گوشت در فریزر ممکن است بو بگیرد به دلایل مختلفی از جمله:

بسته‌بندی نامناسب – اگر گوشت به خوبی در کیسه‌های پلاستیکی مناسب یا ظروف دربسته نگهداری نشود، بوهای دیگر مواد غذایی در فریزر را جذب کرده و طعم و بوی آن تغییر می‌کند.
قرار گرفتن در معرض هوا – ورود هوا به بسته‌بندی باعث اکسید شدن چربی‌های گوشت شده و موجب ایجاد بوی نامطبوع می‌شود.

مدت طولانی نگهداری – نگهداری گوشت برای مدت طولانی (بیش از ۶ ماه) می‌تواند منجر به فاسد شدن تدریجی چربی‌های آن و ایجاد بو شود.
دمای نامناسب فریزر – اگر دمای فریزر به اندازه کافی پایین (زیر ۱۸- درجه سانتی‌گراد) نباشد، کیفیت گوشت به مرور کاهش می‌یابد.

آلودگی قبل از فریز کردن – اگر گوشت قبل از فریز شدن به خوبی تمیز و خشک نشده باشد یا در شرایط نامناسبی نگهداری شده باشد، ممکن است بو بگیرد.

چگونه از بو گرفتن گوشت در فریزر جلوگیری کنیم؟

 بسته‌بندی مناسب: گوشت را در کیسه‌های وکیوم‌شده یا چند لایه سلفون و فویل آلومینیومی بپیچید.

 استفاده از کیسه‌های زیپ‌دار یا ظروف دربسته: مانع از تماس گوشت با هوا شوید.

 قرار دادن در دمای مناسب: دمای فریزر را روی ۱۸- درجه سانتی‌گراد یا کمتر تنظیم کنید.

 استفاده از جوش‌شیرین یا زغال: برای کاهش بوی بد فریزر، می‌توانید یک ظرف کوچک جوش‌شیرین یا زغال فعال در فریزر قرار دهید.

 نشان‌گذاری و زمان‌بندی: تاریخ فریز شدن گوشت را یادداشت کنید و سعی کنید آن را در مدت استاندارد مصرف کنید.
اگر گوشت در فریزر بو گرفته باشد، می‌توان آن را با قرار دادن در محلول آب و سرکه یا آبلیمو برای چند دقیقه، تا حدی از بوی نامطبوع آن کاست.

وظایف یک دامپزشک در قصابی‌ها یا مراکز عرضه گوشت شامل نظارت بر بهداشت و سلامت گوشت و فرآورده‌های دامی است تا از ایمنی و سلامت مصرف‌کنندگان اطمینان حاصل شود. مهم‌ترین وظایف او عبارت‌اند از:
۱. نظارت بر سلامت دام پیش از کشتار
بررسی وضعیت عمومی دام‌ها برای تشخیص بیماری‌های عفونی یا انگلی
تأیید سلامت دام‌ها برای ورود به کشتارگاه

۲. بازرسی گوشت پس از کشتار
بررسی لاشه‌ها برای شناسایی علائم بیماری، عفونت یا آلودگی
اطمینان از اینکه گوشت فاقد بیماری‌هایی مانند سل، تب مالت، سیاه‌زخم و کیست‌های انگلی است
تشخیص و معدوم‌سازی بخش‌های آلوده گوشت

۳. کنترل شرایط بهداشتی محیط
نظارت بر بهداشت محل نگهداری و عرضه گوشت
بررسی عملکرد سردخانه‌ها برای اطمینان از نگهداری گوشت در دمای مناسب
کنترل بهداشت ابزارها و تجهیزات برش و بسته‌بندی

۴. نظارت بر کارکنان و اجرای قوانین بهداشتی
اطمینان از رعایت اصول بهداشتی توسط کارکنان (مانند شستن دست‌ها، استفاده از لباس مخصوص و دستکش)
اجرای استانداردهای بهداشتی مطابق با قوانین دامپزشکی و بهداشت عمومی

