خرید ماهی از آن کارهایی است که واقعا نیاز به مهارت و تجربه دارد. ممکن است شما یک ماهی تازه با ظاهری عالی در یخچال فروشگاه ببینید، آن را بخرید و وقتی در خانه بسته‌بندی را باز می‌کنید متوجه خراب یا کهنه بودن آن شوید.

البته اگر در خرید ماهی حرفه‌ای نیستید یا تجربه‌ی کافی ندارید نگران نباشید، در این نشانه‌های یک ماهی سالم و مناسب را می‌خوانید تا از این به بعد مثل یک سرآشپز حرفه‌ای ماهی بخرید.

شاید بتوان گفت که ماهی محبوب‌ترین غذای دریایی است و از بین غذاهای دریایی فقط ماهی است که سر از بشقاب هر کسی در می‌آورد. پس این مهم است که بهترین ماهی را برای مصرف انتخاب کنید. در این بخش می‌توانید نکات لازم برای خرید هر نوع ماهی را به صورت خلاصه بخوانید تا برای تشخیص ماهی خراب از ماهی سالم دیگر به مشکل بر نخورید.
 

برای خرید ماهی و میگو تازه، باید نکات زیر را رعایت کنید تا از کیفیت بالای محصول اطمینان حاصل کنید:

1. ویژگی‌های ماهی تازه:

    •    چشم‌ها: چشم‌های ماهی باید شفاف، براق و بدون لکه یا کدری باشند. چشم‌های مات یا فرورفته نشان‌دهنده کهنگی ماهی است.

    •    بوی ماهی: ماهی تازه باید بوی ملایم دریا بدهد، نه بوی تند و ناخوشایند. بوی شدید یا فاسد به معنای عدم تازگی است.

    •    پوست و فلس‌ها: پوست ماهی باید مرطوب و براق باشد. فلس‌ها باید به‌راحتی از پوست جدا نشوند و نواحی بدون فلس نشان‌دهنده ماهی کهنه است.

    •    گوشت: گوشت ماهی باید سفت و کشسان باشد و هنگام فشار دادن سریع به حالت اولیه برگردد. گوشت نباید لزج یا شل باشد.

    •    شکم: شکم ماهی باید سفت و بدون آسیب‌دیدگی یا تغییر رنگ باشد.
 

2. ویژگی‌های میگو تازه:

    •    پوست: پوست میگو باید شفاف و بدون لکه‌های مشهود باشد. رنگ پوست باید بسته به نوع میگو تغییر کند، اما نباید رنگ آن تیره یا کدر باشد.

    •    چشم‌ها: چشم‌های میگو باید براق و شفاف باشند.

    •    بوی میگو: میگو تازه باید بوی دریا بدهد، نه بوی تند و فاسد. اگر بوی آمونیاک یا بوی غیرطبیعی می‌دهند، به احتمال زیاد تازه نیستند.

    •    بدن: بدن میگو باید سفت و محکم باشد. اگر بدن میگو شل یا لزج به نظر برسد، به احتمال زیاد تازه نیست.
 

3. نکات اضافی:

    •    منبع خرید: ترجیحاً ماهی و میگو را از فروشگاه‌های معتبر و شناخته‌شده یا بازارهای معتبر خریداری کنید که محصولات خود را از منابع معتبر تأمین می‌کنند.

    •    ذخیره‌سازی: در صورت خرید ماهی یا میگوی تازه، آن‌ها را بلافاصله در یخچال قرار دهید و در صورتی که قصد دارید مصرف کنید، از آن‌ها استفاده کنید تا حداکثر تازگی حفظ شود.
 

رعایت این نکات به شما کمک می‌کند تا خرید موفقی از ماهی و میگو تازه داشته باشید.

گوشت گوسفند یکی از منابع اصلی پروتئینی در بسیاری از کشورهای جهان است و در بسیاری از فرهنگ‌ها و غذاها کاربرد دارد. در اینجا نکات کلیدی درباره گوشت گوسفندی آورده شده است:
ارزش غذایی:
گوشت گوسفندی حاوی پروتئین با کیفیت بالا است که برای رشد و ترمیم بافت‌ها ضروری است.
دارای ویتامین‌های گروه B، به ویژه ویتامین B12 است که برای تولید سلول‌های خونی و سلامت سیستم عصبی مهم است.
همچنین دارای مقادیر قابل توجهی از آهن، روی و فسفر است که برای عملکرد سیستم ایمنی و حفظ سلامت استخوان‌ها ضروری هستند.

چربی و کالری:
گوشت گوسفندی معمولاً چربی بالایی دارد، به خصوص گوشت‌های از قسمت‌های چرب‌تر مانند دنده یا شکم. در مقایسه با گوشت گاو، چربی گوشت گوسفندی می‌تواند بیشتر باشد.
البته گوشت‌های لاغرتر مثل فیله یا گوشت ران، چربی کمتری دارند.

مزایای سلامتی:
گوشت گوسفند غنی از اسیدهای چرب امگا-3، به ویژه در گوشت‌های گوسفندهایی که در مراتع طبیعی چرا کرده‌اند، است که می‌تواند به کاهش التهاب و بهبود سلامت قلب کمک کند.
در موارد خاص، گوشت گوسفند به عنوان منبع غنی از آهن برای پیشگیری از کم‌خونی استفاده می‌شود.

نکات منفی:
مصرف زیاد گوشت گوسفندی با چربی بالا می‌تواند منجر به افزایش کلسترول و مشکلات قلبی شود.
افرادی که مشکلات گوارشی دارند یا حساس به چربی هستند، ممکن است از مصرف زیاد گوشت گوسفندی اجتناب کنند.

استفاده‌های آشپزی:
گوشت گوسفندی به صورت‌های مختلف مانند کباب، خورشت، استیک یا دلمه استفاده می‌شود.
به دلیل طعم خاص خود، برای پخت غذاهای خاص مانند کله‌پاچه و بره پخته بسیار محبوب است.

ترکیبات گوشت:
گوشت گوسفندی شامل پروتئین‌هایی به نام میوگلوبین است که باعث می‌شود رنگ گوشت قرمزتر از گوشت مرغ یا ماهی باشد.
 

