغذی دیگر مانند کلسیم مصرف شود و از مصرف بیش از حد آن اجتناب شود.
پروتئینهای حیوانی نقش بسیار مهمی در رشد عضلات و سلامت جسمانی ایفا میکنند. این نوع پروتئینها به دلیل کیفیت بالا و دارا بودن تمام اسیدهای آمینه ضروری، منبعی ایدهآل برای تقویت و ترمیم بافتهای عضلانی هستند. در ادامه تأثیر پروتئینهای حیوانی بر رشد عضلات و سلامت جسمانی را بررسی میکنیم:
۱. کمک به رشد و ترمیم عضلات:
پروتئینهای حیوانی مانند گوشت، ماهی، تخممرغ و لبنیات، حاوی تمام ۹ اسید آمینه ضروری هستند که بدن قادر به تولید آنها نیست و باید از طریق تغذیه تأمین شود. این اسیدهای آمینه برای ساخت و ترمیم عضلات پس از ورزشهای قدرتی و استقامتی بسیار مهماند.
- لوسین:یکی از مهمترین اسیدهای آمینه در پروتئینهای حیوانی است که به صورت مستقیم بر سنتز پروتئینهای عضلانی اثر میگذارد و نقش کلیدی در فرآیند رشد عضلات دارد.
۲. تقویت عملکرد ورزشی و بازسازی عضلات پس از تمرین:
پروتئینهای حیوانی به دلیل محتوای بالای اسیدهای آمینه، به بازسازی سریعتر عضلات پس از تمرینات سخت کمک میکنند. مصرف پروتئین بلافاصله پس از ورزش میتواند به کاهش تجزیه عضلات و افزایش سنتز پروتئین کمک کند که این فرآیند برای رشد و بهبود عضلات ضروری است.
۳. حفظ توده عضلانی در دوران پیری:
با افزایش سن، بدن تمایل به از دست دادن توده عضلانی دارد که میتواند منجر به کاهش قدرت و تحرک شود. مصرف منظم پروتئینهای حیوانی میتواند به حفظ توده عضلانی کمک کرده و خطر سارکوپنی (تحلیل رفتن عضلات ناشی از سن) را کاهش دهد.
۴. افزایش قدرت و انرژی:
پروتئینهای حیوانی همچنین حاوی مواد مغذی مانند آهن، روی و ویتامین B12 هستند که برای افزایش انرژی و بهبود عملکرد جسمانی ضروریاند. این مواد به حمل اکسیژن در بدن، تولید انرژی و تقویت سیستم ایمنی کمک میکنند.
۵. کاهش چربی و حفظ تناسب اندام:
مصرف پروتئینهای حیوانی میتواند به احساس سیری بیشتر و طولانیمدت کمک کند. این خاصیت باعث کاهش اشتها و در نتیجه کاهش وزن میشود. همچنین به حفظ توده عضلانی در حین کاهش وزن کمک میکند، که برای حفظ متابولیسم و جلوگیری از افت انرژی مهم است.
۶. بهبود سلامت استخوانها:
پروتئینهای حیوانی نه تنها برای عضلات بلکه برای استخوانها نیز مهم هستند. مصرف کافی پروتئین به حفظ تراکم استخوان و جلوگیری از پوکی استخوان، بهویژه در سنین بالاتر، کمک میکند.
۷. تقویت سیستم ایمنی:
پروتئینها در ساخت آنتیبادیها و سایر مولکولهای دفاعی بدن نقش دارند. پروتئینهای حیوانی به دلیل داشتن ترکیباتی مانند گلوبولینها میتوانند در تقویت سیستم ایمنی مؤثر باشند.
۸. بهبود سلامت عمومی بدن:
پروتئینهای حیوانی شامل مواد معدنی و ویتامینهای ضروری مانند ویتامین B12، آهن، فسفر و زینک هستند که در بهبود سلامت قلب، مغز، و سیستمهای مختلف بدن مؤثرند.
۹. تفاوت پروتئینهای حیوانی و گیاهی:
پروتئینهای حیوانی در مقایسه با پروتئینهای گیاهی، از لحاظ کیفیت اسیدهای آمینه برتر هستند زیرا پروتئینهای گیاهی معمولاً فاقد یک یا چند اسید آمینه ضروری هستند یا آنها را به مقدار کمی دارند. بنابراین، پروتئینهای حیوانی برای عضلهسازی و بهبود سلامت جسمانی مفیدتر و کارآمدتر هستند.
جمعبندی:
پروتئینهای حیوانی با تأمین اسیدهای آمینه ضروری، افزایش سنتز پروتئین، بهبود بازسازی عضلات، و تقویت سیستم ایمنی و استخوانها، نقش مهمی در سلامت و عملکرد جسمانی دارند. برای افرادی که به دنبال افزایش حجم عضلات یا حفظ سلامت عمومی هستند، مصرف منظم و متعادل این پروتئینها توصیه میشود.