برای عصاره‌گیری پای مرغ، می‌توانید مراحل زیر را دنبال کنید. این عصاره برای تقویت سیستم ایمنی بدن و غنی از کلاژن و مواد معدنی مفید است.
مستر قصاب برای اینکه شما آشپزی راحت تری داشته باشین عصاره پای مرغ شرکتی موجود کرده برای رفاه حال خانم های شاغل که زمان کمتری برای آشپزی دارند اما برای تغذیه خودشون و خانوادشون اهمیت زیادی قائل هستند.

مشخصات عصاره قلم مسترقصاب

آب ، پای مرغ ، پیاز ، کرفس ، سیر ، نمک ، زردچوبه ، زنجبیل

وزن هر بسته 400 گرم

تاریخ مصرف 1 ماه در یخچال و 6 ماه در فریزر

مواد لازم عصاره گیری در منزل:

    •    پای مرغ: ۵۰۰ گرم (پیش از استفاده، آن‌ها را خوب تمیز کنید)
    •    آب: به میزان لازم (تقریباً ۲ تا ۳ لیتر)
    •    پیاز: ۱ عدد (در صورت تمایل، برای طعم‌دهی)
    •    سیر: ۲ تا ۳ حبه
    •    زنجبیل تازه: یک تکه کوچک (در صورت تمایل، برای عطر بهتر)
    •    برگ بو: ۱ یا ۲ عدد
    •    نمک: مقدار کمی (در انتهای پخت اضافه کنید)

روش عصاره‌گیری:

    1.    آماده‌سازی پای مرغ ابتدا پای مرغ‌ها را کاملاً تمیز کنید. می‌توانید آن‌ها را در آب داغ قرار دهید تا پوست نازک و ناخن‌ها راحت‌تر جدا شوند. این کار به بهبود طعم و کیفیت عصاره کمک می‌کند.
    2.    جوشاندن اولیه:
پای مرغ‌های تمیز شده را در قابلمه‌ای بریزید و روی آن‌ها آب سرد بریزید تا کاملاً پوشیده شوند. قابلمه را روی حرارت بگذارید تا به جوش بیاید و حدود ۵ تا ۱۰ دقیقه بجوشد. سپس آب را خالی کنید و پای مرغ‌ها را دوباره با آب سرد بشویید. این مرحله باعث می‌شود کف و بوی زهم اولیه از بین برود.
    3.    عصاره‌گیری اصلی:
    •    پای مرغ‌های آبکش‌شده را در قابلمه تمیز بریزید.
    •    پیاز، سیر، زنجبیل و برگ بو را اضافه کنید.
    •    روی مواد به اندازه کافی آب بریزید تا حدی که تمام مواد را بپوشاند.
    •    قابلمه را روی حرارت ملایم قرار دهید و اجازه دهید که مواد به‌آرامی بجوشند. به مدت ۴ تا ۶ ساعت بگذارید مواد به‌آرامی پخته شوند تا عصاره غلیظ و قوام‌دار شود.
    •    در صورت نیاز، هر از چند گاهی کف روی سطح آب را جمع کنید تا عصاره شفاف‌تری داشته باشید.
    4.    صاف‌کردن عصاره:
پس از پخت کامل، مواد را از صافی عبور دهید و عصاره را جدا کنید. اگر عصاره غلیظ‌تری می‌خواهید، می‌توانید آن را باز هم روی حرارت ملایم بجوشانید تا کمی تبخیر شود.
    5.    نگهداری:
عصاره را پس از خنک شدن می‌توانید در یخچال یا فریزر نگهداری کنید. در یخچال حدود ۳ تا ۴ روز و در فریزر تا چند ماه قابل نگهداری است.

نکته‌ها:

    •    اگر قصد دارید عصاره را به عنوان مکمل غذایی استفاده کنید، می‌توانید به آن کمی سبزیجات مانند هویج و کرفس اضافه کنید.
    •    افزودن نمک را تا پایان پخت به تأخیر بیاندازید تا طعم عصاره خالص‌تر بماند.
    •    این عصاره بسیار غنی از کلاژن و مواد مغذی است و می‌توان آن را به سوپ‌ها، سس‌ها و غذاهای دیگر اضافه کرد.

ماهی سالمون یکی از غنی‌ترین منابع طبیعی امگا-۳ است. اسیدهای چرب امگا-۳ موجود در سالمون شامل دو نوع اصلی هستند:
1. ایکوزاپنتانوئیک اسید (EPA): این نوع از امگا-۳ می‌تواند به کاهش التهاب در بدن کمک کند و اثرات مفیدی بر سلامت قلب و عروق داشته باشد.

