کمبود پروتئین حیوانی می‌تواند با بروز برخی ناراحتی‌های روانی در جوانان ارتباط داشته باشد، به‌ویژه اگر این کمبود طولانی‌مدت باشد یا با کمبود سایر مواد مغذی مهم همراه شود. در ادامه، به چند جنبه مهم این ارتباط اشاره می‌کنم:

1. نقش پروتئین در تولید انتقال‌دهنده‌های عصبی

پروتئین‌ها حاوی اسیدهای آمینه ضروری هستند که بدن نمی‌تواند آن‌ها را بسازد. برخی از این اسیدهای آمینه (مانند تریپتوفان، تیروزین، و فنیل‌آلانین) پیش‌سازهای اصلی انتقال‌دهنده‌های عصبی مانند:
    •    سروتونین (مرتبط با خلق و خو، اضطراب و افسردگی)
    •    دوپامین (مرتبط با انگیزه، لذت، و تمرکز)
    •    نوراپی‌نفرین (مرتبط با انرژی و واکنش به استرس) هستند.

کمبود پروتئین حیوانی می‌تواند باعث کاهش این اسیدهای آمینه شده و در نتیجه، تعادل شیمیایی مغز را بر هم بزند.

2. ویتامین B12 و آهن

پروتئین‌های حیوانی منابع اصلی ویتامین B12 و آهن هم هستند. کمبود این مواد می‌تواند منجر به:
    •    خستگی مزمن
    •    افسردگی
    •    مشکلات تمرکز و حافظه
    •    اضطراب شود.

3. اهمیت در دوره جوانی

دوره جوانی، زمانی حیاتی برای رشد مغز و شکل‌گیری هویت روانی است. کمبودهای تغذیه‌ای در این دوران می‌تواند تأثیرات عمیقی بر سلامت روانی بگذارد، به‌ویژه اگر با استرس‌های تحصیلی، اجتماعی و خانوادگی همراه شود.

نتیجه‌گیری:

گرچه نمی‌توان گفت کمبود پروتئین حیوانی علت مستقیم ناراحتی‌های روانی است، اما نقش مهمی در تشدید یا زمینه‌سازی آن‌ها دارد، به‌ویژه در جوانان. بررسی تغذیه و اطمینان از دریافت کافی پروتئین و ریزمغذی‌ها (چه از منابع حیوانی و چه گیاهی جایگزین‌شده با دقت) بسیار حیاتی است.

در طب سنتی ایرانی، گوشت‌ها بر اساس طبع (مزاج) خود به گرم یا سرد دسته‌بندی می‌شوند. گفته می‌شود که گوشت گوساله طبع سرد دارد به دلایل زیر:
1. رطوبت بالا و حرارت کم: گوشت گوساله نسبت به گوشت گوسفند دارای رطوبت بیشتر و چربی کمتر است، و همین باعث می‌شود طبع آن سرد و تر محسوب شود.

2. تأثیر بر بدن: در طب سنتی باور بر این است که مصرف زیاد گوشت سرد باعث ضعف گوارش، نفخ، و کاهش انرژی بدن می‌شود، مگر اینکه با مصلحات (مانند دارچین، زنجبیل، سیر یا فلفل) مصرف شود.

3. سن حیوان: گوساله هنوز به بلوغ نرسیده و گوشت آن لطیف‌تر و سبک‌تر از گوشت گاو بالغ است. در نتیجه سردی آن بیشتر به چشم می‌آید.

بله، خوراک گاو شیرده با گاو گوشتی تفاوت قابل توجهی دارد، زیرا اهداف پرورش و نیازهای تغذیه‌ای آن‌ها متفاوت است:
۱. هدف اصلی تغذیه
گاو شیرده: هدف افزایش تولید شیر است، پس نیاز به انرژی، پروتئین و مواد معدنی خاص برای حفظ تولید شیر بالا و سلامت دام دارد.
گاو گوشتی: هدف افزایش وزن و توده عضلانی است، بنابراین تغذیه روی رشد سریع و ذخیره چربی تمرکز دارد.

۲. ترکیب جیره غذایی
گاو شیرده:
انرژی بالا (نشاسته‌دار مثل ذرت)
پروتئین بالا (کنجاله سویا، یونجه)
مکمل‌های معدنی (کلسیم، فسفر، منیزیم)
فیبر کافی برای سلامت شکمبه

گاو گوشتی:
انرژی بالا (ولی با کنترل پروتئین نسبت به شیرده)
فیبر کمتر (برای تسریع رشد)
افزودنی‌هایی برای افزایش ضریب تبدیل خوراک به گوشت


۳. تأثیر بر بدن دام
خوراک گاو شیرده اگر به گاو گوشتی داده شود، ممکن است باعث چاقی بیش‌ازحد و اسراف هزینه شود.
خوراک گاو گوشتی اگر به گاو شیرده داده شود، می‌تواند باعث کاهش تولید شیر و بروز مشکلات متابولیک شود

اصفهان یکی از استان‌های پیشرو در صنعت دامپروری ایران است که به دلیل شرایط اقلیمی مناسب، منابع آبی قابل‌قبول و زیرساخت‌های کشاورزی و دامداری توسعه‌یافته، میزبان واحدهای دامداری بزرگ و بازارهای فعال در این حوزه است.
شرکت‌های بزرگ دامپروری در اصفهان
از جمله شرکت‌های برجسته در این حوزه می‌توان به شرکت کشت و دام قیام اصفهان اشاره کرد که با ظرفیت پرورش ۱۰٬۰۰۰ رأس دام مولد و تولید سالانه ۶۳٬۰۰۰ تن شیر، یکی از بزرگ‌ترین واحدهای دامداری کشور محسوب می‌شود. این شرکت از فناوری‌های پیشرفته‌ای مانند سیستم‌های خودکار شیردوشی و کارخانه خوراک دام بهره می‌برد .
بازارهای دام در اصفهان
در سطح استان، بازارهای متعددی برای خرید و فروش دام زنده و محصولات مرتبط وجود دارد. یکی از این بازارها، بازار دام شهرداری کوچصفهان است که در شهرستان رشت، بخش کوچصفهان واقع شده و به‌عنوان مرکز ارائه خدمات مرتبط با صنعت کشاورزی و دامداری شناخته می‌شود .
فعالیت‌های عشایری و کوچ دام
عشایر استان اصفهان نقش مهمی در تأمین دام و فرآورده‌های دامی دارند. در سال‌های اخیر، بیش از ۲۲۵٬۰۰۰ رأس دام عشایر این استان شناسایی و هویت‌گذاری شده‌اند که نشان‌دهنده اهمیت و گستردگی فعالیت‌های عشایری در منطقه است .
منابع آنلاین برای خرید و فروش دام
برای خرید و فروش دام در اصفهان، پلتفرم‌های آنلاین متعددی وجود دارند. وب‌سایت‌هایی مانند دیوار و نیاز روز آگهی‌های متنوعی از فروشندگان دام در مناطق مختلف استان، از جمله کوچصفهان، ارائه می‌دهند. این آگهی‌ها شامل انواع دام‌های سبک و سنگین، پرندگان و سایر حیوانات مزرعه هستند .