۵. بررسی موارد تقلب در گوشت
جلوگیری از عرضه گوشت فاسد یا آلوده
بررسی گوشت از نظر وجود مواد شیمیایی یا هورمونی غیرمجاز
نظارت بر عدم ترکیب گوشت‌های ناسالم با گوشت سالم

۶. صدور مجوزهای بهداشتی
ارائه تأییدیه‌های دامپزشکی برای فروش قانونی گوشت
همکاری با نهادهای نظارتی و بهداشتی برای کنترل کیفیت

۷. آموزش و آگاهی‌بخشی
ارائه توصیه‌های بهداشتی به قصابان و فروشندگان
اطلاع‌رسانی درباره بیماری‌های مشترک بین انسان و دام

۸. اقدام در مواقع اضطراری
شناسایی و گزارش سریع بیماری‌های دامی خطرناک
کمک به جلوگیری از شیوع بیماری‌ها در صورت بروز آلودگی در گوشت
حضور دامپزشک در مراکز عرضه گوشت، نقش مهمی در حفظ سلامت جامعه و کاهش خطر انتقال بیماری‌های مشترک بین انسان و دام دارد.

شستن گوشت قبل یا بعد از برش یکی از مباحث مهم در بهداشت مواد غذایی است که هنوز هم بسیاری از افراد در مورد آن تردید دارند. در این بحث، به طور کامل بررسی می‌کنیم که آیا باید گوشت را قبل از برش شست یا بعد، و این کار چه تأثیری بر سلامت، ایمنی و کیفیت گوشت دارد.
۱. چرا برخی افراد گوشت را قبل از برش می‌شویند؟
بسیاری از مردم بر این باورند که گوشت خام ممکن است دارای آلودگی‌های سطحی، خونابه یا ذرات ناخواسته باشد و شستن آن قبل از برش باعث تمیزتر شدن و از بین رفتن باکتری‌ها می‌شود. این باور از قدیم وجود داشته، اما تحقیقات علمی جدید نشان می‌دهند که این کار لزوماً مفید نیست و حتی می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند.
۲. چرا شستن گوشت قبل از برش توصیه نمی‌شود؟
دلایل متعددی برای اجتناب از شستن گوشت خام قبل از برش وجود دارد، از جمله:
الف) انتشار آلودگی‌های میکروبی
باکتری‌هایی مانند سالمونلا و اشریشیا کلی (E. coli) که روی سطح گوشت خام وجود دارند، در اثر شستن با آب می‌توانند از طریق پاشیدن قطرات آب به اطراف، سطوح آشپزخانه، سینک، دست‌ها و سایر مواد غذایی را آلوده کنند. تحقیقات نشان داده‌اند که آب جاری نمی‌تواند این باکتری‌ها را از بین ببرد، بلکه تنها آن‌ها را به نقاط دیگر گسترش می‌دهد.
ب) کاهش کیفیت گوشت
وقتی گوشت را قبل از برش می‌شویید، آب زیادی جذب می‌کند که ممکن است باعث از بین رفتن بافت طبیعی آن شود. همچنین، رطوبت زیاد می‌تواند هنگام پخت باعث تولید بخار شده و مانع از سرخ شدن و قهوه‌ای شدن خوب گوشت شود.
ج) تأثیر بر طعم گوشت
شستن گوشت قبل از برش می‌تواند مقداری از طعم طبیعی آن را بشوید و کاهش دهد. به همین دلیل، سرآشپزان حرفه‌ای معمولاً گوشت را قبل از برش و پخت نمی‌شویند.
۳. پس چه زمانی و چگونه گوشت را بشوییم؟
اگر گوشت دارای ذرات اضافی، خونابه یا بوهای ناخوشایند باشد، بهتر است آن را بعد از برش و درست قبل از پخت بشویید، اما باید به این نکات توجه کنید:
شستن با حداقل پاشش آب: از جریان آب خیلی شدید استفاده نکنید تا از پاشیدن قطرات آلوده جلوگیری شود.
استفاده از ظروف مخصوص: گوشت را در یک ظرف جداگانه بشویید تا سینک و سطوح دیگر آلوده نشوند.
ضدعفونی کردن محیط: پس از شستن گوشت، سینک، تخته برش، چاقو و دست‌ها را کاملاً با آب داغ و صابون بشویید.
خشک کردن گوشت: پس از شستن، گوشت را با یک دستمال تمیز یا دستمال کاغذی خشک کنید تا هنگام پخت، بافت آن بهتر شود.
۴. روش جایگزین برای تمیز کردن گوشت بدون شستشو
اگر نمی‌خواهید گوشت را بشویید، می‌توانید از روش‌های زیر استفاده کنید:
استفاده از دستمال کاغذی برای جذب خونابه و مایعات سطحی
قرار دادن گوشت در یخچال برای مدتی قبل از برش (این کار به خروج خونابه از بافت کمک می‌کند)
پختن گوشت در دمای مناسب: حرارت دادن گوشت در دمای مناسب (مثلاً برای گوشت قرمز ۶۳ تا ۷۱ درجه سانتی‌گراد) باعث از بین رفتن باکتری‌ها می‌شود.
نتیجه‌گیری
با توجه به نکات بهداشتی و علمی، شستن گوشت قبل از برش توصیه نمی‌شود، زیرا باعث پخش شدن آلودگی‌ها و کاهش کیفیت گوشت می‌شود. اما اگر نیاز به شستن باشد، بهتر است بعد از برش و با رعایت کامل اصول بهداشتی انجام شود. مهم‌ترین نکته این است که با پختن گوشت در دمای مناسب، تمامی باکتری‌های مضر از بین می‌روند و نیازی به شستن آن برای از بین بردن میکروب‌ها نیست.