2. دوکوزاهگزانوئیک اسید (DHA): این نوع از امگا-۳ نقش مهمی در سلامت مغز، سیستم عصبی و بینایی ایفا می‌کند.


این اسیدهای چرب به کاهش خطر بیماری‌های قلبی، کاهش سطح کلسترول بد (LDL)، بهبود عملکرد مغز و حتی تقویت سیستم ایمنی بدن کمک می‌کنند. سالمون وحشی معمولاً دارای محتوای امگا-۳ بیشتری نسبت به سالمون پرورشی است، اما هر دو نوع این ماهی منبع خوبی از این اسیدهای چرب مفید هستند.

گوشت بلدرچین به دلیل ارزش غذایی بالا و ترکیب غنی از پروتئین، ویتامین‌ها، و مواد معدنی می‌تواند برای ورزشکاران فواید زیادی داشته باشد. در اینجا به برخی از فواید آن اشاره می‌کنم:
1. پروتئین بالا: گوشت بلدرچین سرشار از پروتئین باکیفیت است که به ترمیم و ساخت عضلات کمک می‌کند. این ویژگی برای ورزشکاران و افرادی که فعالیت‌های سنگین انجام می‌دهند بسیار مهم است.

2. کم‌چربی و کم‌کالری: گوشت بلدرچین در مقایسه با برخی گوشت‌ها چربی و کالری کمتری دارد، که آن را به گزینه‌ای مناسب برای ورزشکارانی که رژیم غذایی خاصی دارند تبدیل می‌کند.

3. ویتامین‌های گروه B: این گوشت دارای ویتامین‌های B3 و B6 و B12 است که به تولید انرژی، بهبود عملکرد متابولیک، و حمایت از سیستم عصبی کمک می‌کنند و در کاهش خستگی نقش دارند.

4. آهن و روی: گوشت بلدرچین مقدار مناسبی از آهن و روی دارد که برای افزایش اکسیژن‌رسانی به عضلات، بهبود سیستم ایمنی و حفظ انرژی ضروری است. آهن همچنین از خستگی جلوگیری می‌کند، که برای ورزشکاران اهمیت زیادی دارد.

5. کلسیم و فسفر: این مواد معدنی برای تقویت استخوان‌ها و بهبود سلامت مفاصل ضروری هستند، به ویژه برای افرادی که تمرینات بدنسازی و فعالیت‌های سنگین انجام می‌دهند.

6. آنتی‌اکسیدان‌ها: گوشت بلدرچین دارای مقادیر خوبی از آنتی‌اکسیدان‌ها است که به کاهش استرس اکسیداتیو در بدن کمک می‌کنند و باعث کاهش التهابات بعد از تمرینات سخت می‌شوند.


در کل، مصرف گوشت بلدرچین می‌تواند به بهبود عملکرد، افزایش انرژی، و تسریع روند ریکاوری در ورزشکاران کمک کند و یک منبع غذایی مفید و سالم برای افرادی است که به دنبال یک رژیم غذایی غنی از پروتئین و مواد مغذی هستند.

کباب ترش یکی از غذاهای محبوب و اصیل گیلان است که با استفاده از گوشت، سبزیجات معطر، گردو و رب انار تهیه می‌شود. در ادامه طرز تهیه مرینیت و پخت این کباب خوشمزه را برایتان توضیح می‌دهم:

مواد لازم برای مرینیت کباب ترش:

    •    گوشت گوساله (ترجیحاً فیله یا راسته): ۵۰۰ گرم
    •    گردو ساییده شده: ۱/۲ پیمانه
    •    رب انار: ۲ تا ۳ قاشق غذاخوری
    •    سیر رنده شده: ۲ تا ۳ حبه
    •    پیاز: ۱ عدد بزرگ (رنده شده)
    •    سبزیجات معطر مانند چوچاق و جعفری: ۳ تا ۴ قاشق غذاخوری (در صورت دسترسی)
    •    نمک و فلفل سیاه: به میزان لازم
    •    روغن زیتون یا روغن مایع: ۲ قاشق غذاخوری

طرز تهیه مرینیت کباب ترش:

    1.    آماده‌سازی گوشت: گوشت را به قطعات کوچک مکعبی (اندازه مناسب برای کباب) برش دهید.
    2.    مخلوط مواد مرینیت: پیاز رنده شده را با دست فشار دهید تا آب اضافی‌اش گرفته شود. سپس پیاز، سیر، گردو ساییده شده، رب انار، سبزیجات معطر، روغن زیتون، نمک و فلفل سیاه را در یک کاسه بزرگ با هم مخلوط کنید.
    3.    ترکیب گوشت با مرینیت: گوشت‌ها را داخل مخلوط مرینیت قرار داده و خوب مخلوط کنید تا تمام تکه‌های گوشت به مواد آغشته شوند.
    4.    استراحت گوشت: کاسه را با سلفون پوشانده و به مدت ۴ تا ۶ ساعت (یا یک شب) در یخچال بگذارید تا گوشت‌ها طعم‌دار شوند.

