در گوشت گوسفندی، اصطلاح «قسمت شاه‌پسند» معمولاً به بخش‌هایی از لاشه گوسفند گفته می‌شود که بالاترین کیفیت، نرمی، طعم و ارزش غذایی را دارند و در گذشته یا حتی اکنون، برای افراد خاص مانند پادشاهان یا مهمانان ویژه استفاده می‌شده‌اند.
قسمت‌های شاه‌پسند گوشت گوسفندی شامل:
1. راسته گوسفندی
محل: دو طرف ستون فقرات، پشت دنده‌ها
ویژگی: بسیار نرم، بدون چربی اضافه، مناسب برای کباب، استیک، یا چلوکباب سلطانی


2. فیله یا پشت‌مازه (فیله داخلی)
محل: داخل شکم، در کنار ستون فقرات (نزدیک به کلیه‌ها)
ویژگی: لطیف‌ترین بخش گوشت گوسفند، گران‌قیمت، کم‌چرب، زودپز


3. ماهیچه
محل: ساق جلو یا عقب گوسفند
ویژگی: دارای بافت عضلانی قوی ولی بسیار خوش‌طعم، مناسب برای خورش، آبگوشت، و باقالی‌پلو


4. دنده (شیشلیک)
محل: قسمت دنده‌ها
ویژگی: ترکیب گوشت و چربی، طعم‌دار و خوش‌خوراک، مخصوص شیشلیک مشهدی




---
جمع‌بندی:
اگر بخواهیم تنها یک قسمت را «شاه‌پسند» بدانیم، فیله داخلی و راسته اصلی‌ترین گزینه‌ها هستند. این قسمت‌ها به دلیل نرمی، طعم لذیذ و پخت آسان، همیشه در صدر انتخاب‌ها برای غذاهای مجلسی و سلطنتی بوده‌اند.

منظور از مرغ هورمونی در گفتار عامیانه، مرغی است که مردم تصور می‌کنند برای رشد سریع‌تر یا وزن‌گیری بیشتر، به آن هورمون تزریق شده یا داده شده است. اما واقعیت موضوع کمی متفاوت است.

---
واقعیت علمی درباره مرغ هورمونی:
1. در پرورش صنعتی مرغ، استفاده از هورمون ممنوع است.در بسیاری از کشورها، از جمله ایران، استفاده از هورمون در مرغداری‌ها غیرقانونی و غیرعملی است.

2. رشد سریع مرغ‌ها به دلیل اصلاح ژنتیکی و تغذیه خاص است، نه هورمون.مرغ‌هایی که در ۴۰ تا ۵۰ روز آماده کشتار می‌شوند، حاصل سال‌ها اصلاح نژاد، شرایط محیطی کنترل‌شده (دما، نور) و خوراک‌های غنی هستند.

3. تزریق هورمون از نظر اقتصادی و فنی به صرفه نیست.مرغداری‌های صنعتی هزاران مرغ دارند. تزریق هورمون به هر مرغ هم زمان‌بر است و هم هزینه‌بر. بنابراین عملاً انجام نمی‌شود.



---
پس چرا برخی مردم می‌گویند مرغ هورمونی است؟
چون مرغ خیلی زود رشد می‌کند و بزرگ می‌شود، این تصور به وجود آمده که «حتماً چیزی به آن تزریق شده».
برخی علائم مثل بزرگی بیش از حد سینه، چربی زیاد، یا طعم متفاوت باعث این شک می‌شود.
گاهی مصرف مرغ ممکن است در نوجوانان یا زنان باعث برخی تغییرات هورمونی طبیعی بدن شود که اشتباهاً به "مرغ هورمونی" نسبت داده می‌شود.


---
نتیجه‌گیری:
اصطلاح مرغ هورمونی بیشتر یک باور عمومی است تا واقعیت علمی. مرغ‌های امروزی با روش‌های مدرن تغذیه و پرورش سریع رشد می‌کنند، نه با هورمون. در صورت نگرانی، می‌توانید از مرغ‌های محلی یا ارگانیک استفاده کنید که رشد طبیعی‌تری دارند.