دانشمندان حسگر زیستی نوآورانه‌ای توسعه داده‌اند که با استفاده از نانوذرات اکسید روی و الکترودهای گرافن متخلخل، قادر به تشخیص تازگی گوشت است. این حسگر با شناسایی هیپوگزانتین، ترکیبی که پس از مرگ در اثر تجزیه آدنوزین تری‌فسفات (ATP) تشکیل می‌شود، میزان تازگی گوشت را ارزیابی می‌کند.

برخلاف روش‌های سنتی که ممکن است پرهزینه و زمان‌بر باشند، این حسگر زیستی با دقت بالای بیش از ۹۸ درصد، سطوح هیپوگزانتین را تشخیص می‌دهد و امکان ارزیابی سریع و دقیق تازگی گوشت را فراهم می‌کند.
این پیشرفت می‌تواند نقش مهمی در تضمین ایمنی و کیفیت مواد غذایی ایفا کند و به‌عنوان ابزاری کارآمد در صنایع غذایی مورد استفاده قرار گیرد.

این حسگر زیستی توسط تیمی از محققان از جمله آکادمی علوم و فناوری ویتنام (VAST) و آکادمی علوم روسیه توسعه یافته است.

این حسگر زیستی با استفاده از نانوذرات اکسید روی (ZnO) و الکترودهای گرافن متخلخل ساخته شده و برای تشخیص فساد گوشت به‌کار می‌رود. مکانیسم عملکرد آن به‌صورت زیر است:
تشخیص هیپوگزانتین:بعد از مرگ حیوان، آدنوزین تری‌فسفات (ATP) در عضلات شروع به تجزیه می‌کند و ماده‌ای به نام هیپوگزانتین تولید می‌شود. هرچه میزان این ماده بیشتر باشد، نشان‌دهنده فساد بیشتر گوشت است.