گوشت گوسفندی هم مانند گوشت گوساله دارای بخش‌های مختلفی است که هرکدام طعم، بافت و کاربرد خاصی در آشپزی دارند. در ادامه تنوع بخش‌های گوشت گوسفند را معرفی می‌کنم:

---
1. راسته (Loin)
گوشت نرم و لطیف.
مناسب برای کباب، استیک و گریل.
شامل راسته با استخوان و بی‌استخوان.

2. فیله (Tenderloin)
لطیف‌ترین بخش گوشت گوسفند.
گران‌قیمت و مناسب برای غذاهای خاص و لوکس.

3. دنده (Rib/Chops)
چرب، خوش‌طعم و لذیذ.
برای چلوکباب، کباب برگ و کباب شیشلیک استفاده می‌شود.

4. ماهیچه (Shank)
دارای بافت ژلاتینی و طعم‌دار.
مناسب برای خورش ماهیچه، آبگوشت و بریانی.

5. سردست و راسته بالا (Shoulder)
گوشت پرکاربرد، با کمی چربی.
مناسب برای خورشت، گوشت چرخ‌کرده، و پخت آرام (slow cook).

6. گردن (Neck)
گوشت با استخوان، چرب و طعم‌دار.
برای خورش و آبگوشت بسیار مناسب است.

7. ران (Leg)
گوشت بدون چربی زیاد، کمی سفت‌تر.
مناسب برای خوراک، بریانی، یا چرخ‌کرده.

8. قلوه‌گاه (Flank/Skirt)
چرب، رگه‌دار و طعم‌دار.
مناسب برای کوبیده و غذاهای چرخ‌کردنی.

9. کله‌پاچه
شامل زبان، مغز، پاچه و صورت گوسفند.
غذای سنتی ایرانی، بیشتر برای صبحانه

تنوع گوشت گوساله به بخش‌های مختلف بدن حیوان بستگی دارد و هر بخش ویژگی‌ها، طعم و بافت متفاوتی دارد. در زیر به انواع رایج گوشت گوساله اشاره می‌کنم:
1. راسته (Loin)
گوشت نرم و لطیف، مناسب برای استیک، کباب و گریل.
از گران‌ترین و محبوب‌ترین بخش‌هاست.

2. فیله (Tenderloin)
نرم‌ترین قسمت گوشت گوساله.
برای استیک فیله مینیون، بیف استراگانف و غذاهای لوکس استفاده می‌شود.

3. ران (Round)
گوشت بدون چربی و سفت‌تر.
مناسب برای خورش، آب‌پز یا گوشت چرخ‌کرده.

4. سینه (Brisket)
گوشت پرچرب و طعم‌دار.
مناسب برای خوراک، بریانی و غذاهای دودی.

5. گردن (Neck)
گوشت نسبتاً سفت و چرب.
مناسب برای خورشت یا آبگوشت.

6. ماهیچه (Shank)
دارای بافت ژلاتینی، مناسب برای آبگوشت و خورش‌هایی مانند خورش ماهیچه.

7. دنده (Rib)
شامل گوشت بین دنده‌ها که چرب و لذیذ است.
مناسب برای باربیکیو و کباب.

8. چرخ‌کرده گوساله
از بخش‌های مختلف تهیه می‌شود.
مناسب برای کتلت، کباب تابه‌ای، برگر و لازانیا.

مقایسه ساختار پروتئینی گوشت حلال و غیرحلال از نظر علمی، بیشتر از دیدگاه تأثیر ذبح شرعی (ذبح اسلامی) در مقابل سایر روش‌های کشتار (مانند شلیک یا بی‌هوشی برقی) بررسی می‌شود، زیرا ترکیب اسیدهای آمینه در گوشت حیوان، با توجه به گونه آن، نسبتاً مشابه است. اما فرآیند ذبح می‌تواند بر کیفیت و برخی ویژگی‌های بیوشیمیایی گوشت تأثیر بگذارد.

در ادامه، یک مقایسه علمی‌ و مستند بین گوشت حلال و غیرحلال از نظر ساختار پروتئینی آورده شده است:

1. فرآیند خون‌گیری و تأثیر بر پروتئین‌ها

    •    گوشت حلال (ذبح اسلامی):
    •    حیوان در هنگام ذبح هوشیار است و با برش کامل رگ‌های گردن (جز نخاع) خون‌گیری کامل‌تر انجام می‌شود.
    •    این فرآیند باعث کاهش خون باقیمانده در بافت‌ها شده و در نتیجه، گوشت حاصل دارای پروتئین‌های کمتری از هموگلوبین و میوگلوبین آزاد است.
    •    کاهش خون باقیمانده منجر به کاهش فسادپذیری و بوی ناخوشایند می‌شود.

    •    گوشت غیرحلال (مانند بیهوشی برقی یا شلیک):
    •    در بسیاری از روش‌ها خون‌گیری کامل انجام نمی‌شود.
    •    باقی‌ماندن خون در عضلات باعث تغییرات در ترکیب پروتئینی سطحی گوشت شده و می‌تواند فساد گوشت را تسریع کند.
    •    ممکن است برخی از آنزیم‌های پروتئولیتیک (تجزیه‌کننده پروتئین) زودتر فعال شوند و بر بافت گوشت تأثیر بگذارند.

2. ساختار اسیدهای آمینه و کیفیت پروتئین

    •    تفاوت معناداری در نوع اسیدهای آمینه اصلی بین گوشت حلال و غیرحلال وجود ندارد، زیرا ژنتیک حیوان نوع پروتئین را تعیین می‌کند.
    •    اما تازه‌تر بودن گوشت، نحوه نگهداری، و سطح استرس حیوان پیش از ذبح می‌تواند کیفیت پروتئین و بافت آن را تحت تأثیر قرار دهد.

3. تأثیر استرس پیش از ذبح

    •    حیوانی که در آرامش ذبح می‌شود (که در ذبح اسلامی به آن توجه زیادی می‌شود)، سطح کورتیزول و لاکتات کمتری دارد.
    •    این موضوع باعث کاهش تخریب پروتئین‌ها و بهتر ماندن ساختار بافتی گوشت می‌شود.

نتیجه‌گیری:

از نظر ترکیب شیمیایی پروتئین‌ها، تفاوت اصلی بین گوشت حلال و غیرحلال مستقیماً ناشی از روش ذبح است، نه از ذات گوشت. در گوشت حلال به‌دلیل خون‌گیری بهتر و کاهش استرس حیوان، پروتئین‌ها کیفیت بالاتری دارند و دیرتر تجزیه می‌شوند، در حالی که در گوشت غیرحلال احتمال وجود مواد باقیمانده در خون (مانند آنزیم‌ها و متابولیت‌های استرسی) بیشتر است که ممکن است بر کیفیت نهایی گوشت اثر بگذارد.