برای تهیه پاستا خانگی فتوچینی با سس پستو و میگو، ابتدا به مواد مورد نیاز و سپس به مراحل پخت می‌پردازیم. این یک دستور خوشمزه و مجلسی است که ترکیبی از طعم‌های تازه و لذیذ را به همراه دارد.

مواد لازم برای پاستا خانگی فتوچینی:
    1.    آرد گندم (500 گرم)
    2.    تخم مرغ (4 عدد)
    3.    نمک (1 قاشق چای‌خوری)
    4.    روغن زیتون (1 قاشق غذاخوری)
    5.پاستا فتوچینی:(1بسته کامل)

مواد لازم برای سس پستو:
    1.    برگ ریحان تازه (2 پیمانه)
    2.    سیر (2 حبه)
    3.    بادام یا پ Pine Nuts (1/4 پیمانه)
    4.    پنیر پارمزان رنده شده (1/2 پیمانه)
    5.    روغن زیتون (1/2 پیمانه)
    6.    نمک و فلفل سیاه (به میزان لازم)

مواد لازم برای میگو:
    1.    میگو (500 گرم)
    2.    سیر (2 حبه)
    3.    روغن زیتون (1 قاشق غذاخوری)
    4.    نمک و فلفل سیاه (به میزان لازم)
    5.    لیمو ترش (1 عدد، برای طعم‌دهی)

روش تهیه پاستا خانگی فتوچینی:

    1.    تهیه خمیر پاستا:
    •    آرد و نمک را در یک کاسه بزرگ الک کنید.
    •    تخم‌مرغ‌ها را داخل یک کاسه دیگر بشکنید و روغن زیتون را به آن اضافه کنید.
    •    تخم‌مرغ‌ها را خوب هم بزنید، سپس آن‌ها را به آرد اضافه کرده و به‌آرامی شروع به ورز دادن کنید.
    •    خمیر را ورز دهید تا یکدست و نرم شود. اگر خمیر چسبنده بود، کمی آرد اضافه کنید.
    •    خمیر را در کیسه پلاستیکی قرار دهید و به مدت 30 دقیقه استراحت دهید.

    2.    رول کردن و برش دادن پاستا:
    •    بعد از استراحت، خمیر را به چند قسمت تقسیم کنید و هر قسمت را با وردنه نازک کنید.
    •    سپس خمیر را به شکل نوارهای نازک (فتوچینی) برش دهید.
    •    پاستای برش خورده را در آب جوش و نمک‌دار به مدت 2-3 دقیقه بپزید تا نرم و آماده شود.

روش تهیه سس پستو:
    1.    برگ‌های ریحان، سیر، بادام یا پ Pine Nuts، و پنیر پارمزان را در مخلوط‌کن یا هاون و pestle بریزید و به خوبی پوره کنید.
    2.    به تدریج روغن زیتون را اضافه کنید تا سس به شکل کرمی و یکدست درآید.
    3.    نمک و فلفل را به مقدار لازم اضافه کنید و خوب مخلوط کنید.

روش پخت میگو:
    1.    میگوها را تمیز کرده و پوست و سر آن‌ها را جدا کنید.
    2.    سیر را ریز خرد کنید و در یک تابه با کمی روغن زیتون تفت دهید.
    3.    میگوها را به تابه اضافه کرده و به مدت 3-4 دقیقه تا زمانی که به رنگ صورتی درآید، تفت دهید.
    4.    کمی نمک، فلفل و آب لیمو ترش تازه به میگوها اضافه کنید و خوب مخلوط کنید.

روش پخت پاستا فتوچینی آماده:
حالا در یک قابلمه آب را جوش بیاورید و وقتی به دمای جوش رسید یک قاشق غذاخوری روغن و کمی نمک داخل آن بریزید. حالا پاستاهای فتوچینی را به همان شکلی که داخل بسته هستند توی قابلمه بریزید.
پاستاها در آب باز می‌شوند پس به هیچ‌وجه آن‌ها را خرد نکنید. طبق زمان‌بندی روی بسته پاستاها را بجوشانید. اگر دوست دارید غذای شما نرم‌تر باشد تا ۱۵ دقیقه می‌توانید پاستا را بجوشانید. یک فنجان از آب پاستا را نگه دارید و سپس پاستاهای فتوچینی را با آب سرد آبکش کنید

ترکیب نهایی:
    1.    پس از پخت پاستا، آن را از آب جوش خارج کنید و به سرعت در سس پستو مخلوط کنید.
    2.    پاستای فتوچینی را در بشقاب‌ها سرو کنید و میگوهای تفت‌خورده را روی آن قرار دهید.
    3.    می‌توانید کمی پنیر پارمزان رنده‌شده یا برگ ریحان تازه به عنوان تزئین استفاده کنید.

نکته‌ها:
    •    در صورت تمایل، می‌توانید از پاستای خشک فتوچینی استفاده کنید، ولی پاستای خانگی طعم و بافت بهتری دارد.
    •    برای طعم‌دهی بیشتر، می‌توانید مقداری فلفل قرمز خردشده یا مواد معطر دیگر به سس پستو اضافه کنید.
    •    این غذا را با یک فنجان سفید یا روزبیابی سرد همراه کنید تا طعمی ویژه‌تر داشته باشد.

این پاستا خانگی فتوچینی با سس پستو و میگو، یک گزینه فوق‌العاده برای یک وعده غذایی خوشمزه و خاص است که در کنار خانواده یا دوستان می‌توانید لذت ببرید.

نوش جان!

ماهی سفید، که به نام‌های "Caspian white fish" یا "Siberian sturgeon" هم شناخته می‌شود، در دریاچه‌ها و رودخانه‌های شمالی، به‌ویژه در دریای خزر یافت می‌شود. این ماهی به‌طور خاص در این مناطق زندگی می‌کند و در طول زمان تکامل یافته است.

تیغ‌های ماهی سفید برای محافظت از بدنش در برابر شکارچیان و همچنین برای حفظ تعادل و حرکت در آب تکامل یافته‌اند. این تیغ‌ها به‌ویژه در پشت ماهی و اطراف دهنش مشاهده می‌شوند و به‌عنوان یک مکانیسم دفاعی عمل می‌کنند.

این ویژگی‌ها به ماهی سفید کمک می‌کنند تا در محیط‌های پیچیده و چالش‌برانگیز زندگی خود بقای بیشتری داشته باشد.حسینی: تیغ‌های ماهی سفید در زمان خوردن می‌توانند آزاردهنده باشند، زیرا این تیغ‌ها بسیار ریز و تیز هستند و ممکن است در زمان بلعیدن یا جویدن به حلق یا دهان آسیب برسانند.

