پروتئین‌های گیاهی و حیوانی از نظر منبع، ترکیب آمینو اسیدها، و تأثیرات بر سلامت بدن تفاوت‌های مهمی دارند. در ادامه به برخی از این تفاوت‌ها اشاره می‌شود:
1. منبع:
- پروتئین‌های حیوانی: از منابع حیوانی مانند گوشت، مرغ، ماهی، تخم‌مرغ و لبنیات به دست می‌آیند.
- پروتئین‌های گیاهی: از منابع گیاهی مانند حبوبات (عدس، نخود)، مغزها، دانه‌ها، غلات (مانند گندم و برنج)، و سویا تأمین می‌شوند.

2. ترکیب آمینو اسیدها:
- پروتئین‌های حیوانی: پروتئین‌های حیوانی معمولاً حاوی همه آمینو اسیدهای ضروری هستند و به همین دلیل به عنوان "پروتئین کامل" شناخته می‌شوند.
- پروتئین‌های گیاهی: بیشتر پروتئین‌های گیاهی (به جز چند مورد مانند سویا و کینوا) همه آمینو اسیدهای ضروری را به مقدار کافی ندارند و به عنوان "پروتئین ناقص" در نظر گرفته می‌شوند. به همین دلیل افراد گیاه‌خوار معمولاً باید از منابع مختلف پروتئین‌های گیاهی استفاده کنند تا همه آمینو اسیدهای ضروری را دریافت کنند.

3. هضم و جذب:
- پروتئین‌های حیوانی: به دلیل داشتن تمامی آمینو اسیدهای ضروری، بدن انسان آن‌ها را سریع‌تر و بهتر جذب می‌کند.
- پروتئین‌های گیاهی: برخی پروتئین‌های گیاهی ممکن است به سختی هضم شوند یا به اندازه پروتئین‌های حیوانی قابل جذب نباشند، اما فیبر بالاتری دارند که برای سلامت دستگاه گوارش مفید است.

4. تأثیرات بر سلامت:
- پروتئین‌های حیوانی: مصرف زیاد پروتئین‌های حیوانی، به‌ویژه گوشت قرمز و فرآورده‌های گوشتی، ممکن است با افزایش خطر بیماری‌های قلبی، کلسترول بالا، و برخی از انواع سرطان همراه باشد.
- پروتئین‌های گیاهی: مصرف بیشتر پروتئین‌های گیاهی با کاهش خطر بیماری‌های قلبی، دیابت نوع ۲ و برخی از سرطان‌ها مرتبط است و معمولاً چربی اشباع کمتری دارند.

5. چربی و کلسترول:
- پروتئین‌های حیوانی: معمولاً حاوی چربی‌های اشباع و کلسترول هستند.
- پروتئین‌های گیاهی: فاقد کلسترول هستند و معمولاً چربی‌های اشباع کمتری دارند. همچنین، اغلب غنی از چربی‌های سالم مانند اسیدهای چرب امگا-۳ (در برخی منابع مانند دانه چیا و گردو) هستند.
بنابراین، انتخاب بین پروتئین گیاهی و حیوانی بستگی به نیازهای تغذیه‌ای فرد، ترجیحات غذایی و سبک زندگی دارد.