خوراک گردن گوسفندی، یکی از غذاهای لذیذ و خاص ایرانی است که بین علاقه­‌مندان به گوشت قرمز، جایگاه خاصی دارد. این خوراک غنی و خوش‌­طعم با بافت لطیف و دلچسب در ضیافت‌­های خانوادگی گزینه‌­ای مناسب و از جهت پخت، آسان است. این خوراک لذیذ را می­‌توان همراه با پلوی ساده، باقالی‌پلو یا نان مصرف کرد و از چشیدن طعم دلپذیرش خاطره‌­ای ناب در ذائقه ساخت.

در این متن می‌­خواهیم طرز تهیه خوراک گردن گوسفندی مجلسی را برای لذت بردن از غذایی لذیذ و سرشار از پروتئین آموزش دهیم. اگر از طرفداران گوشت لذیذ و لطیف گردن گوسفند هستید، تهیه آن را به شما پیشنهاد می­‌کنیم.

دستور پخت گردن گوسفندی مجلسی (خوراک گردن)

مواد لازم:

    •    گردن گوسفندی: ۱ کیلوگرم
    •    پیاز بزرگ: ۲ عدد
    •    هویج: ۲ عدد (اختیاری برای طعم بهتر)
    •    سیر: ۴ حبه
    •    زعفران دم کرده: ۳ قاشق غذاخوری
    •    رب گوجه‌فرنگی: ۱ قاشق غذاخوری
    •    نمک و فلفل سیاه: به مقدار لازم
    •    زردچوبه: ۱ قاشق چایخوری
    •    دارچین: نصف قاشق چایخوری
    •    برگ بو: ۲ عدد
    •    روغن یا کره: به مقدار لازم
    •    آب جوش: حدود ۲ لیوان
    •    لیمو عمانی: ۲ عدد (اختیاری)

طرز تهیه:

    1.    آماده‌سازی اولیه:
گردن گوسفندی را بشویید و با حوله خشک کنید. اگر قطعات بزرگ هستند، آنها را به اندازه دلخواه تقسیم کنید.

    2.    تفت دادن:
پیازها را خلالی خرد کنید و در کمی روغن یا کره طلایی کنید. بعد از طلایی شدن، سیر ریز شده را اضافه کنید.

    3.    اضافه کردن گوشت:
تکه‌های گردن را اضافه کنید و روی حرارت زیاد هر دو طرف آن را خوب سرخ کنید تا قهوه‌ای رنگ شود.

    4.    طعم‌دهی اولیه:
زردچوبه، فلفل سیاه و رب گوجه‌فرنگی را اضافه کنید و کمی تفت دهید تا بوی خامی رب گرفته شود.

    5.    افزودن آب و طعم‌دهنده‌ها:
آب جوش را اضافه کنید، برگ بو، لیمو عمانی (سوراخ شده)، کمی دارچین و مقداری زعفران دم کرده را هم بریزید.

    6.    پخت آرام:
درب قابلمه را بگذارید و روی حرارت ملایم اجازه دهید گردن حدود ۳ تا ۴ ساعت بپزد تا کاملاً نرم و خوشمزه شود.
(اگر بخواهید سریع‌تر شود می‌توانید از زودپز استفاده کنید، حدود ۱ تا ۱.۵ ساعت.)

    7.    مرحله پایانی:
وقتی آب خوراک غلیظ و گوشت کاملاً پخته شد، بقیه زعفران دم کرده را روی خوراک ریخته و چند دقیقه دیگر اجازه دهید روی حرارت بماند.

    8.    سرو:
این خوراک خوشمزه را می‌توانید با برنج زعفرانی، نان تازه، یا پوره سیب‌زمینی سرو کنید.

این دستور مخصوص مهمانی‌ها یا وعده‌های خاصه، چون حسابی خوش‌عطر و نرم میشه!
نوش جان!

تاریخچه کوفته کباب مرغ

کوفته‌ها یکی از قدیمی‌ترین غذاهای دنیا هستند. در ایران، خاورمیانه، و آسیای میانه انواع مختلف کوفته وجود داشته که معمولاً با گوشت قرمز تهیه می‌شده. اما با گذر زمان و تغییر ذائقه‌ها، از گوشت مرغ به عنوان جایگزینی سالم‌تر، سبک‌تر و اقتصادی‌تر برای درست کردن انواع کوفته استفاده کردند.
کوفته کباب مرغ یکی از نسخه‌های مدرن‌تر کوفته است که هم در خانه‌های ایرانی، هم در غذاهای مدیترانه‌ای و ترکیه‌ای محبوب شده. این غذا به خاطر سبک بودن، پخت سریع و طعم لطیفش بین خانواده‌ها خیلی پرطرفدار شده.

طرز تهیه کوفته کباب مرغ

مواد لازم:

    •    سینه مرغ چرخ‌شده: ۵۰۰ گرم
    •    پیاز متوسط: ۱ عدد (رنده و آب گرفته)
    •    سیر: ۲ حبه (رنده شده)
    •    جعفری تازه خرد شده: ۲-۳ قاشق غذاخوری
    •    آرد نخودچی یا آرد سوخاری: ۲-۳ قاشق غذاخوری (در صورت نیاز)
    •    تخم مرغ: ۱ عدد (اختیاری، برای انسجام بهتر)
    •    نمک، فلفل سیاه، زردچوبه، پودر پاپریکا: به میزان لازم
    •    ادویه کباب یا ادویه مرغ: به دلخواه
    •    روغن مایع یا کره: برای سرخ کردن

دستور پخت:

    1.    

پیاز رنده‌شده را آب بگیرید تا کوفته‌ها شل نشوند.
    2.    

مرغ چرخ شده، پیاز، سیر، جعفری، ادویه‌ها، نمک و فلفل را در یک کاسه بزرگ مخلوط کنید.
    3.    

اگر مواد شل بود، کمی آرد نخودچی یا آرد سوخاری اضافه کنید تا انسجام پیدا کند.
    4.    

مایه را خوب ورز دهید (حدود ۷-۱۰ دقیقه) تا حالت چسبنده بگیرد.
    5.    

کاسه را با سلفون بپوشانید و حداقل نیم ساعت در یخچال استراحت بدهید.
    6.    

دستتان را چرب کنید و مایه را به شکل کوفته‌های بیضی یا گرد درآورید.
    7.    

در تابه‌ای با کمی روغن داغ، کوفته‌ها را سرخ کنید تا طلایی و مغزپخت شوند. یا می‌توانید آن‌ها را روی گریل یا در فر ۱۸۰ درجه سانتی‌گراد بپزید (حدود ۲۰-۲۵ دقیقه).
    8.    

همراه با نان تازه، سبزی خوردن یا سالاد سرو کنید.

نکات مهم برای یک کوفته کباب مرغ بی‌نقص:

    •    آب پیاز را بگیرید: آب پیاز زیاد باعث وا رفتن کوفته می‌شود.
    •    ورز دادن کافی: خوب ورز دادن باعث انسجام کوفته می‌شود.
    •    استراحت در یخچال: مایه کوفته باید استراحت کند تا مواد خودش را بگیرد.
    •    دما: تابه یا فر باید قبل از پخت کاملاً داغ باشد.
    •    چرب کردن دست: برای جلوگیری از چسبیدن مایه به دست، دستتان را چرب یا کمی مرطوب کنید.
    •    پخت یکنواخت: کوفته‌ها را زیاد بزرگ نگیرید که مغزشان خام بماند؛ اندازه متوسط بهترین است.