این ویژگی به دلیل نحوه ساختار بدن ماهی است که برای حفظ تعادل در آب و جلوگیری از شکارچیان به این تیغ‌ها نیاز دارد.

در هنگام خوردن ماهی سفید، اگر ماهی به درستی از تیغ‌ها جدا نشود یا در هنگام پخت از تیغ‌های آن به‌طور کامل جدا نشده باشد، ممکن است تیغ‌ها به گلو، دهان یا دندان‌ها آسیب رسانده و موجب اذیت شوند. برای جلوگیری از این مشکل، معمولاً ماهی سفید را به‌طور دقیق‌تر پاک می‌کنند تا تیغ‌ها به‌طور کامل از گوشت ماهی جدا شود.

دانشمندان حسگر زیستی نوآورانه‌ای توسعه داده‌اند که با استفاده از نانوذرات اکسید روی و الکترودهای گرافن متخلخل، قادر به تشخیص تازگی گوشت است. این حسگر با شناسایی هیپوگزانتین، ترکیبی که پس از مرگ در اثر تجزیه آدنوزین تری‌فسفات (ATP) تشکیل می‌شود، میزان تازگی گوشت را ارزیابی می‌کند.

برخلاف روش‌های سنتی که ممکن است پرهزینه و زمان‌بر باشند، این حسگر زیستی با دقت بالای بیش از ۹۸ درصد، سطوح هیپوگزانتین را تشخیص می‌دهد و امکان ارزیابی سریع و دقیق تازگی گوشت را فراهم می‌کند.
این پیشرفت می‌تواند نقش مهمی در تضمین ایمنی و کیفیت مواد غذایی ایفا کند و به‌عنوان ابزاری کارآمد در صنایع غذایی مورد استفاده قرار گیرد.

این حسگر زیستی توسط تیمی از محققان از جمله آکادمی علوم و فناوری ویتنام (VAST) و آکادمی علوم روسیه توسعه یافته است.

این حسگر زیستی با استفاده از نانوذرات اکسید روی (ZnO) و الکترودهای گرافن متخلخل ساخته شده و برای تشخیص فساد گوشت به‌کار می‌رود. مکانیسم عملکرد آن به‌صورت زیر است:
تشخیص هیپوگزانتین:بعد از مرگ حیوان، آدنوزین تری‌فسفات (ATP) در عضلات شروع به تجزیه می‌کند و ماده‌ای به نام هیپوگزانتین تولید می‌شود. هرچه میزان این ماده بیشتر باشد، نشان‌دهنده فساد بیشتر گوشت است.

واکنش الکتروشیمیایی:حسگر، سطوح هیپوگزانتین را از طریق واکنش الکتروشیمیایی شناسایی می‌کند. وقتی گوشت فاسد می‌شود، هیپوگزانتین روی سطح حسگر اکسید شده و سیگنال الکتریکی تولید می‌کند. شدت این سیگنال نشان‌دهنده میزان فساد گوشت است.

اندازه‌گیری دقیق و سریع:برخلاف روش‌های سنتی (مانند تست‌های شیمیایی یا بررسی بوی گوشت)، این حسگر به‌طور مستقیم و با دقت ۹۸٪ مقدار هیپوگزانتین را اندازه‌گیری کرده و نتیجه را در زمان کوتاهی ارائه می‌دهد.

کاربرد در صنایع غذایی:این فناوری می‌تواند در بسته‌بندی‌های هوشمند برای نظارت بر تازگی گوشت یا در آزمایشگاه‌های کنترل کیفیت مواد غذایی به‌کار رود.
این حسگر می‌تواند گامی مهم در جلوگیری از مصرف گوشت فاسد و حفظ سلامت مصرف‌کنندگان باشد.

گوشت سفید به دسته‌ای از گوشت‌ها اطلاق می‌شود که به‌طور معمول رنگ روشن‌تری نسبت به گوشت قرمز دارند و اغلب با ویژگی‌های خاص تغذیه‌ای، بافتی و مصرفی از گوشت قرمز متمایز می‌شوند. این نوع گوشت عمدتاً شامل گوشت پرندگان (مانند مرغ، بوقلمون، و اردک) و برخی گونه‌های ماهی و غذاهای دریایی (مانند میگو و ماهی سفید) می‌شود.

ویژگی‌های گوشت سفید:

1. ترکیب تغذیه‌ای:

   • چربی اشباع کمتر و پروتئین بالا.
   • غنی از ویتامین‌ها (مانند ویتامین B3 و B6) و مواد معدنی (مانند فسفر و سلنیوم).
   • در مقایسه با گوشت قرمز، کلسترول پایین‌تری دارد.

2. هضم‌پذیری بهتر:

   • به دلیل ساختار بافتی، هضم گوشت سفید برای بسیاری از افراد آسان‌تر است.

3. موارد مصرف:

   • بیشتر در رژیم‌های غذایی سالم، کاهش وزن و رژیم‌های کم‌چرب استفاده می‌شود.
   • در فرهنگ‌ها و رژیم‌های غذایی مختلف (مانند مدیترانه‌ای یا آسیایی) بسیار محبوب است.

4. رنگ و بافت:

   • رنگ آن به دلیل میزان کم میوگلوبین (پروتئینی که اکسیژن را در ماهیچه‌ها ذخیره می‌کند) روشن‌تر از گوشت قرمز است.

استثناها و تفاوت‌ها:

برخی از گوشت‌های پرندگان مانند گوشت اردک یا غاز ممکن است به دلیل درصد چربی بالاتر، رنگ تیره‌تر یا طعم متفاوتی داشته باشند که آن‌ها را در مرز میان گوشت سفید و گوشت قرمز قرار می‌دهد.

جمع‌بندی:

گوشت سفید به دلیل ارزش غذایی بالا، کم‌چرب بودن و هضم‌پذیری مناسب، یک انتخاب سالم برای بسیاری از افراد محسوب می‌شود. در عین حال، مصرف متعادل آن، به‌ویژه در کنار منابع گیاهی، توصیه می‌شود تا تمامی نیازهای تغذیه‌ای بدن تأمین شود.