ممکن است تا به حال اسم بورک را زیاد شنیده باشید ولی آن را در منزل درست نکرده باشید. این غذای خوشمزه مانند سمبوسه یک نوع غذای شکم‌پر است. بورک در اصل غذای سنتی ترکیه‌ای است و مانند آن را می‌توان در اکثر کشورهای آسیایی پیدا کرد. بورک را می‌توان با انواع سبزیجات، گوشت‌ها و پنیر درست کرد. در این مطلب قصد داریم طرز تهیه بورک گوشت با خمیر یوفکا را با هم امتحان کنیم و سه نوع مختلف پیچیدن خمیر یوفکا برای بورک را یاد بگیریم. اگر وگان هستید یا می‌خواهید طعم متفاوتی از بورک را امتحان کنید، بورک اسفناج  پیشنهاد ما به شماست.

طرز تهیه بورک گوشت یکی از خوشمزه‌ترین غذاهای ترکیه‌ای است که می‌توان آن را به عنوان پیش‌غذا، شام سبک یا حتی غذای مهمانی سرو کرد. در ادامه دستور ساده و خانگی بورک گوشت را می‌خوانید:

مواد لازم برای بورک گوشت (حدود ۴ نفر):

    •    خمیر یوفکا یا فیلو: ۵ تا ۶ ورق
    •    گوشت چرخ‌کرده: ۲۵۰ گرم
    •    پیاز: ۱ عدد بزرگ (ریز خردشده)
    •    فلفل دلمه‌ای (اختیاری): نصف عدد (ریز خردشده)
    •    رب گوجه‌فرنگی: ۱ قاشق غذاخوری
    •    نمک، فلفل سیاه، زردچوبه، پاپریکا یا ادویه کاری: به مقدار لازم
    •    روغن مایع یا کره: برای سرخ کردن
    •    پنیر پیتزا (اختیاری): کمی برای داخل یا روی بورک

مواد لازم برای رومال:

    •    تخم‌مرغ: ۱ عدد
    •    ماست: ۲ قاشق غذاخوری
    •    روغن مایع: ۱ قاشق غذاخوری
(همه را مخلوط کرده برای مالیدن روی خمیر قبل از پخت)

طرز تهیه:

    1.    آماده‌سازی مواد میانی:
پیاز را با کمی روغن تفت دهید تا سبک شود، سپس گوشت چرخ‌کرده را اضافه کنید و با ادویه‌جات تفت دهید. بعد از چند دقیقه رب و فلفل دلمه‌ای را اضافه کرده و بگذارید تا مخلوط خوب پخته و آب آن کشیده شود.

    2.    آماده کردن خمیر:
خمیر یوفکا را روی سطح صاف پهن کنید. اگر خشک است، با برس کمی آب یا ترکیب شیر و روغن روی آن بمالید تا نرم شود. یک‌بار تا بزنید تا شکل مثلث یا مستطیل بگیرد (بسته به نوع بورک).

    3.    پر کردن:
کمی از مواد گوشتی در یک سمت خمیر قرار دهید، سپس آن را به شکل رول یا پیچ‌خورده ببندید.

    4.    رومال:
روی بورک‌ها را با مخلوط تخم‌مرغ، ماست و روغن رومال کنید. می‌توانید کنجد یا سیاه‌دانه هم بپاشید.

    5.    پخت:
    •    در فر: در فر ۱۸۰ درجه سانتی‌گراد به مدت ۲۰–۳۰ دقیقه تا طلایی شدن.
    •    در تابه: با کمی روغن در تابه دو طرف را سرخ کنید تا برشته و طلایی شود.

نکته:

بورک را می‌توان به صورت رول، بقچه‌ای، حلزونی یا لایه‌ای هم درست کرد. پنیر پیتزا یا سبزیجاتی مثل جعفری، اسفناج یا قارچ هم می‌تواند به مواد میانی اضافه شود.

نوش جان!

یک ساندویچ خانگی خوشمزه با ظاهری هیجان‌انگیز می‌تواند به راحتی ما را از فکر فست‌فودهای مضر بیرون بیاورد. شاید یک ساندویچ مرغ به تنهایی زیاد ساندویچ جذابی به نظر نرسد، اما یک برگر مرغ گریل شده اشتهای همه را برمی‌انگیزد. برگر مرغ یا همان چیکن برگر خانگی یک غذای سالم و خوشمزه است که می‌توانیم وقتی هوس فست فود  کردیم، خیلی راحت آن را در خانه درست کنیم.

طرز تهیه چیکن برگر خانگی ساده، سالم و خوشمزه است .در ادامه دستور کامل آن را می‌خوانید:

مواد لازم برای ۴ عدد چیکن برگر:
    •    سینه مرغ: ۵۰۰ گرم (چرخ‌کرده یا ریز خردشده)
    •   قارچ:۳۰۰ گرم 
    •    پیاز: ۱ عدد متوسط (رنده‌شده و آب‌گرفته)
    •    سیر: ۱ حبه (رنده‌شده یا له‌شده)
    •    تخم‌مرغ: ۱ عدد
    •    آرد سوخاری: ۲ تا ۳ قاشق غذاخوری
    •    نمک، فلفل سیاه، پاپریکا، آویشن: به مقدار لازم
    •    روغن برای سرخ کردن

برای سرو:
    •    نان همبرگر
    •    کاهو، گوجه، خیارشور
    •    پنیر ورقه‌ای چدار (اختیاری)
    •    سس مایونز، خردل یا سس دلخواه

طرز تهیه چیکن برگر:

    1.    آماده‌سازی مواد:
مرغ چرخ‌کرده، پیاز رنده‌شده و آب‌گرفته، سیر، تخم‌مرغ، آرد سوخاری و ادویه‌ها را در یک کاسه بریزید و خوب ورز دهید تا یکدست شود.

    2.    فرم دادن:
از مواد گلوله‌هایی بردارید و آن‌ها را به شکل برگر (کمی ضخیم) درآورید. اگر مایل باشید می‌توانید کمی در یخچال بگذارید تا منسجم‌تر شوند.

    3.    پختن برگر:
در تابه‌ای با کمی روغن، برگرها را روی حرارت متوسط سرخ کنید (هر طرف حدود ۴–۵ دقیقه) تا کاملاً بپزند و طلایی شوند. می‌توانید داخل فر یا سرخ‌کن هم آماده کنید.

    4.    سرو:
نان همبرگر را کمی برشته کنید، برگر را در آن بگذارید و با کاهو، گوجه، خیارشور و سس دلخواه سرو کنید.

نکته:
اگر دنبال چیکن برگر رژیمی هستید، می‌توانید آن را داخل فر یا دستگاه گریل بدون روغن بپزید.

نوش جان!

خواص ماهی برای بدنسازان و مناسب‌ترین ماهی‌ها برای ورزشکاران

اهمیت ماهی در رژیم بدنسازان

ماهی یکی از بهترین منابع پروتئینی برای بدنسازان است. این ماده غذایی علاوه بر پروتئین باکیفیت، سرشار از اسیدهای چرب امگا-3، ویتامین D، سلنیوم و سایر مواد مغذی حیاتی است که می‌تواند به رشد عضلات، ریکاوری سریع‌تر و حفظ سلامت عمومی بدن کمک کند.

خواص ماهی برای بدنسازان

    •    منبع غنی پروتئین:
ماهی پروتئینی کامل دارد که شامل تمام آمینواسیدهای ضروری برای ساخت عضله می‌شود. مصرف پروتئین کافی برای رشد و ترمیم عضلات در بدنسازی حیاتی است.

