تهیه استیک گوشت نرم و آبدار و همچنین سس‌های لذیذ برای همراهی با آن نیاز به رعایت چند نکته کلیدی دارد. در اینجا رازهایی برای پخت استیک نرم و آبدار به همراه سس‌های خوشمزه آورده شده است:

۱. انتخاب گوشت مناسب:

یکی از عوامل اصلی در تهیه استیک نرم و آبدار، انتخاب گوشت با کیفیت است. گوشت‌هایی که بیشتر دارای چربی‌های مایعی هستند، مانند بخش‌هایی از گوشت گاو شامل ریب‌آی (Ribeye)، فیله (Filet mignon) و سر فیله، برای تهیه استیک ایده‌آل هستند. این قسمت‌ها از گوشت نرم‌تر و آبدارتر بوده و طعم بهتری دارند.

۲. عملیات پیش‌پخت:

    •    مرینیت کردن گوشت: پیش از پخت استیک، مرینیت کردن آن با مواد اسیدی (مانند آبلیمو یا سرکه) و افزودن ادویه‌جات (مثل سیر، پیاز، رزماری، فلفل سیاه و نمک) می‌تواند باعث نرم شدن گوشت شود. مرینیت کردن باید برای حداقل یک ساعت (ترجیحاً بیشتر) در یخچال انجام شود.

    •    استراحت گوشت: قبل از پخت استیک، گوشت باید حدود ۳۰ دقیقه خارج از یخچال استراحت کند تا دمای آن به دمای محیط برسد. این کار باعث می‌شود گوشت به طور یکنواخت بپزد.

۳. پخت استیک:

    •    پخت در دمای بالا: بهترین روش برای پخت استیک، استفاده از حرارت بالا است. برای این کار، تابه یا گریل را به خوبی داغ کنید تا وقتی گوشت را در آن قرار می‌دهید، به سرعت قفل شود و آب آن درون گوشت بماند.

    •    پخت به دقت: استیک را فقط چند دقیقه از هر طرف بپزید (بسته به ضخامت گوشت و درجه پخت دلخواه). بهتر است از دماسنج گوشت استفاده کنید تا دمای داخلی استیک را کنترل کنید. برای پخت مدیوم (متوسط)، دمای داخلی باید حدود ۵۵-۶۰ درجه سانتی‌گراد باشد.

۴. استراحت بعد از پخت:

بعد از پخت استیک، به آن اجازه دهید برای حدود ۵-۱۰ دقیقه استراحت کند. این کار باعث می‌شود تا آب داخل گوشت به طور یکنواخت توزیع شود و استیک نرم و آبدار باقی بماند.
 

۵. تهیه سس‌های لذیذ برای استیک:

چند سس محبوب که می‌توانند همراه استیک سرو شوند:
 

۱. سس قارچ کرمی:

    •    مواد لازم: قارچ خرد شده، کره، خامه، سیر، پیاز، آویشن، نمک و فلفل.
    •    روش تهیه: قارچ را در کره تفت دهید تا نرم شود، سپس سیر و پیاز خرد شده را اضافه کنید و کمی تفت دهید. خامه و آویشن را به آن اضافه کرده و چند دقیقه دیگر بپزید تا سس غلیظ شود.
 

۲. سس فلفل سیاه:
    •    مواد لازم: فلفل سیاه خرد شده، کره، خامه، کنیاک یا شراب قرمز، سیر و نمک.
    •    روش تهیه: فلفل سیاه و سیر را در کره تفت دهید تا عطر آن‌ها بیرون بیاید. سپس شراب یا کنیاک را اضافه کرده و اجازه دهید کمی تبخیر شود. در نهایت خامه و نمک را اضافه کرده و بگذارید سس غلیظ شود.
 

۳. سس بلودر (Blue Cheese):
    •    مواد لازم: پنیر بلوچیز، خامه، کره، سیر، پیاز، نمک و فلفل.
    •    روش تهیه: در یک تابه، سیر و پیاز را در کره تفت دهید، سپس پنیر بلوچیز و خامه را اضافه کنید. هم بزنید تا پنیر ذوب شود و سس غلیظ و کرمی شود.
 

۶. پخت همراه با کره و گیاهان:

برای طعم دادن بیشتر به استیک، می‌توانید در دقایق آخر پخت، کره و گیاهان معطر مانند رزماری، آویشن یا سیر را به تابه اضافه کنید. این کار باعث می‌شود که طعم و عطر کره و گیاهان به گوشت نفوذ کند و طعم فوق‌العاده‌ای ایجاد شود.
 

۷. انتخاب چاشنی‌ها:

    •    نمک دریا و فلفل سیاه تازه آسیاب‌شده از چاشنی‌های اصلی است که باید به استیک اضافه کنید. این دو طعم طبیعی گوشت را به خوبی نمایان می‌سازند.
    •    چاشنی‌های دودی: اگر دوست دارید طعم دودی داشته باشید، می‌توانید از چاشنی‌های دودی مانند نمک دودی یا فلفل دودی استفاده کنید.

نتیجه‌گیری:

تهیه استیک نرم و آبدار به انتخاب گوشت مناسب، مرینیت کردن، پخت در دمای بالا و استراحت بعد از پخت نیاز دارد. علاوه بر این، سس‌های لذیذ مانند سس قارچ کرمی، سس فلفل سیاه و سس بلوچیز می‌توانند طعم استیک را تکمیل کرده و تجربه‌ای لذیذ از غذا ایجاد کنند.

نوع برش در استیک‌ها نقش مهمی در طعم و بافت آنها دارد. به طور کلی، استیک‌ها را می‌توان به دو روش مختلف برش داد:
برش با بافت گوشت (در جهت فیبرهای گوشت):
در این روش، فیبرهای گوشت در جهت طولی قرار دارند. این نوع برش برای استیک‌هایی که می‌خواهید بافت نرم‌تری داشته باشند، مناسب است.

نتیجه: استیک‌های با این نوع برش معمولاً کمی سفت‌تر و محکم‌تر خواهند بود و ممکن است برای برخی افراد کمتر لذت‌بخش باشند.

برش برعکس بافت گوشت (برش عمود بر فیبرها):
این برش باعث می‌شود که فیبرهای گوشت به قطعات کوچک‌تری تقسیم شوند. برش عمود بر فیبرها برای تهیه استیک‌های نرم‌تر و با بافتی لطیف‌تر مناسب است.