واکنش الکتروشیمیایی:حسگر، سطوح هیپوگزانتین را از طریق واکنش الکتروشیمیایی شناسایی می‌کند. وقتی گوشت فاسد می‌شود، هیپوگزانتین روی سطح حسگر اکسید شده و سیگنال الکتریکی تولید می‌کند. شدت این سیگنال نشان‌دهنده میزان فساد گوشت است.

اندازه‌گیری دقیق و سریع:برخلاف روش‌های سنتی (مانند تست‌های شیمیایی یا بررسی بوی گوشت)، این حسگر به‌طور مستقیم و با دقت ۹۸٪ مقدار هیپوگزانتین را اندازه‌گیری کرده و نتیجه را در زمان کوتاهی ارائه می‌دهد.

کاربرد در صنایع غذایی:این فناوری می‌تواند در بسته‌بندی‌های هوشمند برای نظارت بر تازگی گوشت یا در آزمایشگاه‌های کنترل کیفیت مواد غذایی به‌کار رود.
این حسگر می‌تواند گامی مهم در جلوگیری از مصرف گوشت فاسد و حفظ سلامت مصرف‌کنندگان باشد.

مدیریت مصرف گوشت روزانه نیازمند رعایت تعادل، تنوع و انتخاب‌های سالم است. در اینجا چند نکته برای کنترل و بهینه‌سازی مصرف گوشت ارائه شده است:
۱. تعیین مقدار مناسب
میزان توصیه‌شده برای مصرف گوشت قرمز: حداکثر ۳۰۰ تا ۵۰۰ گرم در هفته (معادل ۴۲ تا ۷۰ گرم در روز).
برای گوشت سفید (مرغ و ماهی): حدود ۱۰۰ تا ۱۵۰ گرم در روز بسته به نیاز بدن.
۲. تنوع در مصرف پروتئین
ترکیب گوشت با سایر منابع پروتئینی مانند تخم‌مرغ، حبوبات، لبنیات و مغزها به کاهش وابستگی به گوشت کمک می‌کند.
مصرف حداقل ۲ تا ۳ وعده ماهی در هفته جایگزین سالمی برای گوشت قرمز است.
۳. انتخاب گوشت‌های کم‌چرب
گوشت‌های بدون چربی یا با چربی کمتر (مانند سینه مرغ، ماهی، گوشت گاو کم‌چرب) گزینه‌های سالم‌تری هستند.
اجتناب از گوشت‌های فرآوری‌شده (سوسیس، کالباس) به دلیل وجود نمک و مواد نگهدارنده مضر.
۴. روش‌های پخت سالم
پختن، بخارپز کردن، گریل کردن و کباب کردن بهتر از سرخ کردن است.
استفاده از ادویه‌های طبیعی و گیاهان معطر به جای روغن و کره برای طعم‌دهی.
۵. مصرف متعادل در طول روز
مصرف گوشت را بین وعده‌های غذایی پخش کنید و از پرخوری در یک وعده خودداری کنید.
همراهی گوشت با سبزیجات، غلات کامل و فیبر برای هضم بهتر و کاهش اثرات منفی آن.
۶. توجه به کیفیت گوشت
خرید از منابع مطمئن و استفاده از گوشت تازه و سالم.
در صورت امکان، استفاده از گوشت‌های ارگانیک یا گوشت دام‌های تغذیه‌شده با علوفه طبیعی.
با رعایت این اصول، می‌توان مصرف گوشت را متعادل کرد و از فواید آن بهره برد، بدون اینکه به سلامت آسیب برسد.