برای پاسخ دقیق به سوال شما درباره "میزان مصرف سردست برزیلی" (گوشت گوساله قسمت سردست وارداتی از برزیل)، باید مشخص شود منظور از "میزان مصرف":

---
اگر منظور شما میزان مصرف برای پخت غذا به‌ازای هر نفر است:
نوع غذا مقدار سردست برزیلی خام (برای هر نفر)
خورشت (مثل قورمه‌سبزی) 120 تا 150 گرمکباب تابه‌ای یا کبابی 180 تا 250 گرمبیف استروگانف / غذاهای فرنگی 150 تا 200 گرمآبگوشت یا گوشت‌پز 200 گرم (به دلیل پخت طولانی و کاهش وزن)


---
اگر منظور شما مصرف روزانه توصیه‌شده در رژیم غذایی است:
برای یک فرد بالغ، مصرف گوشت قرمز بهتر است به حدود 350 تا 500 گرم در هفته محدود شود، یعنی تقریباً:
50 تا 70 گرم در روز (خام)
یا 150 تا 200 گرم در هر وعده، دو تا سه بار در هفته


---
اگر منظور شما میزان مصرف در رستوران یا واحد صنفی است:
برای محاسبه مصرف در رستوران یا آشپزخانه صنعتی:
برای هر پرس غذا، معمولاً بین 150 تا 200 گرم گوشت سردست خام استفاده می‌شود.
از هر 1 کیلوگرم سردست خام، بسته به نوع پخت، حدود 600 تا 700 گرم گوشت پخته‌شده به‌دست می‌آید.

«گوشت گوساله زابلی» معمولاً به گوشت گوساله‌ای اطلاق می‌شود که از منطقه زابل در استان سیستان و بلوچستان ایران تهیه شده باشد. این نوع گوشت به‌دلیل تغذیه دام‌ها از علوفه طبیعی و شیوه‌های پرورش سنتی، معمولاً از کیفیت خوبی برخوردار است. مردم محلی اعتقاد دارند که گوشت گوساله زابلی نرم، خوش‌طعم و کم‌چربی است و برای انواع خورش‌ها، کباب و آبگوشت بسیار مناسب است.

له، گوشت کوسه قابل خوردن است و در بسیاری از کشورها مانند ژاپن، کره، چین، و حتی برخی نقاط اروپا و آمریکا مصرف می‌شود. با این حال، مصرف گوشت کوسه با چند نکته مهم همراه است:
1. محتوای بالای جیوه: برخی گونه‌های کوسه دارای سطح بالایی از جیوه هستند که مصرف زیاد یا مکرر آن می‌تواند برای سلامت، به‌ویژه برای کودکان، زنان باردار و شیرده، خطرناک باشد.

2. نگرانی‌های زیست‌محیطی: بسیاری از گونه‌های کوسه در معرض انقراض قرار دارند. صید بی‌رویه، به‌ویژه برای تهیه سوپ باله کوسه، باعث نگرانی‌های جدی زیست‌محیطی شده است.

3. روش‌های آماده‌سازی خاص: برخی گونه‌های کوسه دارای ادرار بالا در بافت‌های بدنشان هستند که اگر به درستی آماده نشوند، می‌توانند طعم ناخوشایند یا حتی مواد سمی داشته باشند. برای همین، گوشت کوسه معمولاً باید به‌طور خاص خیسانده و آماده شود.


اگر به دلایل فرهنگی یا تغذیه‌ای قصد مصرف دارید، مهم است که گوشت از منابع پایدار تهیه شده باشد و در مصرف آن اعتدال رعایت شود.

پرسشی به سبک شکسپیر اما در حوزه تغذیه! انتخاب بین گوشت سفید (مانند مرغ و ماهی) و گوشت قرمز (مانند گوسفند و گاو) بستگی به نیازهای بدنی، سبک زندگی و حتی باورهای فرهنگی یا دینی شما دارد. در ادامه یک مقایسه‌ی کوتاه:
گوشت سفید:
چربی اشباع کمتری دارد.
برای سلامت قلب مفیدتر است.
هضم آن معمولاً آسان‌تر است.
گزینه‌ای بهتر برای رژیم‌های کم‌کالری یا کاهش وزن.

گوشت قرمز:
منبع غنی‌تری از آهن، روی و ویتامین B12 است.
عضله‌سازی را بیشتر حمایت می‌کند.
مصرف زیاد آن ممکن است با بیماری‌های قلبی و سرطان کولون مرتبط باشد (به‌ویژه گوشت‌های فرآوری‌شده).

در حالت ایده‌آل، تعادل و تنوع کلید اصلی است: مصرف متعادل هر دو نوع گوشت، همراه با مقدار مناسب سبزیجات، غلات کامل و چربی‌های سالم.

ستفاده کمتر از گوشت گوسفندی برای منجمد کردن (نسبت به گوشت گاو یا مرغ) به دلایل مختلفی مربوط است:
1. چربی بالاتر: گوشت گوسفندی به‌ویژه در بخش‌هایی مثل دنده و سردست، چربی بیشتری دارد. چربی زیاد در فرایند انجماد ممکن است باعث کاهش کیفیت بافت و طعم شود، به‌ویژه اگر برای مدت طولانی نگهداری شود، چون چربی سریع‌تر از گوشت اکسید می‌شود و طعم بد ایجاد می‌کند (اصطلاحاً «زخم‌زدگی چربی»).