نتیجه: این نوع برش معمولاً باعث می‌شود استیک نرم‌تر و لذیذتر شود و جویدن آن راحت‌تر باشد.
در نتیجه، انتخاب نوع برش بسته به ترجیحات شما و نوع گوشت (سفت یا نرم) می‌تواند تأثیر زیادی بر کیفیت استیک داشته باشد. اگر می‌خواهید استیک شما نرم و لطیف باشد، بهتر است برش عمود بر فیبرها را انتخاب کنید.

نور مغازه‌ها و فروشگاه‌ها به‌طور مستقیم خطر سلامتی برای گوشت ایجاد نمی‌کند، اما شرایط نامناسب نورپردازی و قرار گرفتن طولانی‌مدت گوشت در معرض نور مستقیم می‌تواند به‌طور غیرمستقیم روی کیفیت و ایمنی گوشت تأثیر بگذارد و در نهایت خطراتی برای سلامت مصرف‌کننده ایجاد کند. در ادامه، تأثیرات مهم توضیح داده شده است:
1. افزایش اکسیداسیون گوشت
نور، به‌ویژه نورهای فلورسنت یا UV، می‌تواند فرآیند اکسیداسیون چربی‌ها و پروتئین‌های گوشت را تسریع کند.
اکسیداسیون باعث تغییر طعم و بوی گوشت (مانند طعم تند یا ترش) شده و در بلندمدت ممکن است ترکیبات مضر (مانند رادیکال‌های آزاد) در گوشت ایجاد کند که به بدن آسیب می‌رساند.

2. تغییر رنگ گوشت و کاهش کیفیت آن
نور مستقیم می‌تواند رنگ گوشت را به سمت قهوه‌ای یا خاکستری تغییر دهد، که نشان‌دهنده افت کیفیت و احتمالاً فساد گوشت است.
اگر تغییر رنگ به‌طور مداوم و در کنار افزایش دمای محیط رخ دهد، رشد باکتری‌های بیماری‌زا نیز محتمل‌تر می‌شود.

3. رشد باکتری‌ها به‌دلیل گرما
نور مستقیم به‌ویژه اگر همراه با عدم نگهداری گوشت در دمای مناسب باشد (زیر 4 درجه سانتی‌گراد)، می‌تواند دمای سطح گوشت را افزایش دهد و شرایط برای رشد باکتری‌هایی مانند سالمونلا، اشریشیا کلی (E. coli)، و لیستریا فراهم شود.

4. کاهش عمر مفید گوشت
نور قوی و مداوم می‌تواند سرعت فساد گوشت را افزایش دهد، حتی اگر تاریخ انقضا روی بسته‌بندی هنوز به پایان نرسیده باشد.

چگونه از سلامت گوشت مطمئن شویم؟
برای کاهش خطرات مربوط به نور و اطمینان از سلامت گوشت:
1. گوشت را از فروشگاه‌هایی خریداری کنید که از نور ملایم و سیستم‌های خنک‌کننده مناسب استفاده می‌کنند.

2. بررسی کنید که گوشت در بسته‌بندی‌های شفاف و دارای برچسب معتبر (مانند تاریخ تولید و انقضا) قرار دارد.

3. به رنگ و بوی طبیعی گوشت توجه کنید؛ گوشت با بوی تند یا رنگ غیرطبیعی (قهوه‌ای یا خاکستری) نشان‌دهنده فساد است.

4. گوشت را سریعاً پس از خرید در یخچال یا فریزر قرار دهید و از نگهداری آن در معرض نور مستقیم جلوگیری کنید.


در نهایت، نور به‌خودی‌خود عامل فساد یا خطر نیست، اما می‌تواند شرایط مساعدی برای تغییرات منفی در گوشت ایجاد کند

سوپ فرانسوی معمولاً به سوپ "پیاز فرانسوی" (French Onion Soup) اشاره دارد، که یک سوپ خوشمزه و معطر است و معمولاً با پیاز کاراملی، نان تُست شده و پنیر گریل شده تهیه می‌شود. در ادامه طرز تهیه این سوپ را می‌بینید:

مواد لازم:

• پیاز بزرگ: ۴ عدد (حلقه‌ای یا خلالی نازک برش‌خورده)
• کره: ۵۰ گرم
• روغن زیتون: ۲ قاشق غذاخوری
• سیر: ۲ حبه (ریز خرد شده)
• آرد سفید: ۱ قاشق غذاخوری
• عصاره گوشت یا مرغ: ۴ لیوان (ترجیحاً از عصاره خانگی استفاده کنید)
• آب: ۲ لیوان
• برگ بو: ۱ عدد
• آویشن خشک: ۱ قاشق چای‌خوری
• شکر: ۱ قاشق چای‌خوری (اختیاری، برای طعم‌دهی بهتر)
• نان باگت: چند تکه (برش‌های کوچک و تُست شده)
• پنیر گرویر یا موزارلا: به مقدار لازم (برای روی نان)

طرز تهیه:

1. کاراملی کردن پیاز:

   • در یک قابلمه بزرگ، کره و روغن زیتون را گرم کنید.
   • پیازهای خلالی را اضافه کرده و روی حرارت ملایم تفت دهید تا نرم و شفاف شوند.
   • برای کاراملی شدن، حدود ۳۰-۴۰ دقیقه پیازها را با هم زدن مداوم روی حرارت ملایم بپزید. (در این مرحله می‌توانید کمی شکر اضافه کنید تا طعم شیرین ملایمی بگیرد).

2. اضافه کردن آرد و سیر:

   • وقتی پیازها کاراملی شدند، سیر را اضافه کرده و یک دقیقه تفت دهید.
   • آرد سفید را اضافه کرده و به مدت ۲ دقیقه هم بزنید تا بوی خامی آرد گرفته شود.

3. افزودن عصاره و طعم‌دهنده‌ها:

   • عصاره گوشت یا مرغ را به قابلمه اضافه کنید. آب را هم اضافه کنید و خوب هم بزنید.
   • برگ بو، آویشن، نمک و فلفل را به سوپ اضافه کنید.
   • سوپ را به جوش بیاورید، سپس حرارت را کم کنید و اجازه دهید ۲۰-۳۰ دقیقه آرام بپزد.

4. آماده کردن نان تُست شده:

   • برش‌های نان باگت را تُست کنید و روی هر کدام کمی پنیر گرویر یا موزارلا بریزید.
   • نان‌ها را زیر گریل فر قرار دهید تا پنیر آب و طلایی شود.

5. سرو کردن:

   • سوپ را در کاسه‌های مناسب بریزید، نان تُست شده با پنیر را روی سوپ قرار دهید و بلافاصله سرو کنید.

