نقش پروتئین در کاهش وزن یک حقیقت علمی است و تحقیقات متعددی آن را تأیید کرده‌اند. مصرف پروتئین می‌تواند به کاهش وزن کمک کند به دلایل زیر:

۱. افزایش احساس سیری
پروتئین نسبت به کربوهیدرات و چربی‌ها مدت بیشتری در معده می‌ماند و باعث کاهش اشتها و جلوگیری از پرخوری می‌شود.

۲. افزایش متابولیسم (سوخت و ساز بدن)
هضم و جذب پروتئین انرژی بیشتری نسبت به سایر درشت‌مغذی‌ها می‌طلبد (اثر گرمایی غذا - TEF)، که به افزایش کالری‌سوزی بدن کمک می‌کند.

۳. حفظ توده عضلانی در حین کاهش وزن
کاهش وزن معمولاً با از دست دادن عضلات همراه است، اما مصرف کافی پروتئین باعث حفظ و حتی تقویت عضلات می‌شود. این موضوع بسیار مهم است زیرا عضلات سوخت‌وساز بالاتری دارند و به چربی‌سوزی کمک می‌کنند.

۴. تنظیم هورمون‌های گرسنگی
پروتئین سطح هورمون‌های مرتبط با گرسنگی مانند گرلین را کاهش داده و در عوض ترشح هورمون‌هایی مثل پپتید YY و GLP-1 را افزایش می‌دهد که احساس سیری را بیشتر می‌کنند

۵. جلوگیری از بازگشت وزن پس از رژیم
افرادی که رژیم پرپروتئین دارند، پس از کاهش وزن راحت‌تر وزن خود را حفظ می‌کنند، زیرا پروتئین باعث کنترل اشتها و حفظ متابولیسم می‌شود.

چقدر پروتئین برای کاهش وزن نیاز است؟
به‌طور کلی، ۱.۲ تا ۲.۲ گرم پروتئین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن برای کاهش وزن توصیه می‌شود. یعنی اگر ۷۱ کیلوگرم هستید، مصرف ۸۵ تا ۱۵۵ گرم پروتئین در روز می‌تواند مؤثر باشد.

منابع مناسب پروتئین برای کاهش وزن

پروتئین‌های حیوانی: مرغ، ماهی، گوشت قرمز کم‌چرب، تخم‌مرغ، لبنیات کم‌چرب
پروتئین‌های گیاهی: حبوبات (عدس، لوبیا، نخود)، آجیل، دانه‌ها، سویا و توفو

نتیجه‌گیری: پروتئین نقش مهمی در کاهش وزن دارد، اما باید همراه با یک رژیم متعادل و فعالیت بدنی باشد تا بهترین نتیجه را بدهد.

 میزان ضایعات ران گوسفندی

ضایعات گوشت یکی از مسائلی است که در صنعت گوشت‌داری و فرآوری آن اهمیت زیادی دارد. در این مقاله، به بررسی میزان ضایعات ران گوسفندی، عوامل مؤثر بر آن و چگونگی کاهش این ضایعات پرداخته می‌شود. ران گوسفندی یکی از بخش‌های پرطرفدار و محبوب گوشت گوسفند است که در بسیاری از غذاهای سنتی و مدرن به کار می‌رود. به طور کلی، ضایعات گوشت به قسمت‌هایی اطلاق می‌شود که در فرآیند برش و آماده‌سازی گوشت برای مصرف، از بین می‌روند یا قابل استفاده نیستند.
 

ران گوسفندی: معرفی و ویژگی‌ها

ران گوسفندی، بخشی از گوشت گوسفند است که از قسمت‌های پشتی و پایین‌تر بدن گوسفند به دست می‌آید. این بخش به دلیل دارا بودن عضلات بزرگ و بافت نرم، یکی از محبوب‌ترین قسمت‌ها برای تولید گوشت است. ران گوسفندی به دو نوع تقسیم می‌شود: ران داخلی و ران خارجی. این گوشت به دلیل طعم عالی و ویژگی‌های خاص خود، در بسیاری از غذاها مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما در هنگام فرآوری گوشت، بخش‌هایی از آن به عنوان ضایعات محسوب می‌شوند.
 

عوامل مؤثر بر میزان ضایعات ران گوسفندی
 

میزان ضایعات ران گوسفندی به چند عامل بستگی دارد:

    1.    کیفیت برش‌ها و مهارت قصاب:
یکی از مهم‌ترین عوامل مؤثر در میزان ضایعات، کیفیت برش‌ها و دقت قصاب است. برش‌های نادرست و غیرمناسب می‌تواند منجر به از دست رفتن بخش‌های بیشتری از گوشت شود. به عنوان مثال، اگر گوشت به‌طور دقیق از استخوان‌ها جدا نشود، ممکن است بخش‌هایی از گوشت به هدر بروند.

    2.    نوع و وضعیت گوسفند:
وزن و وضعیت گوسفند بر میزان ضایعات ران گوسفندی تأثیر دارد. گوسفندهایی که کمتر چربی دارند یا عضلات محکم‌تری دارند، معمولاً ران‌هایی با ضایعات کمتر تولید می‌کنند. در حالی که گوسفندهایی که چربی زیادی دارند، ممکن است ران‌هایشان بیشتر ضایعات داشته باشد، زیرا چربی‌های اضافی باید جدا شوند.

    3.    اندازه ران:
هرچه ران گوسفند بزرگ‌تر باشد، میزان ضایعات آن نیز به طور نسبی بیشتر خواهد بود. این به این دلیل است که فرآیند جداسازی استخوان‌ها و چربی‌های اضافی در گوشت‌های بزرگ‌تر پیچیده‌تر است.

    4.    شرایط نگهداری و حمل‌ونقل:
شرایط نگهداری و حمل‌ونقل گوشت قبل از فرآوری نیز می‌تواند بر میزان ضایعات تأثیر بگذارد. اگر گوشت به درستی نگهداری نشده یا در دماهای نامناسب منتقل شود، ممکن است کیفیت آن کاهش یابد و بیشتر به ضایعات تبدیل شود.
 

ضایعات ران گوسفندی شامل چه قسمت‌هایی می‌شود؟

ضایعات ران گوسفندی معمولاً به چند قسمت تقسیم می‌شوند:

    1.    چربی‌های اضافی:
چربی‌های اضافی که به‌ویژه در اطراف ران گوسفندی قرار دارند، یکی از مهم‌ترین ضایعات هستند. این چربی‌ها می‌توانند در هنگام فرآیند جداسازی گوشت و آماده‌سازی آن برای مصرف حذف شوند.

    2.    استخوان‌ها:
استخوان‌های باقی‌مانده پس از جدا کردن گوشت از ران گوسفند نیز جزء ضایعات محسوب می‌شوند. این استخوان‌ها اگرچه در فرآیندهایی مانند تهیه عصاره و سوپ‌ها می‌توانند مفید باشند، اما به‌طور کلی به عنوان ضایعات در نظر گرفته می‌شوند.

    3.    بافت‌های همبند و غدد:
بافت‌های همبند که به طور معمول در اطراف عضلات ران گوسفند قرار دارند، معمولاً در فرآیند برش حذف می‌شوند. این بافت‌ها قابل مصرف برای بسیاری از مردم نیستند و به عنوان ضایعات تلقی می‌شوند.

    4.    غدد چربی و غدد لنفاوی:
این بخش‌ها معمولاً از ران گوسفند جدا می‌شوند، زیرا مصرف آن‌ها برای انسان‌ها به دلایل بهداشتی توصیه نمی‌شود.
 

میزان ضایعات ران گوسفندی

میزان ضایعات در ران گوسفندی معمولاً به حدود ۱۵ تا ۲۰ درصد وزن اولیه ران می‌رسد. این ضایعات شامل چربی‌های اضافی، استخوان‌ها، بافت‌های همبند و غدد چربی است. البته این میزان ممکن است بسته به کیفیت برش و مهارت قصاب و همچنین نوع گوسفند تغییر کند.
 

