خورش کرفس تبریزی یکی از غذاهای خوشمزه و محبوب تبریز است که در آن از کرفس، گوشت (معمولاً گوشت گوسفند یا مرغ)، لیمو عمانی، گوجه‌فرنگی و ادویه‌های مختلف استفاده می‌شود. در اینجا دستور تهیه آن را برایتان آورده‌ام:

مواد لازم:
گوشت گوسفند یا مرغ: 500 گرم
کرفس تازه (برگ و ساقه): 1 دسته
پیاز: 1 عدد بزرگ
گوجه‌فرنگی: 2 عدد
لیمو عمانی: 2 عدد
رب گوجه‌فرنگی: 1 قاشق غذاخوری
زردچوبه: 1 قاشق چای‌خوری
نمک و فلفل: به مقدار لازم
روغن مایع: برای سرخ کردن

طرز تهیه:
ابتدا گوشت را به قطعات کوچک تقسیم کنید. در یک قابلمه، پیاز را خرد کرده و با کمی روغن تفت دهید تا طلایی شود.
گوشت را اضافه کرده و با پیاز تفت دهید تا رنگ گوشت تغییر کند.
سپس زردچوبه و رب گوجه‌فرنگی را اضافه کرده و هم بزنید تا مواد با هم مخلوط شوند.
گوجه‌فرنگی‌ها را رنده کرده و به قابلمه اضافه کنید. بگذارید گوجه‌ها خوب پخته و از آب بیفتند.
کرفس را پس از شستن، به قطعات کوچک خرد کرده و به قابلمه اضافه کنید.
لیمو عمانی‌ها را با چنگال سوراخ کرده و به خورش اضافه کنید.
آب کافی به خورش اضافه کرده و اجازه دهید تا خورش به مدت 1.5 تا 2 ساعت پخته شود. در این مرحله می‌توانید نمک و فلفل را به خورش اضافه کنید.
خورش کرفس آماده است و می‌توانید آن را با برنج سرو کنید.
این خورش با طعمی ترش و خوشمزه، یکی از غذاهای سنتی و محبوب در آذربایجان است.

خورش فسنجان تبریزی یکی از انواع خورش فسنجان است که در شهر تبریز و مناطق آذربایجان تهیه می‌شود. این خورش تفاوت‌هایی با فسنجان سنتی گیلانی دارد و معمولاً غلیظ‌تر و کم‌آب‌تر است. همچنین، در برخی موارد از ادویه‌ها و ترکیبات خاصی برای طعم‌دهی بیشتر استفاده می‌شود.

مواد لازم:
گردو: ۳۰۰ گرم (آسیاب‌شده)
مرغ یا گوشت قلقلی: ۳۰۰ گرم
رب انار: ۱/۲ پیمانه (بسته به ترشی یا ملس بودن موردنظر)
پیاز: ۱ عدد (ریز رنده‌شده)
شکر: ۱ تا ۲ قاشق غذاخوری (اختیاری)
زعفران دم‌کرده: ۱ قاشق چای‌خوری
نمک، فلفل، زردچوبه: به میزان لازم
روغن: به میزان لازم

طرز تهیه:
سرخ کردن گردو:
گردوی آسیاب‌شده را در یک قابلمه با حرارت ملایم تفت دهید تا کمی روغن بیندازد. مراقب باشید که گردو نسوزد.
اضافه کردن آب:
حدود ۳ لیوان آب سرد به گردو اضافه کنید و بگذارید با حرارت کم حدود ۲ ساعت بپزد تا روغن بیندازد و غلیظ شود. در طول پخت، مرتب هم بزنید تا ته نگیرد.
تهیه گوشت یا مرغ:
اگر از گوشت قلقلی استفاده می‌کنید، گوشت چرخ‌کرده را با پیاز رنده‌شده، نمک، فلفل، و زردچوبه مخلوط کرده و به شکل کوفته‌های کوچک درآورید. آن‌ها را در کمی روغن سرخ کنید.
در صورت استفاده از مرغ، تکه‌های مرغ را با کمی نمک و زردچوبه سرخ کنید.
اضافه کردن رب انار و شکر:
بعد از ۲ ساعت، رب انار را به خورش اضافه کنید و خوب هم بزنید. بسته به میزان ترشی رب انار، می‌توانید شکر را هم به خورش اضافه کنید تا طعم ملس ایجاد شود.
پخت گوشت:
گوشت قلقلی یا مرغ سرخ‌شده را به خورش اضافه کنید و اجازه دهید حدود ۳۰ تا ۴۵ دقیقه دیگر با حرارت ملایم بپزد تا مزه‌ها کاملاً ترکیب شوند.
اضافه کردن زعفران:
در ۱۰ دقیقه پایانی پخت، زعفران دم‌کرده را به خورش اضافه کنید تا عطر و رنگ بهتری داشته باشد.

نکات مهم:
خورش فسنجان تبریزی باید کم‌آب، غلیظ و روغن‌انداخته باشد.
برای طعم بهتر، می‌توانید خورش را از شب قبل آماده کنید تا جا بیفتد.
میزان ترشی و شیرینی خورش را با تنظیم مقدار رب انار و شکر می‌توان تغییر داد.
برخی افراد برای خوش‌رنگ‌تر شدن خورش، مقدار کمی رب گوجه‌فرنگی نیز به آن اضافه می‌کنند.
خورش فسنجان تبریزی را می‌توان با برنج کته یا چلو زعفرانی سرو کرد.

خورش آلو قیصی یک غذای خوشمزه و خوش‌رنگ ایرانی است که ترکیبی از طعم شیرین و ترش را در خود دارد.