طرز پخت کباب ترش:

    (مستر قصاب اینجاست تا به شما کمک کنه آشپزی راحت تر و سریع تری داشته باشین به همین خاطر کباب ترش مرینیت شده آماده به سیخ کشیدن براتون تولید کردیم )

    1.    سیخ کردن گوشت‌ها: پس از مدت زمان لازم برای مرینیت، گوشت‌ها را به سیخ بکشید. می‌توانید بین هر تکه گوشت یک تکه کوچک فلفل دلمه‌ای یا گوجه‌فرنگی هم بگذارید تا خوش‌رنگ‌تر و خوش‌طعم‌تر شود.
    2.    آماده‌سازی منقل یا باربیکیو: زغال‌ها را روشن کنید و صبر کنید تا کاملاً گداخته شوند و حرارت یکنواختی داشته باشند.
    3.    پخت کباب: سیخ‌ها را روی زغال قرار دهید و هر چند دقیقه یک‌بار آنها را بچرخانید تا گوشت‌ها به طور یکنواخت بپزند. در طول پخت، اگر دوست دارید، می‌توانید کمی کره یا روغن زیتون روی کباب‌ها بمالید تا نرم و خوشمزه‌تر شوند.
    4.    پخت نهایی: پس از حدود ۱۰ تا ۱۵ دقیقه (بسته به اندازه و ضخامت گوشت)، کباب ترش شما آماده خواهد بود. می‌توانید آن را به همراه برنج کته، گوجه‌فرنگی کبابی، یا سبزیجات تازه سرو کنید.

نکات مهم:

    •    استفاده از گردو ساییده شده و رب انار باعث ترشی و مزه خاص این کباب می‌شود. اگر ترشی بیشتر دوست دارید، می‌توانید مقدار رب انار را افزایش دهید.
    •    سبزیجات محلی گیلانی مانند چوچاق طعم ویژه‌ای به کباب ترش می‌دهد، اما در صورت عدم دسترسی می‌توانید از جعفری و گشنیز استفاده کنید.

نوش جان!

گوشت بوقلمون یک منبع عالی پروتئین با کیفیت بالا برای ورزشکاران است و به دلیل داشتن پروتئین بالا و چربی کم، بسیار مناسب برای تقویت و حفظ عضلات محسوب می‌شود. در ادامه برخی از مزایای پروتئین بوقلمون برای ورزشکاران را بررسی می‌کنیم:
1. پروتئین با کیفیت بالا: پروتئین موجود در گوشت بوقلمون حاوی تمام اسیدهای آمینه ضروری است که برای بازسازی و رشد عضلات حیاتی‌اند.

2. چربی کم و کالری مناسب: گوشت بوقلمون به ویژه در بخش‌های سینه و بدون پوست، چربی پایینی دارد و انتخاب مناسبی برای افرادی است که قصد کاهش چربی بدن را دارند.

3. حفظ توده عضلانی: با توجه به اینکه ورزشکاران به پروتئین زیادی نیاز دارند، گوشت بوقلمون می‌تواند منبع عالی‌ای برای تأمین این نیاز باشد و در حفظ و بازسازی عضلات کمک کند.

4. ویتامین‌ها و مواد معدنی مفید: بوقلمون حاوی مقادیر قابل توجهی ویتامین B6 و B12 است که به تولید انرژی و بهبود متابولیسم بدن کمک می‌کنند و همچنین دارای مواد معدنی مانند روی و فسفر است که برای سلامت استخوان‌ها و تقویت سیستم ایمنی مفیدند.

5. مناسب برای دوره‌های عضله‌سازی و کات: گوشت بوقلمون به دلیل ترکیب پروتئین بالا و چربی کم، هم در دوره‌های افزایش حجم عضلانی و هم در دوره‌های کاهش چربی بدن یا کات مناسب است.


به‌طور کلی، استفاده از گوشت بوقلمون در رژیم غذایی ورزشکاران می‌تواند نقش مهمی در بهبود عملکرد ورزشی و افزایش قدرت و استقامت عضلات داشته باشد.