نوش جان!

فرهنگ آشپزی ایرانی و ترکی شباهت زیادی با هم دارند و غذاهای ترکی اکثرا با ذائقه‌ی ما ایرانی‌ها بسیار سازگار هستند. مانند ما ایرانی‌ها، ترک‌ها هم از گوشت در غذا بسیار لذت می‌برند و به همین خاطر غذاهای گوشتی متنوعی دارند. برای چشیدن یک غذای گوشتی ترکی خوشمزه و آسان، با ما همراه باشید تا طرز تهیه خوراک گوشت و بادمجان ترکی را به شما آموزش دهیم.

این خوراک شباهت زیادی با خوراک‌های ایرانی دارد و شاید بتوان تفاوت اصلی آن‌ها را در نوع چینش و ترکیب مواد اولیه در کنار هم دانست. برای تهیه این غذا مواد اولیه به صورت مجزا آماده می‌شوند و سپس با یک چینش خاص و جذاب در کنار هم قرار می‌گیرند و برای پخت نهایی در فر آماده می‌شوند.

انتخاب ادویه‌ها نقش مهمی در این غذا دارند و پخت آن در فر حال و هوای غذاهای مدیترانه‌ای را به آن می‌دهد. خوراک گوشت و بادمجان ترکی گزینه‌ی بسیار خوبی برای مهمانی‌ها و جمع‌‌ها است چرا که ظاهری بسیار جمع و جور؛ مجلسی و جذاب دارد.

 اینم یک دستور عالی برای خوراک گوشت چرخ‌کرده و بادمجان به سبک ترکی که هم خوشمزه است هم خیلی راحت آماده میشه:

مواد لازم:
    •    گوشت چرخ‌کرده گوسفندی یا مخلوط – ۳۰۰ گرم
    •    بادمجان – ۳ عدد متوسط
    •    پیاز – ۱ عدد بزرگ
    •    گوجه‌فرنگی – ۲ عدد
    •    فلفل دلمه‌ای – ۱ عدد
    •    رب گوجه‌فرنگی – ۱ قاشق غذاخوری
    •    سیر – ۲ حبه
    •    نمک، فلفل سیاه، زردچوبه، پاپریکا، آویشن – به میزان لازم
    •    روغن مایع یا روغن زیتون – به میزان لازم
    •    آب جوش – نصف لیوان

طرز تهیه:

۱. آماده کردن بادمجان‌ها

بادمجان‌ها را پوست بکنید یا راه راه پوست بگیرید، حلقه‌ای خرد کنید. کمی نمک بزنید و ۲۰ دقیقه استراحت بدهید تا تلخی‌شان گرفته شود.
بعد بادمجان‌ها را بشویید، خشک کنید و در روغن سرخ کنید تا طلایی شوند. روی دستمال آشپزخانه بگذارید تا روغن اضافی گرفته شود.

۲. تفت دادن گوشت چرخ‌کرده

پیاز را نگینی خرد کنید و در کمی روغن تفت بدهید تا سبک شود. سیر ریز خرد شده را اضافه کنید.
سپس گوشت چرخ‌کرده را اضافه کنید و خوب تفت بدهید تا آب آن کشیده شود و رنگش تغییر کند.
نمک، فلفل سیاه، زردچوبه، پاپریکا و کمی آویشن بزنید.

۳. اضافه کردن رب و گوجه

رب گوجه را اضافه کنید و کمی تفت دهید تا خوشرنگ شود. بعد گوجه‌فرنگی خرد شده یا رنده شده را اضافه کنید.
چند دقیقه بگذارید بجوشد تا سس کمی غلیظ شود.

۴. چیدن خوراک

در یک قابلمه یا تابه گود، ابتدا یک لایه از بادمجان‌های سرخ شده بچینید، بعد روی آن مقداری از مخلوط گوشت و سس بریزید.
همینطور لایه‌لایه ادامه بدهید تا مواد تمام شود.
در آخر فلفل دلمه‌ای خرد شده را روی خوراک پخش کنید.

۵. پخت نهایی

نصف لیوان آب جوش به کناره‌های قابلمه اضافه کنید. در قابلمه را ببندید و روی حرارت ملایم حدود ۳۰ تا ۴۵ دقیقه بگذارید آرام بپزد و جا بیفتد.

نکات طلایی:

    •    می‌توانید کمی رب انار یا آبلیمو هم به سس گوشت اضافه کنید تا خوراک خوش‌طعم‌تر شود.
    •    اگر دوست داشته باشید، می‌توانید این خوراک را در فر هم بپزید تا رویش کمی برشته شود (در دمای ۱۸۰ درجه سانتیگراد حدود ۲۰ دقیقه).

 (مدل دیگه ایی که بادمجون‌ها رو دور تا دور قالب می‌پیچند و وسطش گوشت میریزن، مثل خوراک‌های مجلسی ترکی!)

نوش جان !

بذار خیلی ساده و دقیق برات بگم فرق گوشت گاو هلندی (هلشتاین) با گوشت گاو ایرانی چیه:

---
۱. نژاد و هدف پرورش
گاو هلندی (هلشتاین):نژاد کاملاً شیریه. این گاوها رو برای تولید شیر زیاد پرورش می‌دن، نه برای گوشت.
گاو ایرانی:بیشتر گاوهای بومی ایران (مثل سرابی، سنگسری، سیستانی) چندمنظوره هستن؛ هم گوشت می‌دن، هم شیر. بعضی نژادها مثل سرابی یا سیمینتال ایرانی گوشت خوبی دارن.


---
2. کیفیت گوشت
هلندی:چون هدفش شیر بوده، عضله‌هاش زیاد کار کردن و گوشتش سفت‌تر و خشک‌تره. چربی کمتری هم داره (بافتش لُخت‌تره).
ایرانی:گوشت گاوهای ایرانی، مخصوصاً نژادهای گوشتی‌تر، معمولاً نرم‌تر، آبدارتر و بافتش بهتره. چربی مناسب‌تر هم داره.


---
3. طعم گوشت
هلندی:گاهی طعمش نسبت به گاو ایرانی کمتر دلچسبه، مخصوصاً اگه از گاوهای پیر گرفته شده باشه. نیاز به ادویه و پخت طولانی داره.
ایرانی:خوش‌طعم‌تره، مخصوصاً اگر دام خوب تغذیه شده باشه. برای خورشت، کباب، آبگوشت عالیه.


---
4. قیمت
هلندی:معمولاً ارزان‌تره چون گوشتش نسبت به بومی ارزش بازار پایین‌تری داره.
ایرانی:گران‌تره، مخصوصاً اگر نژاد گوشتی یا دام جوان باشه.


