ستفاده‌نشدن از کله‌ گوساله (در مقایسه با کله‌ پاچه گوسفند) دلایل مختلفی دارد که شامل موارد زیر می‌شود:
1. طعم و مزه: کله‌ گوساله معمولاً طعم ضعیف‌تر و کم‌چرب‌تری نسبت به کله‌ گوسفند دارد. مردم معمولاً طعم قوی و چرب کله‌ گوسفند را ترجیح می‌دهند.

2. بافت گوشت: گوشت سر گوساله سفت‌تر و الیافی‌تر است و در پخت طولانی‌مدت ممکن است بافت مطلوب کله‌پاچه سنتی را نداشته باشد.

3. اندازه بزرگ‌تر: کله‌ گوساله بزرگ‌تر است و در تهیه، پخت و سرو آن سختی‌هایی وجود دارد. حتی جا دادن آن در دیگ یا قابلمه معمولی دشوار است.

4. عرضه کمتر: در بازار ایران، کله‌ گوسفند بسیار رایج‌تر و در دسترس‌تر است. بسیاری از کله‌پزها فقط با کله‌ گوسفند کار می‌کنند.

5. جنبه‌های مذهبی یا فرهنگی: در برخی فرهنگ‌ها، گوشت گوساله کمتر برای غذاهای سنتی استفاده می‌شود و بیشتر در قالب استیک، خورش یا کباب مصرف می‌شود.
 

رنگ سرخ‌تر گوشت گوساله نسبت به گوشت گوسفند به چند عامل اصلی برمی‌گردد:
1. میزان میوگلوبین (Myoglobin):میوگلوبین پروتئینی است که اکسیژن را در عضلات ذخیره می‌کند و رنگ قرمز گوشت را تعیین می‌کند. گوشت گوساله معمولاً میوگلوبین بیشتری دارد، به‌خصوص اگر سن حیوان بالاتر باشد، بنابراین رنگ آن تیره‌تر و سرخ‌تر است.

2. نوع عضلات و فعالیت حیوان:عضلاتی که بیشتر کار می‌کنند، میوگلوبین بیشتری تولید می‌کنند. گوساله‌ها نسبت به گوسفند ممکن است عضلاتی با میوگلوبین بیشتر داشته باشند، مخصوصاً اگر دام گوشتی باشند.

3. سن حیوان:هرچه حیوان سن بیشتری داشته باشد، رنگ گوشت آن تیره‌تر و سرخ‌تر است. گوساله‌ها (مخصوصاً اگر گوساله بالغ باشند، نه "Veal" جوان) معمولاً از بره‌ها (گوسفندان جوان) بزرگ‌تر هستند.

4. رژیم غذایی:نوع تغذیه حیوان نیز می‌تواند بر رنگ گوشت تأثیر بگذارد. حیواناتی که تغذیه غنی‌تری دارند، گوشت سرخ‌تری تولید می‌کنند.


در مقابل، گوشت گوسفند (به‌ویژه گوشت بره) معمولاً رنگ روشن‌تر و چربی بیشتری دارد که گاهی ظاهرش را کمتر سرخ نشان می‌دهد.

خیر، گوشت بوقلمون معمولاً از گوشت گوساله چرب‌تر نیست؛ بلکه در اغلب موارد کم‌چرب‌تر و سالم‌تر در نظر گرفته می‌شود، به‌ویژه اگر قسمت سینه‌ی بوقلمون (که سفید و کم‌چرب است) را با گوشت گوساله مقایسه کنیم.
در ادامه مقایسه‌ای ساده بین گوشت گوساله و بوقلمون (در ۱۰۰ گرم گوشت پخته‌شده) آورده شده:
ویژگی‌ها گوشت بوقلمون (سینه) گوشت گوساله (بدون چربی)
کالری حدود 135 حدود 170چربی کل حدود 1-3 گرم حدود 7-9 گرمپروتئین حدود 30 گرم حدود 25-28 گرمکلسترول حدود 70-90 میلی‌گرم حدود 80-90 میلی‌گرمآهن کمتر از گوساله بیشتر

نکته:
اگر قسمت ران بوقلمون (تیره) را در نظر بگیریم، چربی آن ممکن است به گوشت گوساله نزدیک‌تر شود.
همچنین، نحوه پخت (سرخ‌کردن، آب‌پز، گریل‌شده) نیز در میزان نهایی چربی مؤثر است.