2. قیمت بالاتر: گوشت گوسفندی معمولاً گران‌تر از گوشت گاو یا مرغ است. برای تولید و عرضه محصولات منجمد که معمولاً در بازار انبوه و اقتصادی هدف قرار می‌گیرند، گوشت ارزان‌تر ترجیح داده می‌شود.

3. عرضه محدودتر: تولید و عرضه گوشت گوسفندی در بسیاری از کشورها (نسبت به مرغ یا گاو) کمتر است، بنابراین در زنجیره تامین منجمد جایگاه کمتری دارد.

4. ترجیح مصرف تازه: در بسیاری از فرهنگ‌ها، گوشت گوسفندی ترجیحاً به‌صورت تازه مصرف می‌شود، چون طعم و عطر خاص آن بعد از انجماد ممکن است کاهش یابد یا تغییر کند.

گوشت گوسفندی استرالیایی به دلایل متعددی در سطح جهان معروف و پرطرفدار است:
1. کیفیت بالا و طعم طبیعی
دام‌های گوسفندی در استرالیا عمدتاً در مراتع طبیعی و باز پرورش داده می‌شوند. این سبک پرورش باعث می‌شود گوشت طعمی طبیعی‌تر، بافت لطیف‌تر و چربی مناسب‌تری داشته باشد.
2. تغذیه سالم دام‌ها
در استرالیا از هورمون‌ها و آنتی‌بیوتیک‌ها به‌صورت محدود و تحت نظارت دقیق استفاده می‌شود. دام‌ها بیشتر با علوفه طبیعی و در مراتع آزاد تغذیه می‌شوند.
3. ذبح حلال و استانداردهای بین‌المللی
بخشی از صادرات گوشت گوسفندی استرالیایی به کشورهای اسلامی انجام می‌شود، به همین دلیل بسیاری از دام‌ها با روش حلال ذبح می‌شوند. همچنین فرآوری و بسته‌بندی گوشت‌ها با رعایت استانداردهای بهداشتی جهانی صورت می‌گیرد.
4. صادرات گسترده و شهرت جهانی
استرالیا یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان گوشت در دنیاست و شهرتی دیرینه در تأمین گوشت باکیفیت برای بازارهای جهانی دارد.
5. پایداری زیست‌محیطی
در استرالیا دامداری به‌طور کلی با رویکردی پایدارتر و سازگار با محیط زیست اداره می‌شود، که در بازارهای جهانی امتیاز بزرگی محسوب می‌شود.

گوشت منجمد استرالیایی معمولاً به گوشت گاو یا گوسفندی گفته می‌شود که در کشور استرالیا تولید شده و پس از ذبح و پردازش، برای حفظ کیفیت به صورت منجمد صادر می‌شود. این گوشت به دلیل شرایط بهداشتی سخت‌گیرانه، تغذیه طبیعی دام‌ها، و سیستم‌های مدرن فرآوری، در بسیاری از کشورها از جمله ایران، محبوبیت دارد.
ویژگی‌های گوشت منجمد استرالیایی:
باکیفیت و دارای بافت یکنواخت
تغذیه دام‌ها عمدتاً بر پایه علوفه طبیعی
ذبح طبق استانداردهای بین‌المللی و اغلب با تأییدیه حلال
ماندگاری بالا به دلیل انجماد سریع پس از ذبح

گوشت شترمرغ برخلاف تصور رایج، گوشت چربی نیست؛ در واقع، این گوشت یکی از کم‌چرب‌ترین انواع گوشت قرمز محسوب می‌شود. ویژگی‌های مهم گوشت شترمرغ عبارت‌اند از:
چربی کم: میزان چربی گوشت شترمرغ بسیار کمتر از گوشت گاو یا گوسفند است. در هر 100 گرم گوشت شترمرغ حدود 2 تا 3 گرم چربی وجود دارد.
کلسترول پایین: سطح کلسترول آن هم پایین‌تر از بسیاری از گوشت‌های دیگر است.
پروتئین بالا: محتوای پروتئینی گوشت شترمرغ زیاد است، مشابه با گوشت گاو.
طعم مشابه گوشت گوساله: ولی با بافتی لطیف‌تر.

اگر احساس می‌کنید گوشت شترمرغ چرب است، ممکن است یکی از دلایل زیر باشد:
1. وجود چربی‌های سطحی یا بین‌بافتی در بخشی از گوشت که جدا نشده.

2. نحوه پخت (مثلاً سرخ کردن در روغن زیاد یا همراه با چربی‌های دیگر).

3. اشتباه در تشخیص نوع گوشت (ممکن است گوشت بخش‌هایی از بدن شترمرغ مانند ران که چربی بیشتری دارند، مصرف شده باشد).