---
5. ظاهر گوشت
هلندی:رنگ گوشت ممکنه تیره‌تر باشه، بافت سفت‌تر و چربی کمتر پراکنده در گوشت دیده میشه.
ایرانی:رنگ گوشت معمولاً روشن‌تره، مرمری بودن (چربی داخل بافت) بیشتره و ظاهر خوشمزه‌تری داره.

سؤال خیلی خوبیه، چون واقعاً نوع گوشتی که کارخانه‌ها و شرکت‌های فرآوری استفاده می‌کنن فرق داره با گوشتی که مثلا توی قصابی‌های لوکس می‌بینی.در کل کارخانه‌ها برای محصولاتشون چند معیار دارن: قیمت مناسب، دسترسی بالا، دوام خوب، و سازگاری با فرآوری صنعتی. بر همین اساس، گوشت‌هایی که استفاده می‌کنن معمولاً این ویژگی‌ها رو دارن:

---
۱. گوشت دام‌های شیری یا صنعتی
بیشتر گوشت گاوهای شیری پیر (مثل گاو هلشتاین) رو می‌خرن، چون ارزون‌تره.
این گوشت‌ها سفت‌ترن اما بعد از چرخ‌کردن، طعم و سفتی دیگه چندان حس نمی‌شه.
مناسب برای محصولات فرآوری‌شده مثل: همبرگر، سوسیس، کالباس، ناگت، کوفته آماده و...


---
۲. گوشت وارداتی ارزان (مثل برزیلی، روسیه‌ای، هندی)
گوشت منجمد وارداتی، مخصوصاً از برزیل و روسیه، برای تهیه چرخ‌کرده صنعتی یا مواد اولیه سوسیس و کالباس زیاد مصرف میشه.
به دلیل قیمت کمتر و حجم بالاتر، برای تولید انبوه به‌صرفه‌تره.


---
۳. استفاده از چربی و اجزای فرعی گوشت
کارخانه‌ها معمولاً درصدی چربی، پیه، گوشت کله‌وپاچه، گوشت‌های استخوانی جداشده (M.D.M) رو هم با گوشت مخلوط می‌کنن (بسته به کیفیت محصول و قیمت نهایی).
برای تولید سوسیس‌های ارزان‌تر یا همبرگرهای صنعتی این کار رایجه.


---
۴. گوشت‌های مخصوص صادرات یا برندهای لوکس
بعضی برندهای معتبرتر، برای تولید محصولات گران‌تر، از گوشت‌های بهتری استفاده می‌کنن:
مثلاً گوشت گاو جوان، نژاد گوشتی مثل شاروله یا بلژین بلو.
این‌ها توی سوسیس و کالباس‌های ممتاز یا برگرهای Premium دیده میشه.



---

بررسی تخصصی کف دست گوسفندی(برش، طعم‌دار کردن، پخت، میزان پروتئین و چربی):

کف دست گوسفندی (که در زبان قصابی به آن “کف دست” یا “کف دست گوشت” هم می‌گویند) بخشی از گوشت گوسفند است که از ناحیه اتصال دست و ساق گرفته می‌شود. این قسمت به دلیل وجود بافت‌های همبند، چربی متناسب و طعم لذیذ، در آشپزی سنتی و مدرن بسیار محبوب است.

برش کف دست گوسفندی

برش کف دست نیازمند دقت بالاست، زیرا باید مفاصل به درستی جدا شده و پوست و چربی اضافی کنترل شوند. معمولاً کف دست به دو شکل برش داده می‌شود:

    •    کامل: برای پخت‌های طولانی مانند خورش یا آبگوشت.

    •    قطعه قطعه: برای کباب یا خوراک‌های سریع‌تر.

در برش حرفه‌ای، قصاب تلاش می‌کند گوشت و استخوان به نسبت مناسبی در کنار هم باقی بمانند تا هنگام پخت، طعم بهتری منتقل شود.

طعم‌دار کردن کف دست گوسفندی

این قسمت به دلیل داشتن چربی نسبی، طعم طبیعی قوی‌ای دارد، اما طعم‌دار کردن مناسب می‌تواند آن را لذیذتر کند. رایج‌ترین روش‌های طعم‌دهی شامل:

    •    مرینیت سنتی: ترکیبی از پیاز رنده شده، زعفران، فلفل سیاه، نمک، دارچین و گاهی کمی لیمو ترش.

    •    مرینیت مدرن: ترکیب روغن زیتون، سیر، رزماری، آویشن و سرکه بالزامیک.

زمان طعم‌دار شدن معمولاً ۴ تا ۱۲ ساعت در یخچال توصیه می‌شود تا طعم به عمق گوشت نفوذ کند.

روش‌های پخت کف دست گوسفندی

پخت این بخش نیاز به زمان و حرارت مناسب دارد تا گوشت نرم و آبدار شود. روش‌های رایج:

    •    آب‌پز: برای خورش‌ها و آبگوشت سنتی ایرانی.

    •    تنوری یا بریانی: استفاده از حرارت مستقیم فر یا آتش برای ایجاد پوسته طلایی و حفظ رطوبت داخل.

    •    کبابی: اگر برش نازک شده باشد، می‌توان آن را به سیخ کشید و کباب کرد.
 

زمان پخت بسته به روش انتخابی بین ۲ تا ۴ ساعت متغیر است.

میزان پروتئین و چربی کف دست گوسفندی

بر اساس داده‌های تغذیه‌ای:

    •    پروتئین: حدود ۱۸-۲۰ گرم در هر ۱۰۰ گرم گوشت پخته شده.

    •    چربی: حدود ۱۵-۲۵ گرم در هر ۱۰۰ گرم، بسته به میزان حذف چربی هنگام برش.

کف دست نسبت به قسمت‌های خشک‌تر گوسفند (مثل راسته) چربی بیشتری دارد، که همین چربی به تردی و طعم بهتر آن کمک می‌کند.

نتیجه‌گیری

کف دست گوسفندی یک انتخاب فوق‌العاده برای کسانی است که به دنبال طعمی غنی، بافتی نرم و تجربه‌ای سنتی در غذا هستند. با طعم‌دهی و پخت صحیح می‌توان این بخش از گوشت را به یکی از لذیذترین خوراکی‌های سفره ایرانی تبدیل کرد.

منظور از گاو شیرده هلندی معمولاً گاو نژاد هلشتاین (Holstein) هست، که یکی از معروف‌ترین و پرشیرترین نژادهای گاو شیری در دنیاست. در ایران هم به اشتباه یا به‌صورت عامیانه بهش می‌گن "گاو هلندی".

---
مشخصات گاو شیرده هلندی (هلشتاین):

---
کاربرد در ایران:
در دامداری‌های صنعتی و گاوداری‌های بزرگ استفاده می‌شن.
با هدف افزایش تولید شیر وارد کشور شدن و حالا خودشون تو ایران هم پرورش داده می‌شن.
وقتی از تولید شیر بازمی‌مونن یا پیر می‌شن، برای گوشت ذبح می‌شن؛ که بهش می‌گن گوشت گاو شیری (سفت‌تره، ارزون‌تره).


---
نکته مهم:
اگه تو بازار گوشت، جایی گفتن "گوشت گاو هلندی" یا "شیری هلندی"، منظورشون معمولاً گوشت دام‌های نژاد هلشتاین هست که قبلاً شیرده بودن، نه اینکه حتماً وارداتی از هلند باشه.