    •    چربی سالم (امگا-3):
اسیدهای چرب امگا-3 موجود در ماهی به کاهش التهاب در بدن، بهبود ریکاوری بعد از تمرینات سخت، و افزایش حساسیت انسولینی کمک می‌کنند که برای ساخت عضله اهمیت دارد.

    •    کالری متعادل:
برخی انواع ماهی، پروتئین بالا و چربی کمی دارند (مثل ماهی کاد یا تیلاپیا) که برای دوره‌های کات (چربی‌سوزی) مناسب است، در حالی که ماهی‌های چرب‌تر (مثل سالمون) انرژی بیشتری برای دوره‌های حجم‌دهی فراهم می‌کنند.

    •    منبع ویتامین و مواد معدنی:
ماهی سرشار از ویتامین D (ضروری برای سلامت استخوان و سیستم ایمنی) و مواد معدنی مثل منیزیم و پتاسیم است که برای عملکرد بهتر عضلات و جلوگیری از گرفتگی عضلانی اهمیت دارند.

    •    کمک به سلامت قلب و عروق:
مصرف ماهی‌های چرب باعث بهبود سلامت قلب می‌شود، که برای بدنسازان اهمیت زیادی دارد تا سیستم گردش خون کارآمدی برای رساندن مواد مغذی به عضلات داشته باشند.

مناسب‌ترین ماهی‌ها برای ورزشکاران و بدنسازان

نتیجه‌گیری

ماهی یکی از بهترین انتخاب‌ها برای بدنسازان است؛ هم برای کسانی که در دوره حجم هستند و هم برای ورزشکارانی که در دوره کات قرار دارند. بسته به نیاز بدنی و هدف تمرینی، می‌توان ماهی‌های کم‌چرب یا چرب‌تر را انتخاب کرد. مصرف مرتب ماهی به رشد عضلانی، ریکاوری بهتر، و بهبود سلامت کلی بدن کمک می‌کند.

کباب دونر ترکیه‌ای (Doner Kebab) یکی از معروف‌ترین غذاهای خیابانی و سنتی ترکیه است.«دونر» در زبان ترکی به معنی "چرخیدن" است، چون گوشت این کباب به صورت عمودی روی سیخی بزرگ چرخانده و پخته می‌شود.
مواد اصلی دونر:
گوشت (معمولاً گوشت گوسفند، گوساله، مرغ یا ترکیبی)
ادویه‌های مخصوص (فلفل سیاه، زیره، پاپریکا، آویشن، نمک و ...)
پیاز
ماست یا روغن برای مرینیت کردن گوشت

طرز تهیه کلی:
1. مرینیت گوشت: برش‌های نازک گوشت با ماست، پیاز رنده‌شده، ادویه‌ها و روغن مخلوط و چندین ساعت (معمولاً یک شب) در یخچال خوابانده می‌شود.

2. آماده‌سازی: گوشت‌های مرینیت‌شده به صورت لایه‌لایه روی سیخ عمودی چیده می‌شوند.

3. پخت: سیخ در کنار آتش یا المنت می‌چرخد تا گوشت آرام‌آرام پخته شود. لایه‌های سطحی که برشته شده‌اند با چاقوی بزرگ و تیز تراشیده می‌شوند.

4. سرو: گوشت دونر را معمولاً در نان مخصوص (لواش، پیتا یا ساندویچی) همراه با سبزیجات تازه (گوجه، خیارشور، کاهو، پیاز) و سس‌های مخصوص سرو می‌کنند.


انواع محبوب دونر:
اسکندر کباب (Iskender Kebab): دونر با نان برشته، سس گوجه، کره و ماست سرو می‌شود.
دونر با برنج (Pilav Üstü Döner): گوشت دونر روی برنج سرو می‌شود.
دونر ساندویچ یا رول (Dürüm Döner): گوشت در نان رول می‌شود

در فصل تابستان به دلیل گرمای هوا، خرید و نگهداری محصولات پروتئینی (مثل گوشت، مرغ، ماهی) نیازمند دقت بیشتری است. در ادامه نکات مهم برای خرید محصولات پروتئینی در تابستان را آورده‌ام:

نکات مهم برای خرید محصولات پروتئینی در فصل تابستان

    1.    خرید از فروشگاه‌های معتبر و دارای یخچال مناسب:
حتماً از فروشگاه‌هایی خرید کنید که محصولات پروتئینی را در یخچال‌ها یا فریزرهای استاندارد و با دمای مناسب نگهداری می‌کنند (دمای زیر ۴ درجه سانتی‌گراد برای گوشت تازه و زیر صفر برای گوشت منجمد).

    2.    بررسی تاریخ تولید و انقضاء:
قبل از خرید، حتماً به تاریخ تولید و انقضاء محصولات توجه کنید. در تابستان فساد گوشت سریع‌تر رخ می‌دهد، بنابراین محصولاتی با تاریخ تازه‌تر را انتخاب کنید.

    3.    ظاهر و بوی محصول:
گوشت باید رنگ طبیعی داشته باشد (مثلاً گوشت گوسفند صورتی مایل به قرمز)، بدون بوی نامطبوع یا حالت لزج باشد. تغییر رنگ یا بوی غیرعادی نشانه فساد است.

    4.    حمل و نگهداری صحیح:
بلافاصله پس از خرید، گوشت یا محصولات پروتئینی را در یخچال یا فریزر قرار دهید. اگر فاصله تا خانه زیاد است، بهتر است از کیسه‌های یخ یا جعبه‌های سردکن استفاده کنید.

    5.    عدم خرید محصولات یخ‌زده‌ای که یخ آن‌ها آب شده:
اگر مشاهده کردید محصول یخ‌زده‌ای آب شده یا دوباره فریز شده، از خرید آن خودداری کنید، زیرا خطر آلودگی میکروبی بسیار بالا می‌رود.

    6.    توجه به بسته‌بندی:
بسته‌بندی باید کاملاً سالم، بدون پارگی و نشتی باشد. بسته‌های وکیوم شده (خالی از هوا) برای افزایش ماندگاری بهتر هستند.

    7.    انتخاب محصول متناسب با مصرف روزانه:
در تابستان بهتر است گوشت یا مرغ به مقدار کم و مصرف روزانه خریداری شود تا نیاز به نگهداری طولانی‌مدت نباشد.

    8.    مراقبت ویژه از محصولات دریایی:
ماهی و میگو باید بسیار تازه باشند. ماهی تازه چشم‌های براق و برجسته و گوشت سفت دارد. بوی تند و ظاهر کدر نشان‌دهنده فساد است.

    9.    رعایت بهداشت شخصی:
هنگام خرید و لمس محصولات پروتئینی، از دستکش استفاده کنید و پس از بازگشت به خانه، دست‌ها و سطوحی که با گوشت تماس داشته‌اند را به خوبی بشویید.

    10.    ترجیح خرید محصولات بسته‌بندی شده نسبت به فله‌ای:
در تابستان بهتر است گوشت و مرغ بسته‌بندی شده تحت نظارت بهداشتی را انتخاب کنید، چون کمتر در معرض آلودگی محیط قرار می‌گیرند.