گوشت شترمرغ به دلیل دارا بودن پروتئین بالا و چربی کم، فواید زیادی برای ورزشکاران دارد. در ادامه به برخی از این فواید اشاره می‌کنم:
1. پروتئین با کیفیت بالا: گوشت شترمرغ حاوی پروتئین با کیفیت بالا و ضروری برای ساخت و ترمیم عضلات است. این پروتئین‌ها به افزایش حجم و قدرت عضلات کمک می‌کنند.

2. چربی کم و کالری پایین: گوشت شترمرغ در مقایسه با بسیاری از گوشت‌های دیگر چربی کمتری دارد. این ویژگی به ورزشکارانی که می‌خواهند عضله سازی کنند و در عین حال چربی بدن را کنترل کنند، بسیار کمک می‌کند.

3. آهن و روی فراوان: گوشت شترمرغ منبع خوبی از آهن و روی است که برای انتقال اکسیژن به عضلات و تقویت سیستم ایمنی بدن حیاتی هستند. این عناصر به بهبود عملکرد ورزشی و جلوگیری از خستگی کمک می‌کنند.

4. سرشار از ویتامین‌های گروه B: گوشت شترمرغ دارای ویتامین‌های B (مانند B6 و B12) است که در تولید انرژی و سلامت سیستم عصبی نقش مهمی دارند. این ویتامین‌ها به ورزشکاران کمک می‌کنند تا انرژی لازم برای فعالیت‌های ورزشی خود را داشته باشند.

5. مناسب برای رژیم‌های کاهش وزن: به دلیل کم‌چرب بودن و کالری کم، این گوشت انتخاب مناسبی برای ورزشکارانی است که می‌خواهند وزن کم کنند یا چربی‌های بدن را کاهش دهند.

6. هضم آسان: گوشت شترمرغ به‌خاطر دارا بودن بافت نرم و هضم آسان، گزینه‌ی خوبی برای ورزشکارانی است که به دنبال منبع پروتئینی با هضم سریع هستند تا به سرعت بدنشان را ریکاوری کنند.


به طور کلی، گوشت شترمرغ با ترکیبی از پروتئین بالا، چربی کم، ویتامین‌ها و مواد معدنی، یکی از منابع مغذی مناسب برای ورزشکاران محسوب می‌شود.

گوشت گوساله می‌تواند برخی مضرات برای سلامت داشته باشد، به‌ویژه اگر به مقدار زیاد مصرف شود. برخی از این مضرات عبارتند از:
1. افزایش خطر بیماری‌های قلبی: گوشت گوساله به دلیل محتوای بالای چربی اشباع، می‌تواند سطح کلسترول خون را بالا ببرد و خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی را افزایش دهد.

2. مشکلات گوارشی: برخی از افراد به سختی می‌توانند گوشت گوساله را هضم کنند. این امر می‌تواند موجب ناراحتی‌های گوارشی مانند نفخ و یبوست شود.

3. خطر ابتلا به سرطان: مصرف زیاد گوشت قرمز، از جمله گوشت گوساله، با برخی از انواع سرطان‌ها، به‌ویژه سرطان روده بزرگ، مرتبط است. این موضوع به دلیل ترکیبات شیمیایی ایجادشده در گوشت هنگام پختن آن در دماهای بالا است.

4. ریسک آلودگی به آنتی‌بیوتیک‌ها و هورمون‌ها: برخی از دام‌ها برای افزایش رشد سریع‌تر یا پیشگیری از بیماری‌ها با هورمون‌ها و آنتی‌بیوتیک‌ها تغذیه می‌شوند. این مواد می‌توانند در گوشت باقی بمانند و از طریق مصرف گوشت به بدن انسان منتقل شوند و مشکلات سلامتی مختلفی ایجاد کنند.

5. التهابات بدنی: گوشت قرمز حاوی ترکیباتی است که می‌تواند باعث افزایش التهاب در بدن شود و این موضوع می‌تواند به درد مفاصل و دیگر مشکلات التهابی منجر شود.

6. خطر افزایش وزن: گوشت گوساله، به‌ویژه قسمت‌های پرچرب، کالری بالایی دارد و مصرف مداوم آن می‌تواند به افزایش وزن و مشکلات مربوط به چاقی منجر شود.


برای کاهش این خطرات، می‌توان مصرف گوشت قرمز را محدود کرد و از روش‌های سالم‌تری برای پخت آن مانند کباب‌کردن با حرارت کم یا بخارپز استفاده کرد. همچنین مصرف پروتئین‌های گیاهی و گوشت‌های سفید مانند مرغ و ماهی، گزینه‌های بهتری برای سلامت قلب و کاهش ریسک بیماری‌ها هستند.