رشته‌پلو کرمانی یکی از غذاهای سنتی، خوش‌عطر و پرانرژی استان کرمانه که بیشتر در مراسم خاص مثل شب عید، نذری، یا مهمونی‌های سنتی پخته میشه. ترکیب رشته‌پلویی با کشمش، خرما و گاهی گوشت یا مرغ، طعمی شیرین و لذیذ بهش می‌ده.

---
مواد لازم برای ۴ نفر:
برنج: ۳ پیمانه
رشته پلویی: ۱ پیمانه
خرما (بدون هسته): ۱۵ عدد
کشمش پلویی: ½ پیمانه
پیاز: ۲ عدد بزرگ
گوشت چرخ‌کرده یا تکه‌ای (یا مرغ): ۲۵۰ گرم (اختیاری)
دارچین، زردچوبه، فلفل، نمک: به مقدار لازم
روغن یا کره: به مقدار لازم
زعفران دم‌کرده: به مقدار دلخواه
خلال پسته یا بادام (اختیاری برای تزیین)


---
طرز تهیه:
1. برنج رو بشور و با آب و نمک حدود نیم‌ساعت تا یک ساعت خیس کن.

2. اگه از گوشت چرخ‌کرده استفاده می‌کنی، با پیاز و ادویه سرخش کن و کنار بذار. اگه مرغ یا گوشت تکه‌ایه، بپز و بعد ریش‌ریش یا خردش کن.

3. رشته‌های پلویی رو توی ماهیتابه کمی تفت بده (تا فقط طلایی بشن، نسوزن).

4. برنج رو بجوشون، وقتی کمی نرم شد، رشته‌ها رو بهش اضافه کن و بعد از ۵–۶ دقیقه با هم آبکش کن.

5. ته قابلمه روغن بریز، یه ته‌دیگ نون یا سیب‌زمینی بذار. بعد برنج و رشته رو لایه‌به‌لایه بریز، بین لایه‌ها کمی زعفران، گوشت یا مرغ، کشمش، خرما و دارچین پخش کن.

6. روی برنج رو با کمی روغن یا کره داغ بده، دم‌کنی بذار و با حرارت کم حدود ۴۵ دقیقه تا یک ساعت دمش کن.



---
برای تزیین و سرو:
روی پلو رو با کشمش، خرما، گوشت یا مرغ تفت‌داده‌شده، و خلال پسته یا بادام تزئین کن.
اگه دوست داشتی می‌تونی کمی شکر هم توی کشمش بریزی برای طعم شیرین‌تر.


---
نکات:
طبع این غذا گرمه و خیلی مقوی‌ـه، مناسب فصل‌های سرد یا برای افطار.
در بعضی سبک‌های کرمانی، کشمش و خرما رو جداگانه با پیاز و دارچین تفت می‌دن تا طعم ملسی داشته باشه.
می‌تونی گوشت رو حذف کنی و فقط با کشمش و خرما درستش کنی (نسخه گیاهی).

گوشت بز به دلایل زیر دیرپز است:
1. میزان کلاژن بالا – گوشت بز حاوی مقدار زیادی کلاژن است که باعث سفتی آن می‌شود. برای تجزیه این پروتئین و نرم شدن گوشت، نیاز به زمان بیشتری برای پخت وجود دارد.

2. چربی کم – برخلاف گوشت گوسفند، گوشت بز چربی کمتری دارد. چربی نقش مهمی در نرم شدن گوشت هنگام پخت دارد، بنابراین کمبود آن باعث دیرپز شدن گوشت می‌شود.

3. الیاف عضلانی متراکم‌تر – بزها حیوانات فعالی هستند و عضلاتشان متراکم‌تر و محکم‌تر از برخی دیگر از دام‌ها است. این امر باعث سخت‌تر شدن بافت گوشت و نیاز به زمان پخت بیشتر می‌شود.


روش‌هایی برای سریع‌تر پختن گوشت بز:
خیس کردن در آب‌لیمو یا سرکه – اسیدیته به تجزیه بافت‌های سفت کمک می‌کند.
استفاده از زودپز – بهترین روش برای کاهش زمان پخت گوشت بز.
پخت آرام و طولانی – استفاده از روش‌هایی مانند خورشت یا آب‌پز کردن با حرارت کم.
استفاده از موادی مانند ماست یا کیوی – این مواد حاوی آنزیم‌هایی هستند که باعث نرم شدن گوشت می‌شوند.

با رعایت این نکات، می‌توانید گوشت بز را نرم‌تر و لذیذتر بپزید.

