خورش آلو قیصی یک غذای خوشمزه و خوش‌رنگ ایرانی است که ترکیبی از طعم شیرین و ترش را در خود دارد.

مواد لازم:

گوشت گوسفندی یا مرغ: ۳۰۰ گرم (ترجیحاً خورشتی)
آلو خشک: ۱۰۰ گرم
قیصی (برگه زردآلو): ۱۵۰ گرم
پیاز: ۱ عدد بزرگ (نگینی خرد شده)
رب گوجه‌فرنگی: ۱ قاشق غذاخوری
زعفران دم‌کرده: ۱ قاشق غذاخوری
چوب دارچین: ۱ تکه کوچک (اختیاری)
شکر: ۱ قاشق غذاخوری (اختیاری، برای متعادل کردن ترشی)
آب‌لیمو یا آب‌غوره: ۱ قاشق غذاخوری (در صورت تمایل)
نمک، فلفل، زردچوبه: به مقدار لازم
روغن: به مقدار لازم

طرز تهیه:

تفت دادن پیاز و گوشت: در قابلمه‌ای مقداری روغن ریخته و پیاز خردشده را با کمی زردچوبه تفت دهید تا طلایی شود. سپس گوشت را اضافه کرده و با پیاز تفت دهید تا رنگ آن تغییر کند.
افزودن رب و ادویه‌ها: رب گوجه‌فرنگی را اضافه کرده و کمی تفت دهید تا رنگش باز شود. سپس نمک، فلفل و چوب دارچین را اضافه کنید.
پخت گوشت: حدود ۲ لیوان آب جوش به قابلمه اضافه کنید و اجازه دهید گوشت با حرارت ملایم بپزد (حدود ۱.۵ تا ۲ ساعت برای گوشت قرمز و ۴۵ دقیقه برای مرغ).
آماده‌سازی آلو و قیصی: در این فاصله، آلو و قیصی را بشویید و در کمی آب گرم خیس کنید تا نرم شوند.
افزودن آلو و قیصی: پس از نیم‌پز شدن گوشت، آلو و قیصی را به خورش اضافه کنید. در صورت تمایل، شکر و آب‌لیمو را نیز اضافه کنید.
افزودن زعفران: ۱۵ دقیقه قبل از پایان پخت، زعفران دم‌کرده را به خورش اضافه کنید تا عطر و رنگ آن بهتر شود.
جا افتادن خورش: اجازه دهید خورش با حرارت ملایم جا بیفتد و غلیظ شود. در صورت نیاز، میزان ترشی یا شیرینی آن را تنظیم کنید.
سرو خورش: این خورش خوشمزه را همراه با برنج زعفرانی و نان سرو کنید.

نکات مهم:
اگر طعم ملس را دوست دارید، از ترکیب شکر و آب‌لیمو استفاده کنید.
اضافه کردن چوب دارچین باعث خوش‌عطر شدن خورش می‌شود، اما در پایان پخت آن را خارج کنید.
برای مجلسی‌تر شدن خورش، می‌توانید خلال بادام یا گردو خردشده به آن اضافه کنید.

نوش جان

خورش هویج یکی از غذاهای سنتی و خوشمزه‌ی ایرانی، به‌ویژه متعلق به آذربایجان، است که معمولاً با گوشت قرمز یا مرغ تهیه می‌شود. در ادامه طرز تهیه خورش هویج با گوشت قرمز را آورده‌ایم.

مواد لازم:
هویج: ۴ عدد بزرگ
گوشت گوسفندی یا گوساله: ۳۰۰ گرم (خورشتی خرد شده)
پیاز: ۱ عدد بزرگ (نگینی خرد شده)
آلو: ۸ تا ۱۰ عدد (به دلخواه)
زعفران دم‌کرده: ۲ قاشق غذاخوری
رب گوجه‌فرنگی: ۱ قاشق غذاخوری
آب‌لیمو یا آب‌غوره: ۱ قاشق غذاخوری (یا به میزان دلخواه)
چوب دارچین: ۱ تکه کوچک (اختیاری)
نمک، فلفل، زردچوبه: به مقدار لازم
روغن: به مقدار لازم