تفاوت بین گوشت دام‌های شیری و دام‌های گوشتی خیلی مهمه، چون تأثیر زیادی روی کیفیت، طعم، بافت، چربی و حتی نوع مصرف اون گوشت‌ها داره. تو جدول زیر یه مقایسه کامل و ساده آوردم:

---

---
نکته مهم:
وقتی یه گاو شیری دیگه شیر نمی‌ده یا "از تولید خارج می‌شه"، برای گوشت فروخته می‌شه. این گوشت چون سن حیوان بالاست و عضلات زیاد کار کردن، سفت‌تر و خشک‌تر می‌شه.
گوشت‌های وارداتی ارزون، مثل بعضی از روسیه، اغلب از دام‌های شیری هستن که ذبح شدن.

تفاوت بین گوشت برزیلی و روسیه‌ای بیشتر در کیفیت، نوع دام، نحوه بسته‌بندی و همچنین تجربه بازار ایران مشخص می‌شه. در ادامه یه مقایسه کامل آوردم:

---
1. نوع دام و پرورش
برزیل:بیشتر دام‌های گاو نژاد گوشتی هستن (مثل نژاد نلور یا براهمان) که در آب‌وهوای گرم و مراتع وسیع رشد می‌کنن.هم چراگاهی و هم خوراک دستی (Grain-fed) دارن.
روسیه:اغلب دام‌ها نژادهای محلی یا مخلوط شیری-گوشتی هستن.در آب‌وهوای سرد پرورش پیدا می‌کنن و بیشتر در سیستم‌های بسته یا نیمه‌باز نگهداری می‌شن.


---
2. کیفیت گوشت
برزیلی:کیفیت معمولی تا خوب داره، بسته به نوع دام و فرآوری.معمولاً چربی کمتر و بافت سفت‌تر داره، مخصوصاً در گوشت منجمد.
روسیه‌ای:کیفیت بسیار متغیر داره؛ بعضی محموله‌ها خوبن، ولی خیلی وقت‌ها گوشت‌ها سفت، خشک، بی‌بو یا کمی تیره‌رنگ هستن.مناسب برای پخت طولانی مثل خورشت.


---
3. طعم و بافت
برزیلی:طعمش نسبتاً خوبه و در غذاهای چرخ‌کرده و خورشتی خوب درمیاد.اگه درست پخته بشه، بوی خاصی نداره.
روسیه‌ای:طعم نسبتاً خنثی یا بی‌مزه‌ای داره. بعضی مصرف‌کننده‌ها می‌گن بوی خاص یا «بوی دام» می‌ده که نیاز به ادویه بیشتر داره.


---
4. شکل عرضه و بسته‌بندی
برزیلی:اغلب به‌صورت منجمد، بسته‌بندی‌شده، دارای برچسب و لیبل دقیق.
روسیه‌ای:گاهی به‌صورت گوشت گرم یا نیمه‌منجمد هم وارد می‌شه، بسته‌بندی ساده‌تری داره، یا در کارتن‌های فله‌ای.


---
5. قیمت و استفاده در بازار
برزیلی:مقرون‌به‌صرفه و پرتوزیع‌ترین گوشت وارداتی توی ایران؛ مناسب برای چرخ‌کرده، خورش، فست‌فود.
روسیه‌ای:حتی از برزیلی هم ارزان‌تره، ولی مصرفش محدودتره چون کیفیتش متغیره؛ بیشتر برای پخت طولانی یا غذاهای صنعتی استفاده می‌شه.

رایج‌ترین مصرف گوشت برزیلی در ایران معمولاً به‌صورت‌های زیره، چون این گوشت نسبتاً ارزان‌تر و فراوان‌تره و برای مصارف عمومی کاملاً مناسبه:

---
1. چرخ‌کرده (برای کوبیده، کتلت، ماکارونی و...)
بسیار پرمصرفه چون گوشت برزیلی نسبتاً کم‌چربه و بافت محکمی داره.
ترکیبش با مقدار کمی چربی گوسفندی یا پیه، برای کوبیده یا کتلت عالی می‌شه.


---
2. خورشتی
در غذاهایی مثل قورمه‌سبزی، قیمه، خوراک سیب‌زمینی یا لوبیا.
چون بافت سفت‌تری داره، با پخت طولانی خوب جا می‌افته و طعمش بهتر می‌شه.


---
3. کباب تابه‌ای و کباب‌برگ صنعتی
در غذاهای نیمه‌آماده، فست‌فودها و رستوران‌های اقتصادی زیاد استفاده می‌شه.
البته کیفیت پایین‌ترش نسبت به گوشت تازه ایرانی یا استرالیایی توی طعم نهایی تاثیر می‌ذاره.


---
4. غذاهای صنعتی یا شرکتی
کارخانه‌ها برای تولید سوسیس، کالباس، همبرگر و فرآورده‌های گوشتی اغلب از گوشت منجمد برزیلی استفاده می‌کنن.


---
5. استفاده در غذاهای اقتصادی خانوادگی
خانواده‌هایی که دنبال گوشت مقرون‌به‌صرفه هستن از گوشت برزیلی برای مصرف روزمره‌شون استفاده می‌کنن، مخصوصاً در وضعیت گرونی.


---
نکته: اگر گوشت برزیلی رو خوب بپزی، از ادویه و پیاز به‌موقع استفاده کنی و یه مقدار چربی بهش اضافه بشه، می‌تونه واقعاً طعم خوبی پیدا کنه.

طرز تهیه کتلت گوشت با سیب‌زمینی خام یکی از روش‌های سنتی و خوشمزه‌ی ایرانیه. در ادامه مواد لازم و مراحل تهیه رو برات توضیح می‌دم:

مواد لازم:

    •    گوشت چرخ‌کرده: ۳۰۰ گرم
    •    سیب‌زمینی خام: ۲ عدد متوسط (رنده‌شده)
    •    پیاز: ۱ عدد متوسط (رنده‌شده و آب‌گرفته)
    •    تخم‌مرغ: ۱ عدد
    •    نمک: به مقدار لازم
    •    فلفل سیاه، زردچوبه و ادویه دلخواه: به مقدار لازم
    •    آرد نخودچی یا آرد سفید (اختیاری): ۱-۲ قاشق غذاخوری (برای انسجام بیشتر)
    •    روغن برای سرخ‌کردن: به مقدار لازم

طرز تهیه:

    1.    رنده کردن مواد: سیب‌زمینی‌ها و پیاز رو رنده ریز بزن و آب اضافی‌شون رو بگیر تا کتلت موقع سرخ شدن وا نره.

    2.    مخلوط کردن: گوشت چرخ‌کرده، سیب‌زمینی، پیاز، تخم‌مرغ، نمک، فلفل، زردچوبه و ادویه‌های دیگه رو توی یه کاسه با هم مخلوط کن.

    3.    اضافه کردن آرد: اگه مایه شُل بود، کمی آرد نخودچی یا آرد سفید اضافه کن تا مایه سفت‌تر بشه و شکل بگیره.