راهکارهای کاهش ضایعات ران گوسفندی

برای کاهش ضایعات ران گوسفندی، می‌توان از روش‌های مختلفی استفاده کرد:

    1.    آموزش و مهارت قصاب‌ها:
آموزش قصاب‌ها در زمینه برش‌های دقیق و بهینه می‌تواند به کاهش ضایعات کمک کند. برش‌های دقیق باعث می‌شود که گوشت بیشتری از ران به دست آید و قسمت‌های غیرمفید مانند چربی و بافت‌های همبند کمتر به هدر بروند.


    2.    استفاده از ضایعات برای تولید محصولات جانبی:
به جای هدر دادن ضایعات، می‌توان از قسمت‌های مختلف ران گوسفند برای تولید محصولاتی مانند عصاره گوشت، سوسیس و کالباس، یا خوراک‌های خاص استفاده کرد.

 ران گوسفندی مستر قصاب :

توضیحات محصول: ران گوسفند نر که شامل ماهیچه ،قلم ، کعب ران هستش

تهیه شده از: تهیه شده از ران گوسفندی تازه نر

ضایعات: غدد،چربی و رگ و قسمتهای غیر خوراکی و استخوان

وزن ضایعات در هر کیلوگرم: بین 250 الی 300 گرم

موارد مصرف: انواع خورشت،چرخکرده واستیک و....

طریقه طبخ: به مقدار سفارش محصول وزن میشه که این مقدار +-.50 گرم ممکن است نوسان داشته باشه و متناسب با خواسته شما برش و بسته بندی انجام میشه و کاملا پاک میشه ،روی بسته ارسالی لیبل چاپی وجود داره که وزن و تاریخ بسته بندی رو نمایش میده لازم است که بدونید این وزن محصول قبل از پاک کردن میباشد

خواص : گوشت گوسفند منبع غنی از آهن است. مصرف تکه ای از این گوشت می تواند 20% از آهن مورد نیاز روزانه بدن یک مرد و 12% آهن مورد نیاز روزانه بدن یک زن را تأمین کند

شیوه بسته بندی و ارسال: در ظروف بهداشتی و سلفون کشیده

قابل استفاده در طبخ: انواع خورشت,انواع پلو,کباب برگ,انواع آبگوشت

نحوه برش

• بدون برش


• خرد شود (هزینه برش هر کیلو 1,000تومان ) (100 گرم ضایعات در هر کیلوگرم)


• خورشتی، چلویی، آبگوشتی (هزینه برش هر کیلو 1,000تومان ) (300 گرم ضایعات در هر کیلوگرم)


• خورشتی، چلویی، مابقی آماده چرخ کردن شود. (هزینه برش هر کیلو 1,000تومان ) (100 گرم ضایعات در هر کیلوگرم)


• خورشتی، چلویی، مابقی با یک کیلو سردست گوساله چرخ شود. (هزینه برش هر کیلو 2,000تومان ) (100 گرم ضایعات در هر کیلوگرم)


• خورشتی، چلویی، مابقی با یک کیلو گوشت شتر چرخ شود. (هزینه برش هر کیلو 2,000تومان ) (100 گرم ضایعات در هر کیلوگرم)
   

نتیجه‌گیری

ضایعات ران گوسفندی جزء مسائل مهم در صنعت گوشت‌داری و فرآوری آن است. با توجه به اهمیت کاهش ضایعات برای بهینه‌سازی تولید و کاهش هزینه‌ها، استفاده از تکنیک‌های مناسب در فرآوری و برش گوشت بسیار ضروری است.

دوغ و نوشک کرمانشاه یکی از غذاهای محلی و سنتی کرمانشاه است که معمولاً در فصل بهار و تابستان تهیه می‌شود. این غذا ترکیبی از دوغ محلی، مغز بنه (نوشک) و نان خشک محلی است و به‌عنوان یک غذای سبک، مقوی و خنک‌کننده شناخته می‌شود.
مواد لازم برای تهیه دوغ و نوشک:
دوغ محلی: ۲ لیوان (ترجیحاً ترش و غلیظ)
نوشک (بنه): ۱۰۰ گرم (مغز شده و پوست گرفته)
نان خشک محلی: به مقدار لازم (نان ساجی یا نان سنگک خشک)
نمک: در صورت نیاز
سبزی‌های محلی (اختیاری): پونه، نعناع یا آویشن خشک برای عطر بهتر

طرز تهیه:
1. آماده‌سازی نوشک: اگر نوشک تازه باشد، پوست آن را جدا کرده و مغز آن را بکوبید تا کمی خرد شود. اگر از نوشک خشک استفاده می‌کنید، آن را در آب گرم بخیسانید تا نرم شود، سپس بکوبید.

2. ترکیب مواد: نوشک را به دوغ اضافه کنید و هم بزنید تا ترکیب یکنواختی ایجاد شود.

3. اضافه کردن نان: نان خشک را خرد کرده و در مخلوط دوغ و نوشک بریزید. کمی صبر کنید تا نان نرم شود.

4. طعم‌دهی: در صورت تمایل، کمی نمک و سبزی‌های خشک معطر به آن اضافه کنید.

5. سرو کردن: این غذا معمولاً به‌صورت سرد سرو می‌شود و یک گزینه عالی برای روزهای گرم تابستان است.


خواص دوغ و نوشک:
نوشک (بنه) سرشار از چربی‌های سالم، پروتئین و ویتامین‌های مفید است.
دوغ محلی به هضم غذا کمک کرده و دارای باکتری‌های مفید برای گوارش است.
نان خشک منبعی از فیبر و کربوهیدرات است که انرژی مورد نیاز بدن را تأمین می‌کند.

این غذای محلی نه‌تنها خوشمزه و مقوی است، بلکه به دلیل سادگی تهیه، یکی از انتخاب‌های محبوب مردم کرمانشاه، به‌ویژه عشایر و روستاییان، محسوب می‌شود.

قاورمه کرمانشاه یکی از غذاهای محلی و سنتی استان کرمانشاه است که به‌عنوان یک نوع گوشت نگهداری‌شده شناخته می‌شود. این غذا معمولاً از گوشت گوسفندی تهیه می‌شود و با دنبه، نمک و ادویه‌جات محلی ترکیب شده و برای مدت طولانی قابل نگهداری است.
طرز تهیه قاورمه کرمانشاهی
مواد لازم:
گوشت گوسفندی: ۱ کیلوگرم (ترجیحاً راسته یا سردست)
دنبه گوسفندی: ۲۵۰ گرم
نمک: به مقدار لازم
زردچوبه: ۱ قاشق چای‌خوری
فلفل سیاه: ۱ قاشق چای‌خوری

مراحل تهیه:
1. خرد کردن گوشت: گوشت را به قطعات متوسط خرد کنید. دنبه را نیز به قطعات کوچک‌تر برش دهید.

2. پخت گوشت: در یک قابلمه مناسب، دنبه را روی حرارت ملایم قرار دهید تا به‌تدریج آب شود.

3. اضافه کردن گوشت: بعد از آب شدن دنبه، گوشت را اضافه کنید و روی حرارت ملایم تفت دهید تا رنگ آن تغییر کند.

4. افزودن ادویه‌ها: زردچوبه، نمک و فلفل را به گوشت اضافه کنید و خوب مخلوط کنید.

5. پخت نهایی: در قابلمه را بگذارید و اجازه دهید گوشت با روغن خودش بپزد. در صورت نیاز مقدار کمی آب اضافه کنید تا گوشت کاملاً مغزپخت شود.

6. نگهداری: پس از آماده شدن، قاورمه را در ظروف شیشه‌ای یا ظروف سفالی ریخته و در یخچال یا جای خنک نگهداری کنید.


نحوه مصرف:
قاورمه کرمانشاهی را می‌توان همراه با برنج، نان یا به‌عنوان یک چاشنی برای غذاهای دیگر مانند آش و پلو مصرف کرد. همچنین از آن برای تهیه "دوینه" (یک نوع غذای سنتی با برنج و کشک) استفاده می‌شود.
این غذا به دلیل چربی طبیعی دنبه، در گذشته یکی از روش‌های نگهداری طولانی‌مدت گوشت بوده و هنوز هم در میان خانواده‌های کرمانشاهی محبوب است.