مقدار پروتئین موجود در گوشت سفید به نوع آن بستگی دارد. به‌طور کلی:
سینه مرغ بدون پوست و استخوان: حدود 31 گرم پروتئین در هر 100 گرم
ران مرغ بدون پوست: حدود 26 گرم پروتئین در هر 100 گرم
بوقلمون (سینه بدون پوست): حدود 29 گرم پروتئین در هر 100 گرم
ماهی (بسته به نوع آن): بین 20 تا 25 گرم پروتئین در هر 100 گرم

گوشت سفید منبع خوبی از پروتئین باکیفیت بالا، کم‌چرب و دارای آمینواسیدهای ضروری است.

گوشت بز و گوشت بره هر دو در بسیاری از فرهنگ‌ها مصرف می‌شوند، اما از نظر طعم، ارزش غذایی و نحوه‌ی پخت تفاوت‌های قابل توجهی دارند. در ادامه مقایسه‌ی این دو نوع گوشت را بررسی می‌کنیم:

۱. طعم و بافت
گوشت بز: طعمی قوی‌تر و کمی تُند دارد و معمولاً بافتی سفت‌تر و کم‌چرب‌تر دارد. به همین دلیل، برای لطیف شدن نیاز به پخت طولانی‌تر دارد.
گوشت بره: طعم ملایم‌تری دارد و معمولاً نرم‌تر و آبدارتر است. به دلیل چربی بیشتر، هنگام پخت طعم لذیذتری ایجاد می‌کند.

۲. ارزش غذایی
گوشت بز گزینه‌ی سالم‌تری محسوب می‌شود، زیرا چربی و کلسترول کمتری دارد و مقدار آهن بالاتری دارد.

۳. تأثیر بر سلامت
گوشت بز: به دلیل چربی کمتر، برای کسانی که مشکلات قلبی دارند یا رژیم کم‌چربی دنبال می‌کنند، انتخاب بهتری است. همچنین، آهن بیشتری دارد که برای پیشگیری از کم‌خونی مفید است.
گوشت بره: به دلیل چربی بالا، برای افرادی که کلسترول بالا دارند یا رژیم کاهش وزن دارند، ممکن است مناسب نباشد. اما برای تأمین انرژی و دریافت ویتامین‌های محلول در چربی (مانند ویتامین D) مفید است.

۴. روش‌های پخت
گوشت بز: به دلیل سفتی نیاز به پخت آهسته و طولانی دارد. معمولاً به شکل خورش، آبگوشت یا کباب پخته می‌شود.
گوشت بره: به دلیل نرمی، برای روش‌های پخت سریع‌تر مانند کباب، گریل و سرخ‌کردن مناسب‌تر است.

۵. قیمت و دسترسی
گوشت بره معمولاً گران‌تر از گوشت بز است، زیرا گوشت چرب‌تر و نرم‌تری دارد و پرورش بره هزینه‌برتر است.
گوشت بز در برخی مناطق، به‌ویژه در کشورهای خاورمیانه، هند و آفریقا محبوب‌تر است و قیمت مناسب‌تری دارد.

جمع‌بندی
اگر به دنبال گوشتی سالم‌تر، کم‌چرب‌تر و پرآهن‌تر هستید، گوشت بز گزینه‌ی بهتری است. اما اگر طعم لذیذتر و بافت نرم‌تر را ترجیح می‌دهید، گوشت بره انتخاب مناسبی خواهد بود.

چرا تغذیه دام در فصول سرد اهمیت بیشتری دارد؟

تغذیه دام در فصول سرد از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا این دوره‌ها شرایط چالش‌برانگیزی برای دام‌ها ایجاد می‌کنند که تأثیر مستقیمی بر سلامت، رشد و تولید آن‌ها دارد. در این مقاله، به بررسی دلایل اهمیت تغذیه دام در فصول سرد و چگونگی تأثیر آن بر عملکرد دام‌ها پرداخته خواهد شد.

1. افزایش نیاز به انرژی در فصول سرد

در فصل زمستان، به دلیل کاهش دما، دام‌ها برای حفظ دمای بدن خود مجبور به مصرف انرژی بیشتری هستند. در شرایط سرما، بدن دام‌ها برای تولید حرارت بیشتر فعالیت می‌کند و این امر باعث افزایش نیاز به انرژی می‌شود. انرژی مصرفی بیشتر در این دوران به میزان قابل توجهی در تأمین گرمای بدن صرف می‌شود و در صورت تأمین نشدن انرژی، دام‌ها ممکن است از وزن خود کاهش پیدا کرده و در معرض ضعف و بیماری قرار گیرند. به همین دلیل، تغذیه‌ای غنی از کالری و انرژی برای مقابله با این شرایط ضروری است.