نور مغازه‌ها و فروشگاه‌ها به‌طور مستقیم خطر سلامتی برای گوشت ایجاد نمی‌کند، اما شرایط نامناسب نورپردازی و قرار گرفتن طولانی‌مدت گوشت در معرض نور مستقیم می‌تواند به‌طور غیرمستقیم روی کیفیت و ایمنی گوشت تأثیر بگذارد و در نهایت خطراتی برای سلامت مصرف‌کننده ایجاد کند. در ادامه، تأثیرات مهم توضیح داده شده است:
1. افزایش اکسیداسیون گوشت
نور، به‌ویژه نورهای فلورسنت یا UV، می‌تواند فرآیند اکسیداسیون چربی‌ها و پروتئین‌های گوشت را تسریع کند.
اکسیداسیون باعث تغییر طعم و بوی گوشت (مانند طعم تند یا ترش) شده و در بلندمدت ممکن است ترکیبات مضر (مانند رادیکال‌های آزاد) در گوشت ایجاد کند که به بدن آسیب می‌رساند.

2. تغییر رنگ گوشت و کاهش کیفیت آن
نور مستقیم می‌تواند رنگ گوشت را به سمت قهوه‌ای یا خاکستری تغییر دهد، که نشان‌دهنده افت کیفیت و احتمالاً فساد گوشت است.
اگر تغییر رنگ به‌طور مداوم و در کنار افزایش دمای محیط رخ دهد، رشد باکتری‌های بیماری‌زا نیز محتمل‌تر می‌شود.

3. رشد باکتری‌ها به‌دلیل گرما
نور مستقیم به‌ویژه اگر همراه با عدم نگهداری گوشت در دمای مناسب باشد (زیر 4 درجه سانتی‌گراد)، می‌تواند دمای سطح گوشت را افزایش دهد و شرایط برای رشد باکتری‌هایی مانند سالمونلا، اشریشیا کلی (E. coli)، و لیستریا فراهم شود.

4. کاهش عمر مفید گوشت
نور قوی و مداوم می‌تواند سرعت فساد گوشت را افزایش دهد، حتی اگر تاریخ انقضا روی بسته‌بندی هنوز به پایان نرسیده باشد.

چگونه از سلامت گوشت مطمئن شویم؟
برای کاهش خطرات مربوط به نور و اطمینان از سلامت گوشت:
1. گوشت را از فروشگاه‌هایی خریداری کنید که از نور ملایم و سیستم‌های خنک‌کننده مناسب استفاده می‌کنند.

2. بررسی کنید که گوشت در بسته‌بندی‌های شفاف و دارای برچسب معتبر (مانند تاریخ تولید و انقضا) قرار دارد.

3. به رنگ و بوی طبیعی گوشت توجه کنید؛ گوشت با بوی تند یا رنگ غیرطبیعی (قهوه‌ای یا خاکستری) نشان‌دهنده فساد است.

4. گوشت را سریعاً پس از خرید در یخچال یا فریزر قرار دهید و از نگهداری آن در معرض نور مستقیم جلوگیری کنید.


در نهایت، نور به‌خودی‌خود عامل فساد یا خطر نیست، اما می‌تواند شرایط مساعدی برای تغییرات منفی در گوشت ایجاد کند

جنسیت بلدرچین می‌تواند در میزان مواد مغذی موجود در بافت گوشت تاثیر بگذارد، اما این تاثیر معمولاً نه به اندازه تفاوت‌های فاحش در سایر ویژگی‌ها مانند اندازه و طعم گوشت است.

در بلدرچین‌ها، تفاوت‌های جزئی در ترکیب شیمیایی گوشت بر اساس جنسیت ممکن است وجود داشته باشد. برخی از این تفاوت‌ها شامل:

1. محتوای پروتئین: گوشت بلدرچین‌های نر ممکن است درصد پروتئین بالاتری نسبت به گوشت بلدرچین‌های ماده داشته باشد. این به دلیل تفاوت در سرعت رشد و نوع سوخت‌وساز آنها است.

2. چربی: بلدرچین‌های نر معمولاً میزان چربی کمتری در بدن دارند و به همین دلیل ممکن است گوشت آنها نسبت به بلدرچین‌های ماده کمی کم‌چرب‌تر باشد.