این سوپ فرانسوی خوشمزه را می‌توانید به عنوان پیش‌غذا یا یک وعده سبک میل کنید. نوش جان!

خوردن پیش‌غذا قبل از استیک به سلیقه شخصی و سبک غذایی شما بستگی دارد و الزامی نیست. اما پیش‌غذا می‌تواند اشتها را افزایش داده و تجربه غذا خوردن را جذاب‌تر کند. برخی از پیش‌غذاهای رایج که معمولاً با استیک هماهنگ هستند عبارتند از:

1. سالاد:

   • سالاد سزار یا سالاد سبز با سس سبک.
   • سالاد گوجه‌فرنگی و موزارلا (Caprese).

2. سوپ:

   • سوپ پیاز فرانسوی.
   • سوپ قارچ یا کدو حلوایی.

3. نان و کره:

   • نان سیر یا نان تست با کره گیاهی یا مزه‌دار.

4. غذاهای سبک:

   • آنتی‌پاستی (زیتون، پنیر، سبزیجات کبابی).
   • قارچ پر شده یا اسپرینگ رول.

پیش‌غذاهای سبک کمک می‌کنند که برای غذای اصلی (استیک) آماده شوید، بدون اینکه احساس سنگینی کنید. اگر استیک پرحجم و سنگین است، بهتر است پیش‌غذای سبکی انتخاب کنید.

برای تهیه سالاد سزار یا سالاد سبز با سس سبک، می‌توانید از دستور زیر استفاده کنید:

مواد لازم برای سالاد:

    کاهو (سبز یا کاهوی رومی) – ۴ فنجان

    سینه مرغ پخته یا کبابی (اختیاری) – ۲ عدد

    نان تست خرد شده – ۱ فنجان

    پنیر پارمزان رنده شده – ۲ قاشق غذاخوری

    گوجه‌فرنگی (اختیاری) – ۲ عدد، خرد شده

    پیازچه (اختیاری) – چند ساقه، خرد شده

مواد لازم برای سس سبک:

    ماست یونانی یا ماست کم‌چرب – ۱/۲ فنجان

    سس مایونز کم‌چرب – ۲ قاشق غذاخوری

    سیر رنده شده – ۱ حبه

    آب لیمو ترش – ۲ قاشق غذاخوری

    روغن زیتون – ۱ قاشق غذاخوری

    خردل دیژون (اختیاری) – ۱ قاشق چایخوری

    نمک و فلفل سیاه به میزان دلخواه

طرز تهیه:

    تهیه سس: در یک کاسه، ماست، سس مایونز، سیر، آب لیمو، روغن زیتون، خردل (اگر استفاده می‌کنید) و نمک و فلفل را با هم مخلوط کنید. هم بزنید تا مواد کاملاً ترکیب شوند.

    آماده کردن سالاد: کاهو را شسته و خشک کنید، سپس آن را خرد کنید و در یک کاسه بزرگ بریزید. اگر از مرغ استفاده می‌کنید، سینه مرغ را به قطعات نازک برش بزنید و به سالاد

اضافه کنید.

    اضافه کردن مواد: نان تست خرد شده را روی سالاد بریزید. در صورت تمایل، گوجه‌فرنگی و پیازچه نیز به سالاد اضافه کنید.

    افزودن سس: سس را روی سالاد بریزید و خوب مخلوط کنید تا همه مواد با سس پوشیده شوند.

    پایان: پنیر پارمزان رنده شده را روی سالاد بریزید و سرو کنید.

سالاد سزار یا سبز شما آماده است!

دورچین استیک‌ها مجموعه‌ای از مواد غذایی و تزییناتی است که در کنار استیک (گوشت گریل یا سرخ‌شده) سرو می‌شود. این دورچین‌ها برای تکمیل طعم غذا، افزایش زیبایی بصری، و ایجاد تعادل در وعده غذایی استفاده می‌شوند. انواع دورچین استیک می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

1. سبزیجات گریل یا بخارپز شده

• هویج، کلم بروکلی، قارچ، مارچوبه، و فلفل دلمه‌ای از گزینه‌های رایج هستند.
• این سبزیجات معمولاً با ادویه‌ها و روغن زیتون طعم‌دار می‌شوند.

2. سیب‌زمینی

• سیب‌زمینی سرخ‌کرده، پوره سیب‌زمینی، یا سیب‌زمینی تنوری از انتخاب‌های پرطرفدار برای همراهی استیک هستند.

3. سالادها

• سالاد سبز ساده یا سالاد سزار می‌تواند یک مکمل سبک و تازه باشد.
• سالاد کلم یا سالاد یونانی نیز مناسب هستند.

4. نان یا کروتان

• نان‌های گریل‌شده، نان سیر، یا کروتان‌های طعم‌دار در کنار استیک لذت‌بخش هستند.

5. سس‌ها

• سس‌های مختلف مانند سس قارچ، سس فلفل، سس گوجه‌فرنگی یا سس کره و سیر به استیک طعم ویژه‌ای می‌بخشند.

6. حبوبات یا غلات

• لوبیا، عدس، یا برنج طعم‌دار شده به عنوان یک دورچین کامل‌تر می‌توانند استفاده شوند.

7. دکوراسیون و تزیینات

• برگ‌های تازه جعفری، رزماری یا آویشن برای زیبایی و عطر استفاده می‌شوند.

نوع برش در استیک‌ها نقش مهمی در طعم و بافت آنها دارد. به طور کلی، استیک‌ها را می‌توان به دو روش مختلف برش داد:

برش با بافت گوشت (در جهت فیبرهای گوشت):

در این روش، فیبرهای گوشت در جهت طولی قرار دارند. این نوع برش برای استیک‌هایی که می‌خواهید بافت نرم‌تری داشته باشند، مناسب است.

نتیجه: استیک‌های با این نوع برش معمولاً کمی سفت‌تر و محکم‌تر خواهند بود و ممکن است برای برخی افراد کمتر لذت‌بخش باشند.

برش برعکس بافت گوشت (برش عمود بر فیبرها):

این برش باعث می‌شود که فیبرهای گوشت به قطعات کوچک‌تری تقسیم شوند. برش عمود بر فیبرها برای تهیه استیک‌های نرم‌تر و با بافتی لطیف‌تر مناسب است.

نتیجه: این نوع برش معمولاً باعث می‌شود استیک نرم‌تر و لذیذتر شود و جویدن آن راحت‌تر باشد.