    4.    شکل دادن: از مایه به اندازه دلخواه بردار، با دست حالت بده (معمولاً بیضی یا گرد) و آماده سرخ‌کردن کن.

    5.    سرخ‌کردن: در تابه‌ای روغن داغ کن و کتلت‌ها رو دو طرفه سرخ کن تا طلایی و برشته بشن. حرارت متوسط باشه تا مغز پخت هم بشن.

    6.    سرو: می‌تونی با نان، سبزی خوردن، گوجه سرخ‌شده یا خیارشور سرو کنی.

اگه خواستی کتلت رژیمی‌تر باشه، می‌تونی داخل فر یا با مقدار کم روغن درستش کنی. 

نوش جان!

مقاله جامع و تخصصی در مورد ران گوسفندی با تمرکز بر برش، طعم‌دار کردن، پخت، و بررسی ارزش تغذیه‌ای آن (پروتئین و چربی) ارائه می‌دهم:

بررسی تخصصی ران گوسفندی: از برش تا ارزش تغذیه‌ای

مقدمه:
ران گوسفندی یکی از محبوب‌ترین و لذیذترین بخش‌های گوشت گوسفند در آشپزی ایرانی و بین‌المللی است. این بخش از گوشت به دلیل بافت نرم، چربی متعادل، و طعم خاص خود جایگاه ویژه‌ای در غذاهای مجلسی و سنتی دارد. در این مقاله به بررسی دقیق‌تر ران گوسفندی از جنبه‌های مختلف پرداخته می‌شود.

1. برش ران گوسفندی:

ران گوسفندی شامل عضلات بزرگی است که از لگن تا زانو امتداد دارند. هنگام برش، باید به جهت الیاف عضله دقت شود تا بافت گوشت پس از پخت نرم باقی بماند. این بخش به چند قسمت اصلی تقسیم می‌شود:
    •    ماهیچه: پایین‌ترین بخش ران که بیشتر برای خورش‌ها یا بریانی استفاده می‌شود.
    •    بخش مرکزی ران: مناسب برای کباب، بریان و پخت در فر.
    •    لایه چربی سطحی: در صورت مصرف با چربی، طعم بیشتری ایجاد می‌کند اما برای رژیم‌های خاص بهتر است جدا شود.

2. طعم‌دار کردن (مرینیت کردن):

طعم‌دار کردن ران گوسفندی تأثیر زیادی در افزایش لطافت و خوش‌طعم شدن گوشت دارد. ترکیبات معمول برای مرینیت شامل:
    •    مواد اسیدی: مانند آب‌لیمو، سرکه، یا ماست برای نرم کردن گوشت.
    •    ادویه‌ها: زعفران، فلفل سیاه، دارچین، هل، سیر، زنجبیل، زیره.
    •    روغن: اغلب از روغن زیتون یا کنجد برای جذب بهتر طعم‌ها استفاده می‌شود.
    •    مدت زمان: بین 6 تا 24 ساعت در یخچال برای بهترین نتیجه توصیه می‌شود.

3. روش‌های پخت ران گوسفندی:

ران گوسفندی بسته به روش پخت می‌تواند طعمی بسیار متفاوت به خود بگیرد:
    •    آب‌پز یا خورشتی: مانند “خورشت ماهیچه” که در آن گوشت کاملاً نرم شده و طعم ادویه‌ها را به خود می‌گیرد.
    •    کبابی یا بریانی: ران کامل به‌صورت بریان در فر یا منقل، با لایه‌ای از سیر و سبزیجات معطر.
    •    پخت آهسته (slow cook): با حرارت ملایم و زمان طولانی برای لطافت بیشتر، مخصوصاً در غذاهایی چون “شکلیه” یا “دیزی”.

4. ارزش تغذیه‌ای ران گوسفندی:

مقدار مواد مغذی در 100 گرم ران پخته‌شده گوسفندی (بدون چربی اضافی):

انرژی
حدود 250 کالری

پروتئین
26-28 گرم

چربی
15-18 گرم

کلسترول
حدود 85 میلی‌گرم

آهن
2.1 میلی‌گرم
ویتامین B12

2.5 میکروگرم

توضیح: چربی ران گوسفندی بسته به نژاد دام و روش پخت متفاوت است. حذف چربی قابل مشاهده باعث کاهش چشمگیر کالری می‌شود.

نتیجه‌گیری:

ران گوسفندی، ترکیبی از طعم بی‌نظیر، بافت لطیف و ارزش تغذیه‌ای بالا است که در انواع غذاها کاربرد دارد. با رعایت نکات برش، طعم‌دار کردن مناسب و انتخاب روش پخت متناسب، می‌توان غذایی سالم و لذیذ تهیه کرد. همچنین برای افراد با رژیم غذایی خاص، حذف چربی اضافی و استفاده از روش‌های پخت سالم توصیه می‌شود.

تفاوت بین گوشت برزیلی و استرالیایی در چند جنبه اصلی قابل بررسیه: کیفیت، نوع پرورش دام، طعم، قیمت و نحوه‌ی مصرف. در ادامه یه مقایسه کامل برات آوردم:

---
1. نوع پرورش دام
استرالیا:دام‌ها عمدتاً چَراگاهی (Grass-fed) هستن. یعنی در مراتع طبیعی رشد می‌کنن و گوشت‌شون سالم‌تره (چربی کمتر، امگا-3 بیشتر).
برزیل:ترکیبی از چراگاهی و خوراک دستی (Grain-fed) استفاده می‌شه، ولی معمولاً ارزان‌تر تولید می‌شه چون دام‌ها سریع‌تر به وزن لازم می‌رسن.


---
2. طعم و بافت گوشت
استرالیایی:طعم طبیعی‌تر، بافت لطیف‌تر و چربی پراکنده منظم‌تری داره. برای استیک و غذاهای با کیفیت بالا بیشتر استفاده می‌شه.
برزیلی:طعم کمی قوی‌تر، گاهی بوی خاص‌تری داره، بافتش ممکنه سفت‌تر باشه، مخصوصاً در گوشت‌های منجمد یا فرآوری‌شده.


---
3. کیفیت کلی
استرالیا:استانداردهای بهداشتی و نظارتی بسیار بالاست، صادرات گوشت به کشورهای سخت‌گیر (مثل ژاپن، کره، اروپا) انجام می‌شه.
برزیل:کیفیت متنوع‌تری داره. بعضی تولیدکننده‌ها کیفیت خوب دارن ولی در سطح کلی کمی پایین‌تر از استرالیایی‌هاست. صادرات بیشتر به کشورهایی انجام می‌شه که به دنبال گوشت ارزان‌تر هستن.


---
4. قیمت در بازار ایران
استرالیایی:گران‌تر از برزیلیه، به‌دلیل کیفیت بالاتر و هزینه‌های بیشتر تولید.
برزیلی:اقتصادی‌تره و برای مصارف عمومی، فست‌فودها یا غذاهای فرآوری‌شده زیاد استفاده می‌شه.