دوپیازه  یا دوپیازا یک غذای مشترک بین کشورهای ایران، هند، پاکستان و افغانستان است است که در افغانستان کاملاً متفاوت است و بیشتر با گوشت طبخ می شود. در ایران دوپیازه آلو در شیراز بسیار معروف است و طرفداران زیادی نیز در شیراز دارد دوپیازه معمولاً از سیب زمینی، پیاز داغ، گوجه‌فرنگی،
نمک و سایر ادویه ها استفاده می شود.

دوپیازه را هم می‌توانید با میگو تهیه کنید و هم با ماهی مرکب و یا محصولات دیگر .

با توجه به اینکه دو پیازه یک غذای سریع و آسان است می تواند به عنوان یک شام ساده و حتی در زمانی که مهمان سرزده دارید از این غذای سریع و لذیذ استفاده کنید. دوپیازه میگو در بین استان‌های بوشهر و هرمزگان طرفداران بسیار زیادی دارد .



دوپیازه میگو یک غذای لذیذ و سریع و خوشمزه است . دوپیازه میگو بین جنوبی های عزیز بسیار پرطرفدار و جزء ثابت غذاهای هفتگی است 

برای پخت میگو دو پیازه به روش ساده و خوشمزه، دستور زیر را دنبال کنید:

مواد لازم:

    •    میگو: 500 گرم (پاک شده)

    •    پیاز: 3 عدد متوسط (خرد شده)

    •    سیر: 2 حبه (رنده یا خرد شده)

    •    گوجه‌فرنگی: 2 عدد (ریز خرد شده یا پوره شده)

    •    رب گوجه‌فرنگی: 1 قاشق غذاخوری

    •    زردچوبه: 1 قاشق چای‌خوری

    •    فلفل قرمز: به میزان دلخواه

    •    نمک: به میزان لازم

    •    ادویه‌جات: (مثل ادویه ماهی، تخم گشنیز یا کاری) به دلخواه

    •    روغن: به مقدار کافی

    •    آبلیمو یا تمر هندی: 1 قاشق غذاخوری (اختیاری)

طرز تهیه:

    1.    تفت دادن پیاز:

در یک تابه مقداری روغن بریزید و پیازها را روی حرارت متوسط تفت دهید تا کاملاً طلایی و کاراملی شوند.

    2.    اضافه کردن سیر و ادویه‌ها:

سیر را به پیاز اضافه کرده و کمی تفت دهید. سپس زردچوبه، فلفل و دیگر ادویه‌ها را اضافه کنید و خوب مخلوط کنید.

 

 4.    اضافه کردن میگو:

میگوهای پاک شده را به مخلوط اضافه کنید و خوب هم بزنید. حدود 5-7 دقیقه میگو را تفت دهید تا رنگ آن تغییر کند و بپزد. (زیاد پختن میگو باعث سفت شدن آن می‌شود.)

   5.    چاشنی زدن:

در این مرحله، آبلیمو یا تمر هندی را اضافه کنید تا غذا طعمی ترش و خوشمزه بگیرد. نمک را هم تنظیم کنید.

    3.    افزودن گوجه و رب:

گوجه‌فرنگی خرد شده را اضافه کنید و اجازه دهید تا آب آن کشیده شود. سپس رب گوجه‌فرنگی را اضافه کرده و به مدت 3-4 دقیقه خوب تفت دهید تا خامی رب گرفته شود.

 
    6.    جا افتادن غذا:

اجازه دهید 5 دقیقه روی حرارت ملایم بماند تا طعم‌ها به خورد هم بروند.

سرو:
 

میگو دو پیازه را می‌توانید با برنج سفید یا نان تازه سرو کنید.
 

نوش جان!

وقتی بحث غذاهای خوشمزه و سریع الطبخ می شود، میگو سوخاری نارگیلی نام آشنایی می باشد. این غذای دریایی به خاطر زمان کم حاضر شدن آن و طعم و ظاهر دلچسبش تبدیل به غذای مناسبی برای مهمانی هاست.

میگوی را می توان در کنار سس چیلی شیرین سرو کرد و از طعم ترد و متعادل آن لذت برد. پخت این غذا آسان و در مدت زمان کوتاهی می باشد اما باید دقت کرد میگویی که مناسب این غذا می باشد، میگویی با سایز متوسط یا کمی درشت است که نه خیلی دیر و نه خیلی زود سرخ شود.

در ادامه برای دسترسی سریع و راحتی شما در کنار میگوی سوخاری، طرز تهیه سس چیلی شیرین را نیز قرار می دهیم.




برای تهیه میگو سوخاری پفکی به سبک رستورانی، باید خمیری سبک و پفکی برای پوشاندن میگوها تهیه کنید. در ادامه مراحل کامل این دستور را آورده‌ام:
 

مواد لازم:

    •    میگو: 500 گرم (پاک‌شده و بدون پوست، با دم)

    •    آرد سفید: 1 لیوان

    •    نشاسته ذرت: 2 قاشق غذاخوری

    •    تخم‌مرغ: 2 عدد

    •    بکینگ‌پودر: 1 قاشق چای‌خوری

    •    شیر یا آب سرد: نصف لیوان

    •    سیر: 1 حبه (رنده‌شده)

    •    آب‌لیمو: 2 قاشق غذاخوری

    •    نمک، فلفل سیاه و پاپریکا: به مقدار لازم

    •    روغن سرخ‌کردنی: به مقدار کافی

طرز تهیه:
 

1. آماده کردن میگوها:

    •    میگوها را شسته و خشک کنید.

    •    آن‌ها را با نمک، فلفل سیاه، پاپریکا، آب‌لیمو و سیر رنده‌شده مزه‌دار کنید.

    •    20 تا 30 دقیقه میگوها را داخل یخچال استراحت دهید.

2. تهیه خمیر پفکی:

 

    •    در یک کاسه، آرد سفید، نشاسته ذرت و بکینگ‌پودر را با هم مخلوط کنید.

    •    تخم‌مرغ‌ها را اضافه کرده و خوب هم بزنید.

    •    به تدریج شیر یا آب سرد را اضافه کنید تا خمیر غلظتی شبیه ماست پیدا کند (نه خیلی رقیق و نه خیلی غلیظ).

    •    کمی نمک و ادویه (مانند پاپریکا یا فلفل سیاه) برای طعم بهتر به خمیر اضافه کنید.