سلام عزیزان محصول جدیدی به مستر قصاب اضافه شده که سفره دوستداران مستر قصاب را رنگین وخوشمزه ترکرده . امیدوارم ، با خرید این محصول لذت و طعم بیاد ماندنی یک قورمه سبزی را چشیده وبه دیگران نیز پیشنهاد دهید .

قورمه‌سبزی‌ای که سبزی آن زیاد سرخ شده باشد (یعنی تیره‌تر و حسابی تفت داده شده) نسبت به قورمه‌سبزی با سبزی کمتر سرخ‌شده چند مزیت خاص دارد:
طعم عمیق‌تر و خوشمزه‌ترسرخ شدن بیشتر سبزی باعث می‌شود طعم‌ها کاراملیزه شده و عطر و مزه قوی‌تر و دلنشین‌تری ایجاد شود. خیلی‌ها قورمه‌سبزی با سبزی تیره‌تر را خوشمزه‌تر می‌دانند.
ماندگاری بهتروقتی سبزی کاملاً سرخ شود، آب موجود در آن کمتر می‌شود، در نتیجه قورمه‌سبزی دیرتر خراب می‌شود و ماندگاری بیشتری در یخچال یا فریزر خواهد داشت.
کاهش تلخی برخی سبزی‌هابعضی سبزی‌های قورمه‌سبزی (مثل شنبلیله) اگر خوب سرخ نشوند، ممکن است طعمی تلخ یا خام داشته باشند. سرخ کردن زیاد این تلخی را کاهش می‌دهد و طعم را متعادل‌تر می‌کند.
رنگ و ظاهر جذاب‌تر برای بعضی افرادبعضی‌ها رنگ تیره قورمه‌سبزی را نشانه اصالت و حرفه‌ای بودن غذا می‌دانند. وقتی سبزی خوب سرخ شده باشد، قورمه‌سبزی یکدست‌تر و مجلسی‌تر به نظر می‌رسد.
البته باید توجه داشت:
اگر سبزی بیش از حد سرخ شود و بسوزد، ممکن است تلخ و ناسالم شود.
حرارت زیاد و طولانی می‌تواند بخشی از ویتامین‌های حساس به حرارت را از بین ببرد.

یکی از خورش‌های خاص ایرانی خورش گل کلم است. غذایی لذیذ و خوش آب و رنگ که سرشار از ویتامین و مواد غذایی مفید است. با ما همراه باشید تا طرز تهیه خورش گل کلم با گوشت خوشمزه را به شما آموزش دهیم.

خورش گل کلم علاوه بر طعم منحصربه‌فرد و خواص زیاد، یک غذای سالم و مفید محسوب می‌شود. گیاهانی مانند گل کلم که فیبر بالایی دارند، برای بدن، به ویژه دستگاه گوارش بسیار مفید هستند و به کاهش وزن هم کمک می‌کنند.

گلم کلم را می‌توان به شکل‌های مختلف مصرف کرد؛ خورش گل کلم یکی از بهترین راه‌های مصرف این گیاه مفید است. یک خورش کم کالری که آماده کردن آن بسیار راحت است و یک غذای رژیمی عالی محسوب می‌شود.خورش گل کلم با مرغ، گوشت و حتی بدون گوشت تهیه می‌شود. در اینجا ما تصمیم گرفتیم طرز تهیه خورش گل کلم با گوشت را به شما آموزش دهیم که ظاهری مجلسی و طعمی فوق‌العاده دارد.

طرز تهیه خورشت گل‌کلم

مواد لازم:
    •    گل‌کلم: ۱ عدد متوسط (تقریباً ۵۰۰ گرم)
    •    گوشت خورشتی (گوساله یا گوسفندی): ۳۰۰ گرم
    •   لپه:نصف پیمانه 
    •    پیاز: ۱ عدد بزرگ
    •    رب گوجه‌فرنگی: ۲ قاشق غذاخوری
    •    زردچوبه، نمک، فلفل سیاه: به مقدار لازم
    •    آب‌لیمو یا لیمو عمانی: ۱ عدد (اختیاری)
    •    روغن: به مقدار لازم
    •    دارچین و زعفران دم‌کرده: دلخواه برای طعم بهتر

طرز تهیه:

۱. آماده‌سازی مواد:
    •    گل‌کلم را به گلچه‌های کوچک تقسیم کن.
    •    آن‌ها را در کمی آب و نمک بجوشان تا نیم‌پز شوند، سپس آبکش کن.
    •    پیاز را خرد کن.

۲. سرخ کردن مواد:
    •    پیاز را با کمی روغن تفت بده تا طلایی شود.
    •    گوشت خورشتی را اضافه کن و با پیاز سرخ کن تا رنگ گوشت تغییر کند.
    •    کمی زردچوبه، نمک و فلفل اضافه کن.
    •    بعد رب گوجه را اضافه کن و چند دقیقه با گوشت تفت بده.

۳. پخت گوشت:
    •    ۲ تا ۳ لیوان آب جوش به مواد اضافه کن.
    •    بگذار گوشت کاملاً بپزد (حدود ۱ تا ۱/۵ ساعت، بسته به نوع گوشت).

۴. آماده کردن گل‌کلم:
    •    گل‌کلم‌های نیم‌پز شده را در ماهیتابه با کمی روغن تفت بده تا کمی طلایی شوند (این کار باعث می‌شود خورشت بوی خامی ندهد).

۵. ترکیب نهایی:
    •    وقتی گوشت تقریباً پخته شد،لپه پخته شده و  گل‌کلم‌های سرخ شده را به خورشت اضافه کن.
    •    اگر دوست داری، در این مرحله لیمو عمانی یا کمی آبلیمو هم اضافه کن.
    •    اجازه بده خورشت با شعله ملایم ۱۵ تا ۲۰ دقیقه دیگر بپزد تا جا بیفتد.

۶. در صورت دلخواه:
    •    در آخر کمی زعفران دم کرده یا پودر دارچین به خورشت اضافه کن تا خوشبوتر شود.

نکات طلایی:
    •    گل‌کلم خیلی نباید له شود؛ نیمه‌پخته و کمی سرخ شده بهترین بافت را به خورشت می‌دهد.
    •    می‌توانی به جای گوشت قرمز از گوشت مرغ هم استفاده کنی (خورشت گل‌کلم با مرغ سریع‌تر آماده می‌شود).
    •    بعضی‌ها مقداری سیب‌زمینی سرخ کرده هم کنار این خورشت سرو می‌کنند.

نوش جان!