---
5. کاربرد و مصرف رایج
گوشت استرالیایی: مناسب برای استیک، خوراک‌های خاص، رستوران‌های سطح بالا.
گوشت برزیلی: مناسب برای چرخ‌کرده، خورش، کباب کوبیده، غذاهای روتین خانوادگی.

تشخیص کشور مبدأ گوشت وارداتی که خریداری کرده‌ای، چند روش و نکته داره که می‌تونه کمکت کنه، مخصوصاً اگه گوشت بسته‌بندی‌شده یا رسمی باشه:

---
1. بررسی برچسب بسته‌بندی (Label)
اگر گوشت بسته‌بندی‌شده یا منجمد باشه، معمولا اطلاعات زیر روی بسته نوشته شده:
کشور مبدأ (Country of Origin): مثلاً نوشته شده "Product of Australia" یا "Origin: Brazil"
برچسب بهداشتی دامپزشکی: معمولاً دارای کدی با نماد دامپزشکی یا نشان سازمان دامپزشکی کشور صادرکننده است.
نام شرکت یا کشتارگاه: گاهی با سرچ نام شرکت در اینترنت می‌تونی کشور تولیدکننده رو پیدا کنی.
تاریخ تولید و انقضا: نشون می‌ده گوشت چقدر تازه‌ست و از کجا می‌تونه اومده باشه.


---
2. مهر یا لیبل نظارت شرعی و بهداشتی
گوشت‌های وارداتی معمولاً مهر یا استمپی دارن که نشان می‌ده تحت نظارت شرعی (حلال بودن) و بهداشتی ذبح شده. این مهر معمولاً همراه با کدی هست که نشون می‌ده کشتارگاه از کدوم کشوره.

---
3. رنگ، بافت و بو (در گوشت‌های غیر بسته‌بندی)
برای گوشت‌های فله‌ای یا بدون بسته‌بندی دقیق، تشخیص سخت‌تره، ولی تجربه فروشنده‌ها و قصاب‌ها نشون می‌ده:
گوشت برزیلی: رنگ کمی تیره‌تر، چربی کمتر، بافت نسبتاً خشک.
گوشت هندی (گاومیش): رنگ تیره‌تر، چربی تقریبا سفید، بافت سفت‌تر.
گوشت استرالیایی: رنگ قرمز روشن، بوی کم، بافت لطیف‌تر، رگه‌های چربی یکنواخت.
گوشت پاکستانی: معمولا تازه‌تره و رنگش قرمز روشن‌تره، به‌خصوص اگه به‌صورت گرم وارد شده باشه.


---
4. سؤال از فروشنده یا فاکتور خرید
در فروشگاه‌های معتبر، فروشنده موظفه اطلاعات محصول رو ارائه بده. حتی توی فاکتور ممکنه مشخص باشه که گوشت از کجا اومده.

چه عنوان جذابی! 

«۱۱ حقیقت باور نکردنی درباره کله‌پاچه (از خواص و ارزش غذایی تا مضرات)»
یه متن جالب و متعادل می‌تونه مخاطب رو تا آخر نگه داره. در ادامه یه ساختار پیشنهادی برات آوردم، که هم اطلاعات علمی و مفید داره، هم جذابیت عمومی:

کله‌پاچه یکی از سنتی‌ترین و بحث‌برانگیزترین غذاهای ایرانیه. بعضی‌ها عاشقش هستن، بعضی‌ها ازش فراری‌ان! ولی پشت این غذای خاص، کلی نکته جالب، علمی و حتی عجیب وجود داره که تو این مقاله بهش می‌پردازیم.

۱. منبع فوق‌العاده پروتئین و کلاژن

پاچه و زبان سرشار از پروتئین هستن و برای ترمیم عضلات و بافت‌ها مفیدن. کلاژن موجود در پاچه برای سلامت پوست، مفاصل و استخوان‌ها مفید شناخته شده.
 

۲. بمب کلسترول!

کله‌پاچه، مخصوصاً مغز و چشم، مقادیر زیادی کلسترول داره. خوردنش به افراد دارای چربی خون یا بیماری قلبی توصیه نمی‌شه.
 

۳. آهن بالا، مخصوصاً برای کم‌خون‌ها

زبان و گوشت سر مقدار قابل توجهی آهن دارن که برای افراد مبتلا به کم‌خونی مفیدن.
 

۴. مفید برای رشد ناخن و مو؟

به دلیل وجود آمینواسیدهای ضروری و کلاژن، برخی معتقدند مصرف گه‌گاهی کله‌پاچه می‌تونه به رشد مو و ناخن کمک کنه.
 

۵. یک وعده، تمام کالری روز

یک پرس کله‌پاچه کامل می‌تونه بیش از ۱۲۰۰ تا ۱۵۰۰ کالری داشته باشه! یعنی تقریباً معادل غذای کل روز یک فرد کم‌تحرک.
 

۶. محرک فشار خون

به دلیل چربی و نمک زیاد، کله‌پاچه می‌تونه فشار خون رو بالا ببره. خوردنش برای افراد با فشار خون بالا یا بیماری کلیوی توصیه نمی‌شه.
 

۷. دوستدار یا دشمن کبد؟

مغز و چشم به دلیل داشتن چربی اشباع بالا، می‌تونن به کبد چرب دامن بزنن.
 

۸. از نظر طب سنتی گرم و قوی

در طب سنتی کله‌پاچه رو غذایی با طبع گرم و بسیار مقوی می‌دونن. معمولاً توصیه می‌شه در زمستون و برای افرادی با طبع سرد مصرف بشه.
 

۹. فواید روانی؟

برخی اعتقاد دارن مصرف کله‌پاچه باعث افزایش تمرکز، انرژی ذهنی و حتی روحیه می‌شه! البته این بیشتر باور عامیانه‌ست تا علمی.
 

۱۰. قیمت بالا = ارزش غذایی بالا؟

اگرچه کله‌پاچه گرونه، ولی ارزش غذایی اون به خصوص برای ورزشکاران یا افرادی که نیاز به بازسازی عضلات دارن، بالاست. با این حال باید در مصرفش تعادل رو رعایت کرد.
 

۱۱. طعم بحث‌برانگیز!

عشق و تنفر از کله‌پاچه فقط مربوط به مزه‌اش نیست؛ بوی خاصش و بافت ژله‌ای بعضی قسمت‌ها باعث می‌شه خیلی‌ها باهاش کنار نیان.

نتیجه‌گیری:

کله‌پاچه غذایی مقوی ولی چرب و سنگینه. برای بعضی‌ها می‌تونه مفید باشه، اما برای بعضی‌ها یک خطر سلامتی جدی. بهترین راه؟ مصرف متعادل و با آگاهی.