2. کاهش کیفیت علوفه‌ها در فصول سرد

در فصل‌های سرد سال، کیفیت علوفه‌ها به دلیل کاهش میزان تابش آفتاب و کاهش رشد گیاهان در مراتع، کاهش می‌یابد. این کاهش کیفیت می‌تواند منجر به کمبود مواد مغذی در علوفه‌ها شود. به عنوان مثال، میزان پروتئین، ویتامین‌ها و مواد معدنی موجود در علوفه‌های زمستانی به طور چشمگیری کاهش می‌یابد. برای جبران این کمبودها، دام‌ها باید با منابع غذایی مکمل و متنوعی تغذیه شوند تا از سلامت و تولید مناسب آن‌ها در این فصل حمایت شود.

3. تقویت سیستم ایمنی دام‌ها در برابر بیماری‌ها

فصل سرما نه تنها برای بدن دام‌ها فشار وارد می‌کند، بلکه آن‌ها را در معرض خطر ابتلا به بیماری‌ها و عفونت‌ها قرار می‌دهد. سیستم ایمنی دام‌ها در شرایط سرد و به‌ویژه در مواجهه با استرس‌های ناشی از تغییرات دمایی ضعیف‌تر می‌شود. تغذیه مناسب و تأمین مواد مغذی ضروری می‌تواند به تقویت سیستم ایمنی کمک کرده و دام‌ها را در برابر بیماری‌ها مقاوم‌تر کند. ویتامین‌ها، مواد معدنی و پروتئین‌های با کیفیت نقش مهمی در تقویت دفاع بدن دارند.

4. حفظ رشد و تولید مثل

در فصول سرد، به‌ویژه در دام‌هایی که برای تولید شیر یا گوشت پرورش می‌یابند، تأمین تغذیه مناسب برای حفظ رشد و تولید آن‌ها بسیار حیاتی است. دام‌های شیری نیاز به انرژی و پروتئین کافی دارند تا بتوانند تولید شیر خود را حفظ کنند. همچنین، در این فصول، باروری و تولیدمثل دام‌ها نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد. کمبود تغذیه می‌تواند منجر به کاهش تولید شیر، کاهش کیفیت آن و کاهش باروری شود.

5. جلوگیری از کاهش وزن و ضعف دام‌ها

در فصول سرد، اگر دام‌ها به اندازه کافی تغذیه نشوند، ممکن است وزن خود را از دست بدهند و در نهایت ضعیف شوند. کاهش وزن دام‌ها نه تنها تأثیر منفی بر سلامت آن‌ها دارد، بلکه باعث کاهش تولیدات دامی مانند گوشت و شیر می‌شود. برای جلوگیری از کاهش وزن، دام‌ها باید تغذیه مناسبی دریافت کنند که حاوی مقادیر کافی از کربوهیدرات‌ها، پروتئین‌ها، چربی‌ها و مواد معدنی باشد.

6. افزایش مصرف آب

در فصل زمستان، گرچه ممکن است برف و باران بیشتر باشد، اما مصرف آب دام‌ها به همان اندازه، یا حتی بیشتر از فصول گرم، اهمیت دارد. آب برای هضم صحیح غذا و انتقال مواد مغذی به بدن ضروری است. علاوه بر این، آب کافی کمک می‌کند تا دام‌ها بتوانند بهتر دمای بدن خود را کنترل کرده و از گرسنگی و ضعف جلوگیری کنند.

نتیجه‌گیری

تغذیه صحیح دام‌ها در فصول سرد نه تنها برای حفظ سلامتی آن‌ها بلکه برای حفظ تولیدات دامی و جلوگیری از کاهش عملکرد در طول این مدت حیاتی است. تأمین انرژی کافی، استفاده از علوفه‌های با کیفیت، تقویت سیستم ایمنی دام‌ها و اصلاح برنامه‌های غذایی برای جبران کمبودهای فصلی از جمله مواردی است که باید در برنامه تغذیه دام‌ها در فصل‌های سرد مدنظر قرار گیرد. با رعایت اصول تغذیه صحیح، می‌توان به دام‌ها کمک کرد تا در برابر چالش‌های فصل سرد مقاوم‌تر باشند و عملکرد مطلوبی داشته باشند.

ضدعفونی کردن گوشت با ازون به عنوان یک روش نسبتا جدید در صنایع غذایی مطرح شده است. ازون (O₃) به دلیل ویژگی‌های ضدعفونی‌کنندگی‌اش می‌تواند به کاهش باکتری‌ها، ویروس‌ها و قارچ‌ها در سطح گوشت کمک کند. اما باید توجه داشت که استفاده از ازون باید با دقت و مطابق با استانداردهای ایمنی انجام شود.

مزایای استفاده از ازون شامل:
از بین بردن میکروب‌ها و باکتری‌ها
غیر سمی بودن در غلظت‌های مناسب
عدم باقی‌ماندن مواد شیمیایی مضر بر روی محصول

اما باید به این نکات نیز توجه کرد:
استفاده نادرست از ازون می‌تواند بر طعم و بافت گوشت تأثیر منفی بگذارد.
ازون می‌تواند در غلظت‌های بالا سمی باشد و تماس طولانی‌مدت با آن خطرناک است.