مواد لازم:

گوشت گوسفندی یا مرغ: ۳۰۰ گرم (ترجیحاً خورشتی)
آلو خشک: ۱۰۰ گرم
قیصی (برگه زردآلو): ۱۵۰ گرم
پیاز: ۱ عدد بزرگ (نگینی خرد شده)
رب گوجه‌فرنگی: ۱ قاشق غذاخوری
زعفران دم‌کرده: ۱ قاشق غذاخوری
چوب دارچین: ۱ تکه کوچک (اختیاری)
شکر: ۱ قاشق غذاخوری (اختیاری، برای متعادل کردن ترشی)
آب‌لیمو یا آب‌غوره: ۱ قاشق غذاخوری (در صورت تمایل)
نمک، فلفل، زردچوبه: به مقدار لازم
روغن: به مقدار لازم

طرز تهیه:

تفت دادن پیاز و گوشت: در قابلمه‌ای مقداری روغن ریخته و پیاز خردشده را با کمی زردچوبه تفت دهید تا طلایی شود. سپس گوشت را اضافه کرده و با پیاز تفت دهید تا رنگ آن تغییر کند.
افزودن رب و ادویه‌ها: رب گوجه‌فرنگی را اضافه کرده و کمی تفت دهید تا رنگش باز شود. سپس نمک، فلفل و چوب دارچین را اضافه کنید.
پخت گوشت: حدود ۲ لیوان آب جوش به قابلمه اضافه کنید و اجازه دهید گوشت با حرارت ملایم بپزد (حدود ۱.۵ تا ۲ ساعت برای گوشت قرمز و ۴۵ دقیقه برای مرغ).
آماده‌سازی آلو و قیصی: در این فاصله، آلو و قیصی را بشویید و در کمی آب گرم خیس کنید تا نرم شوند.
افزودن آلو و قیصی: پس از نیم‌پز شدن گوشت، آلو و قیصی را به خورش اضافه کنید. در صورت تمایل، شکر و آب‌لیمو را نیز اضافه کنید.
افزودن زعفران: ۱۵ دقیقه قبل از پایان پخت، زعفران دم‌کرده را به خورش اضافه کنید تا عطر و رنگ آن بهتر شود.
جا افتادن خورش: اجازه دهید خورش با حرارت ملایم جا بیفتد و غلیظ شود. در صورت نیاز، میزان ترشی یا شیرینی آن را تنظیم کنید.
سرو خورش: این خورش خوشمزه را همراه با برنج زعفرانی و نان سرو کنید.

نکات مهم:
اگر طعم ملس را دوست دارید، از ترکیب شکر و آب‌لیمو استفاده کنید.
اضافه کردن چوب دارچین باعث خوش‌عطر شدن خورش می‌شود، اما در پایان پخت آن را خارج کنید.
برای مجلسی‌تر شدن خورش، می‌توانید خلال بادام یا گردو خردشده به آن اضافه کنید.

نوش جان

خورش هویج یکی از غذاهای سنتی و خوشمزه‌ی ایرانی، به‌ویژه متعلق به آذربایجان، است که معمولاً با گوشت قرمز یا مرغ تهیه می‌شود. در ادامه طرز تهیه خورش هویج با گوشت قرمز را آورده‌ایم.

مواد لازم:
هویج: ۴ عدد بزرگ
گوشت گوسفندی یا گوساله: ۳۰۰ گرم (خورشتی خرد شده)
پیاز: ۱ عدد بزرگ (نگینی خرد شده)
آلو: ۸ تا ۱۰ عدد (به دلخواه)
زعفران دم‌کرده: ۲ قاشق غذاخوری
رب گوجه‌فرنگی: ۱ قاشق غذاخوری
آب‌لیمو یا آب‌غوره: ۱ قاشق غذاخوری (یا به میزان دلخواه)
چوب دارچین: ۱ تکه کوچک (اختیاری)
نمک، فلفل، زردچوبه: به مقدار لازم
روغن: به مقدار لازم

مراحل تهیه:
تفت دادن پیاز و گوشت: در قابلمه‌ای، کمی روغن بریزید و پیاز را با زردچوبه تفت دهید تا طلایی شود. سپس گوشت را اضافه کنید و همراه با فلفل سیاه کمی سرخ کنید تا رنگ آن تغییر کند.
پخت گوشت: رب گوجه‌فرنگی را اضافه کرده و کمی تفت دهید تا خوش‌رنگ شود. سپس ۲ لیوان آب جوش و چوب دارچین را اضافه کنید. درب قابلمه را بگذارید و اجازه دهید گوشت با حرارت ملایم بپزد.
سرخ کردن هویج: هویج‌ها را به صورت خلالی یا مورب برش بزنید و در ماهیتابه‌ای جداگانه با کمی روغن سرخ کنید تا کاراملی شوند.
افزودن آلو و هویج: بعد از نیم‌پز شدن گوشت، آلوها و هویج‌های سرخ‌شده را به قابلمه اضافه کنید.
طعم‌دهی نهایی: زعفران دم‌کرده و آب‌لیمو یا آب‌غوره را اضافه کرده و اجازه دهید خورش با حرارت ملایم جا بیفتد و غلیظ شود (حدود ۳۰ دقیقه). در انتهای پخت، نمک را اضافه کنید.
سرو خورش: خورش هویج را در ظرفی مناسب بریزید و همراه با برنج زعفرانی سرو کنید.

نکات:
برای طعم ملایم‌تر، می‌توانید از گوشت مرغ به‌جای گوشت قرمز استفاده کنید.
اگر دوست دارید خورش کمی شیرین‌تر باشد، می‌توانید مقدار کمی شکر (حدود ۱ قاشق چای‌خوری) اضافه کنید.
برای خوش‌طعم‌تر شدن، از کره برای سرخ کردن هویج استفاده کنید.

نوش جان

طرز تهیه دلمه کلم برگ
مواد لازم:
کلم برگ: ۱ عدد متوسط
برنج: ۱ پیمانه
لپه: ½ پیمانه (اختیاری)
گوشت چرخ‌کرده: ۲۵۰ گرم
پیاز: ۱ عدد بزرگ (نگینی خرد شده)
سبزی دلمه: ۲۰۰ گرم (تره، جعفری، شوید، نعناع)
رب گوجه‌فرنگی: ۲ قاشق غذاخوری
نمک، فلفل، زردچوبه و دارچین: به مقدار لازم
روغن: برای تفت دادن
آب‌لیمو یا سرکه: ۲ قاشق غذاخوری
شکر: ۱ قاشق چای‌خوری (اختیاری)
مراحل تهیه:
جدا کردن برگ‌های کلم:
کلم را در یک قابلمه بزرگ آب جوش قرار دهید تا برگ‌ها نرم شوند. سپس برگ‌ها را یکی‌یکی جدا کنید و ضخامت قسمت سفت آن‌ها را با چاقو کمی نازک کنید.
آماده کردن مواد میانی:
برنج را بشویید و ۱۰ دقیقه بجوشانید، سپس آبکش کنید.
لپه را جداگانه بپزید تا نرم شود.
پیاز را در کمی روغن تفت دهید، سپس گوشت را اضافه کنید و با زردچوبه، نمک و فلفل تفت دهید.
رب گوجه را اضافه کنید و چند دقیقه دیگر تفت دهید.
برنج، لپه و سبزی خردشده را اضافه کنید و هم بزنید.
پیچیدن دلمه:
مقداری از مواد را داخل هر برگ کلم قرار دهید، سپس آن را به شکل بقچه بپیچید.
دلمه‌ها را در قابلمه به‌صورت مرتب کنار هم بچینید.
آماده کردن سس:
در یک کاسه، آب، رب گوجه، آب‌لیمو (یا سرکه)، شکر و کمی نمک مخلوط کنید.
این سس را روی دلمه‌ها بریزید.
پخت دلمه:
یک بشقاب روی دلمه‌ها بگذارید تا از باز شدن جلوگیری کند.
قابلمه را روی حرارت ملایم بگذارید و حدود ۱.۵ تا ۲ ساعت اجازه دهید بپزد.
پس از آماده شدن، دلمه‌ها را با ماست یا نان سرو کنید و لذت ببرید