شناخت علمی گوشت گوسفند به صورت تخصصی شامل بررسی ترکیب شیمیایی، ویژگی‌های فیزیکی، ارزش غذایی، عوامل موثر بر کیفیت، و تأثیر نژاد، تغذیه و سن حیوان بر کیفیت گوشت است. در ادامه یک تحلیل تخصصی و علمی از گوشت گوسفند ارائه می‌دهم:

1. ترکیب شیمیایی گوشت گوسفند

    •    پروتئین: حدود 18 تا 22 درصد، عمدتاً از نوع پروتئین‌های عضلانی مانند میوزین، اکتین، و میوگلوبین.
    •    چربی: بین 5 تا 20 درصد بسته به نژاد، سن، و تغذیه. چربی در گوشت گوسفند شامل چربی بین‌ماهیچه‌ای (marbling) و چربی زیرپوستی است.
    •    آب: حدود 60 تا 75 درصد وزن گوشت را تشکیل می‌دهد.
    •    مواد معدنی: سرشار از آهن (بخصوص آهن هِم)، روی (Zn)، فسفر، و پتاسیم.
    •    ویتامین‌ها: ویتامین‌های گروه B به‌ویژه B12، نیاسین (B3)، و ریبوفلاوین (B2).

2. ویژگی‌های فیزیکی گوشت گوسفند

    •    رنگ: معمولاً قرمز تیره‌تر نسبت به گوشت گوساله به‌دلیل سطح بالای میوگلوبین.
    •    بافت: متراکم‌تر و گاهی سفت‌تر از گوشت گاو، بسته به سن حیوان.
    •    عطر و طعم: به دلیل وجود اسیدهای چرب خاص (مانند اسید کاپروئیک و اسید والریک) رایحه‌ای قوی‌تر و خاص‌تر نسبت به سایر گوشت‌ها دارد.

3. عوامل مؤثر بر کیفیت گوشت

    •    نژاد: برخی نژادها مانند «افشاری»، «مهربان»، «زندیه»، و «قشقایی» گوشت باکیفیت‌تری دارند.
    •    سن: گوشت بره (زیر 1 سال) لطیف‌تر، رنگ روشن‌تر و چربی کمتر دارد.
    •    تغذیه: تغذیه با علوفه طبیعی یا چرا در مراتع، پروفایل اسید چرب بهتری ایجاد می‌کند.
    •    روش ذبح و نگهداری: تأثیر زیادی بر تردی، آبداری، و ماندگاری گوشت دارد.

4. ارزش غذایی گوشت گوسفند

    •    منبع پروتئین کامل: حاوی تمام اسیدهای آمینه ضروری.
    •    آهن هِم: جذب بالایی در بدن دارد، برای پیشگیری از کم‌خونی مفید است.
    •    چربی‌های اشباع: نسبت به گوشت مرغ و ماهی چربی اشباع بیشتری دارد؛ مصرف آن باید متعادل باشد.

5. بررسی از نظر علم فناوری مواد غذایی

    •    pH گوشت: بین 5.4 تا 5.8 که بر ویژگی‌های بافت و ماندگاری اثر می‌گذارد.
    •    اکسیداسیون چربی: در طی نگهداری گوشت می‌تواند باعث کاهش کیفیت حسی شود.
    •    فرآیند رسیدن (aging): موجب بهبود تردی و طعم گوشت می‌شود.

شفته سماق یکی از غذاهای سنتی و محلی کاشان است که با گوشت چرخ‌کرده، سماق، برنج و سبزیجات معطر تهیه می‌شود. این غذا طعمی ملس و خوشمزه دارد. به شهر کاشان سفر کردیم تا طرز تهیه شفته سماق کاشانی را از زبان خانمی اهل همین شهر به شما توضیح می‌دم:

مواد لازم:

    •    گوشت چرخ‌کرده: ۳۰۰ گرم
    •    برنج نیم‌پز: ۱ پیمانه
    •    سماق: ۲ تا ۳ قاشق غذاخوری (ترجیحاً سماق قرمز یا قهوه‌ای تازه)
    •    پیاز: ۲ عدد متوسط
    •    سبزی خشک معطر (مانند مرزه، ترخون یا نعنا خشک): ۱ قاشق غذاخوری
    •    زردچوبه، نمک، فلفل: به مقدار لازم
    •    آب: حدود ۲ تا ۳ لیوان
    •    روغن: به مقدار لازم

طرز تهیه:

    1.    آماده‌سازی مواد اولیه:
    •    پیازها را رنده کن و آب اضافی‌شون رو بگیر.
    •    برنج را نیم‌پز کن (یعنی کمی نرم بشه ولی کاملاً له نشده باشه).

    2.    تهیه مایه شفته:
    •    گوشت چرخ‌کرده، برنج نیم‌پز، نیمی از پیاز رنده‌شده، سبزی خشک، نمک، فلفل و زردچوبه را با هم خوب ورز بده تا چسبندگی پیدا کنه.
    •    از مواد گلوله‌هایی به اندازه گردو درست کن.

    3.    پخت شفته:
    •    باقی پیاز را در قابلمه‌ای با کمی روغن تفت بده تا طلایی بشه.
    •    سماق را به پیاز داغ اضافه کن و کمی تفت بده (اگر سماق‌تون ترشه، بهتره کمی آب جوش روی اون بریزی و بعد صاف کنی و آب صاف‌شده رو استفاده کنی).
    •    آب را اضافه کن و بذار جوش بیاد.
    •    وقتی جوش اومد، گلوله‌های شفته رو آروم آروم داخل قابلمه بنداز.
    •    حرارت رو کم کن و اجازه بده حدود ۳۰ تا ۴۵ دقیقه بپزه و جا بیفته.

نکات:
    •    می‌تونی کمی آرد نخودچی هم به مایه گوشت اضافه کنی تا انسجام بهتری بگیره.
    •    بعضی‌ها به جای برنج، از آرد نخودچی استفاده می‌کنن یا مخلوطی از هر دو.
    •    طعم این غذا باید ملس باشه، اگه دوست داری کمی شکر هم می‌تونی به آب سماق اضافه کنی.

نوش جان!

در ایران، گوشت وارداتی از چند کشور مختلف تأمین می‌شود. کشورهایی که ایران از آن‌ها گوشت وارد می‌کند معمولاً بر اساس نیاز بازار، قیمت، کیفیت و شرایط سیاسی و تجاری انتخاب می‌شوند. در ادامه کشورهای اصلی صادرکننده گوشت به ایران را معرفی می‌کنم:
کشورهای صادرکننده گوشت به ایران:
1. استرالیا
گوشت گاو و بره با کیفیت بالا.
معمولاً به‌صورت بسته‌بندی‌شده و با مجوزهای بهداشتی وارد می‌شود.
قیمت بالاتر نسبت به سایر کشورها، ولی کیفیت مطلوب.

2. برزیل
یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان گوشت در جهان.
گوشت گاو برزیلی به‌دلیل قیمت رقابتی، سهم بزرگی در بازار ایران دارد.
کیفیت معمولی تا خوب، بسته به برند و نوع فرآوری.

3. هند
بیشتر گوشت گاومیش (Buffalo) صادر می‌کند، که نسبت به گوشت گاو معمولی ارزان‌تر است.
معمولاً برای مصارف صنعتی یا عمده‌فروشی وارد می‌شود.

4. پاکستان
نزدیکی جغرافیایی و فرهنگی باعث شده تا ایران از پاکستان هم گوشت وارد کند.
گوشت تازه‌تر و در برخی مناطق به‌صورت زنده وارد و در داخل کشور ذبح می‌شود.