خورش فسنجان تبریزی یکی از انواع خورش فسنجان است که در شهر تبریز و مناطق آذربایجان تهیه می‌شود. این خورش تفاوت‌هایی با فسنجان سنتی گیلانی دارد و معمولاً غلیظ‌تر و کم‌آب‌تر است. همچنین، در برخی موارد از ادویه‌ها و ترکیبات خاصی برای طعم‌دهی بیشتر استفاده می‌شود.

مواد لازم:
گردو: ۳۰۰ گرم (آسیاب‌شده)
مرغ یا گوشت قلقلی: ۳۰۰ گرم
رب انار: ۱/۲ پیمانه (بسته به ترشی یا ملس بودن موردنظر)
پیاز: ۱ عدد (ریز رنده‌شده)
شکر: ۱ تا ۲ قاشق غذاخوری (اختیاری)
زعفران دم‌کرده: ۱ قاشق چای‌خوری
نمک، فلفل، زردچوبه: به میزان لازم
روغن: به میزان لازم

طرز تهیه:
سرخ کردن گردو:
گردوی آسیاب‌شده را در یک قابلمه با حرارت ملایم تفت دهید تا کمی روغن بیندازد. مراقب باشید که گردو نسوزد.
اضافه کردن آب:
حدود ۳ لیوان آب سرد به گردو اضافه کنید و بگذارید با حرارت کم حدود ۲ ساعت بپزد تا روغن بیندازد و غلیظ شود. در طول پخت، مرتب هم بزنید تا ته نگیرد.
تهیه گوشت یا مرغ:
اگر از گوشت قلقلی استفاده می‌کنید، گوشت چرخ‌کرده را با پیاز رنده‌شده، نمک، فلفل، و زردچوبه مخلوط کرده و به شکل کوفته‌های کوچک درآورید. آن‌ها را در کمی روغن سرخ کنید.
در صورت استفاده از مرغ، تکه‌های مرغ را با کمی نمک و زردچوبه سرخ کنید.
اضافه کردن رب انار و شکر:
بعد از ۲ ساعت، رب انار را به خورش اضافه کنید و خوب هم بزنید. بسته به میزان ترشی رب انار، می‌توانید شکر را هم به خورش اضافه کنید تا طعم ملس ایجاد شود.
پخت گوشت:
گوشت قلقلی یا مرغ سرخ‌شده را به خورش اضافه کنید و اجازه دهید حدود ۳۰ تا ۴۵ دقیقه دیگر با حرارت ملایم بپزد تا مزه‌ها کاملاً ترکیب شوند.
اضافه کردن زعفران:
در ۱۰ دقیقه پایانی پخت، زعفران دم‌کرده را به خورش اضافه کنید تا عطر و رنگ بهتری داشته باشد.

نکات مهم:
خورش فسنجان تبریزی باید کم‌آب، غلیظ و روغن‌انداخته باشد.
برای طعم بهتر، می‌توانید خورش را از شب قبل آماده کنید تا جا بیفتد.
میزان ترشی و شیرینی خورش را با تنظیم مقدار رب انار و شکر می‌توان تغییر داد.
برخی افراد برای خوش‌رنگ‌تر شدن خورش، مقدار کمی رب گوجه‌فرنگی نیز به آن اضافه می‌کنند.
خورش فسنجان تبریزی را می‌توان با برنج کته یا چلو زعفرانی سرو کرد.

خورش آلو قیصی یک غذای خوشمزه و خوش‌رنگ ایرانی است که ترکیبی از طعم شیرین و ترش را در خود دارد.

مواد لازم:

گوشت گوسفندی یا مرغ: ۳۰۰ گرم (ترجیحاً خورشتی)
آلو خشک: ۱۰۰ گرم
قیصی (برگه زردآلو): ۱۵۰ گرم
پیاز: ۱ عدد بزرگ (نگینی خرد شده)
رب گوجه‌فرنگی: ۱ قاشق غذاخوری
زعفران دم‌کرده: ۱ قاشق غذاخوری
چوب دارچین: ۱ تکه کوچک (اختیاری)
شکر: ۱ قاشق غذاخوری (اختیاری، برای متعادل کردن ترشی)
آب‌لیمو یا آب‌غوره: ۱ قاشق غذاخوری (در صورت تمایل)
نمک، فلفل، زردچوبه: به مقدار لازم
روغن: به مقدار لازم

طرز تهیه:

تفت دادن پیاز و گوشت: در قابلمه‌ای مقداری روغن ریخته و پیاز خردشده را با کمی زردچوبه تفت دهید تا طلایی شود. سپس گوشت را اضافه کرده و با پیاز تفت دهید تا رنگ آن تغییر کند.
افزودن رب و ادویه‌ها: رب گوجه‌فرنگی را اضافه کرده و کمی تفت دهید تا رنگش باز شود. سپس نمک، فلفل و چوب دارچین را اضافه کنید.
پخت گوشت: حدود ۲ لیوان آب جوش به قابلمه اضافه کنید و اجازه دهید گوشت با حرارت ملایم بپزد (حدود ۱.۵ تا ۲ ساعت برای گوشت قرمز و ۴۵ دقیقه برای مرغ).
آماده‌سازی آلو و قیصی: در این فاصله، آلو و قیصی را بشویید و در کمی آب گرم خیس کنید تا نرم شوند.
افزودن آلو و قیصی: پس از نیم‌پز شدن گوشت، آلو و قیصی را به خورش اضافه کنید. در صورت تمایل، شکر و آب‌لیمو را نیز اضافه کنید.
افزودن زعفران: ۱۵ دقیقه قبل از پایان پخت، زعفران دم‌کرده را به خورش اضافه کنید تا عطر و رنگ آن بهتر شود.
جا افتادن خورش: اجازه دهید خورش با حرارت ملایم جا بیفتد و غلیظ شود. در صورت نیاز، میزان ترشی یا شیرینی آن را تنظیم کنید.
سرو خورش: این خورش خوشمزه را همراه با برنج زعفرانی و نان سرو کنید.

نکات مهم:
اگر طعم ملس را دوست دارید، از ترکیب شکر و آب‌لیمو استفاده کنید.
اضافه کردن چوب دارچین باعث خوش‌عطر شدن خورش می‌شود، اما در پایان پخت آن را خارج کنید.
برای مجلسی‌تر شدن خورش، می‌توانید خلال بادام یا گردو خردشده به آن اضافه کنید.

نوش جان

درصد گوشت خالص از وزن دام و عوامل تاثیرگذار بر آن

مقدمه

یکی از سوالات رایج در صنعت گوشت و دامپروری این است که از وزن کل یک دام، چه درصدی به گوشت خالص تبدیل می‌شود. این موضوع به دلیل اهمیت اقتصادی و تولیدی در صنایع دامداری و گوشت‌گیری بسیار مورد توجه قرار دارد. در این مقاله، عوامل مختلفی که بر میزان تبدیل وزن دام به گوشت خالص تاثیر می‌گذارند، بررسی می‌شود.
 

۱. درصد گوشت خالص از وزن دام
 

در کل، از وزن یک دام پس از کشتار، درصد مشخصی از آن به گوشت قابل مصرف تبدیل می‌شود. این درصد به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله نوع دام، سن، جنس، شرایط تغذیه و فرآیند کشتار. به طور متوسط، از وزن یک دام کامل، حدود ۵۰٪ تا ۶۵٪ آن به گوشت خالص تبدیل می‌شود. این درصد در دام‌های مختلف متفاوت است.

    •    گوسفند: در گوسفندها، درصد گوشت خالص معمولاً بین ۵۰٪ تا ۶۰٪ از وزن زنده است.

    •    گاو: در گاوها، این درصد معمولاً بین ۵۵٪ تا ۶۵٪ متغیر است.

    •    مرغ: در مرغ‌ها، این درصد معمولاً حدود ۶۰٪ تا ۷۰٪ از وزن زنده است.

۲. عوامل موثر بر درصد گوشت خالص
 

بعضی از عوامل می‌توانند این درصد را افزایش یا کاهش دهند:

    •    سن دام: دام‌های مسن‌تر معمولاً درصد گوشت کمتری نسبت به دام‌های جوان‌تر دارند.

    •    جنس دام: معمولاً دام‌های نر گوشت بیشتری نسبت به دام‌های ماده تولید می‌کنند.