طرز تهیه دلمه برگ مو (به سبک ایرانی)

مواد لازم (برای ۴ نفر)
برگ مو: ۳۰۰ گرم (تازه یا کنسروی)
برنج: ۱ پیمانه
لپه: ½ پیمانه (پیش از پخت خیس‌شده)
گوشت چرخ‌کرده: ۲۵۰ گرم
سبزی دلمه (تره، جعفری، شوید، مرزه، نعناع): ۲ پیمانه خردشده
پیاز: ۱ عدد بزرگ (نگینی خردشده)
رب گوجه‌فرنگی: ۱ قاشق غذاخوری
آب‌لیمو یا سرکه: ۲ قاشق غذاخوری
شکر (اختیاری): ۱ قاشق غذاخوری
نمک، فلفل، زردچوبه و دارچین: به میزان لازم
روغن: برای تفت دادن
آب یا آب‌گوشت: ۲ لیوان

مراحل تهیه
آماده‌سازی برگ مو
اگر برگ مو تازه است، آن را در آب جوش ۲ دقیقه بجوشانید تا نرم شود، سپس آبکش کنید.
اگر از برگ مو کنسروی استفاده می‌کنید، آن را بشویید تا نمک اضافی آن برود.
آماده‌سازی مواد داخل دلمه
پیاز را در کمی روغن تفت دهید تا طلایی شود، سپس گوشت چرخ‌کرده را اضافه کنید و سرخ کنید.
زردچوبه، نمک، فلفل، دارچین و رب گوجه را افزوده و کمی تفت دهید.
لپه پخته‌شده، برنج نیم‌پز و سبزی خردشده را اضافه کرده و مخلوط کنید.

پیچیدن دلمه‌ها
یک برگ مو را باز کنید، مقداری از مخلوط مواد را وسط آن قرار دهید.
ابتدا دو طرف برگ را روی مواد بگذارید، سپس از پایین رول کنید تا کاملاً بسته شود.
چیدن دلمه‌ها در قابلمه
کف قابلمه چند برگ مو بگذارید تا دلمه‌ها نسوزند.
دلمه‌ها را مرتب در قابلمه بچینید.
آب‌لیمو، شکر (اختیاری) و ۲ لیوان آب یا آب‌گوشت را اضافه کنید.
یک بشقاب روی دلمه‌ها قرار دهید تا باز نشوند.

پخت دلمه
قابلمه را روی حرارت متوسط قرار دهید تا جوش بیاید، سپس حرارت را کم کنید و اجازه دهید ۴۵ دقیقه تا ۱ ساعت بپزد.
نکات تکمیلی
می‌توانید به جای آب‌لیمو از تمرهندی یا سرکه استفاده کنید.
برای طعم بهتر، در ۱۰ دقیقه آخر کمی کره روی دلمه‌ها بریزید.
دلمه برگ مو را می‌توان با ماست یا سس مخصوص سرو کرد.
نوش جان

کوفته تبریزی یکی از اصیل‌ترین غذاهای ایرانی، به‌ویژه متعلق به شهر تبریز، است. این غذا به دلیل طعم بی‌نظیر و ارزش غذایی بالا، جایگاه ویژه‌ای در سفره‌های ایرانی دارد. در کنار ارزش غذایی، کوفته تبریزی ریشه‌ای در فرهنگ و تاریخ آذربایجان دارد که بررسی آن خالی از لطف نیست.
تاریخچه و فلسفه کوفته تبریزی
کوفته‌ها از دیرباز در آشپزی ایرانی وجود داشته‌اند و در دوره صفویه و قاجار به شکل امروزی خود درآمده‌اند. کوفته تبریزی یکی از معروف‌ترین انواع کوفته‌های ایرانی است که ریشه آن را می‌توان در فرهنگ مهمان‌نوازی مردم آذربایجان جستجو کرد.
چرا کوفته تبریزی این‌قدر بزرگ است؟اندازه بزرگ کوفته تبریزی نشان‌دهنده فراوانی و سخاوت است. مردم تبریز این غذا را معمولاً برای مهمان‌های خاص یا در مراسم‌های خانوادگی تهیه می‌کنند، زیرا علاوه بر خوشمزگی، پختن آن نیاز به مهارت و دقت دارد.
مفهوم لایه‌های داخلی کوفتهدرون کوفته تبریزی معمولاً تخم‌مرغ پخته، آلو، گردو، زرشک و گاهی سبزیجات معطر قرار داده می‌شود. این ترکیب نشان‌دهنده تعادل طعم‌های شیرین، ترش و شور است که در آشپزی ایرانی بسیار اهمیت دارد.