5. روسیه، قزاقستان و ارمنستان
در سال‌های اخیر، به‌دلیل تحریم‌ها و روابط تجاری خاص، واردات گوشت از این کشورها هم افزایش یافته.
کیفیت‌ها متنوع‌اند، ولی بیشتر برای متعادل‌سازی بازار مصرف می‌شوند.

6. کشورهای آفریقایی (مثل کنیا یا سودان)
در مواقع کمبود یا نیاز به گوشت ارزان‌تر، واردات از این کشورها هم انجام می‌شود.
بیشتر برای گوشت گرم و زنده استفاده می‌شود، با نظارت شرعی و بهداشتی.

گوشت استرالیا به‌خاطر کیفیت بالا، طعم عالی و رعایت استانداردهای سخت‌گیرانه بهداشتی و زیست‌محیطی در سطح جهان شناخته شده است. در ادامه نکاتی برای آشنایی بیشتر با گوشت استرالیا آورده‌ام:
1. انواع گوشت تولیدی
گوشت گاو (Beef): یکی از مهم‌ترین محصولات دامی استرالیاست و به‌صورت ارگانیک و بدون هورمون رشد نیز عرضه می‌شود.
گوشت بره (Lamb): گوشت بره استرالیایی بسیار لطیف و خوش‌طعم است و محبوبیت زیادی در بازارهای جهانی دارد.
گوشت بز، مرغ و کانگورو: کمتر مصرف می‌شوند، اما در برخی بازارهای خاص یا سنتی عرضه می‌شوند.

2. کیفیت و استانداردها
استرالیا از سیستم ردیابی دقیق دام‌ها (NLIS) استفاده می‌کند که سلامت و منشأ دام را تضمین می‌کند.
تولیدکنندگان تحت نظارت سازمان‌های بهداشتی، زیست‌محیطی و دام‌پزشکی فعالیت می‌کنند.
بدون استفاده از آنتی‌بیوتیک یا هورمون‌های رشد (مگر در صورت اعلام واضح برچسب‌گذاری‌شده).

3. شیوه پرورش دام
دام‌ها عمدتاً در مراتع طبیعی پرورش داده می‌شوند (Grass-fed).
در برخی مناطق از سیستم‌های خوراک ترکیبی (Grain-fed) نیز استفاده می‌شود که طعمی متفاوت ایجاد می‌کند.

4. صادرات و شهرت جهانی
استرالیا یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان گوشت در جهان است.
کشورهای آسیایی، خاورمیانه، آمریکا و اروپا از مشتریان اصلی گوشت استرالیا هستند.

5. ویژگی‌های طعمی و تغذیه‌ای
گوشت‌های استرالیایی عموماً دارای چربی کمتر، امگا-۳ بالاتر (در موارد Grass-fed) و طعم طبیعی‌تر هستند.

فیش اند چیبس این غذای محبوب انگلیسی را این بار در رستوران نخورید! این غذای فوق العاده که از ماهی و سیب زمینی تهیه می شود را یک بار در منزل تهیه کنید تا برای همیشه شیفته فیش اند چیپس خانگی شوید! فیش اند چیپس مدت هاست که در سراسر جهان طرفداران و عاشقان بی شماری دارد و جای خودش را در دل خیلی ها باز کرده است. البته ناگفته نماند که چشیدن غذا های مناطق مختلف دنیا لذت خاصی دارد و اما امروز نوبت انگلیس است!

امروز قصد داریم در مستر قصاب طرز تهیه فیش اند چیپس را به شما همراهان عزیز آموزش دهیم تا روز به روز مهارت آشپزی بین المللی خود را بالاتر ببرید و از لذت تهیه انواع غذاهای خوشمزه در خانه، برخوردار شوید. فیش اند چیپس یک پیشنهاد عالی برای کودکان و حتی بزرگسالانی است که علاقه ای به خوردن ماهی ندارند، چون هیچ کس نمیتواند دست رد به این غذای هیجان انگیز بزند.حتماً!

فیش اند چیپس (Fish and Chips) یه غذای کلاسیک بریتانیاییه که ترکیب ماهی سوخاری ترد و چیپس (سیب‌زمینی سرخ‌کرده) هست. درست کردنش توی خونه هم آسونه، هم خوشمزه!

مواد لازم برای ۲ نفر:

برای ماهی:

    •    فیله ماهی سفید (مثل ماهی کاد، هیک، یا حتی فیله شیر یا قزل‌آلا): ۲ عدد (هرکدام حدود ۱۵۰–۲۰۰ گرم)
    •    آرد سفید: ۱ پیمانه
    •    بیکینگ پودر: ۱ قاشق چای‌خوری
    •    نمک: نصف قاشق چای‌خوری
    •    فلفل سیاه: به مقدار لازم
    •    آب خیلی سرد یا نوشابه گازدار سرد (مثل سودا یا آبجو بدون الکل): حدود ¾ پیمانه
    •    روغن برای سرخ کردن: به مقدار لازم

برای چیپس:

    •    سیب‌زمینی بزرگ: ۲ عدد
    •    نمک: به مقدار لازم
    •    روغن برای سرخ کردن

طرز تهیه:

مرحله ۱: آماده‌سازی سیب‌زمینی (چیپس)
    1.    سیب‌زمینی‌ها رو پوست بگیر و به صورت خلال‌های ضخیم برش بزن.
    2.    اونا رو حدود ۲۰ دقیقه در آب سرد بخوابون تا نشاسته اضافیشون خارج شه (چیپس تردتر می‌شه).
    3.    آبش رو بگیر و خشک کن.
    4.    در روغن نسبتاً داغ با حرارت متوسط، سیب‌زمینی‌ها رو نیم‌پز کن (حدود ۴–۵ دقیقه). بیرون بیار و بذار خنک شه.
    5.    بعد از سرخ شدن ماهی، دوباره با حرارت بالا سرخشون کن تا طلایی و برشته بشن.

مرحله ۲: آماده‌سازی ماهی
    1.    ماهی‌ها رو خشک کن، کمی نمک و فلفل بزن.
    2.    برای خمیر: آرد، بیکینگ‌پودر، نمک و فلفل رو مخلوط کن. بعد کم‌کم نوشابه یا آب خیلی سرد رو اضافه کن تا خمیری نسبتاً غلیظ و یکدست به دست بیاد (مثل ماست شل).
    3.    روغن رو داغ کن (ترجیحاً در قابلمه یا سرخ‌کن، دمای حدود ۱۸۰ درجه).
    4.    فیله ماهی رو اول توی کمی آرد بغلتون، بعد در خمیر فرو کن و بنداز داخل روغن داغ.
    5.    هر طرف رو حدود ۵–۶ دقیقه سرخ کن تا طلایی و پف‌کرده بشه.
    6.    بعد از سرخ شدن، روی دستمال بذار تا روغن اضافی‌ش گرفته بشه.

سرو کردن:
    •    فیش اند چیپس رو با سس تارتار، لیمو تازه، نخود فرنگی له‌شده (mushy peas) یا حتی سس مایونز/کچاپ سرو کن.
    •    می‌تونی کمی سرکه بالزامیک یا سرکه مالت هم روش بزنی (استایل بریتانیایی‌اش!)

نوش جان!