نوع پیاز در پخت گوشت مرغ و گوسفند می‌تواند تاثیر زیادی بر طعم و بافت غذا داشته باشد. معمولاً پیازهایی که در پخت گوشت   استفاده می‌شوند به   شرح زیر هستند:

 پیاز سفید: این نوع پیاز طعم ملایم‌تر و شیرین‌تری دارد و معمولاً برای پخت   گوشت مرغ   مناسب است. پیاز سفید در حین پخت نرم و شفاف می‌شود و طعمی   ملایم به غذا می‌دهد.

 پیاز زرد: پیاز زرد، که معمولاً پیاز معمولی است، طعم قوی‌تر و تندی دارد و   برای پخت   گوشت گوسفند یا گوشت‌های دیگر که نیاز به طعم و عطر بیشتری   دارند، مناسب است. این   پیاز پس از پخت نرم و کاراملی می‌شود و به غذا عمق و غنا می‌بخشد.

 پیاز قرمز: این پیاز بیشتر برای مصرف خام یا در سالاد استفاده می‌شود به دلیل طعم تندتر و رنگ جذابش. ولی در برخی موارد نیز   برای پخت‌های   خاص مانند مرغ یا غذاهای تابستانی می‌توان از آن استفاده کرد.

 به طور کلی، برای گوشت مرغ معمولاً از پیاز سفید یا زرد استفاده می‌شود، در حالی که برای گوشت گوسفند که نیاز به طعم قوی‌تر   دارد، پیاز زرد یا   سفید انتخاب خوبی هستند.

اگر هنگام شستن ران مرغ یا سینه مرغ به بخشی سفید و لزج برخورد کرده‌اید، این معمولاً مربوط به یکی از موارد زیر است:

غشاء یا پوست نازک (غشای عضلانی): این لایه نازک و شفاف قسمتی از بافت محافظ عضلات است و به عضلات سینه و ران مرغ چسبیده است.

در حالت خام، ممکن است حالتی لزج داشته باشد و به راحتی هنگام شستشو جدا شود.

چربی زیرپوستی: در برخی قسمت‌های مرغ، به‌ویژه زیر پوست ران یا سینه، لایه‌های نازک چربی وجود دارد که سفید و گاهی لزج به نظر می‌رسند.

بافت‌های لنفاوی یا غدد لنفی: این غدد کوچک و گرد ممکن است به رنگ سفید یا زرد باشند و در نزدیکی عضلات ران یا قسمت‌های داخلی سینه یافت شوند. این غدد لنفی بخشی از سیستم ایمنی مرغ هستند.

بافت متصل‌کننده (کلاژن): برخی از قسمت‌های مرغ دارای بافت کلاژنی یا الیاف پیوندی هستند که سفید و حالت ژلاتینی دارند. آیا این قسمت قابل استفاده است؟ غشاء یا چربی: معمولاً در هنگام پخت مشکلی ایجاد نمی‌کند، اما اگر ترجیح می‌دهید، می‌توانید آن را جدا کنید.

غدد لنفاوی: بهتر است این غدد کوچک را قبل از پخت جدا کنید، چون طعم آن‌ها ممکن است ناخوشایند باشد. 

بافت‌های کلاژنی: این بافت‌ها هنگام پخت به ژلاتین تبدیل می‌شوند و به طعم و قوام غذا کمک می‌کنند.