طرز تهیه کوفته تبریزی
مواد لازم (برای ۴ نفر)

گوشت چرخ‌کرده (ترجیحاً مخلوط گوسفند و گوساله): ۵۰۰ گرم
لپه: ۱ پیمانه
برنج: ۱ پیمانه
پیاز: ۲ عدد متوسط
تخم‌مرغ: ۱ عدد (برای مایه کوفته)
تخم‌مرغ آب‌پز: ۲ عدد (برای داخل کوفته)
سبزی معطر (ترخون، مرزه، جعفری، شوید): ۲ قاشق غذاخوری خردشده
آرد نخودچی: ۲ قاشق غذاخوری
زرشک، آلو و گردو: به مقدار لازم
نمک، فلفل، زردچوبه و ادویه کوفته: به مقدار لازم
مواد لازم برای سس کوفته
پیاز: ۱ عدد
رب گوجه‌فرنگی: ۲ قاشق غذاخوری
آب: ۳ پیمانه
روغن: به مقدار لازم
زعفران دم‌کرده: ۱ قاشق غذاخوری

مراحل تهیه
مرحله ۱: آماده‌سازی لپه و برنج
۱. لپه را بشویید و بگذارید نیم‌پز شود.۲. برنج را نیز به مدت ۱۰ دقیقه نیم‌پز کرده و آبکش کنید.
مرحله ۲: آماده‌سازی مایه کوفته
۳. پیاز را رنده کنید و آب اضافی آن را بگیرید.۴. گوشت چرخ‌کرده، لپه نیم‌پز، برنج، پیاز، تخم‌مرغ، سبزیجات خرد شده، آرد نخودچی و ادویه‌ها را در یک ظرف بزرگ بریزید.۵. مواد را خوب ورز دهید تا مایه‌ای یکدست و چسبناک به دست آید.
مرحله ۳: شکل دادن به کوفته‌ها
۶. مقدار مناسبی از مواد بردارید، آن را در دست پهن کنید و تخم‌مرغ آب‌پز، آلو، زرشک و گردو را در وسط آن قرار دهید.۷. مواد را به‌آرامی گرد کرده و فشار دهید تا ترک نداشته باشد.
مرحله ۴: تهیه سس کوفته
۸. پیاز را نگینی خرد کنید و در روغن تفت دهید تا طلایی شود.۹. رب گوجه را اضافه کنید و کمی تفت دهید تا رنگ آن باز شود.۱۰. زعفران و آب را اضافه کنید و اجازه دهید سس کمی بجوشد.
مرحله ۵: پخت کوفته‌ها
۱۱. کوفته‌ها را به‌آرامی در قابلمه سس قرار دهید.۱۲. شعله را کم کنید و درب قابلمه را نیمه‌باز بگذارید تا کوفته‌ها به‌آرامی بپزند.۱۳. بعد از حدود ۴۵ دقیقه، کوفته‌ها آماده‌اند.

نکات کلیدی برای تهیه کوفته تبریزی عالی
 ورز دادن مناسب: هرچه مواد را بیشتر ورز دهید، کوفته‌ها احتمال باز شدن کمتری دارند.

 حرارت ملایم: کوفته‌ها را روی شعله کم بپزید تا ترک نخورند.

 سبزیجات تازه: سبزیجات معطر طعم فوق‌العاده‌ای به کوفته می‌دهند.

جمع‌بندی
کوفته تبریزی علاوه بر اینکه یک غذای سنتی خوشمزه است، نمادی از فرهنگ غنی تبریز و آذربایجان نیز محسوب می‌شود. این غذا با ترکیب گوشت، برنج، لپه و سبزیجات، یک وعده‌ی کامل و مقوی است که می‌تواند در مهمانی‌ها و دورهمی‌های خانوادگی زینت‌بخش سفره‌های ایرانی باشد. اگر تاکنون این غذای خوشمزه را امتحان نکرده‌اید، حتماً یک‌بار آن را بپزید و از طعم بی‌نظیرش لذت ببرید.

آبگوشت متنجنه یکی از غذاهای سنتی و خاص کرمان است که نسبت به آبگوشت‌های معمولی، طعم شیرین‌تری دارد. این غذا ترکیبی از گوشت، حبوبات و برخی مواد خاص مانند خرما یا کشمش است که به آن طعمی منحصربه‌فرد می‌بخشد.
مواد لازم برای تهیه آبگوشت متنجنه:
گوشت گوسفندی با استخوان: ۳۰۰ گرم
نخود: ½ پیمانه (از قبل خیس‌شده)
لوبیا سفید: ½ پیمانه (از قبل خیس‌شده)
عدس: ½ پیمانه
پیاز: ۱ عدد بزرگ
کشک: ۱ پیمانه
خرما یا کشمش: ½ پیمانه (اختیاری، بسته به سلیقه)
گردو خردشده: ۲ قاشق غذاخوری (اختیاری)
زردچوبه: ۱ قاشق چای‌خوری
نمک و فلفل: به مقدار لازم
روغن یا کره: ۲ قاشق غذاخوری
نان سنگک یا تافتون: برای سرو

طرز تهیه آبگوشت متنجنه:
۱. پختن حبوبات و گوشت:
نخود، لوبیا و عدس را در قابلمه‌ای با آب روی حرارت ملایم بپزید.
پیاز را خرد کرده و همراه با گوشت و زردچوبه به قابلمه اضافه کنید.
اجازه دهید مواد روی حرارت ملایم خوب بپزند تا گوشت نرم شود.

۲. اضافه کردن کشک و طعم‌دهنده‌ها:
پس از پخت کامل گوشت، کشک را با مقداری آب رقیق کرده و به آبگوشت اضافه کنید.
اگر دوست دارید طعم شیرین داشته باشد، خرما یا کشمش را در این مرحله بیفزایید.

۳. جا افتادن آبگوشت:
اجازه دهید آبگوشت روی حرارت کم جا بیفتد تا طعم‌ها به خوبی ترکیب شوند.

۴. سرو آبگوشت:
می‌توانید آبگوشت را با نان ترید کنید و گوشت و حبوبات را با گوشت‌کوب له کرده و به‌صورت "گوشت‌کوبیده" سرو کنید.
در صورت تمایل، روی آن گردو خردشده یا نعنا داغ بریزید.

نکات مهم:
استفاده از کشمش یا خرما، طعمی خاص به این غذا می‌دهد، اما می‌توان آن را حذف کرد.
برای عطر و طعم بیشتر، می‌توانید مقداری دارچین یا هل به غذا اضافه کنید.
این آبگوشت هم مقوی است و هم برای روزهای سرد سال گزینه‌ای عالی محسوب می‌شود.