    •    تغذیه دام: کیفیت و نوع تغذیه دام تاثیر زیادی بر درصد گوشت خالص دارد. دام‌هایی که تغذیه بهتری دارند، معمولاً گوشت بیشتری تولید می‌کنند.

    •    نوع دام: برخی نژادهای خاص دام‌ها به طور طبیعی دارای درصد گوشت بیشتری هستند.

    •    فرآیند کشتار و پوست‌کنی: روش‌های کشتار، کندن پوست و جدا کردن چربی‌ها و استخوان‌ها نیز می‌تواند بر درصد گوشت خالص تاثیر بگذارد.

۳. سایر محصولات جانبی از دام
 

علاوه بر گوشت خالص، محصولات دیگری نیز از دام‌ها استخراج می‌شود که به نسبت کمتری از وزن دام را شامل می‌شوند. این محصولات عبارتند از:

    •    پوست: برای تولید چرم

    •    چربی: که ممکن است برای تولید روغن و سایر محصولات مورد استفاده قرار گیرد

    •    استخوان: که در تولید پودر استخوان و سایر محصولات به کار می‌رود

    •    اعضاء داخلی: مانند جگر، قلب و ریه که در برخی موارد به مصرف می‌رسند.

نتیجه‌گیری

در نهایت، درصد گوشت خالص از وزن دام یک متغیر مهم در صنعت دامداری است که تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار دارد. برای هر نوع دام، می‌توان انتظار داشت که حدود ۵۰٪ تا ۷۰٪ از وزن دام به گوشت تبدیل شود. شناخت این نسبت‌ها به کشاورزان و دامداران کمک می‌کند تا تولید خود را بهینه‌سازی کرده و از آن در جهت سودآوری بیشتر استفاده کنند.

خورش بامیه یکی از انواع خورشت ها در آشپزی عربی و آشپزی ایرانی  خصوصاً آشپزی کردی است.

این غذا در استان‌های کرمانشاه، ایلام، کردستان، خوزستان، لرستان ،بوشهر و فارس تهیه می‌شود. خورش بامیه یکی از پرطرفدارترین غذاها در آشپزی عربی است و در کشورهای عراق، سوریه، لبنان و یمن نیز پخته می‌شود.

خورشت بامیه با گوشت یکی از غذاهای خوشمزه و پرطرفدار ایرانی است که طعمی بی‌نظیر دارد. برای تهیه این خورشت، مواد زیر را نیاز دارید:

مواد لازم:

    •    گوشت خورشتی (گوسفند یا گوساله) – 300 گرم

    •    بامیه – 700 گرم

    •    پیاز متوسط – 1 عدد

    •    رب گوجه‌فرنگی – 2 قاشق غذاخوری

    •    سیر (اختیاری) – 2 حبه

    •    روغن – به مقدار لازم

    •    زعفران دم کرده – 1 قاشق غذاخوری

    •    آب لیمو – 1 قاشق غذاخوری

    •    نمک، فلفل سیاه و زردچوبه – به مقدار لازم

    •    دارچین – 1/2 قاشق چایخوری

    •    آب – به مقدار لازم

    •    تمبر هندی صاف شده – نصف پیمانه (اختیاری)

طرز تهیه:

    1.    پیاز و گوشت:

    •    پیاز را نگینی خرد کنید و در یک قابلمه با مقداری روغن تفت دهید تا نرم و طلایی شود.
    •    گوشت خورشتی را به تکه‌های کوچک خرد کنید و به پیاز اضافه کنید. گوشت را با پیاز تفت دهید تا رنگ آن تغییر کند.

    2.    ادویه‌ها:
    •    به گوشت، زردچوبه، فلفل و دارچین اضافه کنید و خوب تفت دهید تا عطر ادویه‌ها بلند شود.

    3.    رب گوجه‌فرنگی:
    •    رب گوجه‌فرنگی را به گوشت و پیاز اضافه کرده و حدود 2 دقیقه تفت دهید.

    4.    آب و پختن گوشت:
    •    مقداری آب به قابلمه اضافه کنید و درب آن را ببندید. اجازه دهید گوشت به مدت 1.5 تا 2 ساعت بپزد تا کاملاً نرم شود.



    5.    بامیه:
    •    بامیه‌ها را از ابتدا یا بعد از پخت گوشت به خورشت اضافه کنید. بامیه‌ها باید چند دقیقه‌ای تفت خورده و سپس به خورشت اضافه شوند. توجه کنید که بامیه‌ها نباید زیاد پخته شوند چون ممکن است له شوند.

    6.    زعفران و آب لیمو:
    •    زعفران دم کرده و آب لیمو را به خورشت اضافه کنید و مخلوط کنید. در این مرحله، خورشت را برای 10 تا 15 دقیقه دیگر بپزید تا طعم‌ها به خوبی به هم ترکیب شوند.



    7.    چشیدن مزه:
    •    در نهایت، خورشت را بچشید و اگر نیاز بود، نمک و فلفل را تنظیم کنید.
 

خورشت بامیه با گوشت آماده است. این خورشت را می‌توانید همراه با برنج یا نان سرو کنید.

نوش جان!

طرز تهیه دلمه برگ مو (به سبک ایرانی)

مواد لازم (برای ۴ نفر)
برگ مو: ۳۰۰ گرم (تازه یا کنسروی)
برنج: ۱ پیمانه
لپه: ½ پیمانه (پیش از پخت خیس‌شده)
گوشت چرخ‌کرده: ۲۵۰ گرم
سبزی دلمه (تره، جعفری، شوید، مرزه، نعناع): ۲ پیمانه خردشده
پیاز: ۱ عدد بزرگ (نگینی خردشده)
رب گوجه‌فرنگی: ۱ قاشق غذاخوری
آب‌لیمو یا سرکه: ۲ قاشق غذاخوری
شکر (اختیاری): ۱ قاشق غذاخوری
نمک، فلفل، زردچوبه و دارچین: به میزان لازم
روغن: برای تفت دادن
آب یا آب‌گوشت: ۲ لیوان

مراحل تهیه
آماده‌سازی برگ مو
اگر برگ مو تازه است، آن را در آب جوش ۲ دقیقه بجوشانید تا نرم شود، سپس آبکش کنید.
اگر از برگ مو کنسروی استفاده می‌کنید، آن را بشویید تا نمک اضافی آن برود.
آماده‌سازی مواد داخل دلمه
پیاز را در کمی روغن تفت دهید تا طلایی شود، سپس گوشت چرخ‌کرده را اضافه کنید و سرخ کنید.
زردچوبه، نمک، فلفل، دارچین و رب گوجه را افزوده و کمی تفت دهید.
لپه پخته‌شده، برنج نیم‌پز و سبزی خردشده را اضافه کرده و مخلوط کنید.

پیچیدن دلمه‌ها
یک برگ مو را باز کنید، مقداری از مخلوط مواد را وسط آن قرار دهید.
ابتدا دو طرف برگ را روی مواد بگذارید، سپس از پایین رول کنید تا کاملاً بسته شود.
چیدن دلمه‌ها در قابلمه
کف قابلمه چند برگ مو بگذارید تا دلمه‌ها نسوزند.
دلمه‌ها را مرتب در قابلمه بچینید.
آب‌لیمو، شکر (اختیاری) و ۲ لیوان آب یا آب‌گوشت را اضافه کنید.
یک بشقاب روی دلمه‌ها قرار دهید تا باز نشوند.