در نتیجه، انتخاب نوع برش بسته به ترجیحات شما و نوع گوشت (سفت یا نرم) می‌تواند تأثیر زیادی بر کیفیت استیک داشته باشد. اگر می‌خواهید استیک شما نرم و لطیف باشد، بهتر است برش عمود بر فیبرها را انتخاب کنید.

استیک کوهان گوساله، که گاهی به نام‌های مختلفی مانند استیک کوهان گاو یا استیک کابوی شناخته می‌شود، یکی از غذاهای لذیذی است که در تاریخچه آشپزی به‌ویژه در فرهنگ‌های مرتبط با دامپروری و مصرف گوشت قرمز جایگاه ویژه‌ای دارد. این نوع استیک از قسمت کوهان گاو یا گوساله تهیه می‌شود که

در مقایسه با سایر بخش‌های بدن این حیوان بافتی خاص، نرم و چرب دارد.

 

ریشه تاریخی
 

تاریخچه استفاده از گوشت کوهان گوساله به دوران اولیه دامپروری در مناطق مختلف جهان بازمی‌گردد. مناطقی مانند:


    •    آسیای مرکزی: عشایر دامدار، مانند مغول‌ها و قزاق‌ها، از قسمت کوهان گاو برای تهیه غذاهای پرانرژی استفاده می‌کردند.

    •    خاورمیانه: در برخی کشورهای عربی و ایران، استفاده از کوهان گوساله در خوراک‌های سنتی معمول بوده است.

    •    آمریکای شمالی: فرهنگ گریل و باربیکیو در آمریکا و مکزیک تأثیر زیادی بر محبوبیت استیک کوهان داشته است.
 

ویژگی خاص کوهان گوساله
 

گوشت کوهان دارای چربی‌های مرمری‌شکل (Marbling) است که هنگام پخت باعث طعم‌دهی عمیق و لطافت آن می‌شود. همین ویژگی باعث شده که این قسمت در فرهنگ‌های مختلف غذایی برای تهیه استیک، خورش‌ها و گاهی کباب‌ها مورد توجه باشد.

در فرهنگ معاصر


 

در دوران مدرن، استیک کوهان گوساله بیشتر در رستوران‌های خاص و گران‌قیمت یا برای علاقه‌مندان به آشپزی سنتی تهیه می‌شود. شیوه‌های پخت محبوب شامل:

    •    گریل کردن: که طعم دودی به گوشت می‌بخشد.

    •    پخت آهسته: برای نرم‌تر کردن گوشت.

    •    سرخ کردن: برای داشتن ظاهری ترد و مغزی آبدار.
 

ارزش غذایی
 

گوشت کوهان سرشار از پروتئین، آهن، و ویتامین‌های گروه B است، اما به دلیل محتوای چربی بالا باید در مصرف آن اعتدال رعایت شود.
 

این غذا به‌دلیل بافت منحصربه‌فرد و طعم لذیذش همچنان محبوبیت بالایی در بین دوستداران گوشت قرمز دارد.

پخت گوشت گوساله می‌تواند چالش‌برانگیز باشد و اشتباهات رایجی وجود دارند که می‌توانند باعث شوند گوشت سفت، خشک یا بی‌مزه شود. در ادامه به برخی از این اشتباهات و راه‌های جلوگیری از آن‌ها اشاره می‌کنم:

 

1. انتخاب اشتباه برش گوشت

    •    اشتباه: استفاده از برش‌های کم‌چرب و خشک برای پخت‌های طولانی یا استفاده از برش‌های چرب برای پخت سریع.

    •    راه‌حل:
    •    برای پخت طولانی (مانند خورشت)، از برش‌هایی مثل ماهیچه یا گردن استفاده کنید که بافتی ژلاتینی دارند.
    •    برای استیک و کباب، برش‌های نرم‌تر مثل راسته یا فیله مناسب‌تر هستند.


 

2. پخت گوشت سرد

    •    اشتباه: قرار دادن گوشت مستقیماً از یخچال یا فریزر در ماهیتابه یا فر.

    •    راه‌حل:
    •    بگذارید گوشت به دمای محیط برسد (حدود ۲۰-۳۰ دقیقه) تا یکنواخت بپزد.


 

3. نمک زدن دیرهنگام یا زودهنگام

    •    اشتباه: نمک زدن خیلی زود که باعث خشک شدن گوشت می‌شود یا خیلی دیر که طعم خوبی به گوشت نمی‌دهد.

    •    راه‌حل:
    •    نمک را حدود ۳۰ دقیقه قبل از پخت به گوشت بزنید یا هنگام مزه‌دار کردن آن.

 

4. استفاده از حرارت نامناسب

    •    اشتباه: پختن گوشت با حرارت خیلی بالا که بیرون آن می‌سوزد و داخل خام می‌ماند، یا با حرارت خیلی پایین که آن را خشک می‌کند.

    •    راه‌حل:
    •    برای برش‌های نازک، از حرارت بالا و سریع استفاده کنید.
    •    برای برش‌های ضخیم، ابتدا با حرارت بالا تفت دهید و سپس روی حرارت ملایم بپزید.

 

5. برش اشتباه گوشت پس از پخت

    •    اشتباه: برش زدن گوشت به موازات رشته‌های عضلانی که باعث می‌شود سفت به نظر برسد.

    •    راه‌حل:
    •    گوشت را همیشه عمود بر جهت رشته‌های عضلانی برش دهید.

 

6. پختن بیش از حد گوشت

    •    اشتباه: طولانی‌تر از حد لازم پختن گوشت که آن را خشک و بی‌مزه می‌کند.

    •    راه‌حل:
    •    از دماسنج گوشت استفاده کنید. دمای داخلی مناسب برای گوشت گوساله معمولاً ۵۵-۶۰ درجه سانتی‌گراد برای مدیوم رِر است.

 

7. استفاده نکردن از استراحت پس از پخت

    •    اشتباه: بلافاصله پس از پخت گوشت را برش زدن که باعث خروج آب گوشت می‌شود.

    •    راه‌حل:
    •    بعد از پخت، گوشت را ۵-۱۰ دقیقه استراحت دهید تا آب آن جذب شود.

 

8. مزده‌دار نکردن درست گوشت

    •    اشتباه: استفاده نکردن از چاشنی‌ها یا مواد مناسب برای مزه‌دار کردن.

    •    راه‌حل:
    •    از ترکیب ادویه‌ها، سبزیجات معطر و روغن‌ها استفاده کنید. خواباندن گوشت در ماریناد حاوی اسید (مثل آب‌لیمو یا سرکه) کمک می‌کند بافت آن نرم‌تر شود.