گوشت شتر منبع خوبی از پروتئین و مواد مغذی است که می‌تواند برای ورزشکاران مفید باشد. به طور میانگین، هر 100 گرم گوشت شتر حدود 20-23 گرم پروتئین دارد. این میزان پروتئین برای کمک به حفظ و افزایش توده عضلانی و همچنین ترمیم بافت‌های آسیب‌دیده در ورزشکاران اهمیت دارد.
از مزایای دیگر گوشت شتر می‌توان به چربی کمتر و کلسترول پایین‌تر آن نسبت به گوشت گاو و گوسفند اشاره کرد، که آن را به گزینه‌ای مناسب‌تر برای افرادی که به دنبال کنترل چربی بدن هستند، تبدیل می‌کند. همچنین گوشت شتر حاوی آهن و ویتامین‌های گروه B به ویژه B12 است که به افزایش انرژی و بهبود عملکرد ورزشی کمک می‌کند.

برای ورزشکاران، هر دو نوع گوشت (گوساله و گوسفند) می‌توانند گزینه‌های مناسبی باشند، اما تفاوت‌هایی دارند که ممکن است یکی را نسبت به دیگری بهتر کند:
گوشت گوساله:
1. پروتئین بیشتر: گوشت گوساله معمولاً پروتئین بیشتری نسبت به گوشت گوسفند دارد و این می‌تواند به بهبود عضله‌سازی کمک کند.

2. چربی کمتر: گوشت گوساله، به خصوص در قطعات کم‌چرب، چربی کمتری دارد. این امر برای ورزشکارانی که می‌خواهند کالری دریافتی خود را کنترل کنند، مفید است.

3. آهن و ویتامین B12: گوشت گوساله منابع خوبی از آهن و ویتامین B12 است که برای انرژی و جلوگیری از خستگی اهمیت دارند.


گوشت گوسفند:
1. طعم بهتر و چربی بیشتر: گوشت گوسفند معمولاً چربی و طعم بیشتری دارد، که می‌تواند برای کسانی که نیاز به کالری بیشتری دارند مفید باشد.

2. منابع چربی مفید: چربی‌های موجود در گوشت گوسفند حاوی اسیدهای چرب ضروری هستند که به عملکرد قلب و عروق کمک می‌کنند.

3. مواد معدنی: گوشت گوسفند غنی از روی و سلنیوم است که برای تقویت سیستم ایمنی و حفظ سلامتی مهم هستند.


نتیجه‌گیری
انتخاب بین گوشت گوساله و گوسفند بستگی به اهداف و نیازهای تغذیه‌ای ورزشکار دارد:
برای افزایش حجم عضلانی با چربی کمتر، گوشت گوساله می‌تواند گزینه بهتری باشد.
برای تأمین کالری بیشتر و طعم مطلوب‌تر، گوشت گوسفند انتخاب خوبی است.

بهتر است برای تنظیم برنامه غذایی مناسب، ورزشکاران با یک متخصص تغذیه مشورت کنند.

جگر گوسفندی یکی از منابع غنی پروتئین است و برای ورزشکاران به ویژه در دوره‌های افزایش حجم و تقویت عضلات می‌تواند مفید باشد. در هر 100 گرم جگر گوسفندی تقریباً 20 تا 25 گرم پروتئین وجود دارد که این میزان پروتئین به عضله‌سازی و بازسازی بافت‌های عضلانی کمک می‌کند.
همچنین جگر گوسفندی دارای ویتامین‌های B12، B6، ویتامین A و آهن است که در افزایش انرژی و تقویت سیستم ایمنی بدن نقش دارند و برای ورزشکاران اهمیت ویژه‌ای دارند. البته به دلیل وجود کلسترول و چربی در جگر، بهتر است ورزشکاران در مصرف آن تعادل را رعایت کنند و بیشتر از یک تا دو وعده در هفته از آن استفاده نکنند.

دمبالیچه (که به آن دم گاوی هم گفته می‌شود) منبعی خوب از پروتئین و کلاژن است که برای ورزشکاران می‌تواند مفید باشد. این بخش از بدن گاو شامل بافت‌های پیوندی و غضروفی است که حاوی پروتئین‌های مختلف از جمله کلاژن، ژلاتین، و آمینواسیدهاست. مصرف دمبالیچه برای ورزشکاران به دلیل ویژگی‌های زیر می‌تواند مفید باشد:
1. پروتئین بالا: دمبالیچه منبعی از پروتئین کامل است و به ساخت و ترمیم عضلات کمک می‌کند، که برای ورزشکاران اهمیت زیادی دارد.

2. کلاژن: کلاژن موجود در دمبالیچه به سلامت مفاصل و بافت‌های پیوندی کمک می‌کند و ممکن است از آسیب‌های ورزشی جلوگیری کند.