 لاهماجون (Lahmacun) که گاهی به آن «پیتزای ترکی» هم می‌گویند، یک غذای خوشمزه و نازک ترکیه‌ای است که خمیر نازکی با یک لایه گوشت چرخ‌کرده‌ی طعم‌دار شده روی آن دارد.
اینجا طرز تهیه‌ی لاهماجون به روش سنتی ترکیه‌ای را برات می‌نویسم:

مواد لازم:

برای خمیر:
    •    آرد سفید: ۳ پیمانه
    •    آب ولرم: حدود ۱ پیمانه (بسته به نوع آرد ممکن است کمی کمتر یا بیشتر)
    •    روغن زیتون یا مایع: ۲ قاشق غذاخوری
    •    شکر: ۱ قاشق چای‌خوری
    •    نمک: ۱ قاشق چای‌خوری
    •    خمیرمایه فوری: ۱ قاشق چای‌خوری

برای رویه گوشت:
    •    گوشت چرخ‌کرده (ترجیحاً گوسفندی یا مخلوط گوسفند و گوساله): ۳۰۰ گرم
    •    گوجه فرنگی: ۲ عدد رنده شده
    •    فلفل دلمه‌ای قرمز: ۱ عدد کوچک (خرد شده)
    •    پیاز: ۱ عدد متوسط (رنده شده یا خیلی ریز خرد شده)
    •    جعفری تازه: ۵۰ گرم (ریز خرد شده)
    •    رب گوجه‌فرنگی: ۱ قاشق غذاخوری
    •    سیر: ۲ حبه (رنده شده)
    •    فلفل قرمز شیرین یا تند: به دلخواه
    •    نمک، فلفل سیاه، زیره و پاپریکا: به مقدار لازم
    •    روغن زیتون: ۲-۳ قاشق غذاخوری

طرز تهیه:

آماده کردن خمیر:
    1.    خمیرمایه و شکر را با کمی آب ولرم مخلوط کنید و ۵ دقیقه بگذارید تا عمل بیاید.
    2.    آرد را الک کنید و نمک را به آن اضافه کنید.
    3.    وسط آرد را گود کنید، خمیرمایه عمل‌آمده، روغن و آب را اضافه کنید و خمیر نرمی درست کنید.
    4.    خمیر را حدود ۸-۱۰ دقیقه ورز بدهید تا لطیف شود.
    5.    روی خمیر را بپوشانید و در جای گرم بگذارید ۱ ساعت استراحت کند تا حجمش دو برابر شود.

آماده کردن مواد میانی:
    1.    تمام مواد رویه (گوشت، گوجه، پیاز، سیر، جعفری، رب و ادویه‌ها) را با هم خوب مخلوط کنید تا یک مایه‌ی منسجم داشته باشید.

سرهم کردن و پخت:
    1.    فر را روی ۲۳۰-۲۵۰ درجه سانتی‌گراد (بیشترین دمای خانگی) گرم کنید.
    2.    خمیر را به گلوله‌های کوچک تقسیم کرده و خیلی نازک (تقریباً مثل نان لواش) باز کنید.
    3.    روی هر خمیر باز شده یک لایه نازک از مواد گوشتی بمالید.
    4.    لاهماجون‌ها را روی سینی فر که کاغذ روغنی انداخته‌اید قرار دهید.
    5.    حدود ۷ تا ۱۰ دقیقه در فر داغ بپزید، تا خمیر بپزد و روی گوشت کمی برشته شود.

نکات:
    •    لاهماجون را معمولاً با لیموی تازه، سبزیجات تازه و گاهی پیاز حلقه شده سرو می‌کنند.
    •    می‌توانید آن را رول کرده و به صورت لقمه‌ای میل کنید.

روش تهیه لاهماجون در ماهیتابه:

۱. خمیر را آماده کن:
    •    خمیر را طبق دستور قبلی درست کن: (خمیرمایه عمل بیاور، آرد، آب، نمک و روغن را مخلوط کن و ورز بده تا خمیر نرمی درست شود، یک ساعت استراحت بده.)

۲. مواد گوشتی را آماده کن:
    •    گوشت چرخ‌کرده و بقیه مواد (پیاز، گوجه، جعفری، سیر، رب گوجه، ادویه‌ها) را با هم خوب مخلوط کن تا یک مایه‌ی چسبنده داشته باشی.

۳. خمیر را باز کن:
    •    خمیر را به اندازه‌های کوچک (به اندازه یک نارنگی) تقسیم کن.
    •    هر تکه خمیر را خیلی نازک با وردنه باز کن (قطر نان باید نازک باشد).

۴. لاهماجون را آماده کن:
    •    یک قاشق از مایه‌ی گوشت را روی هر خمیر پخش کن. ضخامت گوشت باید کم باشد تا خوب بپزد.

۵. پخت در ماهیتابه:
    •    یک ماهیتابه‌ی نچسب بزرگ یا چدنی را بدون روغن روی حرارت متوسط داغ کن.
    •    لاهماجون آماده شده را داخل ماهیتابه بگذار.
    •    درب ماهیتابه را بگذار تا هم خمیر و هم روی گوشت همزمان بپزد (حدود ۳-۴ دقیقه).
    •    اگر لازم شد، شعله را خیلی کم کن تا ته نان نسوزد.
    •    نیازی به برگرداندن نیست. وقتی خمیر پخته شد و گوشت تغییر رنگ داد، آماده است.

۶. سرو:
    •    لاهماجون را بلافاصله با لیمو ترش تازه، جعفری و سالاد پیاز سرو کن.

چند نکته‌ی مهم:
    •    اگر دوست داری روی گوشت کمی برشته‌تر شود، آخر کار درب ماهیتابه را بردار و شعله را کمی زیاد کن.
    •    بهتر است ماهیتابه حسابی داغ باشد اما شعله متوسط رو به کم شود که ته نان نسوزد و گوشت هم کامل بپزد.
    •    می‌توانی از ماهیتابه دوطرفه (تابه رژیمی) هم استفاده کنی که فوق‌العاده عالی جواب می‌دهد.

نوش جان!

 یک مقاله تخصصی درباره بررسی گردن گوسفندی شامل برش، طعم‌دار کردن، پخت، و تحلیل میزان پروتئین و چربی برایت نوشتم:

بررسی تخصصی گردن گوسفندی

معرفی کلی

گردن گوسفندی یکی از بخش‌های خوشمزه و پرطرفدار گوشت گوسفند است که بافتی نسبتاً چرب و لایه‌لایه دارد. این قسمت به دلیل میزان بالای کلاژن، پس از پخت طولانی، طعمی غنی و بافتی لطیف پیدا می‌کند. گردن گوسفند به ویژه برای خورش‌ها، آبگوشت و بریان کردن بسیار مناسب است.

برش گردن گوسفندی

برای برش گردن گوسفند، ابتدا گردن را از بدن جدا کرده و سپس آن را به قطعات مدور ۲ تا ۳ سانتی‌متری می‌بُرند. این قطعات شامل استخوان، مغز استخوان و لایه‌های گوشت هستند. در بعضی از موارد برای خورش یا آبگوشت، گردن را در اندازه‌های درشت‌تر و برای کباب کردن، به قطعات کوچک‌تر تقسیم می‌کنند.

نکات برش:
    •    استفاده از چاقوی تیز و سنگین یا اره مخصوص قصابی ضروری است.
    •    رعایت برش‌های یکنواخت باعث پخت یکدست گوشت می‌شود.