محبوبیت گوشت گوساله به دلایل مختلفی برمی‌گردد، که هم به ویژگی‌های تغذیه‌ای و طعم آن مربوط است و هم به کاربردهای گسترده‌اش در آشپزی. در ادامه به مهم‌ترین دلایل محبوبیت آن اشاره می‌شود:
1. طعم ملایم و بافت لطیف: گوشت گوساله نسبت به گوشت گاو بالغ، طعم ملایم‌تری دارد و بافت آن نرم‌تر و لطیف‌تر است، که آن را برای انواع پخت (کبابی، خورشتی، استیکی و ...) مناسب می‌کند.

2. هضم آسان‌تر: چون عضلات گوساله کمتر کار کرده‌اند، پروتئین‌های آن آسان‌تر هضم می‌شوند و برای برخی افراد، به‌ویژه کودکان یا سالمندان، مناسب‌تر است.

3. مقدار پایین‌تر چربی: معمولاً گوشت گوساله نسبت به گوشت گاو چربی کمتری دارد و این برای افرادی که رژیم غذایی کم‌چرب دنبال می‌کنند، گزینه مناسبی است.

4. منبع غنی پروتئین، آهن و ویتامین B12: گوشت گوساله سرشار از مواد مغذی است که در رشد عضلات، خون‌سازی و سلامت سیستم عصبی نقش دارند.

5. تنوع در مصرف: از گوشت گوساله می‌توان در تهیه‌ی غذاهای مختلف بین‌المللی استفاده کرد، از جمله خوراک‌های ایتالیایی، فرانسوی، ایرانی، هندی و ..

«گوشت گوساله زابلی» معمولاً به گوشت گوساله‌ای اطلاق می‌شود که از منطقه زابل در استان سیستان و بلوچستان ایران تهیه شده باشد. این نوع گوشت به‌دلیل تغذیه دام‌ها از علوفه طبیعی و شیوه‌های پرورش سنتی، معمولاً از کیفیت خوبی برخوردار است. مردم محلی اعتقاد دارند که گوشت گوساله زابلی نرم، خوش‌طعم و کم‌چربی است و برای انواع خورش‌ها، کباب و آبگوشت بسیار مناسب است.

له، گوشت کوسه قابل خوردن است و در بسیاری از کشورها مانند ژاپن، کره، چین، و حتی برخی نقاط اروپا و آمریکا مصرف می‌شود. با این حال، مصرف گوشت کوسه با چند نکته مهم همراه است:
1. محتوای بالای جیوه: برخی گونه‌های کوسه دارای سطح بالایی از جیوه هستند که مصرف زیاد یا مکرر آن می‌تواند برای سلامت، به‌ویژه برای کودکان، زنان باردار و شیرده، خطرناک باشد.

2. نگرانی‌های زیست‌محیطی: بسیاری از گونه‌های کوسه در معرض انقراض قرار دارند. صید بی‌رویه، به‌ویژه برای تهیه سوپ باله کوسه، باعث نگرانی‌های جدی زیست‌محیطی شده است.

3. روش‌های آماده‌سازی خاص: برخی گونه‌های کوسه دارای ادرار بالا در بافت‌های بدنشان هستند که اگر به درستی آماده نشوند، می‌توانند طعم ناخوشایند یا حتی مواد سمی داشته باشند. برای همین، گوشت کوسه معمولاً باید به‌طور خاص خیسانده و آماده شود.


اگر به دلایل فرهنگی یا تغذیه‌ای قصد مصرف دارید، مهم است که گوشت از منابع پایدار تهیه شده باشد و در مصرف آن اعتدال رعایت شود.

پرسشی به سبک شکسپیر اما در حوزه تغذیه! انتخاب بین گوشت سفید (مانند مرغ و ماهی) و گوشت قرمز (مانند گوسفند و گاو) بستگی به نیازهای بدنی، سبک زندگی و حتی باورهای فرهنگی یا دینی شما دارد. در ادامه یک مقایسه‌ی کوتاه:
گوشت سفید:
چربی اشباع کمتری دارد.
برای سلامت قلب مفیدتر است.
هضم آن معمولاً آسان‌تر است.
گزینه‌ای بهتر برای رژیم‌های کم‌کالری یا کاهش وزن.