 

9. توجه نکردن به نوع پخت مناسب

    •    اشتباه: استفاده از روش پخت نادرست (مثلاً سرخ کردن برش‌هایی که برای خورشت مناسب هستند).

    •    راه‌حل:
    •    هر نوع برش، روش پخت خاص خود را دارد. به دستور پخت توجه کنید.زمان پخت برش استیک ها متفاوت هستند.




 

10. بی‌توجهی به رطوبت گوشت

    •    اشتباه: عدم خشک کردن یا خشک کردن بیش از حد گوشت قبل از پخت.

    •    راه‌حل:
    •    گوشت را با دستمال کاغذی خشک کنید تا آب سطحی آن گرفته شود، اما اجازه ندهید گوشت داخل خود خشک شود.
 

رعایت این نکات می‌تواند به شما کمک کند که گوشت گوساله‌ای نرم، آبدار و خوشمزه داشته باشید!

بیات کردن استیک یا همان "آجینگ" (aging) فرآیندی است که در آن گوشت پس از ذبح به مدت مشخصی در شرایط کنترل‌شده (از نظر دما و رطوبت) نگهداری می‌شود. این فرآیند به دلایل زیر انجام می‌شود:

1. تردتر شدن گوشت
در طول فرآیند بیات شدن، آنزیم‌های طبیعی موجود در گوشت شروع به تجزیه بافت‌های عضلانی و پیوندهای کلاژن می‌کنند. این تجزیه باعث نرم‌تر شدن گوشت می‌شود و خوردن آن را لذت‌بخش‌تر می‌کند.

2. افزایش طعم
بیات کردن استیک موجب افزایش غلظت طعم گوشت می‌شود. در این فرآیند، رطوبت سطحی کاهش می‌یابد و ترکیبات طعمی در گوشت متمرکزتر می‌شوند. این امر به استیک طعمی غنی‌تر و پیچیده‌تر می‌دهد.

3. از بین رفتن بوی ناخوشایند
گوشت تازه معمولاً بوی تندی دارد که ممکن است برای برخی افراد ناخوشایند باشد. بیات کردن این بو را کاهش داده و گوشت را دلپذیرتر می‌کند.

4. بهبود بافت
تجزیه پروتئین‌ها و چربی‌ها در فرآیند بیات شدن، بهبود ساختار و بافت گوشت را در پی دارد و باعث می‌شود گوشت در هنگام پخت حالت آبدارتر و مطبوع‌تری داشته باشد.


انواع فرآیند بیات کردن:

1. بیات خشک (Dry Aging):گوشت در محیطی با دمای کنترل‌شده و رطوبت پایین برای چند هفته تا چند ماه نگهداری می‌شود. این روش عطر و طعمی خاص به گوشت می‌دهد.

2. بیات مرطوب (Wet Aging):گوشت در بسته‌بندی خلأ قرار داده می‌شود و در یخچال نگهداری می‌شود. این روش سریع‌تر و ارزان‌تر است.


چرا بیات کردن مهم است؟
گوشت بیات نشده ممکن است بافت سفت‌تری داشته باشد و طعم آن به اندازه گوشت بیات‌شده غنی نباشد. بنابراین، بیات کردن یک مرحله کلیدی در آماده‌سازی استیک‌های باکیفیت است که در رستوران‌های حرفه‌ای یا آشپزی تخصصی انجام می‌شود.

انواع استیک ها در مستر قصاب

تعریف فیله
فیله به بخش نرم و لطیفی از گوشت حیوانات (مانند گاو، گوسفند یا مرغ) گفته می‌شود که بدون استخوان است و از قسمت‌های کم‌تحرک بدن حیوان گرفته می‌شود. به دلیل بافت نرم و طعم لذیذ، فیله معمولاً گران‌تر از دیگر بخش‌های گوشت است. برای مثال:

فیله گاو: از بخش کم‌تحرک کمر (Loin) حیوان گرفته می‌شود و یکی از لطیف‌ترین قسمت‌های گوشت گاو است.
فیله مرغ: همان گوشت بدون استخوان و پوست از قسمت سینه مرغ است.

تعریف استیک
استیک به برش‌های نسبتاً ضخیم و بزرگ از گوشت (معمولاً گوشت قرمز) گفته می‌شود که از قسمت‌های مختلف بدن حیوان تهیه می‌شود. استیک‌ها می‌توانند از بخش‌هایی مانند فیله، راسته یا دنده تهیه شوند. انواع مختلف استیک براساس نوع برش و قسمت مورد استفاده:
فیله استیک (Filet Mignon): استیکی نرم و لطیف که از فیله گاو تهیه می‌شود.

ریب‌آی استیک: از قسمت دنده‌ها با چربی بیشتر و طعمی قوی‌تر تهیه می‌شود.

سرلوین استیک: از قسمت کمر حیوان با بافتی کمی سفت‌تر نسبت به فیله است.
 

تفاوت کلیدی:
فیله: بیشتر بر نوع گوشت تأکید دارد (نرم‌ترین و بدون استخوان).
استیک: بر روش برش و آماده‌سازی گوشت تمرکز دارد.

گوشت گوساله “گیلک جونه” و گوشت ماده گوساله (ماده گاو جوان) تفاوت‌هایی در کیفیت، بافت، و کاربرد دارند که بر اساس نحوه پرورش و شرایط دام، طعم و استفاده نهایی متفاوتی پیدا می‌کنند.

1. پرورش و تغذیه:

    •    گیلک جونه: این گوشت از گوساله‌های نژاد محلی گیلان تهیه می‌شود که در شرایط طبیعی و تغذیه سالم رشد می‌کنند. استفاده از مراتع سرسبز و تغذیه ارگانیک باعث می‌شود گوشت گوساله گیلک جونه لطیف‌تر و خوش‌طعم‌تر باشد و این ویژگی‌ها در محبوبیت آن برای غذاهای خاص مانند استیک و کباب تأثیرگذار است.

    •    ماده گاو: گوشت ماده گاو معمولاً از گاوهایی تهیه می‌شود که برای تولید شیر و سپس گوشت استفاده می‌شوند. به دلیل سن بیشتر دام‌ها در زمان ذبح، گوشت آن‌ها سفت‌تر و بافتی چرب‌تر دارد. این نوع گوشت بیشتر برای خوراک‌های طولانی‌مدت مانند خورشت و آبگوشت مناسب است.