بزقرمه یکی از معروف‌ترین و اصیل‌ترین غذاهای کرمانی است که طعمی خاص و خوشمزه دارد. این غذا از ترکیب گوشت بز، نخود، کشک، سیر، پیاز و ادویه‌های محلی تهیه می‌شود و معمولاً با نان سرو می‌شود.
مواد لازم برای تهیه بزقرمه کرمانی:
گوشت بز یا گوسفند: ۵۰۰ گرم
نخود: ۱ پیمانه (از شب قبل خیسانده شود)
کشک: ۱ پیمانه (ترجیحاً کشک محلی کرمانی)
پیاز: ۲ عدد بزرگ
سیر: ۲ تا ۳ حبه
زردچوبه: ۱ قاشق چای‌خوری
نمک و فلفل: به مقدار لازم
روغن یا کره محلی: ۲ قاشق غذاخوری
نعنا خشک: ۱ قاشق چای‌خوری (برای تزیین)

طرز تهیه:
1. پختن نخود و گوشت:
نخود خیس‌خورده را با آب بپزید تا کاملاً نرم شود.
گوشت بز را همراه با پیاز خردشده، زردچوبه و کمی آب روی حرارت بگذارید تا کاملاً بپزد. بهتر است از شعله ملایم استفاده کنید تا گوشت نرم شود.


2. مخلوط کردن مواد:
وقتی گوشت پخت، آن را ریش‌ریش کنید.
نخود پخته‌شده را له کنید تا بافتی یکدست داشته باشد.


3. اضافه کردن کشک و ادویه‌ها:
سیر را له کنید و در روغن تفت دهید تا عطر آن بلند شود.
مخلوط گوشت و نخود را به سیر اضافه کنید.
کشک را با کمی آب رقیق کنید و به ترکیب اضافه کنید.


4. جوشاندن و جا افتادن غذا:
اجازه دهید بزقرمه روی حرارت ملایم جا بیفتد و غلیظ شود.


5. تزیین و سرو:
در صورت تمایل، روی غذا را با نعنا داغ و کشک تزیین کنید.
بزقرمه را با نان محلی کرمان مانند "نان تافتون" یا "نان سنگک" سرو کنید.



این غذا به دلیل داشتن گوشت، کشک و نخود، بسیار مقوی و مغذی است و برای روزهای سرد سال انتخاب مناسبی محسوب می‌شود. آیا تا به حال بزقرمه کرمانی را امتحان کرده‌اید؟

وظایف یک دامپزشک در قصابی‌ها یا مراکز عرضه گوشت شامل نظارت بر بهداشت و سلامت گوشت و فرآورده‌های دامی است تا از ایمنی و سلامت مصرف‌کنندگان اطمینان حاصل شود. مهم‌ترین وظایف او عبارت‌اند از:
۱. نظارت بر سلامت دام پیش از کشتار
بررسی وضعیت عمومی دام‌ها برای تشخیص بیماری‌های عفونی یا انگلی
تأیید سلامت دام‌ها برای ورود به کشتارگاه

۲. بازرسی گوشت پس از کشتار
بررسی لاشه‌ها برای شناسایی علائم بیماری، عفونت یا آلودگی
اطمینان از اینکه گوشت فاقد بیماری‌هایی مانند سل، تب مالت، سیاه‌زخم و کیست‌های انگلی است
تشخیص و معدوم‌سازی بخش‌های آلوده گوشت

۳. کنترل شرایط بهداشتی محیط
نظارت بر بهداشت محل نگهداری و عرضه گوشت
بررسی عملکرد سردخانه‌ها برای اطمینان از نگهداری گوشت در دمای مناسب
کنترل بهداشت ابزارها و تجهیزات برش و بسته‌بندی

۴. نظارت بر کارکنان و اجرای قوانین بهداشتی
اطمینان از رعایت اصول بهداشتی توسط کارکنان (مانند شستن دست‌ها، استفاده از لباس مخصوص و دستکش)
اجرای استانداردهای بهداشتی مطابق با قوانین دامپزشکی و بهداشت عمومی

۵. بررسی موارد تقلب در گوشت
جلوگیری از عرضه گوشت فاسد یا آلوده
بررسی گوشت از نظر وجود مواد شیمیایی یا هورمونی غیرمجاز
نظارت بر عدم ترکیب گوشت‌های ناسالم با گوشت سالم

۶. صدور مجوزهای بهداشتی
ارائه تأییدیه‌های دامپزشکی برای فروش قانونی گوشت
همکاری با نهادهای نظارتی و بهداشتی برای کنترل کیفیت

۷. آموزش و آگاهی‌بخشی
ارائه توصیه‌های بهداشتی به قصابان و فروشندگان
اطلاع‌رسانی درباره بیماری‌های مشترک بین انسان و دام

۸. اقدام در مواقع اضطراری
شناسایی و گزارش سریع بیماری‌های دامی خطرناک
کمک به جلوگیری از شیوع بیماری‌ها در صورت بروز آلودگی در گوشت
حضور دامپزشک در مراکز عرضه گوشت، نقش مهمی در حفظ سلامت جامعه و کاهش خطر انتقال بیماری‌های مشترک بین انسان و دام دارد.

در دوران کرونا، مصرف پروتئین‌های باکیفیت که به تقویت سیستم ایمنی کمک می‌کنند، توصیه می‌شد. مهم‌ترین منابع پروتئینی که مردم در این دوره بیشتر مصرف کردند یا به آن‌ها توصیه شد، شامل موارد زیر بود:

پروتئین‌های حیوانی:
گوشت سفید (مرغ و ماهی): به دلیل داشتن پروتئین بالا و چربی کمتر، مصرف آن‌ها توصیه شد. ماهی‌های چرب (مانند سالمون) به دلیل داشتن اسیدهای چرب امگا ۳ نیز مفید بودند.
تخم‌مرغ: یک منبع غنی از پروتئین و مواد مغذی مانند ویتامین D که نقش مهمی در عملکرد سیستم ایمنی دارد.
گوشت قرمز بدون چربی: برخی افراد برای تأمین آهن و روی (که برای ایمنی مهم هستند) مصرف گوشت قرمز را ادامه دادند، اما مصرف آن باید متعادل باشد.

پروتئین‌های گیاهی:
حبوبات (عدس، نخود، لوبیا، سویا): منابع پروتئینی سالم و مقرون‌به‌صرفه که فیبر بالایی نیز دارند و در دوران قرنطینه بیشتر مورد توجه قرار گرفتند.
مغزها و دانه‌ها (بادام، گردو، تخمه‌ها): سرشار از پروتئین، چربی‌های سالم و آنتی‌اکسیدان‌ها بودند که به تقویت سیستم ایمنی کمک می‌کردند.
سویا و محصولات آن (توفو، شیر سویا): به‌عنوان جایگزین پروتئین‌های حیوانی مورد استفاده قرار گرفتند.