پخت دلمه
قابلمه را روی حرارت متوسط قرار دهید تا جوش بیاید، سپس حرارت را کم کنید و اجازه دهید ۴۵ دقیقه تا ۱ ساعت بپزد.
نکات تکمیلی
می‌توانید به جای آب‌لیمو از تمرهندی یا سرکه استفاده کنید.
برای طعم بهتر، در ۱۰ دقیقه آخر کمی کره روی دلمه‌ها بریزید.
دلمه برگ مو را می‌توان با ماست یا سس مخصوص سرو کرد.
نوش جان

آبگوشت متنجنه یکی از غذاهای سنتی و خاص کرمان است که نسبت به آبگوشت‌های معمولی، طعم شیرین‌تری دارد. این غذا ترکیبی از گوشت، حبوبات و برخی مواد خاص مانند خرما یا کشمش است که به آن طعمی منحصربه‌فرد می‌بخشد.
مواد لازم برای تهیه آبگوشت متنجنه:
گوشت گوسفندی با استخوان: ۳۰۰ گرم
نخود: ½ پیمانه (از قبل خیس‌شده)
لوبیا سفید: ½ پیمانه (از قبل خیس‌شده)
عدس: ½ پیمانه
پیاز: ۱ عدد بزرگ
کشک: ۱ پیمانه
خرما یا کشمش: ½ پیمانه (اختیاری، بسته به سلیقه)
گردو خردشده: ۲ قاشق غذاخوری (اختیاری)
زردچوبه: ۱ قاشق چای‌خوری
نمک و فلفل: به مقدار لازم
روغن یا کره: ۲ قاشق غذاخوری
نان سنگک یا تافتون: برای سرو

طرز تهیه آبگوشت متنجنه:
۱. پختن حبوبات و گوشت:
نخود، لوبیا و عدس را در قابلمه‌ای با آب روی حرارت ملایم بپزید.
پیاز را خرد کرده و همراه با گوشت و زردچوبه به قابلمه اضافه کنید.
اجازه دهید مواد روی حرارت ملایم خوب بپزند تا گوشت نرم شود.

۲. اضافه کردن کشک و طعم‌دهنده‌ها:
پس از پخت کامل گوشت، کشک را با مقداری آب رقیق کرده و به آبگوشت اضافه کنید.
اگر دوست دارید طعم شیرین داشته باشد، خرما یا کشمش را در این مرحله بیفزایید.

۳. جا افتادن آبگوشت:
اجازه دهید آبگوشت روی حرارت کم جا بیفتد تا طعم‌ها به خوبی ترکیب شوند.

۴. سرو آبگوشت:
می‌توانید آبگوشت را با نان ترید کنید و گوشت و حبوبات را با گوشت‌کوب له کرده و به‌صورت "گوشت‌کوبیده" سرو کنید.
در صورت تمایل، روی آن گردو خردشده یا نعنا داغ بریزید.

نکات مهم:
استفاده از کشمش یا خرما، طعمی خاص به این غذا می‌دهد، اما می‌توان آن را حذف کرد.
برای عطر و طعم بیشتر، می‌توانید مقداری دارچین یا هل به غذا اضافه کنید.
این آبگوشت هم مقوی است و هم برای روزهای سرد سال گزینه‌ای عالی محسوب می‌شود.

آش اوماج یکی از آش‌های سنتی و محبوب کرمان است که در فصل‌های سرد سال تهیه می‌شود. این آش به دلیل وجود آرد، حبوبات و سبزیجات، غذایی مقوی و گرم‌کننده محسوب می‌شود.
مواد لازم برای تهیه آش اوماج کرمانی:
آرد گندم: ۱ پیمانه
نخود: ½ پیمانه (از قبل خیس‌شده)
عدس: ½ پیمانه
سبزی آش (تره، گشنیز، اسفناج): ۲ پیمانه خردشده
پیاز: ۲ عدد بزرگ (یکی برای سرخ کردن، یکی برای داخل آش)
زردچوبه: ۱ قاشق چای‌خوری
نمک و فلفل: به مقدار لازم
روغن: ۳ قاشق غذاخوری
آب: ۶ پیمانه

طرز تهیه آش اوماج کرمانی:
۱. تهیه حبوبات:
نخود را از شب قبل خیس کنید و با مقداری آب بپزید تا نرم شود.
عدس را به نخود اضافه کنید و اجازه دهید هر دو کاملاً بپزند.

۲. آماده‌سازی اوماج (خمیر ریزه‌های آردی):
آرد را در یک ظرف بریزید و کم‌کم به آن آب اضافه کنید. با نوک انگشتان، مخلوط را ورز دهید تا به شکل خرده‌های ریز و نامنظم (اوماج) دربیاید.
اجازه دهید خرده‌های آرد کمی خشک شوند.

۳. آماده‌سازی آش:
یک عدد پیاز را خلالی خرد کنید و در روغن تفت دهید تا طلایی شود.
زردچوبه و فلفل را به پیاز اضافه کنید تا عطر آن بلند شود.
حبوبات پخته‌شده را به همراه آب به قابلمه اضافه کنید.
وقتی آش جوش آمد، سبزی‌های خردشده را اضافه کنید و اجازه دهید با حرارت ملایم بپزند.

۴. اضافه کردن اوماج:
زمانی که سبزی‌ها نرم شدند، اوماج را کم‌کم داخل آش بریزید و مرتب هم بزنید تا خمیرها به هم نچسبند.
آش را مدام هم بزنید تا اوماج‌ها خوب بپزند و آش غلیظ شود.

۵. سرو آش:
آش را در ظرف بکشید و با پیاز داغ، نعنا داغ و در صورت تمایل کشک تزیین کنید.

نکات مهم:
هم زدن مداوم هنگام اضافه کردن اوماج‌ها باعث می‌شود خمیرها یکدست در آش پخش شوند.
این آش با طبع گرمش برای سرماخوردگی و روزهای سرد زمستان بسیار مناسب است.

بزقرمه یکی از معروف‌ترین و اصیل‌ترین غذاهای کرمانی است که طعمی خاص و خوشمزه دارد. این غذا از ترکیب گوشت بز، نخود، کشک، سیر، پیاز و ادویه‌های محلی تهیه می‌شود و معمولاً با نان سرو می‌شود.
مواد لازم برای تهیه بزقرمه کرمانی:
گوشت بز یا گوسفند: ۵۰۰ گرم
نخود: ۱ پیمانه (از شب قبل خیسانده شود)
کشک: ۱ پیمانه (ترجیحاً کشک محلی کرمانی)
پیاز: ۲ عدد بزرگ
سیر: ۲ تا ۳ حبه
زردچوبه: ۱ قاشق چای‌خوری
نمک و فلفل: به مقدار لازم
روغن یا کره محلی: ۲ قاشق غذاخوری
نعنا خشک: ۱ قاشق چای‌خوری (برای تزیین)

طرز تهیه:
1. پختن نخود و گوشت:
نخود خیس‌خورده را با آب بپزید تا کاملاً نرم شود.
گوشت بز را همراه با پیاز خردشده، زردچوبه و کمی آب روی حرارت بگذارید تا کاملاً بپزد. بهتر است از شعله ملایم استفاده کنید تا گوشت نرم شود.


2. مخلوط کردن مواد:
وقتی گوشت پخت، آن را ریش‌ریش کنید.
نخود پخته‌شده را له کنید تا بافتی یکدست داشته باشد.


3. اضافه کردن کشک و ادویه‌ها:
سیر را له کنید و در روغن تفت دهید تا عطر آن بلند شود.
مخلوط گوشت و نخود را به سیر اضافه کنید.
کشک را با کمی آب رقیق کنید و به ترکیب اضافه کنید.


4. جوشاندن و جا افتادن غذا:
اجازه دهید بزقرمه روی حرارت ملایم جا بیفتد و غلیظ شود.


5. تزیین و سرو:
در صورت تمایل، روی غذا را با نعنا داغ و کشک تزیین کنید.
بزقرمه را با نان محلی کرمان مانند "نان تافتون" یا "نان سنگک" سرو کنید.



این غذا به دلیل داشتن گوشت، کشک و نخود، بسیار مقوی و مغذی است و برای روزهای سرد سال انتخاب مناسبی محسوب می‌شود. آیا تا به حال بزقرمه کرمانی را امتحان کرده‌اید؟

چرا تغذیه دام در فصول سرد اهمیت بیشتری دارد؟

تغذیه دام در فصول سرد از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا این دوره‌ها شرایط چالش‌برانگیزی برای دام‌ها ایجاد می‌کنند که تأثیر مستقیمی بر سلامت، رشد و تولید آن‌ها دارد. در این مقاله، به بررسی دلایل اهمیت تغذیه دام در فصول سرد و چگونگی تأثیر آن بر عملکرد دام‌ها پرداخته خواهد شد.