3. سرخ کردن میگوها:

 

    •    روغن را در یک قابلمه یا ماهیتابه عمیق گرم کنید (روغن باید به حد کافی داغ باشد تا میگوها سریع سرخ شوند).

    •    میگوها را یکی یکی داخل خمیر بزنید تا کاملاً با خمیر پوشانده شوند.

    •    سپس میگوها را در روغن داغ بیندازید و با حرارت متوسط سرخ کنید تا طلایی و پفکی شوند.

    •    پس از سرخ شدن، میگوها را روی دستمال کاغذی قرار دهید تا روغن اضافی‌شان گرفته شود.

4. سرو:



    •    میگوهای سوخاری پفکی را با سس تارتار، سس کچاپ یا هر نوع سس دلخواه سرو کنید.

    •    برای تزئین می‌توانید از لیموترش و سبزیجات تازه استفاده کنید.
 

سس چیلی شیرین تایلندی
 

سس چیلی شیرین تایلندی از آن دست سس‌هایی است که علاقه‌مندان به طعم تند و شیرین را جذب خود می‌کند. این سس را می‌توانید همراه با انواع غذاها سرو کنید و از آن لذت ببرید.

سس چیلی شیرین همراه با انواع بورک و مرغ سوخاری فوق‌العاده است. همچنین گاهی با آن سس‌های دیگری تهیه می‌شود، مثل سسی که برای پاستا با میگو تهیه کردیم.

سس چیلی شیرین در اصل مربوط به شرق آسیاست و در آشپزی شرقی کاربرد دارد. انواع بسته بندی شده این سس با عنوان Sweet Chili Sauce به فروش می‌رسند ولی شما می‌توانید به راحتی آن را در منزل تهیه کنید. سس چیلی تند را می‌توانید مدتها در ظرف در بسته در یخچال نگهداری کنید.
 

طرز تهیه

•  سرکه برنج و شکر را همراه با ۱/۴ پیمانه آب داخل قابلمه‌ای بریزید و آن را روی شعله متوسط قرار دهید. هر چند دقیقه یک با هم بزنید تا شکر کاملاً حل شود.
   
• وقتی مخلوط شروع به قل زدن کرد سیر رنده شده و فلفل قرمز را اضافه کنید. شعله زیر قابلمه را کم کنید اجازه بدهید مواد ۲–۳ دقیقه دیگر در حرارت کم باقی بمانند. با این کار طعم تند وشیرین به خوبی با هم آمیخته می‌شوند.
   
• سپس سس فلفل را به قابلمه اضافه کنید. مقدار سس فلفل را بسته به این که می‌خواهید سس چقدر تند باشد می‌توانید کمتر یا بیشتر کنید.
   
• در کاسه دیگری، نشاسته ذرت را با یک قاشق غذاخوری آب سرد مخلوط کنید. هم بزنید تا نشاسته در آب حل شود. نشاسته حل شده را همراه با نمک داخل قابلمه‌ی سس چیلی شیرین بریزید.
   
•  سس چیلی شیرین را در کنار میگوی نارگیلی سرو کنید.

• نوش جان!

میگو با پلو یک غذای خوشمزه و مقوی است که می‌توانید آن را به روش‌های مختلفی آماده کنید. در ادامه دستور ساده‌ای برای تهیه میگو پلو آورده شده است:

مواد لازم:

    •    میگو پاک‌شده: ۳۰۰ گرم

    •    برنج: ۳ پیمانه

    •    پیاز: ۱ عدد بزرگ

    •    سیر: ۲ حبه

    •    گوجه‌فرنگی: ۲ عدد

    •    رب گوجه‌فرنگی: ۱ قاشق غذاخوری

    •    زردچوبه: ۱ قاشق چای‌خوری

    •    ادویه پلو یا کاری: ۱ قاشق چای‌خوری

    •    نمک و فلفل: به مقدار لازم

    •    سبزی معطر (گشنیز و شوید تازه): نصف پیمانه

    •    روغن: به مقدار لازم

    •    زعفران دم‌کرده: به دلخواه
 

طرز تهیه:
 

مرحله ۱: آماده‌سازی میگو

    1.    میگوها را بشویید و پوست بگیرید. اگر روده پشتی میگوها هنوز وجود دارد، آن را خارج کنید.

    2.    در یک کاسه، میگوها را با کمی نمک، فلفل، زردچوبه و آبلیمو برای ۱۵ دقیقه مزه‌دار کنید.
 

مرحله ۲: تهیه سس میگو

    1.    پیاز را ریز خرد کنید و در تابه‌ای با کمی روغن تفت دهید تا طلایی شود.

    2.    سیر را رنده کنید و به پیاز اضافه کنید. کمی تفت دهید تا عطر سیر بلند شود.

    3.    گوجه‌فرنگی‌ها را رنده کرده و به همراه رب گوجه‌فرنگی به تابه اضافه کنید. مواد را خوب مخلوط کنید.

    4.    نمک، فلفل، زردچوبه و ادویه کاری را اضافه کنید و اجازه دهید سس کمی غلیظ شود.

    5.    میگوها را به سس اضافه کنید و برای ۵-۷ دقیقه تفت دهید تا میگوها بپزند (زیاد سرخ نکنید، چون میگوها سفت می‌شوند).

    6.    در پایان، سبزی‌های خردشده را اضافه کرده و چند دقیقه دیگر تفت دهید.
 

مرحله ۳: آماده‌سازی برنج

    1.    برنج را بشویید و برای ۳۰ دقیقه در آب و نمک خیس کنید.

    2.    برنج را بجوشانید تا نیم‌پز شود، سپس آبکش کنید.

    3.    کف قابلمه کمی روغن بریزید و ته‌دیگ مورد علاقه خود (نان یا سیب‌زمینی) را بچینید.

    4.    یک لایه برنج و یک لایه از مخلوط میگو و سس را در قابلمه بریزید. این کار را تکرار کنید تا مواد تمام شود.

    5.    در نهایت، زعفران دم‌کرده را روی برنج بریزید.

    6.    برنج را دم کنید (حدود ۳۰-۴۰ دقیقه روی حرارت ملایم).
 

مرحله آخر: سرو
 

میگو پلو را در دیس بکشید و با سبزیجات تازه، سالاد یا ماست سرو کنید.
 