3. آمینو اسیدها: این منبع پروتئین آمینو اسیدهای لازم برای ساخت عضلات را فراهم می‌کند که می‌تواند به رشد عضلات و بهبود عملکرد ورزشکاران کمک کند.

4. انرژی بالا: دمبالیچه معمولاً به دلیل محتوای چربی و کلاژن، انرژی زیادی دارد و می‌تواند منبع انرژی برای ورزشکاران باشد.


برای بهره‌مندی از این مزایا، دمبالیچه را می‌توان به شکل سوپ یا خوراک آماده کرد تا هم هضم آن آسان‌تر باشد و هم مواد مغذی بهتری جذب شود.

میزان چربی و کالری در گوشت گوساله به عوامل متعددی مانند نوع برش، سن و تغذیه گوساله بستگی دارد. به‌طور کلی، گوشت گوساله به عنوان یک منبع پروتئین با چربی کمتر نسبت به گوشت گاو و برخی دیگر از انواع گوشت‌ها شناخته می‌شود و کالری متوسطی دارد.

مقادیر تقریبی چربی و کالری در گوشت گوساله (در هر ۱۰۰ گرم):

    1.    راسته گوساله (Loin)
    •    چربی: حدود ۴ تا ۶ گرم
    •    کالری: حدود ۱۵۰ تا ۱۷۰ کالری
    •    توضیحات: راسته یکی از برش‌های کم‌چرب و پرطرفدار است که طعم ملایمی دارد و برای کباب و گریل مناسب است.

    2.    فیله گوساله (Tenderloin)
    •    چربی: حدود ۳ تا ۵ گرم
    •    کالری: حدود ۱۴۰ تا ۱۶۰ کالری
    •    توضیحات: فیله نرم‌ترین و لطیف‌ترین برش گوشت گوساله است و چربی کمی دارد. این برش برای استیک و خوراک‌های خاص مناسب است.

    3.    چرخ‌کرده گوساله(Minced)
    •    چربی: متغیر (بسته به درصد چربی افزوده شده)، معمولاً ۱۰ تا ۱۵ گرم
    •    کالری: حدود ۲۰۰ تا ۲۵۰ کالری
    •    توضیحات: میزان چربی در گوشت چرخ‌کرده بسته به اینکه درصد چربی کنترل شده باشد یا خیر، متفاوت است و معمولاً چرخ‌کرده‌های کم‌چرب برای رژیم‌های خاص توصیه می‌شوند.

    4.    ران گوساله (Round)
    •    چربی: حدود ۲ تا ۴ گرم
    •    کالری: حدود ۱۳۰ تا ۱۵۰ کالری
    •    توضیحات: ران یکی از کم‌چرب‌ترین قسمت‌هاست و اغلب برای خورشت و غذاهای کم‌چرب استفاده می‌شود.

    5.   ماهیچه گوساله(Muscle) 
    •    چربی: حدود ۳ تا ۵ گرم
    •    کالری: حدود ۱۲۰ تا ۱۴۰ کالری
    •    توضیحات: ماهیچه گوساله به دلیل کالری و چربی کم، برای کسانی که به دنبال کاهش وزن یا افزایش حجم عضلانی هستند، گزینه‌ای مناسب است.

نکات کلیدی

    •    گوشت گوساله به طور کلی در مقایسه با گوشت گاو کالری و چربی کمتری دارد، بنابراین برای افرادی که به دنبال رژیم غذایی کم‌چرب یا کاهش وزن هستند، انتخاب مناسبی محسوب می‌شود.
    •    میزان چربی بسته به قسمت‌های مختلف گوشت گوساله و نوع برش متفاوت است. قسمت‌هایی مانند فیله و ران چربی کمتری دارند، در حالی که گردن و دنده‌ها ممکن است چربی بیشتری داشته باشند.
    •    کالری گوشت گوساله از پروتئین و چربی موجود در آن تأمین می‌شود و می‌تواند به عنوان یک منبع انرژی مفید در رژیم‌های غذایی متعادل استفاده شود.

برای انتخاب بهتر، توجه به برش و درصد چربی گوشت می‌تواند کمک کند تا غذایی سالم‌تر و متناسب با نیازهای بدن تهیه کنید.