استانداردها و مجوزهای مرتبط با استفاده از ازون در فرآوری گوشت باید رعایت شوند.
در نهایت، استفاده از ازون در صنایع غذایی باید تحت نظارت دقیق مقامات بهداشتی و با رعایت اصول علمی و ایمنی انجام گیرد.

بریونی اصفهان یکی از غذاهای محلی و مشهور اصفهان است که طعمی خاص و منحصربه‌فرد دارد. این غذا که در واقع بریانی نامیده می‌شود، با گوشت گوسفندی چرخ‌کرده، جگر سفید، دارچین، زعفران، و ادویه‌های مخصوص تهیه می‌شود و معمولاً با نان سنگک و سبزی خوردن سرو می‌شود.
طرز تهیه بریانی اصفهان
مواد لازم:
گوشت گوسفندی: ۵۰۰ گرم (ترجیحاً گوشت سردست یا گردن)
جگر سفید (شُش): ۲۰۰ گرم
پیاز: ۱ عدد بزرگ
زعفران دم‌کرده: ۱ قاشق چای‌خوری
دارچین: ۱ قاشق چای‌خوری
نمک و فلفل سیاه: به میزان لازم
روغن یا کره: برای سرخ کردن
نان سنگک: برای سرو

مراحل تهیه:
1. گوشت را همراه با پیاز، نمک، و فلفل در یک قابلمه بپزید تا کاملاً نرم شود.

2. جگر سفید را جداگانه بپزید و سپس آن را رنده یا چرخ کنید.

3. گوشت پخته‌شده را نیز چرخ کنید و با جگر سفید مخلوط نمایید.

4. مقداری دارچین و زعفران دم‌کرده را به مخلوط اضافه کنید و ورز دهید.

5. در یک تابه کمی روغن یا کره بریزید و مخلوط گوشت را در قالب بریانی یا با دست به شکل همبرگر فرم دهید و در تابه سرخ کنید.

6. بریانی را روی نان سنگک قرار داده و با گرد نان خشک، دارچین، و خلال بادام تزئین کنید.

7. این غذا را می‌توان با دوغ، سبزی خوردن، و ماست سرو کرد.


نکات مهم:
بریانی اصفهان معمولاً همراه با آب گوشت پخته‌شده سرو می‌شود که می‌توان آن را با نان ترید کرد.
بهتر است برای تهیه این غذا از گوشت چرب استفاده کنید تا طعم بهتری داشته باشد.

بریونی اصفهان یکی از غذاهای اصیل ایرانی است که اگر به اصفهان سفر کنید، حتماً باید آن را امتحان کنید!

کلمه "بی‌خص" به معنای "بدون خاصیت" یا "بی‌ارزش" است و از ترکیب دو واژه "بی" و "خص" تشکیل شده است. "بی" در زبان فارسی به معنی "بدون" یا "بی‌وجود" است و "خص" معمولاً از ریشه‌ی "خصوص" گرفته شده که به معنای "ویژگی" یا "خاصیت"

است. بنابراین، "بی‌خص" به معنای چیزی است که خاصیتی یا ویژگی خاصی ندارد و به‌طور کلی بی‌ارزش یا بدون اهمیت محسوب می‌شود.

در قصابی‌ها، کلمه "بی‌خص" معمولاً برای اشاره به گوشت‌هایی استفاده می‌شود که فاقد چربی یا ویژگی‌های خاصی مانند عضلات یا بافت‌های خاص هستند. این گوشت‌ها ممکن است به دلیل نداشتن چربی یا بافت‌های خوشمزه

و مرغوب‌تر، از نظر کیفیت پایین‌تر تلقی شوند. در واقع، "بی‌خص" در این زمینه به گوشت‌هایی گفته می‌شود که از نظر طعم و بافت، مانند گوشت‌های پرچرب یا با کیفیت‌تر، خوشمزه و لذیذ نیستند.

ابتدا گوشت  گوسفندی تهیه شده را به صورت حبه ای خرد کنید. سپس یک عدد پیاز بزرگ را خرد کرده به گوشت اضافه کنید. در ادامه مقداری نمک و فلفل به گوشت اضافه کنید. برای نرم شدن کباب ها لازم است گوشت ها را به مدت یک ساعت در داخل یخچال قرار دهید تا استراحت کند.
 

فوت کوزه گری که در مورد نرم کردن کباب باید بدانید اضافه کردن مقداری کیوی رنده شده به کباب است. زمانی باید کیوی را به کباب اضافه کنید که قصد پختن دارید. توجه کنید اگر قبل از پختن کیوی رنده شده را به کباب اضافه کنید باعث از بین رفتن کباب می شود.