3. محتوای مواد معدنی: در برخی موارد، بلدرچین‌های نر ممکن است میزان آهن و روی بیشتری در گوشت خود داشته باشند، که این به علت تفاوت‌های هورمونی در فرایندهای متابولیک است.

البته، تفاوت‌های جنسیتی معمولاً چندان محسوس نبوده و به شرایط پرورش، تغذیه و محیط نیز بستگی دارد. به طور کلی، تاثیر جنسیت بر مواد مغذی در گوشت بلدرچین نسبت به دیگر عوامل مانند نوع خوراک، سن پرنده و شرایط پرورش کمتر است.

خوراک بلدرچین یکی از غذاهای لذیذ و مغذی است که می‌توانید به راحتی در خانه تهیه کنید. در ادامه، طرز تهیه یک خوراک ساده و خوشمزه بلدرچین را توضیح می‌دهم:
مواد لازم:
بلدرچین: ۴ عدد
پیاز: ۲ عدد متوسط
سیر: ۲ حبه
هویج: ۲ عدد
سیب‌زمینی: ۲ عدد
گوجه‌فرنگی: ۲ عدد
رب گوجه‌فرنگی: ۲ قاشق غذاخوری
روغن زیتون یا کره: ۳ قاشق غذاخوری
آبلیمو: ۲ قاشق غذاخوری
زعفران دم‌کرده: ۲ قاشق غذاخوری
ادویه‌ها: زردچوبه، فلفل سیاه، پاپریکا، دارچین، نمک به میزان لازم
آب: نصف لیوان


---
طرز تهیه:
1. آماده‌سازی بلدرچین:بلدرچین‌ها را تمیز کرده و بشویید. سپس با مخلوطی از آبلیمو، زعفران دم‌کرده، کمی نمک و فلفل سیاه، برای ۱-۲ ساعت مزه‌دار کنید.

2. سرخ کردن بلدرچین:در یک تابه، مقداری روغن یا کره بریزید و بلدرچین‌ها را از هر دو طرف تا زمانی که طلایی شوند سرخ کنید. سپس کنار بگذارید.

3. تفت دادن پیاز و سیر:در همان تابه، پیازهای خردشده را تفت دهید تا طلایی شوند. سپس سیر خردشده یا رنده‌شده را اضافه کرده و کمی تفت دهید.

4. اضافه کردن سبزیجات و رب:هویج و سیب‌زمینی را به قطعات دلخواه خرد کرده و به تابه اضافه کنید. رب گوجه‌فرنگی را نیز اضافه کنید و خوب تفت دهید تا رنگ رب باز شود.

5. پخت خوراک:بلدرچین‌های سرخ‌شده را روی مواد قرار دهید. گوجه‌فرنگی‌های خردشده، زردچوبه، فلفل سیاه، پاپریکا و دارچین را اضافه کنید. نصف لیوان آب به قابلمه اضافه کرده و در قابلمه را ببندید. اجازه دهید خوراک به مدت ۳۰-۴۵ دقیقه روی حرارت ملایم بپزد.

6. پایان کار:وقتی خوراک جا افتاد و مواد کاملاً پخته شدند، آن را در ظرف سرو کشیده و با زعفران دم‌کرده و سبزیجات دلخواه تزیین کنید.



---
نکات:
می‌توانید به جای سیب‌زمینی از قارچ یا زیتون هم استفاده کنید.
برای عطر و طعم بهتر، از برگ بو یا آویشن هنگام پخت استفاده کنید.
این خوراک با برنج زعفرانی یا نان سرو می‌شود.

نوش جان!

گوشت بلدرچین به دلیل ارزش غذایی بالا و ترکیب غنی از پروتئین، ویتامین‌ها، و مواد معدنی می‌تواند برای ورزشکاران فواید زیادی داشته باشد. در اینجا به برخی از فواید آن اشاره می‌کنم:
1. پروتئین بالا: گوشت بلدرچین سرشار از پروتئین باکیفیت است که به ترمیم و ساخت عضلات کمک می‌کند. این ویژگی برای ورزشکاران و افرادی که فعالیت‌های سنگین انجام می‌دهند بسیار مهم است.