2. بافت و نرمی گوشت:

    •    گیلک جونه: گوشت این گوساله‌ها معمولاً بسیار نرم‌تر و لطیف‌تر است. این ویژگی باعث می‌شود که برای پخت سریع در غذاهایی مانند استیک یا کباب ایده‌آل باشد. همچنین، چربی کمتری در بافت آن وجود دارد که به کیفیت و سلامت گوشت کمک می‌کند.

    •    ماده گاو: گوشت ماده گاو معمولاً سفت‌تر و حاوی چربی بیشتری است. این گوشت به دلیل سفتی و نیاز به پخت طولانی، بیشتر در غذاهایی که نیاز به پخت آرام و مداوم دارند، مثل آبگوشت و خوراک استفاده می‌شود.

3. طعم و کاربرد:

    •    گیلک جونه: به دلیل تغذیه طبیعی و جوان بودن دام، طعم ملایم‌تر و لطیف‌تری دارد و معمولاً در رستوران‌های لوکس و برای غذاهایی که نیاز به طعم طبیعی گوشت دارند، استفاده می‌شود.

    •    ماده گاو: طعم آن قوی‌تر است و به دلیل بافت سفت‌تر، بیشتر برای غذاهایی که به ادویه‌های زیاد و پخت طولانی نیاز دارند، مناسب است.

بنابراین، گوشت گوساله گیلک جونه بیشتر برای غذاهای لوکس و نیازمند به گوشت نرم مناسب است، در حالی که گوشت ماده گاو به دلیل سفتی و چربی بیشتر در غذاهای سنتی و خورشتی استفاده می‌شودبا این تفاوت که تو مجموعه مسترقصاب فقط گوساله گیلک شارژ میشه.

گوساله “گیلک جونه” یکی از محصولات ویژه فروشگاه آنلاین مستر قصاب است که به دلیل کیفیت بالای گوشت و پرورش در شرایط خاص مورد توجه قرار گرفته است. این گوشت به دلیل تغذیه سالم دام‌ها و استفاده از نژادهای محلی گیلان، دارای طعمی لذیذ و بافتی نرم است و برای استفاده در انواع غذاها مانند استیک، کباب، و خورشتی مناسب است.


 

در مستر قصاب، شما می‌توانید بخش‌های مختلف گوشت گوساله، از جمله فیله، ران، راسته، و انواع استیک‌ها را خریداری کنید.

 

همچنین، این فروشگاه محصولات آلایشی مانند مغز، زبان و قلم گوساله را نیز ارائه می‌دهد که برای تهیه غذاهای سنتی و مغذی کاربرد دارند.

مستر قصاب اینجاست تا گوشت گوساله کشتار روزبا تنوع بیش از 20 نوع محصول با برش دلخواه شما و بسته بندی مناسب همراه با زنجیره سرد درب منزل تحویل شما عزیزان بده.

استیک انتروکوت (Entrecôte)  یک نوع برش معروف از گوشت گاو است که از بخش بین دنده‌ها (ribeye) گرفته می‌شود. این استیک به دلیل ترکیب مطلوب چربی و گوشت، طعمی لذیذ و بافتی نرم دارد.  این استیک با نام فرانسوی اش شبیه استیک آمریکایی ریب آی است. ترکیبی از چهاررشته ماهیچه که یک لایه چربی به آن چسبیده است. تشخیص بین این دواستیک دشوار است. در ادامه همه چیز درباره استیک انتروکوت را بررسی می‌کنیم:

1. منشاء برش انتروکوت
کلمه "انتروکوت" ریشه فرانسوی دارد و به معنای "میان دنده" است. این برش از قسمت میانی گوشت دنده گرفته می‌شود و به همین دلیل نسبت به دیگر برش‌ها از چربی‌های بیشتری برخوردار است که طعم و مزه خاصی به آن می‌بخشد.

2. ویژگی‌های استیک انتروکوت
- چربی مناسب: چربی‌های درون‌بافتی (marbling) این استیک باعث می‌شود در زمان پخت، گوشت نرم و آبدار باقی بماند.
- نرمی و لطافت: به دلیل چربی و محل برش، انتروکوت یکی از نرم‌ترین و پرطرفدارترین برش‌های استیک است.
- طعم غنی: چربی‌های موجود در این نوع گوشت طعمی عمیق و غنی به آن می‌بخشند که بسیار محبوب است.

 3. روش‌های پخت
- گریل کردن: یکی از محبوب‌ترین روش‌ها برای پخت استیک انتروکوت، گریل کردن آن بر روی حرارت مستقیم است. این روش باعث ایجاد یک لایه خارجی ترد و در عین حال حفظ نرمی داخلی می‌شود.
- تابه‌ای: می‌توانید انتروکوت را در تابه‌ای با کمی کره و روغن زیتون سرخ کنید. با این روش، سطح خارجی استیک طلایی و کاراملی می‌شود.
- کباب کردن: برای عاشقان کباب، انتروکوت می‌تواند گزینه بسیار خوبی باشد، چرا که چربی‌های آن در حین پخت روی آتش یا زغال به خوبی ذوب می‌شوند و گوشت را خوشمزه‌تر می‌کنند.

4. درجات پخت
- Rare (نادر): گوشت درون استیک خام و قرمز باقی می‌ماند و فقط لایه بیرونی آن پخته می‌شود.
- Medium Rare (نیمه پخته): گوشت داخل استیک هنوز کمی قرمز و آبدار است، اما کمی بیشتر پخته شده است.
- Medium (متوسط): گوشت به طور یکنواخت پخته شده و همچنان آبدار است.
- Well Done (کامل پخته): گوشت کاملاً پخته و هیچ رنگ قرمزی درون آن باقی نمی‌ماند.

5. سس‌ها و افزودنی‌ها
انتروکوت اغلب با سس‌هایی مانند:
- سس قارچ
- سس کره و سیر
- سس فلفل
سرو می‌شود. همچنین برخی از افراد این استیک را با نمک و فلفل ساده می‌پزند تا طعم طبیعی آن حفظ شود.

6. پیشنهادات سرو
انتروکوت معمولاً همراه با سیب‌زمینی سرخ‌کرده، سبزیجات بخارپز، سالاد و حتی نان فرانسوی سرو می‌شود. استفاده از موادی مانند رزماری، آویشن، یا کره گیاهی نیز می‌تواند طعم آن را بهتر کند.