مکمل‌های پروتئینی:
برخی افراد، به‌ویژه ورزشکاران، از مکمل‌های پروتئینی مانند پودر پروتئین وی یا کازئین استفاده کردند، به‌ویژه اگر دسترسی به منابع طبیعی پروتئین محدود بود.
پروتئین‌های تقویتی مانند پودر پروتئین گیاهی نیز در میان گیاه‌خواران محبوب بودند.

در کل، تأکید روی مصرف پروتئین‌هایی بود که به عملکرد بهتر سیستم ایمنی، کاهش التهاب و حفظ سلامت عمومی بدن کمک کنند.

گوشت مرغ یکی از محبوب‌ترین انواع گوشت در سراسر جهان است و این محبوبیت دلایل متعددی دارد:
1. قیمت مناسب و در دسترس بودن
در مقایسه با گوشت قرمز، گوشت مرغ معمولاً ارزان‌تر است و در اکثر نقاط دنیا به‌راحتی در دسترس قرار دارد.
2. سلامت و ارزش تغذیه‌ای بالا
پروتئین بالا: گوشت مرغ منبع غنی از پروتئین است که برای رشد عضلات و سلامت بدن ضروری است.
چربی کم: به‌ویژه سینه مرغ، چربی کمی دارد و گزینه مناسبی برای رژیم‌های کاهش وزن و سالم‌خوری است.
کم‌کلسترول بودن: در مقایسه با گوشت قرمز، میزان کلسترول پایین‌تری دارد و برای سلامت قلب بهتر است.

3. هضم آسان
گوشت مرغ نسبت به برخی گوشت‌های دیگر سبک‌تر است و هضم راحت‌تری دارد، به همین دلیل برای کودکان، سالمندان و افراد دارای مشکلات گوارشی مناسب‌تر است.
4. تطبیق‌پذیری در آشپزی
گوشت مرغ را می‌توان به روش‌های مختلفی طبخ کرد: سرخ‌کرده، آب‌پز، گریل‌شده، کبابی، تنوری و غیره. همچنین در انواع غذاهای سنتی و مدرن از آن استفاده می‌شود.
5. زمان پخت کوتاه‌تر
در مقایسه با گوشت گوسفند یا گاو، گوشت مرغ سریع‌تر می‌پزد، که این موضوع باعث می‌شود برای آشپزی روزمره و غذاهای فوری مناسب‌تر باشد.
6. عدم محدودیت‌های مذهبی و فرهنگی
برخلاف گوشت خوک که در برخی ادیان (مانند اسلام و یهودیت) حرام است، یا گوشت گاو که در آیین هندو منع شده، گوشت مرغ در بیشتر فرهنگ‌ها بدون مشکل مصرف می‌شود.
7. تولید آسان‌تر و پایداری بیشتر
پرورش مرغ نسبت به دام‌های بزرگ‌تر نیاز به منابع کمتر (آب، غذا، فضا) دارد و تولید آن به‌صرفه‌تر است، به همین دلیل در سراسر دنیا به میزان زیادی تولید و مصرف می‌شود.
به همین دلایل، گوشت مرغ یکی از پرمصرف‌ترین انواع گوشت در جهان محسوب می‌شود.

سیرابی در بدن گوسفند، که معمولاً به عنوان یک عضو در سیستم گوارشی در نظر گرفته می‌شود، نقش مهمی در هضم مواد غذایی دارد. سیرابی یا شکم‌ساز (rumen) اولین بخش از معده چند حفره‌ای گوسفند است که به آن کمک می‌کند تا غذاهای گیاهی فیبردار را به طور مؤثر هضم کند.
وظایف اصلی سیرابی عبارتند از:

فرآیند تخمیر: سیرابی با استفاده از میکروب‌ها و باکتری‌ها، غذاهای فیبردار را تخمیر کرده و به مواد مغذی قابل جذب تبدیل می‌کند.

هضم سلولز: این عضو به گوسفند کمک می‌کند تا سلولز موجود در گیاهان را هضم کرده و انرژی لازم برای بدن را تأمین کند.

تولید اسیدهای چرب فرار: این اسیدها که در فرآیند تخمیر تولید می‌شوند، منبع انرژی برای بدن گوسفند هستند.

تولید ویتامین‌ها: میکروب‌های سیرابی ویتامین‌های گروه B مانند B12 را تولید می‌کنند که برای سلامتی گوسفند ضروری است.

به طور کلی، سیرابی به عنوان یکی از اعضای کلیدی در سیستم گوارشی گوسفند عمل کرده و نقش حیاتی در هضم و جذب مواد مغذی ایفا می‌کند.

تباهگ یکی از غذاهای سنتی و مشهور مردم بلوچستان است که به‌ویژه در زاهدان، چابهار و سایر مناطق استان سیستان و بلوچستان محبوبیت زیادی دارد. این غذا نوعی گوشت نمک‌سود و خشک‌شده است که به روش سنتی تهیه می‌شود و ماندگاری بالایی دارد.

---
طرز تهیه تباهگ
مواد لازم:
گوشت گوسفند یا بز: ۱ کیلوگرم (ترجیحاً با استخوان)
نمک: به مقدار زیاد (برای نگهداری)
ادویه‌های محلی (فلفل قرمز، زردچوبه، زیره، و دارچین): به میزان لازم
روغن حیوانی یا روغن دنبه: برای سرخ کردن

مراحل تهیه:
1. خواباندن گوشت در نمک و ادویه‌ها:
گوشت را به قطعات متوسط تقسیم کرده و کاملاً به نمک و ادویه‌های معطر آغشته کنید.
سپس آن را در یک ظرف قرار دهید و برای چند روز (حداقل ۳ تا ۵ روز) در محیط خنک نگهداری کنید تا آب خود را از دست بدهد.


2. خشک کردن گوشت:
بعد از چند روز، گوشت را در مقابل نور خورشید یا در یک محیط خشک و گرم آویزان کنید تا کاملاً خشک شود. این فرآیند ممکن است چند روز تا یک هفته طول بکشد.


3. پخت و آماده‌سازی:
برای مصرف، گوشت خشک‌شده را به قطعات کوچک‌تر خرد کرده و در روغن حیوانی سرخ کنید.
برخی افراد آن را به همراه برنج یا نان میل می‌کنند.