طعم‌دار کردن گردن گوسفندی

طعم‌دار کردن گردن گوسفند به بهبود مزه طبیعی آن کمک زیادی می‌کند. ترکیب‌های محبوب برای مرینیت کردن گردن شامل موارد زیر است:
    •    مواد اصلی: پیاز خرد شده، سیر، ماست یا آب لیمو برای لطافت بیشتر
    •    ادویه‌ها: زردچوبه، فلفل سیاه، دارچین، زیره، فلفل قرمز، و مقداری گشنیز خشک
    •    چربی: کمی روغن زیتون یا روغن دنبه برای افزایش لطافت

روش طعم‌دهی:

گردن را باید حداقل ۴ تا ۱۲ ساعت در مخلوط مرینیت قرار داد تا ادویه‌ها و طعم‌دهنده‌ها به خوبی به بافت گوشت نفوذ کنند.

روش‌های پخت گردن گوسفندی

گردن گوسفند نیاز به پخت طولانی مدت دارد تا کاملاً نرم و خوشمزه شود. روش‌های متداول پخت شامل:
    1.    آب‌پز و خورشتی: گردن در ترکیب با پیاز، ادویه و آب، به مدت ۳ تا ۴ ساعت روی حرارت ملایم پخته می‌شود.
    2.    بریانی یا تنوری: پس از طعم‌دار شدن، گردن در فر یا تنور با دمای پایین (حدود ۱۵۰ تا ۱۷۰ درجه سانتی‌گراد) برای ۳ تا ۴ ساعت پخته می‌شود تا مغزپخت و کاراملی شود.
    3.    کبابی: قطعات کوچک‌تر گردن روی زغال یا گریل با دمای متوسط برای مدت کوتاه‌تری کباب می‌شوند؛ در این روش باید دقت کرد گوشت خشک نشود.

ارزش غذایی گردن گوسفندی

تحلیل ارزش غذایی گردن گوسفندی (در ۱۰۰ گرم گوشت پخته‌شده):مقدار تقریبی

انرژی
۲۵۰ تا ۳۰۰ کیلوکالری
پروتئین
۲۱ تا ۲۵ گرم
چربی
۱۸ تا ۲۲ گرم
کلسترول
۸۰ تا ۹۰ میلی‌گرم
آهن
۲.۵ تا ۳ میلی‌گرم

گردن گوسفندی نسبت به سایر قطعات گوسفند چربی بیشتری دارد که باعث طعم قوی‌تر آن می‌شود. همچنین به دلیل میزان پروتئین بالا و وجود آهن، منبع خوبی برای تأمین انرژی و جلوگیری از کم‌خونی است.

جمع‌بندی

گردن گوسفندی به دلیل بافت منسجم، میزان چربی مناسب، و قابلیت جذب بالای طعم‌دهنده‌ها یکی از بهترین گزینه‌ها برای غذاهای سنتی ایرانی مانند آبگوشت، خورش گردن و حتی کباب است. با برش صحیح، طعم‌دهی مناسب و پخت اصولی، می‌توان از این قسمت نهایت استفاده را برد.

آشنایی با نژادهای مختلف گوسفندان: از پشم‌های لطیف تا گوشت‌های لذیذ
در گوشه و کنار جهان، صدها نژاد گوسفند زندگی می‌کنند؛ هرکدام با ویژگی‌ها و خصوصیات منحصربه‌فرد خود. برخی برای پشم فوق‌العاده لطیفشان شهرت دارند، برخی دیگر به‌خاطر گوشت لذیذ یا شیر پربازدهشان پرورش داده می‌شوند. جالب‌تر آنکه بعضی نژادها به طرز شگفت‌انگیزی با سخت‌ترین شرایط آب‌وهوایی سازگار شده‌اند.
در یک نگاه کلی، نژادهای گوسفند را می‌توان به چهار گروه اصلی تقسیم کرد:

۱. نژادهای پشمی: طلای سفید در دنیای دامپروری
مرینوس (Merino)بی‌تردید مرینوس ستاره‌ی نژادهای پشمی است. این گوسفندان که ریشه‌شان به اسپانیا بازمی‌گردد و بعدها در استرالیا شکوفا شدند، به تولید یکی از لطیف‌ترین و ارزشمندترین پشم‌های دنیا معروفند. پارچه‌های ساخته‌شده از پشم مرینوس، نه تنها لوکس، بلکه بسیار گرم و سبک هستند.
رومنی (Romney)رومنی‌ها استادان زندگی در مناطق مرطوب‌اند. پشم آن‌ها سنگین و مقاوم در برابر رطوبت است، که این ویژگی، آن‌ها را به انتخابی محبوب در نیوزیلند تبدیل کرده است.

۲. نژادهای گوشتی: گنجینه‌ی طعم و تغذیه
سافولک (Suffolk)یکی از پرافتخارترین نژادهای گوشتی در جهان، سافولک، با رشد سریع و گوشت خوشمزه‌اش شناخته می‌شود. این گوسفندها ظاهری قدرتمند و سرسیاه دارند و در بسیاری از کشورها از ارکان اصلی صنعت گوشت به‌شمار می‌روند.
دورپر (Dorper)زاده‌ی سرزمین‌های گرم و خشک آفریقای جنوبی، دورپر گوسفندی مقاوم است که می‌تواند بدون افت کیفیت گوشت، در شرایط سخت آب‌وهوایی رشد کند.

 ۳. نژادهای شیری: چشمه‌های طلایی
 ایست فریزیان (East Friesian)وقتی صحبت از شیر فراوان و باکیفیت به میان می‌آید، نام ایست فریزیان می‌درخشد. این   نژاد آلمانی-هلندی بیشترین میزان شیر را در میان گوسفندان تولید می‌کند و پایه‌ی بسیاری از محصولات لبنی ممتاز است.

 لاکاون (Lacaune)فرانسوی‌ها همیشه در هنر غذا زبانزد بوده‌اند و لاکاون هم اثری دیگر از این ذوق است. شیر این نژاد   برای تهیه‌ی پنیر معروف روکه‌فور به کار می‌رود، پنیر آبی‌رنگی که طعمی خاص و دلنشین دارد.

 ۴. نژادهای چندمنظوره: همه‌فن‌حریف‌های دنیای دام
 کاراکول (Karakul)این نژاد قدیمی آسیای مرکزی، هم برای گوشت، هم برای پشم و هم برای پوست بره‌هایش پرورش داده   می‌شود. پوست لطیف و زیبای بره‌های کاراکول، در صنایع مد جایگاهی ویژه دارد.

 رومانوف (Romanov)رومانوف‌ها، گوسفندانی سخت‌کوش از روسیه‌اند که با زادآوری شگفت‌انگیزشان شناخته می‌شوند. هم   گوشت و هم پوست آن‌ها مورد استفاده‌ی فراوان قرار می‌گیرد.
 نگاهی به برخی دیگر از نژادهای شاخص

  آواسی (Awassi): گوسفندی بومی خاورمیانه با تحمل عالی در برابر گرما و توانایی تولید شیر زیاد، به‌ویژه در عراق و   سوریه.
 بلوفس لستر (Bluefaced Leicester): تولیدکننده‌ی پشم بلند، نرم و براق.
 کوری‌دیل (Corriedale): نژادی دو منظوره از نیوزیلند و استرالیا، محبوب برای گوشت و پشم باکیفیت.
 شروپ‌شایر (Shropshire): نژاد گوشتی انگلستانی با بدنی فشرده، عضلانی و بازده‌ی بسیار خوب.