7. نکات تغذیه‌ای انتروکوت به دلیل داشتن چربی بالا، کالری بیشتری نسبت به دیگر برش‌های گوشت دارد. برای کسانی که رژیم کم‌چربی دارند، مصرف این استیک باید کنترل شود. اما به دلیل وجود پروتئین و چربی‌های مفید، منبع خوبی از انرژی و مواد مغذی است.

1. بیات کردن گوشت (Aging)

بیات کردن گوشت، فرآیندی است که در آن گوشت به‌طور کنترل‌شده و برای مدت معین در دمای خاصی نگهداری می‌شود تا بافت آن نرم‌تر و طعم آن بهتر شود. این فرآیند به دو روش انجام می‌شود:

بیات کردن خشک (Dry Aging):
- گوشت بدون پوشش در محیطی با دمای کنترل شده (بین 0 تا 3 درجه سانتی‌گراد) و رطوبت پایین قرار می‌گیرد.
- این روش ممکن است چندین هفته طول بکشد. در طول این مدت، آب از سطح گوشت تبخیر می‌شود و بافت آن متراکم‌تر و طعم آن قوی‌تر می‌شود.
- نتیجه: گوشت تردتر و غنی‌تر از طعم است.

بیات کردن مرطوب (Wet Aging):
- گوشت در بسته‌بندی‌های خلا نگهداری می‌شود. این روش سریع‌تر است و به طور معمول طی چند روز تا یک هفته انجام می‌شود.
- در این روش رطوبت گوشت حفظ می‌شود و طعم گوشت ملایم‌تر از بیات کردن خشک است.
  
 2. شیوه پخت استیک فیله مینیون

استیک فیله مینیون از برش فیله گوساله تهیه می‌شود و به دلیل نرمی و لطافت گوشت، برای پخت این استیک روش‌های ملایم مناسب‌تر هستند.

مواد لازم:
- فیله مینیون (حدود 200-250 گرم برای هر نفر)
- کره (50 گرم)
- روغن زیتون یا روغن گیاهی
- نمک و فلفل سیاه
- سیر (2 حبه، له شده)
- رزماری یا آویشن تازه

 مراحل پخت:

1. آماده‌سازی گوشت:
   - ابتدا گوشت را حداقل 30 دقیقه قبل از پخت از یخچال خارج کنید تا به دمای اتاق برسد. این کار باعث پخت یکنواخت گوشت می‌شود.
   - فیله مینیون را به ضخامت حدود 5 سانتی‌متر برش بزنید.
   - سطح گوشت را با نمک و فلفل سیاه تازه آسیاب‌شده مزه‌دار کنید.

2. سرخ کردن اولیه:
   - در یک تابه چدنی، مقدار کمی روغن زیتون یا روغن گیاهی را با کره ذوب کنید.
   - گوشت را در تابه داغ قرار دهید و هر طرف آن را حدود 2 تا 3 دقیقه سرخ کنید تا رنگ قهوه‌ای طلایی به خود بگیرد.
   - وقتی که هر دو طرف گوشت سرخ شد، سیر له شده و شاخه‌های رزماری یا آویشن را به تابه اضافه کنید و گوشت را با مخلوط کره‌ای که طعم‌دار شده، مرتباً چرب کنید.

3. پخت در فر:
   - تابه را به فر از پیش گرم‌شده در دمای 200 درجه سانتی‌گراد منتقل کنید (یا اگر تابه مناسب فر نیست، گوشت را به ظرف مناسب فر منتقل کنید).
   - بسته به میزان پختی که می‌خواهید (کمی پخته، متوسط، یا کاملاً پخته)، گوشت را 5 تا 10 دقیقه در فر نگه دارید. برای استیک متوسط، حدود 6 دقیقه کافی است.
   
4. استراحت گوشت:
   - پس از خارج کردن گوشت از فر، آن را روی یک سطح گرم قرار داده و حدود 5 دقیقه استراحت دهید تا آب گوشت در آن توزیع شود و ترد و آبدار بماند.

5. سرو:
   - استیک فیله مینیون را با سس‌هایی مانند سس قارچ یا سس کره سرو کنید. سبزیجات گریل‌شده یا پوره سیب‌زمینی نیز گزینه‌های عالی برای همراهی هستند.

این شیوه پخت، باعث می‌شود تا فیله مینیون بافتی نرم، آبدار و خوش‌طعم داشته باشد.

استیک تی بن (T-Bone)بیات کردن (Aging)


استیک تی بن یک برش محبوب از گوشت گاو است که شامل دو نوع گوشت است: یک قسمت از (فیله مینیون) و یک قسمت از (نیویورک استریپ) که توسط استخوان تی‌شکل جدا می‌شود. بیات کردن این استیک کمک می‌کند تا طعم و بافت آن بهبود یابد. دو روش رایج برای بیات کردن استیک تی بن عبارتند از: (بیات کردن خشک) و(بیات کردن تر).
 

۱. بیات کردن خشک (Dry Aging)
- زمان: ۲ تا ۴ هفته (یا حتی بیشتر برای طعم‌های عمیق‌تر)
- روش: استیک تی بن را در محیطی با دمای ۰ تا ۳ درجه سانتی‌گراد و رطوبت ۸۰٪ به صورت باز یا با پوششی از پارچه نازک قرار دهید. این روش باعث می‌شود که گوشت رطوبت خود را از دست بدهد و طعم قوی‌تری پیدا کند.
- نتیجه: طعم قوی‌تر و لایه‌ای خشک‌تر روی سطح گوشت که قبل از پختن باید برداشته شود.

۲. بیات کردن تر (Wet Aging)
- زمان: ۱ تا ۲ هفته
-روش: استیک را در یک کیسه پلاستیکی وکیوم قرار داده و در یخچال نگهداری کنید. در این روش، گوشت در آب خود بیات می‌شود و هیچ رطوبتی از دست نمی‌دهد.
- نتیجه: طعمی نرم‌تر و آبدارتر نسبت به بیات کردن خشک، ولی بدون تغییر قابل توجه در طعم.

شیوه‌های پخت استیک تی بن (T-Bone Steak)

۱. گریل کردن (Grilling)
- دمای مناسب: استفاده از دو ناحیه حرارتی روی گریل، یکی داغ برای سوزاندن سریع سطح گوشت و دیگری با دمای پایین‌تر برای پختن آرام آن.
- زمان پخت: ۴ تا ۵ دقیقه در هر طرف برای مدیوم-رِیر (medium-rare).
- نکته: گوشت را قبل از گریل کردن به مدت ۳۰ دقیقه در دمای اتاق قرار دهید تا به طور یکنواخت پخته شود. همچنین، بعد از پخت باید استیک را ۵ تا ۱۰ دقیقه استراحت دهید تا آب گوشت به خوبی جذب شود.