---
ویژگی‌های تباهگ:
ماندگاری بالا: به دلیل فرآیند نمک‌سود شدن و خشک کردن، این غذا تا ماه‌ها قابل نگهداری است. طعم خاص و لذیذ: ترکیب گوشت با ادویه‌های محلی، طعمی منحصربه‌فرد به تباهگ می‌دهد. مناسب برای سفر و مناطق گرمسیر: بلوچ‌ها از این غذا در سفرهای طولانی یا در شرایطی که امکان نگهداری گوشت تازه وجود ندارد، استفاده می‌کنند.
تباهگ یکی از غذاهای اصیل بلوچستان است که ارزش امتحان کردن را دارد، به‌خصوص اگر به طعم‌های سنتی و پرادویه علاقه‌مند باشید!

بریونی اصفهان یکی از غذاهای محلی و مشهور اصفهان است که طعمی خاص و منحصربه‌فرد دارد. این غذا که در واقع بریانی نامیده می‌شود، با گوشت گوسفندی چرخ‌کرده، جگر سفید، دارچین، زعفران، و ادویه‌های مخصوص تهیه می‌شود و معمولاً با نان سنگک و سبزی خوردن سرو می‌شود.
طرز تهیه بریانی اصفهان
مواد لازم:
گوشت گوسفندی: ۵۰۰ گرم (ترجیحاً گوشت سردست یا گردن)
جگر سفید (شُش): ۲۰۰ گرم
پیاز: ۱ عدد بزرگ
زعفران دم‌کرده: ۱ قاشق چای‌خوری
دارچین: ۱ قاشق چای‌خوری
نمک و فلفل سیاه: به میزان لازم
روغن یا کره: برای سرخ کردن
نان سنگک: برای سرو

مراحل تهیه:
1. گوشت را همراه با پیاز، نمک، و فلفل در یک قابلمه بپزید تا کاملاً نرم شود.

2. جگر سفید را جداگانه بپزید و سپس آن را رنده یا چرخ کنید.

3. گوشت پخته‌شده را نیز چرخ کنید و با جگر سفید مخلوط نمایید.

4. مقداری دارچین و زعفران دم‌کرده را به مخلوط اضافه کنید و ورز دهید.

5. در یک تابه کمی روغن یا کره بریزید و مخلوط گوشت را در قالب بریانی یا با دست به شکل همبرگر فرم دهید و در تابه سرخ کنید.

6. بریانی را روی نان سنگک قرار داده و با گرد نان خشک، دارچین، و خلال بادام تزئین کنید.

7. این غذا را می‌توان با دوغ، سبزی خوردن، و ماست سرو کرد.


نکات مهم:
بریانی اصفهان معمولاً همراه با آب گوشت پخته‌شده سرو می‌شود که می‌توان آن را با نان ترید کرد.
بهتر است برای تهیه این غذا از گوشت چرب استفاده کنید تا طعم بهتری داشته باشد.

بریونی اصفهان یکی از غذاهای اصیل ایرانی است که اگر به اصفهان سفر کنید، حتماً باید آن را امتحان کنید!

سردست گوسفندی و کف دست گوسفندی دو قسمت متفاوت از گوشت گوسفند هستند که در آشپزی استفاده می‌شوند و هرکدام ویژگی‌های خاص خود را دارند. در ادامه به مقایسه این دو قسمت پرداخته شده است:

1. موقعیت در بدن گوسفند:

    •    سردست گوسفندی: این قسمت از قسمت بالای دست گوسفند است که به شانه و کتف گوسفند متصل می‌شود. معمولاً شامل گوشت بیشتری است که به استخوان‌های شانه و کتف گوسفند چسبیده‌اند.

    •    کف دست گوسفندی: این قسمت مربوط به قسمت پایین‌تر دست گوسفند است که نزدیک به مفصل دست و مچ قرار دارد. این قسمت شامل گوشت نرم‌تر و چربی کمتری است.

2. ویژگی‌های گوشت:

    •    سردست گوسفندی: این قسمت معمولاً گوشت سفت‌تر و عضله‌ای دارد و به دلیل فعالیت زیاد این قسمت از بدن گوسفند، ممکن است برای پخت به زمان بیشتری نیاز داشته باشد. این قسمت برای تهیه خورش‌ها، کباب‌ها و استیک‌ها مناسب است.

    •    کف دست گوسفندی: گوشت کف دست نرم‌تر و چربی بیشتری دارد. معمولاً برای پخت و پز سریع‌تر و به دلیل چربی بیشتر، طعم غنی‌تری دارد. این قسمت برای خوراک‌های آرام‌پز یا خورش‌ها مناسب است.

3. روش‌های پخت:

    •    سردست گوسفندی: به دلیل سفت بودن گوشت، معمولاً باید با روش‌های پخت طولانی‌تر مثل آرام‌پز کردن، جوشاندن یا گریل کردن پخته شود تا گوشت نرم و لذیذ شود.

    •    کف دست گوسفندی: این قسمت به دلیل نرم‌تر بودن گوشت، معمولاً در خورش‌ها، خوراک‌ها یا حتی به صورت کبابی یا گریل شده استفاده می‌شود و زمان کمتری برای پخت نیاز دارد.

4. محتوای چربی:

    •    سردست گوسفندی: معمولاً چربی کمتری دارد.

    •    کف دست گوسفندی: چربی بیشتری دارد که به طعم‌دهی بیشتر کمک می‌کند.

5. قیمت:

    •    سردست گوسفندی: به طور کلی قیمت کمتری دارد.

    •    کف دست گوسفندی: به دلیل نرم‌تر بودن گوشت و چربی بیشتر، قیمت بیشتری نسبت به سردست دارد.

6. مناسب برای کدام غذاها:

    •    سردست گوسفندی: برای خورش‌ها، کباب‌ها و غذاهایی که نیاز به گوشت سفت‌تر دارند مناسب است.


    •    کف دست گوسفندی: بیشتر برای خوراک‌ها و غذاهایی که به گوشت نرم‌تری نیاز دارند، مانند خورش‌ها و خوراک‌های آبدار، مناسب است.

در نهایت، انتخاب بین سردست گوسفندی و کف دست گوسفندی به نوع غذایی که می‌خواهید بپزید و همچنین به ترجیحات شخصی شما بستگی دارد.