گوشت قرمز:
منبع غنی‌تری از آهن، روی و ویتامین B12 است.
عضله‌سازی را بیشتر حمایت می‌کند.
مصرف زیاد آن ممکن است با بیماری‌های قلبی و سرطان کولون مرتبط باشد (به‌ویژه گوشت‌های فرآوری‌شده).

در حالت ایده‌آل، تعادل و تنوع کلید اصلی است: مصرف متعادل هر دو نوع گوشت، همراه با مقدار مناسب سبزیجات، غلات کامل و چربی‌های سالم.

ستفاده کمتر از گوشت گوسفندی برای منجمد کردن (نسبت به گوشت گاو یا مرغ) به دلایل مختلفی مربوط است:
1. چربی بالاتر: گوشت گوسفندی به‌ویژه در بخش‌هایی مثل دنده و سردست، چربی بیشتری دارد. چربی زیاد در فرایند انجماد ممکن است باعث کاهش کیفیت بافت و طعم شود، به‌ویژه اگر برای مدت طولانی نگهداری شود، چون چربی سریع‌تر از گوشت اکسید می‌شود و طعم بد ایجاد می‌کند (اصطلاحاً «زخم‌زدگی چربی»).

2. قیمت بالاتر: گوشت گوسفندی معمولاً گران‌تر از گوشت گاو یا مرغ است. برای تولید و عرضه محصولات منجمد که معمولاً در بازار انبوه و اقتصادی هدف قرار می‌گیرند، گوشت ارزان‌تر ترجیح داده می‌شود.

3. عرضه محدودتر: تولید و عرضه گوشت گوسفندی در بسیاری از کشورها (نسبت به مرغ یا گاو) کمتر است، بنابراین در زنجیره تامین منجمد جایگاه کمتری دارد.

4. ترجیح مصرف تازه: در بسیاری از فرهنگ‌ها، گوشت گوسفندی ترجیحاً به‌صورت تازه مصرف می‌شود، چون طعم و عطر خاص آن بعد از انجماد ممکن است کاهش یابد یا تغییر کند.

گوشت گوسفندی استرالیایی به دلایل متعددی در سطح جهان معروف و پرطرفدار است:
1. کیفیت بالا و طعم طبیعی
دام‌های گوسفندی در استرالیا عمدتاً در مراتع طبیعی و باز پرورش داده می‌شوند. این سبک پرورش باعث می‌شود گوشت طعمی طبیعی‌تر، بافت لطیف‌تر و چربی مناسب‌تری داشته باشد.
2. تغذیه سالم دام‌ها
در استرالیا از هورمون‌ها و آنتی‌بیوتیک‌ها به‌صورت محدود و تحت نظارت دقیق استفاده می‌شود. دام‌ها بیشتر با علوفه طبیعی و در مراتع آزاد تغذیه می‌شوند.
3. ذبح حلال و استانداردهای بین‌المللی
بخشی از صادرات گوشت گوسفندی استرالیایی به کشورهای اسلامی انجام می‌شود، به همین دلیل بسیاری از دام‌ها با روش حلال ذبح می‌شوند. همچنین فرآوری و بسته‌بندی گوشت‌ها با رعایت استانداردهای بهداشتی جهانی صورت می‌گیرد.
4. صادرات گسترده و شهرت جهانی
استرالیا یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان گوشت در دنیاست و شهرتی دیرینه در تأمین گوشت باکیفیت برای بازارهای جهانی دارد.
5. پایداری زیست‌محیطی
در استرالیا دامداری به‌طور کلی با رویکردی پایدارتر و سازگار با محیط زیست اداره می‌شود، که در بازارهای جهانی امتیاز بزرگی محسوب می‌شود.

گوشت منجمد استرالیایی معمولاً به گوشت گاو یا گوسفندی گفته می‌شود که در کشور استرالیا تولید شده و پس از ذبح و پردازش، برای حفظ کیفیت به صورت منجمد صادر می‌شود. این گوشت به دلیل شرایط بهداشتی سخت‌گیرانه، تغذیه طبیعی دام‌ها، و سیستم‌های مدرن فرآوری، در بسیاری از کشورها از جمله ایران، محبوبیت دارد.
ویژگی‌های گوشت منجمد استرالیایی:
باکیفیت و دارای بافت یکنواخت
تغذیه دام‌ها عمدتاً بر پایه علوفه طبیعی
ذبح طبق استانداردهای بین‌المللی و اغلب با تأییدیه حلال
ماندگاری بالا به دلیل انجماد سریع پس از ذبح