برای عضله‌سازی، به‌ویژه در ناحیه بازو، نیاز به دریافت پروتئین کافی دارید. به‌طور کلی، مقدار پروتئین لازم برای هر فرد به وزن بدن، میزان فعالیت، و اهداف ورزشی بستگی دارد. برای افزایش حجم عضلات، معمولاً پیشنهاد می‌شود که بین 1.6 تا 2.2 گرم پروتئین به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن مصرف کنید.
به عنوان مثال، اگر وزن شما ۷۰ کیلوگرم باشد، مقدار پروتئین مورد نیاز برای شما در حدود ۱۱۲ تا ۱۵۴ گرم در روز است.
نکاتی برای تأمین پروتئین مورد نیاز
پروتئین را در طول روز به وعده‌های غذایی مختلف تقسیم کنید.
از منابع پروتئینی با کیفیت بالا مثل گوشت کم‌چرب، تخم‌مرغ، لبنیات، حبوبات، و مغزها استفاده کنید.
از مکمل‌های پروتئینی (مثل وی پروتئین) در صورت نیاز و با مشورت کارشناس تغذیه استفاده کنید.

برای عضله‌سازی و تقویت عضلات پا، ورزشکاران به میزان پروتئین کافی در رژیم غذایی نیاز دارند. مقدار پروتئین موردنیاز به عواملی مثل وزن بدن، شدت تمرین و سطح فعالیت فرد بستگی دارد. برای ورزشکارانی که به دنبال عضله‌سازی هستند، معمولاً مصرف روزانه حدود ۱.۶ تا ۲.۲ گرم پروتئین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن توصیه می‌شود.
به‌طور مثال، یک ورزشکار ۷۰ کیلوگرمی برای عضله‌سازی باید حدود ۱۱۲ تا ۱۵۴ گرم پروتئین در روز مصرف کند. بهتر است این پروتئین را از منابع متنوعی مانند گوشت سفید و قرمز، ماهی (مانند سالمون)، تخم‌مرغ، لبنیات و منابع گیاهی مانند عدس و لوبیا تأمین کرد. همچنین تقسیم مصرف پروتئین در طول روز (به‌ویژه بعد از تمرین) به افزایش کارایی عضله‌سازی کمک می‌کند.

ماهی سالمون یکی از منابع غنی پروتئین و اسیدهای چرب امگا-۳ است و برای ورزشکاران بسیار مفید است. به طور کلی، میزان پروتئین در هر ۱۰۰ گرم سالمون حدود ۲۰ تا ۲۵ گرم است، که یک منبع پروتئینی با کیفیت بالا محسوب می‌شود.
ورزشکاران برای بهبود عملکرد و ریکاوری به پروتئین نیاز دارند و سالمون می‌تواند به دلیل داشتن پروتئین کامل (حاوی همه اسیدهای آمینه ضروری) گزینه مناسبی باشد. میزان مصرف سالمون بسته به وزن بدن، نوع تمرین و اهداف شخصی می‌تواند متفاوت باشد، اما به طور کلی مصرف ۱۵۰ تا ۲۰۰ گرم ماهی سالمون می‌تواند حدود ۳۰ تا ۵۰ گرم پروتئین به رژیم غذایی اضافه کند.

ماهی قزل‌آلا یک منبع عالی پروتئین برای ورزشکاران است. هر 100 گرم ماهی قزل‌آلا حدود 20 تا 25 گرم پروتئین با کیفیت بالا دارد. این پروتئین حاوی تمام آمینو اسیدهای ضروری مورد نیاز بدن برای ترمیم و رشد عضلات است.
علاوه بر پروتئین، قزل‌آلا منبع خوبی از اسیدهای چرب امگا-3 است که به کاهش التهاب و بهبود عملکرد ورزشی کمک می‌کند. همچنین دارای ویتامین‌های D و B12 است که برای سلامت استخوان‌ها و افزایش انرژی ضروری هستند.
برای ورزشکاران، مصرف حدود 150 تا 200 گرم ماهی قزل‌آلا می‌تواند نیاز پروتئینی روزانه را به خوبی تامین کند.

میزان پروتئین مورد نیاز برای دستیابی به سیکس پک (تعریف عضلات شکم) بستگی به چند عامل مانند وزن بدن، سطح فعالیت، و اهداف شخصی دارد. به طور کلی، برای ساخت و حفظ عضلات، نیاز به مصرف پروتئین بیشتری دارید.
توصیه‌های کلی برای مصرف پروتئین به صورت زیر است:
برای افرادی که به دنبال ساخت عضله و افزایش حجم هستند: مصرف ۱.۶ تا ۲.۲ گرم پروتئین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز توصیه می‌شود.
برای کسانی که در مرحله کاهش وزن و چربی‌سوزی هستند: می‌توانید مصرف پروتئین را به ۲.۲ تا ۲.۷ گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن افزایش دهید. این امر به حفظ توده عضلانی کمک می‌کند.