۲. سرخ کردن در تابه (Pan-Seared)
- مراحل:
  1. استیک را با نمک و فلفل مزه‌دار کنید.
  2. تابه چدنی را با دمای بالا گرم کنید و کمی روغن اضافه کنید.
  3. استیک را به مدت ۳ تا ۴ دقیقه در هر طرف سرخ کنید تا قهوه‌ای طلایی شود.
  4. تابه را به فر ۲۰۰ درجه سانتی‌گراد منتقل کنید تا به دمای داخلی دلخواه برسد.
- نکته:استفاده از کره، سیر و رزماری در پایان پخت برای طعم بهتر توصیه می‌شود.

۳. پخت در فر (Oven Roasting)
- مراحل:
  1. استیک را در تابه سرخ کنید تا هر دو طرف طلایی شوند.
  2. سپس استیک را به فر گرم شده در دمای ۲۰۰ درجه سانتی‌گراد منتقل کنید و به مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه بپزید.
  3. دمای داخلی گوشت برای (مدیوم-رِیر) باید حدود ۵۴ درجه سانتی‌گراد باشد.

نکات کلیدی:
- دما سنج گوشت: استفاده از دماسنج برای اطمینان از رسیدن به دمای داخلی دلخواه (۵۴ درجه سانتی‌گراد برای مدیوم-رِیر) ضروری است.
- استراحت دادن گوشت: بعد از پخت، استیک را به مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه استراحت دهید تا آب گوشت به خوبی توزیع شود.

اگرچه استیک به تنهایی نیز با رعایت نکات انتخاب و خرید مناسب گوشت بسیار لذیذ است، ااما جهت سرو استیک از برخی سس های معروف بر حسب ذائقه تان استفاده کنید که در ادامه روش تهیه سس های متناسب با استیک توضیح داده می شود:

	سس سالسا گوجه فرنگی ها را بشوید و روی پوست آنها را با استفاده از چاقو بصورت بعلاوه برش بدهید و داخل آب جوش به مدت 10 تا 15 دقیقه قرار دهید . سپس از آب جوش خارج کرده و داخل ظرف یخ بیندازید و به آرامی پوست گوجه فرنگی ها را بکنید.گوجه فرنگی، سیر، پیاز چه ، گشنیز، فلفل قرمز نمک و فلفل سیاه را داخل مخلوط کن ریخته تا پوره یک دستی به شما بدهد و برای اینکه عطر و طعم خوبی به شما بده آن را به مدت چند ساعت در یخچال قرار دهید.
سس لوبیا 200 گرم لوبیا سیاه پخته را به همراه یک قاشق چای خوری شکر، 2 قاشق چای خوری پودر پنج ادویه چینی، 1/2 قاشق چای خوری زنجبیل رنده شده، یک عدد فلفل چیلی،2 قاشق چایخوری ارده، 2 قاشق سوپخوری سرکه سیب، 2 قاشق چایخوری سویا سس و 5 قاشق سوپ خوری آب در غذاساز میریزیم تا پوره گردد. پوره را در تابه ای ریخته و به مدت 5 دقیقه حرارت می دهیم تا سس شفافی بدست آید.
	سس خردل 2 قاشق سوپ خوری سس خردلل دیژان را به همراه 100 گرم خامه در تابه ای بریزید و روی حرارت ملایم قرار دهید تا گرم و یکدست گردد سپس کمی نمک و فلفل سیاه به آن بیافزایید و هم بزنید.
سس پستو گردو را با پنیر، سیر، ریحان و مقداری نمک و فلفل در غذا ساز بریزید تا کاملا مخلوط و له شوند و اگر هم دوست داشته باشید دانه های کاج مثل کرانچی شود میتوانید در هنگام مخلوط کردن و خرد کردن مواد از له شدن آن جلو گیری کنید. روغن زیتون را هم به بقیه مواد داخل غذا ساز اضافه کنید و سرعت را کم کنید تا سس با روغن مخلوط شود و کاملا یکدست شود.
	سس تریاکی 2 قاشق سوپ خوری مرین را همراه ۴ قاشق سوپ خوری سویاسس، یك قاشق چای خوری شکر (نرم و دانه ریز) و ۲ قاشق سوپ خوری سرکه برنج در تابه ای بریزید و روی حرارت ملایم قرار دهید تا غلیظ شود.

برای نرم شدن گوشت دنده گوسفند را به مدت دو ساعت در دمای محیط قرار دهید، سپس با نمک و فلفل و روغن زیتون مزه دار کنید. سایر مواد، فندق، پسته، دانه گشنیز، کنجد و دانه زیره همه را با مخلوط‌ کن خرد می کنیم. دنده گوسفند را در ظرفی با مخلوط می غلتانیم و مواد را به نحوی که به گوشت چسبانده شود مخلوط میکنیم. در ظرف تابه چدنی حاوی روغن دنده گوسفند را سرخ می کنیم تا طلایی شود. سپس آن را  با فویل آلومینیومی بپوشانید و در سینی فر قرار می دهیم و 20 دقیقه روی حرارت 180 درجه سانتی‌گراد گرم کرده‌اید می پزیم. پس از پخت که خنک شد سپس فویل آلومینیومی را از روی آن می داریم.

آبگوشت یکی از غذاهای اصیل و مقوی ایرانی است که با دقت و توجه می توان آن را با طعم بسیار مطبوع تهیه کرد نکته ای که برای تهیه آبگوشت باید به آن توجه شود این است که بعد از جوش آمدن در ظرف را محکم بست و حرارت را ملایم نمود تا آبگوشت با بخار پخته شود و آب ان تبخیر نشود تا مجبور شویم به آن آب اضافه کنیم.

مواد لازم برای 6 نفر:

طرز تهیه:

گوشت را تیکه تیکه می کنیم و می شوئیم سپس با لوبیا و پیاز خرد کرده و 5 تا 6 لیوان آب در حرارت ملایم بار می کنیم تا کمی گوشت بپزد بعد هسته های لیمو را بیرون می آوریم و داخل آن می کنیم . سبزی تمیز شده را خرد و با روغن تفت می دهیم و داخل گوشت میریزیم و می گذاریم گوشت کامل بپزد در انتهای پخت 5 تا 6 عدد سیب زمینی پوست گرفته شده به همراه نمک و فلفل و زرچوبه به آن اضافه می کنیم.