1. افزایش نیاز به انرژی در فصول سرد

در فصل زمستان، به دلیل کاهش دما، دام‌ها برای حفظ دمای بدن خود مجبور به مصرف انرژی بیشتری هستند. در شرایط سرما، بدن دام‌ها برای تولید حرارت بیشتر فعالیت می‌کند و این امر باعث افزایش نیاز به انرژی می‌شود. انرژی مصرفی بیشتر در این دوران به میزان قابل توجهی در تأمین گرمای بدن صرف می‌شود و در صورت تأمین نشدن انرژی، دام‌ها ممکن است از وزن خود کاهش پیدا کرده و در معرض ضعف و بیماری قرار گیرند. به همین دلیل، تغذیه‌ای غنی از کالری و انرژی برای مقابله با این شرایط ضروری است.

2. کاهش کیفیت علوفه‌ها در فصول سرد

در فصل‌های سرد سال، کیفیت علوفه‌ها به دلیل کاهش میزان تابش آفتاب و کاهش رشد گیاهان در مراتع، کاهش می‌یابد. این کاهش کیفیت می‌تواند منجر به کمبود مواد مغذی در علوفه‌ها شود. به عنوان مثال، میزان پروتئین، ویتامین‌ها و مواد معدنی موجود در علوفه‌های زمستانی به طور چشمگیری کاهش می‌یابد. برای جبران این کمبودها، دام‌ها باید با منابع غذایی مکمل و متنوعی تغذیه شوند تا از سلامت و تولید مناسب آن‌ها در این فصل حمایت شود.

3. تقویت سیستم ایمنی دام‌ها در برابر بیماری‌ها

فصل سرما نه تنها برای بدن دام‌ها فشار وارد می‌کند، بلکه آن‌ها را در معرض خطر ابتلا به بیماری‌ها و عفونت‌ها قرار می‌دهد. سیستم ایمنی دام‌ها در شرایط سرد و به‌ویژه در مواجهه با استرس‌های ناشی از تغییرات دمایی ضعیف‌تر می‌شود. تغذیه مناسب و تأمین مواد مغذی ضروری می‌تواند به تقویت سیستم ایمنی کمک کرده و دام‌ها را در برابر بیماری‌ها مقاوم‌تر کند. ویتامین‌ها، مواد معدنی و پروتئین‌های با کیفیت نقش مهمی در تقویت دفاع بدن دارند.

4. حفظ رشد و تولید مثل

در فصول سرد، به‌ویژه در دام‌هایی که برای تولید شیر یا گوشت پرورش می‌یابند، تأمین تغذیه مناسب برای حفظ رشد و تولید آن‌ها بسیار حیاتی است. دام‌های شیری نیاز به انرژی و پروتئین کافی دارند تا بتوانند تولید شیر خود را حفظ کنند. همچنین، در این فصول، باروری و تولیدمثل دام‌ها نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد. کمبود تغذیه می‌تواند منجر به کاهش تولید شیر، کاهش کیفیت آن و کاهش باروری شود.

5. جلوگیری از کاهش وزن و ضعف دام‌ها

در فصول سرد، اگر دام‌ها به اندازه کافی تغذیه نشوند، ممکن است وزن خود را از دست بدهند و در نهایت ضعیف شوند. کاهش وزن دام‌ها نه تنها تأثیر منفی بر سلامت آن‌ها دارد، بلکه باعث کاهش تولیدات دامی مانند گوشت و شیر می‌شود. برای جلوگیری از کاهش وزن، دام‌ها باید تغذیه مناسبی دریافت کنند که حاوی مقادیر کافی از کربوهیدرات‌ها، پروتئین‌ها، چربی‌ها و مواد معدنی باشد.

6. افزایش مصرف آب

در فصل زمستان، گرچه ممکن است برف و باران بیشتر باشد، اما مصرف آب دام‌ها به همان اندازه، یا حتی بیشتر از فصول گرم، اهمیت دارد. آب برای هضم صحیح غذا و انتقال مواد مغذی به بدن ضروری است. علاوه بر این، آب کافی کمک می‌کند تا دام‌ها بتوانند بهتر دمای بدن خود را کنترل کرده و از گرسنگی و ضعف جلوگیری کنند.

نتیجه‌گیری

تغذیه صحیح دام‌ها در فصول سرد نه تنها برای حفظ سلامتی آن‌ها بلکه برای حفظ تولیدات دامی و جلوگیری از کاهش عملکرد در طول این مدت حیاتی است. تأمین انرژی کافی، استفاده از علوفه‌های با کیفیت، تقویت سیستم ایمنی دام‌ها و اصلاح برنامه‌های غذایی برای جبران کمبودهای فصلی از جمله مواردی است که باید در برنامه تغذیه دام‌ها در فصل‌های سرد مدنظر قرار گیرد. با رعایت اصول تغذیه صحیح، می‌توان به دام‌ها کمک کرد تا در برابر چالش‌های فصل سرد مقاوم‌تر باشند و عملکرد مطلوبی داشته باشند.

نحوه و دلیل قطع دنبه گوسفندی

دنبه یکی از چربی‌های ذخیره شده در بدن گوسفندان است که معمولاً در نواحی خاصی مانند اطراف کلیه‌ها، روده‌ها و در امتداد ستون فقرات تجمع می‌یابد. قطع دنبه در گوسفندان می‌تواند به دلایل مختلفی انجام گیرد، که هم شامل عوامل بهداشتی و مدیریتی و هم نیازهای اقتصادی و تولیدی می‌شود. در این مقاله به بررسی نحوه و دلیل قطع دنبه گوسفندی پرداخته خواهد شد.

دلایل قطع دنبه گوسفندی

    1.    کاهش چربی اضافی در بدن گوسفند
    •    یکی از مهم‌ترین دلایل قطع دنبه در گوسفندان، کنترل میزان چربی بدن آنها است. در برخی از انواع نژادهای گوسفند، ممکن است تجمع بیش از حد چربی در بدن باعث کاهش کیفیت گوشت و کاهش ارزش اقتصادی آن شود. از این رو، در مزارع پرورش گوسفند، به‌ویژه در نژادهای گوشتی، این عمل برای بهبود کیفیت گوشت و جلوگیری از چربی اضافی انجام می‌شود.

    2.    افزایش تولید گوشت با کیفیت
    •    در گوسفندانی که برای تولید گوشت پرورش داده می‌شوند، دنبه اضافی ممکن است موجب کاهش کیفیت گوشت شود. چربی اضافی در گوشت می‌تواند طعم و بافت آن را تحت تاثیر قرار دهد. از این رو، قطع دنبه می‌تواند موجب بهبود کیفیت گوشت و افزایش تقاضا برای آن در بازار شود. با این اقدام، بدن گوسفند به‌طور طبیعی بر روی رشد ماهیچه‌ها متمرکز می‌شود و در نتیجه گوشت با کیفیت بهتری تولید می‌شود.

    3.    پیشگیری از بیماری‌ها و مشکلات بهداشتی
    •    در برخی از شرایط، تجمع زیاد دنبه در گوسفندان می‌تواند باعث ایجاد مشکلات بهداشتی نظیر مشکلات تنفسی یا کاهش تحرک گوسفند شود. چربی اضافی به خصوص در مناطق پرورش گوسفند که شرایط نگهداری نامناسب است، ممکن است به بروز مشکلاتی مانند اختلال در گردش خون یا افزایش ریسک ابتلا به بیماری‌های مربوط به چاقی منجر شود. قطع دنبه می‌تواند به پیشگیری از این مسائل کمک کند.

    4.    مدیریت بهینه تغذیه و ذخیره‌سازی انرژی
    •    در برخی از مزارع، قطع دنبه به منظور مدیریت بهتر ذخیره‌سازی انرژی و منابع غذایی انجام می‌شود. گوسفندانی که دنبه زیادی دارند، انرژی زیادی را در بدن خود ذخیره کرده‌اند. کاهش دنبه می‌تواند موجب شود که گوسفند بیشتر انرژی خود را صرف تولید شیر، گوشت یا باروری کند. این کار در راستای بهبود کارایی پرورش دام انجام می‌شود.