 

بعد از اضافه کردن کیوی رنده شده کباب ها را به سیخ بزنید و روی آتشی که توسط زغال درست کرده اید بگذارید.
 

کته کباب چنجه یکی از غذاهای محبوب ایرانی است که ترکیبی از کباب لذیذ و برنج خوش‌طعم است. برای تهیه این غذا به روش بازاری، به مواد و مراحل زیر نیاز دارید:
 

مواد لازم برای کباب چنجه:
    •    گوشت گوسفندی (ترجیحاً ران یا گردن بدون استخوان) - ۵۰۰ گرم
    •    پیاز بزرگ (رنده شده) - ۱ عدد
    •    ماست چکیده - ۲ قاشق غذاخوری
    •    روغن زیتون یا روغن مایع - ۲ قاشق غذاخوری
    •    زعفران دم کرده - ۱ قاشق غذاخوری
    •    آبلیمو - ۱ قاشق غذاخوری
    •    ادویه کباب (پاپریکا، فلفل سیاه، زردچوبه، دارچین، و نمک) - به میزان لازم
    •    سیر رنده شده - ۲ حبه
    •    فلفل دلمه‌ای (اختیاری) - ۱ عدد (برای طعم و زیبایی بیشتر)

مواد لازم برای کته:
    •    برنج ایرانی - ۲ پیمانه
    •    روغن مایع یا کره - ۳ قاشق غذاخوری
    •    نمک - به میزان لازم
    •    زعفران دم کرده - ۱ قاشق غذاخوری (اختیاری)

طرز تهیه:

1. مرینیت کردن گوشت چنجه:
    •    گوشت چنجه را به قطعات کوچک و یکسان (حدود ۳ تا ۴ سانتی‌متر) برش دهید.
    •    پیاز رنده شده، ماست چکیده، روغن زیتون، زعفران دم کرده، آبلیمو، ادویه‌ها و سیر رنده شده را در یک کاسه بزرگ مخلوط کنید.
    •    گوشت‌ها را به این مخلوط اضافه کرده و خوب ورز دهید تا همه قطعات به مواد آغشته شوند.
    •    کاسه را با پوشش پلاستیکی بپوشانید و حداقل ۲ ساعت (ترجیحاً شب قبل) در یخچال بگذارید تا گوشت‌ها کاملاً طعم‌دار شوند.

2. پخت کته:
    •    برنج را بشویید و به مدت ۳۰ دقیقه در آب و نمک بخیسانید.
    •    در یک قابلمه، ۳ لیوان آب و مقداری نمک بریزید و وقتی آب جوش آمد، برنج را اضافه کنید.
    •    وقتی برنج کمی نرم شد (حدود ۷۰٪ پخته)، آن را آبکش کنید.
    •    در قابلمه، کمی روغن یا کره بریزید و سپس برنج را به صورت لایه‌لایه در قابلمه بچینید.
    •    برای زعفرانی شدن برنج، زعفران دم کرده را روی برنج بریزید.
    •    درب قابلمه را بگذارید و روی حرارت کم برای ۳۰ دقیقه بگذارید تا کته دم بکشد.

3. کباب چنجه:
    •    گوشت‌های مرینیت شده را به سیخ بزنید.
    •    منبع حرارت (ذغال یا گریل) را آماده کنید. حرارت باید متوسط باشد.
    •    سیخ‌ها را روی حرارت قرار دهید و به طور مرتب بچرخانید تا کباب‌ها به طور یکنواخت پخته و طلايي شوند. معمولاً ۱۵-۲۰ دقیقه زمان می‌برد تا کباب‌ها آماده شوند.

4. سرو کردن:
    •    کته را در دیس بکشید و کباب‌های چنجه را کنار آن بچینید.
    •    می‌توانید با سبزی تازه، گوجه‌فرنگی کبابی و یا سس‌هایی مانند سس پنیری یا ماست سرو کنید.

کته کباب چنجه به روش بازاری خوشمزه و لذیذ می‌شود و می‌تواند یک وعده غذای کاملاً متعادل و خوش‌طعم باشد.



نوش جان!

خیر، ماهی شیر (Scomberomorus commerson) معمولاً در آب‌های گرمسیری و نیمه‌گرمسیری یافت می‌شود و در اقیانوس هند، خلیج فارس، دریای عمان و دریای عرب زیستگاه دارد.
دریای شمال (بین بریتانیا و شمال اروپا) آب‌هایی سرد و کم‌نمک دارد و زیستگاه ماهیان دیگری مانند ماهی کاد (Cod)، شاه‌ماهی (Herring) و ماهی حلوا (Plaice) است. بنابراین، ماهی شیر در دریای شمال زندگی نمی‌کند.