 در پایان می‌توان گفت دنیای گوسفندان، دنیایی شگفت‌انگیز و پر از تنوع است؛ هر نژاد با داستان، ویژگی‌ها و نقشی خاص در   زندگی بشر. چه به دنبال پشم لطیف باشید، چه گوشت خوشمزه یا شیر پرچرب، در میان این گوناگونی بی‌شمار، قطعاً نژادی     پیدا می‌شود که انتظارات شما را برآورده کند.

پروتئین وی مجموعه‌ای از پروتئین‌های محلول در آب است که از مایع باقی‌مانده در فرآیند تولید پنیر (معروف به «وی» شیر) استخراج می‌شود. این مایع پس از تشکیل دلمه (کازئین) شیر حاوی لاکتوز، مواد معدنی و پروتئین‌های اصلی شیر مانند β-لاکتوگلوبولین و آلفا-لاکتالبومین است. پروتئین وی به‌دلیل دارا بودن تمام اسیدهای آمینه‌ی ضروری (از جمله لوسین) منبعی کامل و با کیفیت بالا برای ساخت بافت‌های بدن محسوب می‌شود.
استفاده‌ی دارویی از پروتئین وی سابقه‌ای بسیار طولانی دارد. بقراط (۴۶۰–۳۷۰ ق.م.) در یونان باستان آب پنیر را «سرم» می‌نامید و به بیماران برای تقویت سیستم ایمنی تجویز می‌کرد. بعدها، جالینوس (پزشک یونانی-رومی قرن دوم میلادی) نیز آن را معجونی شفابخش می‌دانست و به بیمارانش پیشنهاد می‌داد. در اروپا در قرن‌های ۱۶ و ۱۷ میلادی، نوشیدن آب پنیر و حتی حمام در آن به عنوان روش‌های درمانی و تقویتی محبوبیت یافت. با گذشت زمان و پیشرفت روش‌های صنعتی، پروتئین وی به شکل پودر مکمل غذایی متداول شد و امروزه کاربرد گسترده‌ای در تغذیه ورزشی و سلامت عمومی دارد.
نحوه استخراج پروتئین وی از شیر
پس از تهیه پنیر، شیر با افزودن مواد منعقدکننده (مانند مایه یا اسید) به دلمه (کازئین) و سرم پنیر تقسیم می‌شود. مایع باقی‌مانده،

«وی» نام دارد که حاوی پروتئین‌های محلول است. برای جدا کردن این پروتئین‌ها از بقیه مواد (لاکتوز، چربی و آب) معمولاً از روش فیلتراسیون غشایی استفاده می‌شود. در این فرآیند وی

شیر ابتدا از صافی‌های میکرو- و اولترافیلتراسیون عبور داده می‌شود تا ذرات بزرگ‌تر (مانند چربی و باکتری‌ها) حذف شوند و پروتئین‌ها تغلیظ شوند. سپس بخش غنی از پروتئین وی با اسپری درایینگ خشک شده و به شکل پودر کنسانتره پروتئین وی (WPC) تبدیل می‌شود. به‌عنوان مثال، برای تهیه کنسانتره‌ای با بیش از ۸۰٪ پروتئین، وی مایع ابتدا با اولترافیلتراسیون تا حدود ۲۵٪ مواد خشک تغلیظ شده و سپس در فرایند دیافیلتراسیون (شست‌وشوی غشایی) لاکتوز و املاح محلول خارج می‌شوند. پروتئین وی ایزوله (WPI) که خلوص پروتئینی بسیار بالاتری (بیش از ۹۲٪) دارد، پس از اولترافیلتراسیون از طریق میکروفیلتراسیون تهیه می‌شود، به طوری که بیشتر چربی و لاکتوز از آن جدا شده و محصول نهایی پروتئینی تقریبا خالص به دست می‌آید.

گوشت مخصوص گوساله روسیه (که در بازار ایران هم بعضاً عرضه می‌شود) معمولاً چند ویژگی شاخص دارد:
1. سن کم دام: گوساله‌های روسیه برای گوشت مخصوص معمولاً در سن کمتر از ۱۲ ماهگی ذبح می‌شوند، بنابراین گوشت لطیف‌تر و نرم‌تری نسبت به گاوهای بالغ دارد.

2. رنگ و بافت: گوشت گوساله روسی رنگی نسبتاً روشن‌تر (قرمز متمایل به صورتی) دارد. چربی‌های آن سفید یا شیری‌رنگ است که نشانه کیفیت خوب چربی است.

3. میزان چربی و مرمری شدن (Marbling): گوشت‌های مرغوب روسی معمولاً چربی میان‌بافتی (مرمری) خوبی دارند که باعث آبدار بودن و طعم بهتر هنگام پخت می‌شود. البته بسته به نوع نژاد گوساله و شیوه تغذیه، این میزان می‌تواند متفاوت باشد.

4. روش پرورش: در روسیه، برخی گوساله‌ها با روش‌های نیمه صنعتی و طبیعی (مراتع باز و خوراک بدون افزودنی‌های شیمیایی زیاد) پرورش داده می‌شوند که کیفیت گوشت را بالاتر می‌برد.

5. مزه و عطر: گوشت گوساله روسیه معمولاً طعم ملایم‌تر و طبیعی‌تری نسبت به گوشت‌های پرورشی فشرده دارد. به ویژه برای استیک و غذاهای گریل‌شده خیلی محبوب است.

6. نوع نژاد: روسیه نژادهای مختلفی برای گوشت گوساله دارد، مانند Hereford، Angus یا نژادهای محلی اصلاح شده که بعضی‌شان به خاطر گوشت لذیذشان معروف‌اند.

گوشت وارداتی از روسیه معمولاً از نظر کیفیت متوسط تا خوب ارزیابی می‌شود، اما این موضوع بستگی زیادی به نوع گوشت (گوساله، گاو، مرغ)، برند، نحوه نگهداری و شیوه حمل‌ونقل آن دارد. در مورد گوشت گوساله و گاو روسی، معمولاً این نکات مطرح است:
شرایط پرورش دام‌ها: در روسیه دام‌ها اغلب در مراتع طبیعی پرورش می‌یابند، که باعث می‌شود گوشت از نظر طعم و بافت کیفیت قابل قبولی داشته باشد. البته در برخی مناطق صنعتی‌تر کیفیت پایین‌تر است.
شرایط بسته‌بندی و حمل‌ونقل: اگر زنجیره سرد (یعنی حمل در دمای کنترل‌شده) به درستی رعایت شده باشد، کیفیت گوشت خوب باقی می‌ماند. در غیر این صورت افت کیفیت یا حتی فساد گوشت ممکن است رخ دهد.
مقایسه با سایر کشورها: گوشت روسیه معمولاً از گوشت استرالیایی، اروگوئه‌ای یا برزیلی کمی ارزان‌تر است و کیفیتش هم در برخی موارد کمی پایین‌تر ارزیابی می‌شود.

برخی واردکنندگان و فروشندگان در ایران می‌گویند که گوشت روسی چربی بالاتری دارد و کمی بوی خاصی نسبت به گوشت داخلی یا سایر وارداتی‌ها حس می‌شود، که می‌تواند برای برخی مصرف‌کنندگان خوشایند نباشد.