2. کم‌چربی و کم‌کالری: گوشت بلدرچین در مقایسه با برخی گوشت‌ها چربی و کالری کمتری دارد، که آن را به گزینه‌ای مناسب برای ورزشکارانی که رژیم غذایی خاصی دارند تبدیل می‌کند.

3. ویتامین‌های گروه B: این گوشت دارای ویتامین‌های B3 و B6 و B12 است که به تولید انرژی، بهبود عملکرد متابولیک، و حمایت از سیستم عصبی کمک می‌کنند و در کاهش خستگی نقش دارند.

4. آهن و روی: گوشت بلدرچین مقدار مناسبی از آهن و روی دارد که برای افزایش اکسیژن‌رسانی به عضلات، بهبود سیستم ایمنی و حفظ انرژی ضروری است. آهن همچنین از خستگی جلوگیری می‌کند، که برای ورزشکاران اهمیت زیادی دارد.

5. کلسیم و فسفر: این مواد معدنی برای تقویت استخوان‌ها و بهبود سلامت مفاصل ضروری هستند، به ویژه برای افرادی که تمرینات بدنسازی و فعالیت‌های سنگین انجام می‌دهند.

6. آنتی‌اکسیدان‌ها: گوشت بلدرچین دارای مقادیر خوبی از آنتی‌اکسیدان‌ها است که به کاهش استرس اکسیداتیو در بدن کمک می‌کنند و باعث کاهش التهابات بعد از تمرینات سخت می‌شوند.


در کل، مصرف گوشت بلدرچین می‌تواند به بهبود عملکرد، افزایش انرژی، و تسریع روند ریکاوری در ورزشکاران کمک کند و یک منبع غذایی مفید و سالم برای افرادی است که به دنبال یک رژیم غذایی غنی از پروتئین و مواد مغذی هستند.

خواص گوشت بلدرچین

بلدرچین پرنده ای است بسیار پُرجنب و جوش، که جست و خیزها و پروازهای مکرر آن موجب فعال تر شدن ماهیچه و نهایتاٌ لذید تر شدن گوشت سینه آن می باشد.حدود 913/24 درصد پروتئین به همراه انواع اسیدهای آمینه کمیاب در گوشت این پرنده وجود دارد.بلدرچین شامل عناصر معدنی و ویتامین هایی از قبیل نیاسین،فسفر، مس،تیامین، ریبوفلامین،ویتامین B6، روی، آهن و سلنیوم می باشد و همچنین دارای ترکیباتی با میانگین مقدار 65.62 آب،3.3 چربی،26درصد پروتئین،6.3 مواد معدنی و 80 کیلوکالری در 100 گرم گوشت آن است که اهمیت وجود این عناصرمعدنی و ویتامین ها در درمان بیماری هایی مانند آسم، تشنج،فشار خون بالا،ضعف اعصاب، ناراحتی های روانی و بیخوابی نمایان است.

مقایسه تخم بلدرچین با تخم مرغ

وزن تخم بلدرچین 815 گرم و رنگ آن معمولا سفید با خال های سیاه یا قهوه ای تا آبی و زرد نخودی می باشد.به دلیل وجود سایر ویتامین ها به غیر از ویتامین C به آن بمب ویتامین می گویند. نسبت به تخم مرغ چربی و کلسترول کمتری داشته و با وجود کوچکتر بودنش از فسفر، آهن، ویتامین های B1 و B2 بیشتری برخوردار است. شایان ذکر است که این ترکیبات مغذی امکان دفع موادرادیو اکتیو، فلزات سنگین نظیر سرب و جیوه ومواد زاید از بدن را فراهم می کند.

منابع:

www.tebyan.net  

www.hakimemehr.ir