    5.    مطابقت با نیازهای بازار و تقاضای مصرف‌کنندگان
    •    در برخی از بازارها و فرهنگ‌ها، ممکن است ترجیح داده شود که گوشت گوسفند کم‌چرب و بدون دنبه عرضه شود. در این شرایط، برای برآورده کردن نیازهای مصرف‌کنندگان و رقابت با سایر تولیدکنندگان گوشت، قطع دنبه در گوسفندان انجام می‌شود.

نحوه قطع دنبه گوسفندی

قطع دنبه گوسفند معمولاً در زمان‌های خاصی از چرخه زندگی دام انجام می‌شود. این عمل می‌تواند به یکی از روش‌های زیر صورت گیرد
 

    1.    قطع دنبه در زمان ذبح
    •    در هنگام ذبح گوسفند، دنبه به‌طور معمول جدا می‌شود. در این مرحله، دام به کشتارگاه منتقل شده و دنبه از بدن گوسفند خارج می‌شود. این روش معمولاً در مورد گوسفندانی که برای مصرف گوشت پرورش داده شده‌اند، انجام می‌شود.

    2.    قطع دنبه به‌طور مستقیم و در حین پرورش
    •    در برخی موارد، پرورش‌دهندگان ممکن است دنبه گوسفند را در طول دوره پرورش، به‌ویژه در مراحل ابتدایی زندگی یا هنگام رسیدن گوسفند به سن معین، قطع کنند. این عمل ممکن است به صورت جراحی یا با استفاده از ابزارهای خاص انجام گیرد.

    3.    مراقبت‌های بهداشتی و تغذیه‌ای
    •    در برخی موارد، به جای قطع دنبه به‌طور مستقیم، از روش‌های تغذیه‌ای و مدیریتی برای کاهش تجمع چربی اضافی در بدن گوسفند استفاده می‌شود. کنترل میزان تغذیه و تغییر نوع علوفه یا جیره غذایی می‌تواند به کاهش تجمع دنبه کمک کند. همچنین، ورزش و حرکت دام‌ها نیز می‌تواند در جلوگیری از اضافه‌وزن و چربی اضافی موثر باشد.

نتیجه‌گیری

قطع دنبه گوسفندی به دلایل مختلفی از جمله بهبود کیفیت گوشت، کاهش چربی اضافی، پیشگیری از بیماری‌ها و مدیریت بهتر انرژی بدن دام انجام می‌شود. این عمل به‌ویژه در مزارع تولید گوشت و در مواردی که هدف بهبود کیفیت محصول نهایی است، اهمیت زیادی دارد. با این حال، نحوه انجام این کار باید با دقت و مطابق با روش‌های بهداشتی و مدیریتی صورت گیرد تا از آسیب به دام جلوگیری شود.

وظایف یک دامپزشک در قصابی‌ها یا مراکز عرضه گوشت شامل نظارت بر بهداشت و سلامت گوشت و فرآورده‌های دامی است تا از ایمنی و سلامت مصرف‌کنندگان اطمینان حاصل شود. مهم‌ترین وظایف او عبارت‌اند از:
۱. نظارت بر سلامت دام پیش از کشتار
بررسی وضعیت عمومی دام‌ها برای تشخیص بیماری‌های عفونی یا انگلی
تأیید سلامت دام‌ها برای ورود به کشتارگاه

۲. بازرسی گوشت پس از کشتار
بررسی لاشه‌ها برای شناسایی علائم بیماری، عفونت یا آلودگی
اطمینان از اینکه گوشت فاقد بیماری‌هایی مانند سل، تب مالت، سیاه‌زخم و کیست‌های انگلی است
تشخیص و معدوم‌سازی بخش‌های آلوده گوشت

۳. کنترل شرایط بهداشتی محیط
نظارت بر بهداشت محل نگهداری و عرضه گوشت
بررسی عملکرد سردخانه‌ها برای اطمینان از نگهداری گوشت در دمای مناسب
کنترل بهداشت ابزارها و تجهیزات برش و بسته‌بندی

۴. نظارت بر کارکنان و اجرای قوانین بهداشتی
اطمینان از رعایت اصول بهداشتی توسط کارکنان (مانند شستن دست‌ها، استفاده از لباس مخصوص و دستکش)
اجرای استانداردهای بهداشتی مطابق با قوانین دامپزشکی و بهداشت عمومی

۵. بررسی موارد تقلب در گوشت
جلوگیری از عرضه گوشت فاسد یا آلوده
بررسی گوشت از نظر وجود مواد شیمیایی یا هورمونی غیرمجاز
نظارت بر عدم ترکیب گوشت‌های ناسالم با گوشت سالم

۶. صدور مجوزهای بهداشتی
ارائه تأییدیه‌های دامپزشکی برای فروش قانونی گوشت
همکاری با نهادهای نظارتی و بهداشتی برای کنترل کیفیت

۷. آموزش و آگاهی‌بخشی
ارائه توصیه‌های بهداشتی به قصابان و فروشندگان
اطلاع‌رسانی درباره بیماری‌های مشترک بین انسان و دام

۸. اقدام در مواقع اضطراری
شناسایی و گزارش سریع بیماری‌های دامی خطرناک
کمک به جلوگیری از شیوع بیماری‌ها در صورت بروز آلودگی در گوشت
حضور دامپزشک در مراکز عرضه گوشت، نقش مهمی در حفظ سلامت جامعه و کاهش خطر انتقال بیماری‌های مشترک بین انسان و دام دارد.

در دوران کرونا، مصرف پروتئین‌های باکیفیت که به تقویت سیستم ایمنی کمک می‌کنند، توصیه می‌شد. مهم‌ترین منابع پروتئینی که مردم در این دوره بیشتر مصرف کردند یا به آن‌ها توصیه شد، شامل موارد زیر بود:

پروتئین‌های حیوانی:
گوشت سفید (مرغ و ماهی): به دلیل داشتن پروتئین بالا و چربی کمتر، مصرف آن‌ها توصیه شد. ماهی‌های چرب (مانند سالمون) به دلیل داشتن اسیدهای چرب امگا ۳ نیز مفید بودند.
تخم‌مرغ: یک منبع غنی از پروتئین و مواد مغذی مانند ویتامین D که نقش مهمی در عملکرد سیستم ایمنی دارد.
گوشت قرمز بدون چربی: برخی افراد برای تأمین آهن و روی (که برای ایمنی مهم هستند) مصرف گوشت قرمز را ادامه دادند، اما مصرف آن باید متعادل باشد.

پروتئین‌های گیاهی:
حبوبات (عدس، نخود، لوبیا، سویا): منابع پروتئینی سالم و مقرون‌به‌صرفه که فیبر بالایی نیز دارند و در دوران قرنطینه بیشتر مورد توجه قرار گرفتند.
مغزها و دانه‌ها (بادام، گردو، تخمه‌ها): سرشار از پروتئین، چربی‌های سالم و آنتی‌اکسیدان‌ها بودند که به تقویت سیستم ایمنی کمک می‌کردند.
سویا و محصولات آن (توفو، شیر سویا): به‌عنوان جایگزین پروتئین‌های حیوانی مورد استفاده قرار گرفتند.

مکمل‌های پروتئینی:
برخی افراد، به‌ویژه ورزشکاران، از مکمل‌های پروتئینی مانند پودر پروتئین وی یا کازئین استفاده کردند، به‌ویژه اگر دسترسی به منابع طبیعی پروتئین محدود بود.
پروتئین‌های تقویتی مانند پودر پروتئین گیاهی نیز در میان گیاه‌خواران محبوب بودند.

در کل، تأکید روی مصرف پروتئین‌هایی بود که به عملکرد بهتر سیستم ایمنی، کاهش التهاب و حفظ سلامت عمومی بدن کمک کنند.

تنورچه یک روش سنتی پخت گوشت در برخی مناطق ایران، به‌ویژه در استان‌های خراسان، سیستان و بلوچستان، و برخی مناطق دیگر است. در این روش، گوشت (معمولاً گوشت گوسفند یا بره) را به‌صورت درسته یا در قطعات بزرگ روی سیخ یا چوب قرار می‌دهند و در داخل یک تنور داغ می‌پزند.
روش پخت تنورچه:
1. آماده‌سازی تنور: ابتدا داخل تنور را با هیزم یا زغال روشن می‌کنند تا حسابی داغ شود. وقتی دیواره‌های تنور سرخ و داغ شد، زغال‌ها را کنار می‌زنند یا از تنور خارج می‌کنند.