مراحل تهیه:
تفت دادن پیاز و گوشت: در قابلمه‌ای، کمی روغن بریزید و پیاز را با زردچوبه تفت دهید تا طلایی شود. سپس گوشت را اضافه کنید و همراه با فلفل سیاه کمی سرخ کنید تا رنگ آن تغییر کند.
پخت گوشت: رب گوجه‌فرنگی را اضافه کرده و کمی تفت دهید تا خوش‌رنگ شود. سپس ۲ لیوان آب جوش و چوب دارچین را اضافه کنید. درب قابلمه را بگذارید و اجازه دهید گوشت با حرارت ملایم بپزد.
سرخ کردن هویج: هویج‌ها را به صورت خلالی یا مورب برش بزنید و در ماهیتابه‌ای جداگانه با کمی روغن سرخ کنید تا کاراملی شوند.
افزودن آلو و هویج: بعد از نیم‌پز شدن گوشت، آلوها و هویج‌های سرخ‌شده را به قابلمه اضافه کنید.
طعم‌دهی نهایی: زعفران دم‌کرده و آب‌لیمو یا آب‌غوره را اضافه کرده و اجازه دهید خورش با حرارت ملایم جا بیفتد و غلیظ شود (حدود ۳۰ دقیقه). در انتهای پخت، نمک را اضافه کنید.
سرو خورش: خورش هویج را در ظرفی مناسب بریزید و همراه با برنج زعفرانی سرو کنید.

نکات:
برای طعم ملایم‌تر، می‌توانید از گوشت مرغ به‌جای گوشت قرمز استفاده کنید.
اگر دوست دارید خورش کمی شیرین‌تر باشد، می‌توانید مقدار کمی شکر (حدود ۱ قاشق چای‌خوری) اضافه کنید.
برای خوش‌طعم‌تر شدن، از کره برای سرخ کردن هویج استفاده کنید.

نوش جان

طرز تهیه دلمه کلم برگ
مواد لازم:
کلم برگ: ۱ عدد متوسط
برنج: ۱ پیمانه
لپه: ½ پیمانه (اختیاری)
گوشت چرخ‌کرده: ۲۵۰ گرم
پیاز: ۱ عدد بزرگ (نگینی خرد شده)
سبزی دلمه: ۲۰۰ گرم (تره، جعفری، شوید، نعناع)
رب گوجه‌فرنگی: ۲ قاشق غذاخوری
نمک، فلفل، زردچوبه و دارچین: به مقدار لازم
روغن: برای تفت دادن
آب‌لیمو یا سرکه: ۲ قاشق غذاخوری
شکر: ۱ قاشق چای‌خوری (اختیاری)
مراحل تهیه:
جدا کردن برگ‌های کلم:
کلم را در یک قابلمه بزرگ آب جوش قرار دهید تا برگ‌ها نرم شوند. سپس برگ‌ها را یکی‌یکی جدا کنید و ضخامت قسمت سفت آن‌ها را با چاقو کمی نازک کنید.
آماده کردن مواد میانی:
برنج را بشویید و ۱۰ دقیقه بجوشانید، سپس آبکش کنید.
لپه را جداگانه بپزید تا نرم شود.
پیاز را در کمی روغن تفت دهید، سپس گوشت را اضافه کنید و با زردچوبه، نمک و فلفل تفت دهید.
رب گوجه را اضافه کنید و چند دقیقه دیگر تفت دهید.
برنج، لپه و سبزی خردشده را اضافه کنید و هم بزنید.
پیچیدن دلمه:
مقداری از مواد را داخل هر برگ کلم قرار دهید، سپس آن را به شکل بقچه بپیچید.
دلمه‌ها را در قابلمه به‌صورت مرتب کنار هم بچینید.
آماده کردن سس:
در یک کاسه، آب، رب گوجه، آب‌لیمو (یا سرکه)، شکر و کمی نمک مخلوط کنید.
این سس را روی دلمه‌ها بریزید.
پخت دلمه:
یک بشقاب روی دلمه‌ها بگذارید تا از باز شدن جلوگیری کند.
قابلمه را روی حرارت ملایم بگذارید و حدود ۱.۵ تا ۲ ساعت اجازه دهید بپزد.
پس از آماده شدن، دلمه‌ها را با ماست یا نان سرو کنید و لذت ببرید

حمص بادمجان، که به عنوان متبل بادمجان یا بابا غنوج نیز شناخته می شود، یک پیش غذای خاورمیانه ای خوشمزه و کرمی است که از بادمجان کبابی، نخود، ارده، آبلیمو، سیر، نمک و فلفل تهیه می شود.