نوش جان!

تفاوت‌های میگوی دریایی و میگوی پرورشی از جنبه‌های مختلفی قابل بررسی است، مانند محیط زندگی، تغذیه، کیفیت، طعم و قیمت. در ادامه به این تفاوت‌ها اشاره می‌کنم:


 

1. محیط زندگی

    •    میگوی دریایی: در آب‌های آزاد مانند دریاها و اقیانوس‌ها زندگی می‌کند. این میگوها به صورت طبیعی در زیستگاه‌های خود رشد می‌کنند و تحت تأثیر شرایط طبیعی آب مانند شوری و دما هستند.

    •    میگوی پرورشی: در استخرهای مصنوعی و کنترل‌شده پرورش می‌یابد. محیط زندگی آنها از نظر شوری، دما، و کیفیت آب تحت نظارت است.
 

2. تغذیه

    •    میگوی دریایی: از منابع طبیعی موجود در زیستگاه خود مانند پلانکتون‌ها، گیاهان دریایی و سایر موجودات ریز تغذیه می‌کند.

    •    میگوی پرورشی: با غذای مصنوعی یا ترکیبی از غذاهای فرآوری‌شده تغذیه می‌شود که شامل پروتئین‌ها، ویتامین‌ها و مکمل‌های غذایی است.
 

3. کیفیت و طعم

    •    میگوی دریایی: معمولاً طعم و مزه قوی‌تر و طبیعی‌تری دارد، زیرا از منابع غذایی متنوع و طبیعی تغذیه کرده است.

    •    میگوی پرورشی: طعم آن ملایم‌تر است و گاهی به دلیل نوع تغذیه و محیط پرورش، تفاوت‌هایی در مزه احساس می‌شود.
 

4. اندازه و ظاهر

    •    میگوی دریایی: اندازه و شکل آنها متنوع‌تر است. ممکن است پوست آن‌ها سخت‌تر باشد و رنگ‌شان کمی متفاوت باشد.

    •    میگوی پرورشی: اندازه یکدست‌تر و ظاهر تمیزتری دارند، زیرا در شرایط کنترل‌شده پرورش یافته‌اند.
 

5. مواد مغذی

    •    میگوی دریایی: ممکن است ارزش غذایی بالاتری داشته باشد، زیرا از منابع طبیعی تغذیه کرده است.

    •    میگوی پرورشی: ترکیب مواد مغذی آن ممکن است به دلیل تغذیه کنترل‌شده کمی متفاوت باشد.
 

6. قیمت

    •    میگوی دریایی: به دلیل سختی صید، کمبود در دسترس بودن و کیفیت بالاتر، معمولاً قیمت بیشتری دارد.

    •    میگوی پرورشی: به دلیل تولید انبوه و دسترسی بیشتر، قیمت آن معمولاً پایین‌تر است.
 

7. سلامت و ایمنی

    •    میگوی دریایی: ممکن است در معرض آلاینده‌های زیست‌محیطی مانند فلزات سنگین یا آلودگی‌های نفتی قرار بگیرد.

    •    میگوی پرورشی: به دلیل کنترل محیط، احتمال آلودگی کمتر است، اما در برخی موارد استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها یا مواد شیمیایی در پرورش می‌تواند موضوع بحث باشد.
 

نتیجه‌گیری

    •    اگر به دنبال طعم قوی‌تر و طبیعی‌تر هستید و هزینه برای شما اهمیت کمتری دارد، میگوی دریایی انتخاب بهتری است.

    •    اگر به دنبال محصولی اقتصادی‌تر، با ظاهر یکنواخت و در دسترس‌تر هستید، میگوی پرورشی گزینه مناسبی است.
 

در نهایت، انتخاب به نیازها، بودجه و ترجیح شما بستگی دارد.

یکی از مهم ترین بخش هایی که باید برای تمیز کردن میگو به آن توجه کنید، رگ گیری میگو است. رگ میگو که به آن رگ سیاه نیز گفته می شود، در واقع سیستم گوارش میگو است. اما رگ میگو کجاست؟


این رگ درست در ناحیه پشت کمر میگو قرار دارد. اگر با چاقو یک برش عمودی نسبتاً سطحی روی این بخش بزنید، رگ میگو قابل مشاهده است. وجود این رگ موجب می شود که میگو طعم تلخ و بوی نامطبوعی پیدا کند. از همین رو قبل از استفاده باید این بخش از میگو را جدا نمود.
 

در پاسخ به این سوال که رگ سیاه میگو حرام است یا خیر نیز باید بدانید که گفته می شود خوردن این رگ حرام است.




از همین رو باید قبل از مصرف پاک شود. در مورد مضرات رگ کمر میگو باید بدانید که ماده ای که داخل سیستم گوارش میگو قرار دارد، در واقع مدفوع آن است. به طبع خوردن این مواد آلوده می تواند هم برای سلامت شما مضر باشد و هم طعم و بوی بدی به غذا دهد.
 

برای تمیز کردن میگو، مراحل زیر را دنبال کنید:



 

1. شستن اولیه میگو:

    •    میگوها را زیر آب سرد بشویید تا هرگونه آلودگی یا شن روی آن‌ها پاک شود.

2. جدا کردن سر:

    •    سر میگو را با انگشتان گرفته و به آرامی بچرخانید و جدا کنید. (اختیاری: اگر قصد دارید سر میگو را نگه دارید، این مرحله را رد کنید.)

3. پوست‌گیری:

    •    پوست میگو را از قسمت زیر شکم شروع کنید و به سمت پشت آن بکشید. معمولاً پوست به راحتی جدا می‌شود.

    •    انتهای دم را می‌توانید به دلخواه نگه دارید یا جدا کنید.

4. خارج کردن روده (سیاه‌رگ پشت):

    •    با استفاده از یک چاقوی کوچک یا خلال دندان، یک برش کم‌عمق در پشت میگو (محل خمیدگی) بزنید.

    •    روده سیاه‌رنگ را با دقت بیرون بکشید. این قسمت ممکن است شن یا مواد زائد داشته باشد و بهتر است حذف شود.

5. شستن نهایی:

    •    پس از اتمام کار، میگوهای تمیز شده را دوباره زیر آب سرد بشویید.
 