2. آماده‌سازی گوشت: گوشت را معمولاً با نمک و ادویه‌های محلی مزه‌دار می‌کنند. گاهی آن را روی سیخ یا قلاب فلزی آویزان می‌کنند.

3. پخت در تنور: گوشت را در داخل تنور قرار می‌دهند و درب آن را می‌بندند تا با حرارت غیرمستقیم و بخار حاصل از چربی و آب گوشت، کاملاً مغزپخت و نرم شود.

4. سرو: پس از چند ساعت، گوشت بافتی نرم و طعمی دودی و لذیذ پیدا می‌کند و آن را همراه با نان محلی، سبزیجات، و چاشنی‌های مختلف سرو می‌کنند.


تنورچه یکی از لذیذترین روش‌های پخت گوشت است که طعم خاص و منحصربه‌فردی دارد. در برخی مناطق، این غذا را در مراسم و مهمانی‌های خاص تهیه می‌کنند.

سیرابی در بدن گوسفند، که معمولاً به عنوان یک عضو در سیستم گوارشی در نظر گرفته می‌شود، نقش مهمی در هضم مواد غذایی دارد. سیرابی یا شکم‌ساز (rumen) اولین بخش از معده چند حفره‌ای گوسفند است که به آن کمک می‌کند تا غذاهای گیاهی فیبردار را به طور مؤثر هضم کند.
وظایف اصلی سیرابی عبارتند از:

فرآیند تخمیر: سیرابی با استفاده از میکروب‌ها و باکتری‌ها، غذاهای فیبردار را تخمیر کرده و به مواد مغذی قابل جذب تبدیل می‌کند.

هضم سلولز: این عضو به گوسفند کمک می‌کند تا سلولز موجود در گیاهان را هضم کرده و انرژی لازم برای بدن را تأمین کند.

تولید اسیدهای چرب فرار: این اسیدها که در فرآیند تخمیر تولید می‌شوند، منبع انرژی برای بدن گوسفند هستند.

تولید ویتامین‌ها: میکروب‌های سیرابی ویتامین‌های گروه B مانند B12 را تولید می‌کنند که برای سلامتی گوسفند ضروری است.

به طور کلی، سیرابی به عنوان یکی از اعضای کلیدی در سیستم گوارشی گوسفند عمل کرده و نقش حیاتی در هضم و جذب مواد مغذی ایفا می‌کند.

ضدعفونی کردن گوشت با ازون به عنوان یک روش نسبتا جدید در صنایع غذایی مطرح شده است. ازون (O₃) به دلیل ویژگی‌های ضدعفونی‌کنندگی‌اش می‌تواند به کاهش باکتری‌ها، ویروس‌ها و قارچ‌ها در سطح گوشت کمک کند. اما باید توجه داشت که استفاده از ازون باید با دقت و مطابق با استانداردهای ایمنی انجام شود.

مزایای استفاده از ازون شامل:
از بین بردن میکروب‌ها و باکتری‌ها
غیر سمی بودن در غلظت‌های مناسب
عدم باقی‌ماندن مواد شیمیایی مضر بر روی محصول

اما باید به این نکات نیز توجه کرد:
استفاده نادرست از ازون می‌تواند بر طعم و بافت گوشت تأثیر منفی بگذارد.
ازون می‌تواند در غلظت‌های بالا سمی باشد و تماس طولانی‌مدت با آن خطرناک است.

استانداردها و مجوزهای مرتبط با استفاده از ازون در فرآوری گوشت باید رعایت شوند.
در نهایت، استفاده از ازون در صنایع غذایی باید تحت نظارت دقیق مقامات بهداشتی و با رعایت اصول علمی و ایمنی انجام گیرد.

سماق پلو یکی از غذا سنتی و اصیل ایرانی می باشد که اصالت اردبیلی دارد و بطور خاص برای شهر نمین در ۲۵ کیلومتری اردبیل است، شاید به جرات می توان گقت سماق پلو رقیب سرسخت کوبیده می باشد مخصوصا اگر در کنارش گوجه و فلفل کبابی سرو شود.

سماق قرمز آذربایجان بسیار خوش رنگ و ترش مزه می باشد و وقتی که با برنج ایرانی مخلوط شود طعم و عطر بی نظیری می گیرد. از خواص سماق می توان به ویتامین C بالا و مقدار زیادی آنتی اکسیدان اشاره کرد. با آموزش آشپزی امروز مستر قصاب (سماق پلو )با ما همراه باشید.

این غذا علاوه بر طعم لذیذش، بسیار مقوی و خوشمزه است. در ادامه، طرز تهیه این غذا را برایتان آورده‌ام.

مواد لازم:

    •    برنج: 2 پیمانه

    •    سماق: 2 تا 3 قاشق غذاخوری

    •    گوشت چرخ‌کرده (گوساله یا گوسفند): 300 گرم

    •    پیاز: 1 عدد (ریز خرد شده)

    •    سیر: 2 حبه (ریز خرد شده)

    •    تخم‌مرغ: 1 عدد

    •    نمک و فلفل: به مقدار لازم

    •    زعفران دم‌کرده: 1 قاشق غذاخوری

    •    روغن مایع یا کره: به مقدار لازم


    •    زردچوبه: 1/2 قاشق چایخوری

طرز تهیه:

1. تهیه گوشت قلقلی:

    •    گوشت چرخ‌کرده را در یک کاسه بزرگ بریزید.
    •    پیاز ریز خرد شده، سیر ریز خرد شده، تخم‌مرغ، نمک، فلفل و زردچوبه را به گوشت اضافه کرده و خوب مخلوط کنید.
    •    سپس از مواد گوشت قلقلی به اندازه یک گردو بردارید و آنها را به شکل قلقلی درآورید.
    •    در یک تابه مقداری روغن بریزید و گوشت قلقلی‌ها را در آن سرخ کنید تا رنگ آن‌ها طلایی و قهوه‌ای شود. سپس گوشت قلقلی‌ها را کنار بگذارید.

2. پخت برنج:

    •    برنج را شسته و در آب جوش با کمی نمک بریزید و اجازه دهید تا برنج نیم‌پز شود.
    •    سپس برنج را آبکش کنید و کنار بگذارید.

3. تهیه سماق:
    •    در یک تابه کوچک، مقداری روغن بریزید و سماق را در آن تفت دهید تا عطر آن آزاد شود.
    •    سپس یک‌سوم از زعفران دم‌کرده و گوجه گیلاسی  را به سماق اضافه کنید و کمی هم بزنید تا مواد خوب مخلوط شوند.

4. ترکیب برنج و سماق:
    •    در یک قابلمه، ته دیگ را با روغن یا کره چرب کنید.
    •    برنج نیم‌پز شده را در قابلمه بریزید و سپس لایه‌لایه از مخلوط سماق را به برنج اضافه کنید.
    •    برنج را دم کنید تا به خوبی پخته شود.

5. سرو کردن:
    •    پس از دم کشیدن برنج، گوشت قلقلی‌ها را به برنج اضافه کنید و آن را به آرامی مخلوط کنید.
    •    سپس کشمش و مغزهای تفت داده‌شده را به برنج اضافه کرده و سرو کنید.

نکات:
    •    سماق: برای طعم ترش بیشتر، می‌توانید میزان سماق را به دلخواه تنظیم کنید.
    •    گوشت قلقلی: گوشت قلقلی‌ها را می‌توانید با ادویه‌های مختلف مانند پودر گشنیز یا دارچین نیز طعم‌دار کنید.
    •    کشمش و مغزها: این مواد اختیاری هستند، اما به طعم و ظاهر غذا افزوده و آن را خوشمزه‌تر می‌کنند.

سماق‌پلو با گوشت قلقلی غذایی است که ترکیب طعم‌های ترش و شور را به خوبی به نمایش می‌گذارد و برای مهمانی‌ها یا حتی وعده‌های روزانه یک گزینه عالی است.

نوش جان!