همچنین، پروتئین‌ها باید به‌طور یکنواخت در طول روز مصرف شوند، یعنی در هر وعده غذایی مقداری پروتئین گنجانده شود تا بهترین نتیجه حاصل شود.

میزان پروتئین مورد نیاز ورزشکاران برای عضله‌سازی به عوامل مختلفی مانند وزن بدن، سطح فعالیت و شدت تمرین بستگی دارد. برای ورزشکارانی که به دنبال عضله‌سازی هستند، معمولاً توصیه می‌شود که روزانه بین 1.6 تا 2.2 گرم پروتئین به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن مصرف کنند.
برای مثال، اگر وزن شما 70 کیلوگرم است، میزان پروتئین مورد نیاز شما بین 112 تا 154 گرم در روز خواهد بود. این مقدار پروتئین می‌تواند از منابع مختلفی مانند گوشت، مرغ، ماهی، تخم‌مرغ، لبنیات، حبوبات، و مکمل‌های پروتئینی تامین شود.
برای رشد عضلات سینه، ترکیب مصرف پروتئین کافی با تمرینات مقاومتی مناسب مانند پرس سینه، فلای سینه و حرکات مشابه به شما کمک می‌کند تا به نتایج مطلوب برسید. همچنین، مصرف پروتئین در بازه زمانی کوتاهی بعد از تمرین (حدود 30 تا 60 دقیقه) می‌تواند به بهبود فرایند بازیابی و رشد عضلات کمک کند.

کاهش استرس با تغذیه مناسب می‌تواند تأثیر زیادی در بهبود وضعیت روحی و جسمی داشته باشد. در اینجا پنج غذا که به کاهش استرس کمک می‌کنند معرفی می‌شود:
1. ماهی‌های چرب (مثل سالمون و تن): این ماهی‌ها سرشار از اسیدهای چرب امگا-۳ هستند که می‌تواند سطح هورمون‌های استرس مانند کورتیزول را کاهش دهد و باعث بهبود عملکرد مغز شود.

2. آجیل و دانه‌ها (مانند گردو و تخم کدو): این مواد غذایی حاوی منیزیم و ویتامین B هستند که به تنظیم سیستم عصبی کمک کرده و اضطراب را کاهش می‌دهند.

3. چای سبز: چای سبز حاوی آمینواسید ال-تیانین است که می‌تواند به بهبود آرامش و کاهش استرس کمک کند.

4. شکلات تلخ: مصرف شکلات تلخ (با حداقل ۷۰٪ کاکائو) می‌تواند سطح هورمون‌های استرس را کاهش دهد و همچنین سطح سروتونین، هورمون شادی، را افزایش دهد.

5. سبزیجات برگ سبز (مانند اسفناج و کلم): این سبزیجات حاوی منیزیم و مواد مغذی دیگر هستند که به تنظیم استرس و بهبود خلق و خو کمک می‌کنند.


مصرف این غذاها به همراه یک رژیم غذایی متعادل و سبک زندگی سالم می‌تواند تأثیرات مثبت چشم‌گیری در کاهش استرس داشته باشد.

در دوره خشک تمرین (کات)، ورزشکاران معمولاً به دنبال کاهش چربی بدن و حفظ عضلات هستند. در این دوره، میزان پروتئین مصرفی اهمیت زیادی دارد تا از تحلیل عضلانی جلوگیری شود و به حفظ توده عضلانی کمک کند.
میزان پروتئین پیشنهادی: برای ورزشکاران در دوره خشک، مقدار مصرف پروتئین بین ۲.۲ تا ۲.۷ گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز پیشنهاد می‌شود. این مقدار بسته به شدت تمرین، میزان چربی بدن، و هدف شخصی می‌تواند تغییر کند.
عوامل مؤثر در تعیین میزان پروتئین:
1. شدت و نوع تمرین: ورزشکارانی که تمرینات سنگین‌تری دارند ممکن است به پروتئین بیشتری نیاز داشته باشند.

2. درصد چربی بدن: افرادی که چربی بدن کمتری دارند، به‌طور معمول نیاز بیشتری به پروتئین دارند تا عضلات خود را حفظ کنند.

3. هدف کاهش وزن: در دوران کاهش وزن، مصرف پروتئین بالا می‌تواند به احساس سیری بیشتر کمک کرده و از تحلیل عضلانی جلوگیری کند.


مصرف منابع پروتئینی با کیفیت مانند گوشت بدون چربی، ماهی، تخم‌مرغ، لبنیات کم‌چرب و مکمل‌های پروتئینی می‌تواند در این دوره مفید باشد.