کلمه "بی‌خص" به معنای "بدون خاصیت" یا "بی‌ارزش" است و از ترکیب دو واژه "بی" و "خص" تشکیل شده است. "بی" در زبان فارسی به معنی "بدون" یا "بی‌وجود" است و "خص" معمولاً از ریشه‌ی "خصوص" گرفته شده که به معنای "ویژگی" یا "خاصیت"

است. بنابراین، "بی‌خص" به معنای چیزی است که خاصیتی یا ویژگی خاصی ندارد و به‌طور کلی بی‌ارزش یا بدون اهمیت محسوب می‌شود.

در قصابی‌ها، کلمه "بی‌خص" معمولاً برای اشاره به گوشت‌هایی استفاده می‌شود که فاقد چربی یا ویژگی‌های خاصی مانند عضلات یا بافت‌های خاص هستند. این گوشت‌ها ممکن است به دلیل نداشتن چربی یا بافت‌های خوشمزه

و مرغوب‌تر، از نظر کیفیت پایین‌تر تلقی شوند. در واقع، "بی‌خص" در این زمینه به گوشت‌هایی گفته می‌شود که از نظر طعم و بافت، مانند گوشت‌های پرچرب یا با کیفیت‌تر، خوشمزه و لذیذ نیستند.

جگر سفید و جگر سیاه (کبد) گوسفندی دو بخش متفاوت از بدن حیوان هستند که از نظر بافت، طعم و ارزش غذایی تفاوت‌های زیادی دارند:
۱. جگر سیاه (کبد گوسفند):
محل قرارگیری: همان کبد گوسفند است.
رنگ و ظاهر: قهوه‌ای تیره یا مایل به قرمز، نرم و لطیف.
طعم: طعمی قوی، غنی و کمی تلخ دارد.
خواص غذایی:
سرشار از آهن (مناسب برای کم‌خونی).
دارای ویتامین A، ویتامین‌های گروه B، و روی.
ارزش غذایی بالا، اما مصرف زیاد آن برای افرادی با مشکلات کبدی یا کلسترول بالا توصیه نمی‌شود.

کاربرد: مناسب برای کباب جگر، جغور بغور، خوراک جگر و تفت‌دادن با پیاز.

۲. جگر سفید (شش گوسفند):
محل قرارگیری: همان شش یا ریه گوسفند است.
رنگ و ظاهر: سفید مایل به صورتی، دارای حفره‌های هوا و بافتی اسفنجی.
طعم: ملایم‌تر و کمتر گوشتی نسبت به جگر سیاه، اما برخی افراد آن را کم‌مزه یا لاستیکی می‌دانند.
خواص غذایی:
نسبت به جگر سیاه آهن و ویتامین کمتری دارد.
دارای پروتئین و کلاژن است، اما چربی آن می‌تواند بالا باشد.

کاربرد: بیشتر در سیرابی‌شکمبه، جغور بغور، یا ترکیب با دل و قلوه در غذاهای سنتی استفاده می‌شود.

نتیجه:
جگر سیاه مغذی‌تر، لطیف‌تر و خوش‌طعم‌تر است، مخصوصاً برای کباب و خوراک‌های گوشتی.
جگر سفید بافتی اسفنجی‌تر دارد، کمتر مغذی است، و معمولاً در خوراک‌های ترکیبی استفاده می‌شود.
اگر به دنبال طعم قوی و مواد مغذی بیشتر هستید، جگر سیاه انتخاب بهتری است.

انتخاب بین راسته گوساله و فیله گوساله به سلیقه و نوع پخت مورد نظر بستگی دارد، اما تفاوت‌های اصلی آن‌ها به این شکل است:
فیله گوساله:
نرم‌ترین قسمت گوشت گوساله است، زیرا کمتر کار کرده است.
چربی و بافت پیوندی کمی دارد، بنابراین لطیف و آبدار است.
برای استیک، بیف استروگانف، چنجه و غذاهای مجلسی مناسب است.
طعم ملایم‌تری نسبت به راسته دارد.

راسته گوساله:
کمی سفت‌تر از فیله است، اما همچنان لطافت خوبی دارد.
طعم قوی‌تر و گوشتی‌تر نسبت به فیله دارد.
برای کباب، استیک، بیف‌چینی و خوراک‌های گوشتی مناسب است.
اگر با روش‌های مناسب (مانند مرینیت کردن) پخته شود، بسیار لذیذ خواهد بود.

نتیجه:
اگر لطافت و نرمی برایتان مهم‌تر است، فیله گوساله را انتخاب کنید.
اگر به طعم غنی‌تر و گوشتی‌تر علاقه دارید، راسته گوساله گزینه بهتری است.
برای استیک، فیله گزینه‌ای لوکس و نرم است، اما اگر طعمی قوی‌تر می‌خواهید، راسته هم عالی است.

به طور کلی، هر دو بخش خوشمزه هستند، اما بسته به نوع پخت و ذائقه، انتخاب متفاوتی خواهید داشت!

انتخاب بین ماهی و مرغ به عوامل مختلفی مانند ارزش تغذیه‌ای، فواید سلامتی، و نیازهای فردی بستگی دارد. در ادامه مقایسه‌ای بین این دو نوع گوشت سفید ارائه شده است:
۱. ارزش تغذیه‌ای
۲. فواید سلامتی
ماهی:
حاوی امگا ۳ که برای سلامت قلب و مغز مفید است.
خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی را کاهش می‌دهد.
به تقویت حافظه و کاهش التهاب کمک می‌کند.

مرغ:
منبع خوب پروتئین برای رشد عضلات است.
چربی اشباع کمتری نسبت به گوشت قرمز دارد.
برای افرادی که به طعم یا بوی ماهی حساس هستند، جایگزین خوبی است.


۳. معایب
ماهی: برخی انواع آن ممکن است دارای جیوه باشند (مانند تُن و اره‌ماهی).
مرغ: در صورت پرورش صنعتی ممکن است حاوی هورمون‌ها و آنتی‌بیوتیک‌ها باشد.

نتیجه‌گیری
اگر به دنبال پروتئین سالم‌تر و غنی از امگا ۳ هستید، ماهی گزینه بهتری است. اما اگر غذاهای متنوع و قابل‌دسترس را ترجیح می‌دهید، مرغ انتخاب خوبی است. ترکیب هر دو در رژیم غذایی می‌تواند بهترین نتیجه را داشته باشد.