نکته‌ها:

    •    اگر قصد دارید میگو را با پوست طبخ کنید، تنها روده پشت را خارج کرده و پوست را نگه دارید.

    •    برای طعم بهتر، می‌توانید پوسته‌ها و سر میگو را برای تهیه آب میگو یا سوپ نگه دارید.
 

تاریخچه میگو سوخاری به طور دقیق و مشخص ثبت نشده است، اما می‌توان گفت که این غذا به نوعی از آشپزی‌های غربی، به‌ویژه آشپزی‌های آمریکایی و آسیای شرقی، مربوط است.

بسیاری از غذاهای مشابه میگو سوخاری در تاریخچه آشپزی این کشورها وجود دارند.

    1.    آشپزی آمریکایی:

در آمریکا، به ویژه در ایالت‌های جنوبی، میگوهای سوخاری جزء غذاهای محبوب هستند. این غذا معمولاً با آرد سوخاری و طعم‌دهنده‌های مختلف پوشانده می‌شود و در روغن داغ سرخ می‌شود. در آمریکا، میگو سوخاری به عنوان یک غذای خوشمزه و سریع در رستوران‌ها و خانه‌ها سرو می‌شود. این سبک آشپزی به زمان‌های اولیه مهاجرت آفریقایی‌ها به آمریکا بازمی‌گردد که روش‌های سرخ کردن غذاها را به این کشور آوردند.

    2.    آشپزی آسیای شرقی:

در کشورهای آسیای شرقی مانند ژاپن، کره، و چین، نیز میگوهای سوخاری جزء غذاهای پرطرفدار هستند. در ژاپن به این نوع غذاها اصطلاح “تامپورا” گفته می‌شود. در این روش، میگوها با پوششی از آرد و نشاسته در روغن داغ سرخ می‌شوند و معمولاً با سس‌های مخصوص سرو می‌شوند.

به طور کلی، میگو سوخاری به دلیل طعم لذیذ و تردی که دارد، در سراسر دنیا طرفداران زیادی پیدا کرده و در فرهنگ‌های مختلف به اشکال گوناگون تهیه می‌شود.
 

برای تهیه میگو سوخاری خوشمزه، به مواد زیر نیاز دارید:

مواد لازم:

    •    میگو پاک شده: 500 گرم

    •    تخم‌مرغ: 2 عدد

    •    آرد سفید: 1 پیمانه

    •    آرد سوخاری: 1 پیمانه

    •    پودر سیر: 1 قاشق چای‌خوری

    •    پاپریکا: 1 قاشق چای‌خوری

    •    نمک و فلفل: به مقدار لازم

    •    روغن برای سرخ کردن: به مقدار کافی
 

طرز تهیه:

    1.    تمیز کردن میگوها:

ابتدا میگوها را شسته و رگ سیاه پشت آن‌ها را خارج کنید. سپس آن‌ها را خشک کنید.

    2.    طعم‌دار کردن میگو:

میگوها را با پودر سیر، پاپریکا، نمک و فلفل مخلوط کرده و حدود 30 دقیقه در یخچال قرار دهید تا طعم‌دار شوند.

    3.    آماده‌سازی مواد سوخاری:

سه ظرف جداگانه آماده کنید:

    •    ظرف اول: آرد سفید

    •    ظرف دوم: تخم‌مرغ‌ها را خوب هم بزنید.

    •    ظرف سوم: آرد سوخاری

    4.    پوشاندن میگوها:

هر میگو را ابتدا در آرد سفید بغلتانید، سپس داخل تخم‌مرغ زده‌شده فرو ببرید و در نهایت در آرد سوخاری بغلتانید تا تمام سطح آن پوشیده شود.

    5.    سرخ کردن:

در یک ماهیتابه یا قابلمه، روغن را داغ کنید (مقدار روغن باید به حدی باشد که میگوها در آن غوطه‌ور شوند). میگوها را به صورت دسته‌ای سرخ کنید تا طلایی و برشته شوند.

    6.    گرفتن روغن اضافی:

میگوهای سرخ‌شده را روی دستمال کاغذی آشپزخانه قرار دهید تا روغن اضافی آن گرفته شود.

    7.    سرو:

میگوهای سوخاری را با سس تارتار، سس کچاپ یا سس مایونز و لیموی تازه سرو کنید.
 

نوش جان!

ایران با توجه به موقعیت جغرافیایی خود و دسترسی به آب‌های خلیج فارس و دریای عمان، زیستگاه گونه‌های متنوعی از میگو است. گونه‌های میگو در ایران را می‌توان به دو دسته کلی تقسیم کرد: میگوهای آب شور و میگوهای آب شیرین.
1. میگوهای آب شور
این نوع میگوها در خلیج فارس و دریای عمان یافت می‌شوند و از نظر تجاری و اقتصادی اهمیت زیادی دارند. برخی از گونه‌های مهم شامل:
میگوی ببری سبز (Penaeus semisulcatus): یکی از مهم‌ترین گونه‌های تجاری در خلیج فارس که از نظر کیفیت و اندازه محبوبیت بالایی دارد.
میگوی موزی (Penaeus merguiensis): گونه‌ای اقتصادی که در آب‌های کم‌عمق زیست می‌کند و رنگی شفاف و مزه‌ای خوشایند دارد.
میگوی سفید هندی (Penaeus indicus): با ارزش اقتصادی بالا، بیشتر در مناطق جنوبی ایران صید می‌شود.
میگوی ببری سیاه (Penaeus monodon): که اندازه بزرگ و گوشت مرغوب آن را به یکی از گونه‌های محبوب صادراتی تبدیل کرده است.
میگوی خنجری (Metapenaeus affinis): گونه‌ای با اندازه متوسط و توزیع گسترده در خلیج فارس.

2. میگوهای آب شیرین
این نوع میگوها بیشتر در مناطق داخلی ایران و در تالاب‌ها، رودخانه‌ها و مزارع پرورشی یافت می‌شوند. مهم‌ترین گونه:
میگوی آب شیرین غول‌پیکر (Macrobrachium rosenbergii): این میگو به‌طور عمده در مزارع پرورشی پرورش می‌یابد و برای مصرف داخلی و صادرات استفاده می‌شود.

