قزل‌آلا یکی از محبوب‌ترین ماهی‌های آب‌های شیرین است که به دلیل طعم خوش‌خوراک و ارزش غذایی بالا شناخته می‌شود. این ماهی علاوه بر نقش مهم در چرخهٔ غذایی، از نظر رفتار حرکتی و روش شنا نیز جالب توجه است. بررسی نحوهٔ شنا کردن قزل‌آلا نشان می‌دهد که این ماهی برای بقا در رودخانه‌ها و دریاچه‌ها به مهارت‌های حرکتی ویژه‌ای مجهز است.
ساختار بدن قزل‌آلا و تأثیر آن بر شنابدن قزل‌آلا به شکل دوکی (اسپایندلی) طراحی شده است؛ این فرم هیدرودینامیک باعث کاهش مقاومت آب و افزایش سرعت حرکت می‌شود. باله‌های این ماهی هرکدام نقش خاصی در کنترل و تعادل دارند:
باله دمی (دم): منبع اصلی نیروی محرکه برای حرکت به جلو.
باله سینه‌ای و شکمی: برای کنترل جهت و حفظ تعادل.
باله پشتی و مخرجی: برای جلوگیری از چرخش و تثبیت موقعیت بدن.
مکانیسم شناقزل‌آلا از حرکات موجی‌شکل بدن خود برای حرکت در آب استفاده می‌کند. این حرکات از سر شروع شده و به سمت دم منتقل می‌شوند و در نهایت دم با قدرت آب را به عقب می‌زند و بدن به جلو رانده می‌شود.
در شنا با سرعت پایین، حرکات بدن آرام‌تر و موج‌ها کوتاه‌تر هستند.
در شنا با سرعت بالا (مانند زمان فرار از شکارچی یا بالا رفتن از رودخانه)، امواج بدن عمیق‌تر و حرکات دم سریع‌تر می‌شوند.
ویژگی‌های خاص شنا در قزل‌آلا
قدرت شنای خلاف جریان آب: قزل‌آلا به‌خوبی می‌تواند بر خلاف جریان رودخانه حرکت کند. این توانایی به او کمک می‌کند در فصل تخم‌ریزی به سمت سرچشمه‌ها مهاجرت کند.
پرش از آب: برای عبور از موانعی مانند صخره‌ها یا آبشارهای کوچک، قزل‌آلا با جهش از آب مسیر خود را ادامه می‌دهد.
شناور ماندن بدون تلاش زیاد: با استفاده از کیسهٔ شنا (Swim bladder) می‌تواند عمق خود را تنظیم کرده و انرژی کمتری مصرف کند.
جمع‌بندیشنا کردن قزل‌آلا ترکیبی از طراحی بدنی هیدرودینامیک، استفادهٔ دقیق از باله‌ها و توانایی حرکات موجی قدرتمند است. این ویژگی‌ها نه‌تنها باعث می‌شود که قزل‌آلا به‌راحتی در رودخانه‌ها و دریاچه‌ها حرکت کند، بلکه توانایی صعود به سرچشمه‌ها برای تخم‌ریزی را نیز به دست آورد.