اهمیت اقتصادی و غذایی میگو
ایران یکی از صادرکنندگان بزرگ میگو در منطقه است و پرورش میگو نیز به‌عنوان یک صنعت رو به رشد در استان‌هایی مثل هرمزگان، بوشهر و سیستان و بلوچستان شناخته می‌شود. علاوه بر این، میگو منبعی غنی از پروتئین، ویتامین‌ها و مواد معدنی مانند سلنیوم و روی است.
چالش‌ها
آلودگی آب‌ها: که می‌تواند بر تولید و کیفیت میگو تأثیر بگذارد.
تغییرات آب‌وهوایی: که زیستگاه طبیعی میگوها را تهدید می‌کند.
صیادی بیش از حد: که منجر به کاهش جمعیت گونه‌های وحشی شده است.

چرا باید رگ داخل میگو را گرفت؟رگ یا همان دستگاه گوارش میگو (سیاه‌رنگ یا خاکستری) معمولاً به دلایل زیر برداشته می‌شود:

1. بهداشت و پاکیزگی: این رگ حاوی مواد دفعی میگو است که ممکن است طعم و ظاهر غذا را تحت تأثیر قرار دهد.

2. بافت و طعم: باقی ماندن رگ ممکن است به بافت و مزه غذا لطمه بزند و باعث بروز مزه‌ای تلخ یا ناخوشایند شود.

3. ظاهر: میگوی بدون رگ، ظاهری زیباتر و تمیزتر دارد که برای غذاهای مجلسی مهم است.


آیا خواص میگوها در سراسر دنیا متفاوت است؟خواص میگوها از نظر تغذیه‌ای (مانند پروتئین بالا، امگا-۳، ویتامین‌ها و مواد معدنی) به طور کلی مشابه است، اما برخی تفاوت‌ها ممکن است وجود داشته باشد:

1. زیستگاه: نوع آب (آب شور یا شیرین)، دمای زیستگاه، و کیفیت آب می‌تواند بر ترکیب تغذیه‌ای میگو تأثیر بگذارد.

2. گونه‌ها: بیش از 2000 گونه میگو وجود دارد و برخی از آن‌ها ممکن است مقدار متفاوتی از امگا-۳، کلسترول یا ویتامین‌ها داشته باشند.

3. تغذیه: رژیم غذایی میگو در محیط زیست طبیعی یا مزارع پرورشی تأثیر مستقیمی بر کیفیت مواد مغذی آن دارد.

4. روش پخت: شیوه‌های مختلف طبخ (سرخ کردن، بخارپز کردن، یا کباب کردن) ممکن است باعث کاهش یا افزایش برخی مواد مغذی در میگو شود.


به طور کلی، میگو یک غذای مغذی و سالم در سراسر دنیا محسوب می‌شود، اما توجه به نوع، کیفیت و نحوه آماده‌سازی آن ضروری است.

میگو یکی از غذاهای دریایی پرخاصیت و محبوب است که به دلیل فواید تغذیه‌ای بالا، توصیه می‌شود در رژیم غذایی افراد قرار گیرد. در ادامه، به دلایل مهمی که نشان می‌دهد چرا مصرف میگو برای سلامتی مفید است، اشاره می‌کنیم:

1. منبع غنی پروتئین با کالری کم

میگو پروتئین بالا و کالری پایینی دارد، که آن را به گزینه‌ای عالی برای افرادی که به دنبال کاهش وزن یا حفظ تناسب اندام هستند تبدیل می‌کند. هر 100 گرم میگو حدود 20 گرم پروتئین دارد و در عین حال کالری کمی فراهم می‌کند.

2. سرشار از اسیدهای چرب امگا-3

میگو یکی از منابع طبیعی اسیدهای چرب امگا-3 است که برای سلامت قلب و عروق، کاهش التهاب‌ها و بهبود عملکرد مغز ضروری هستند. مصرف امگا-3 به کاهش خطر بیماری‌های قلبی، کاهش تری‌گلیسرید خون و بهبود عملکرد شناختی کمک می‌کند.

3. تقویت سیستم ایمنی بدن

میگو حاوی ویتامین‌ها و مواد معدنی ضروری مانند روی، سلنیوم و ویتامین B12 است که به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک می‌کنند. سلنیوم به‌ویژه دارای خواص آنتی‌اکسیدانی است و نقش مهمی در پیشگیری از آسیب‌های سلولی و تقویت سیستم دفاعی بدن دارد.

4. منبع طبیعی آستاکسانتین

آستاکسانتین یکی از آنتی‌اکسیدان‌های قوی موجود در میگو است که به سلامت پوست، کاهش چین‌وچروک، و حفاظت از سلول‌ها در برابر آسیب‌های ناشی از اشعه‌های UV کمک می‌کند. این ماده به میگو رنگ صورتی متمایزی می‌بخشد و از سیستم ایمنی و سلامت چشم نیز حمایت می‌کند.

5. مناسب برای سلامت استخوان‌ها

میگو دارای کلسیم، فسفر و ویتامین D است که همگی برای حفظ سلامت استخوان‌ها ضروری هستند. مصرف میگو می‌تواند به تقویت استخوان‌ها و کاهش خطر ابتلا به پوکی استخوان کمک کند.

6. حاوی ویتامین‌های گروه B

میگو سرشار از ویتامین‌های B12 و B6 است که نقش مهمی در تولید انرژی، سلامت مغز و عملکرد سیستم عصبی دارند. به‌ویژه ویتامین B12 برای تشکیل گلبول‌های قرمز و حفظ سلامت مغز ضروری است.

7. کنترل فشار خون

پتاسیم موجود در میگو به کنترل فشار خون کمک می‌کند. مصرف پتاسیم به تنظیم فشار خون، حفظ توازن مایعات بدن و کاهش خطر بیماری‌های قلبی کمک می‌کند.

8. کمک به سلامت تیروئید

میگو حاوی ید است که برای عملکرد طبیعی غده تیروئید ضروری است. ید به تولید هورمون‌های تیروئید کمک کرده و در حفظ سطح متابولیسم بدن نقش دارد.

نتیجه‌گیری

مصرف میگو می‌تواند فواید بی‌نظیری برای سلامتی بدن داشته باشد، از جمله تقویت سیستم ایمنی، بهبود سلامت قلب، حمایت از سلامت استخوان‌ها و پوست و کمک به کنترل وزن. بنابراین، این ماده غذایی را می‌توان به عنوان بخشی از رژیم غذایی سالم و متعادل توصیه کرد.