حمص بادمجان یک پیش غذای محبوب در امارات و دیگر کشورهای خلیج فارس است که ترکیبی از بادمجان و حمص (پوره نخود) است و طعمی منحصر به فرد و خوشمزه دارد. در اینجا طرز تهیه این پیش غذای لذیذ را برای شما آموزش می‌دهم:

مواد لازم:
    •    بادمجان: ۲ عدد بزرگ
    •    نخود پخته (یا کنسرو نخود): ۱ پیمانه
    •    سیر: ۲ حبه
    •    Tahini (خمیر کنجد): ۲ قاشق غذاخوری
    •    روغن زیتون: ۲ قاشق غذاخوری
    •    آب لیمو: ۲ قاشق غذاخوری
    •    نمک: به مقدار لازم
    •    فلفل سیاه: به مقدار لازم
    •    پاپریکا: ۱/۲ قاشق چای‌خوری (برای تزیین)
    •    دانه انار یا برگ جعفری خرد شده (برای تزیین، اختیاری)
 

طرز تهیه:

    1.    پخت بادمجان:

ابتدا بادمجان‌ها را شسته و خشک کنید. سپس آنها را روی گاز یا در فر کبابی کنید. اگر از گاز استفاده می‌کنید، بادمجان‌ها را روی شعله مستقیم قرار دهید تا پوست آن‌ها سیاه و سوخته شود. سپس آنها را در یک کیسه پلاستیکی یا ظرفی بگذارید و بگذارید کمی خنک شوند (این کار باعث می‌شود پوست بادمجان راحت‌تر جدا شود). اگر از فر استفاده می‌کنید، بادمجان‌ها را در دمای ۲۰۰ درجه سانتی‌گراد به مدت ۳۰ تا ۴۰ دقیقه بپزید تا پوست آن‌ها کاملاً نرم و سیاه شود.



    2.    پوست کندن بادمجان:

بعد از اینکه بادمجان‌ها خنک شدند، پوست آنها را جدا کرده و گوشت داخلی بادمجان‌ها را به داخل یک کاسه منتقل کنید.

    3.    آماده‌سازی نخود:

نخود پخته یا کنسرو نخود را داخل یک صافی بریزید تا آب اضافی آن خارج شود.

    4.    مخلوط کردن مواد:

بادمجان‌های کبابی و گوشت آن‌ها را همراه با نخود پخته، سیر خرد شده، Tahini (خمیر کنجد)، روغن زیتون و آب لیمو داخل یک مخلوط‌کن یا غذاساز بریزید. تمام مواد را به خوبی مخلوط کنید تا یک پوره نرم و یکدست به دست آید.

    5.    چشیدن طعم و تنظیم مواد:

به پوره به دست آمده نمک و فلفل سیاه اضافه کرده و مزه کنید. در صورت نیاز می‌توانید کمی بیشتر آب لیمو، روغن زیتون یا نمک به آن اضافه کنید تا طعم دلخواه به دست آید.

    6.    سرو کردن:

حمص بادمجان را در یک ظرف سرو بریزید. برای تزیین، می‌توانید کمی پاپریکا روی آن بپاشید و در صورت تمایل دانه‌های انار یا برگ‌های جعفری خرد شده را برای زیبایی بیشتر اضافه کنید.

    7.    سرو با نان:

حمص بادمجان را با نان پیتا یا نان‌های تازه سرو کنید. این پیش‌غذا به‌خصوص در کنار غذاهای خاورمیانه‌ای بسیار خوشمزه است.
 

نکات:
    •    می‌توانید به جای سیر، از ادویه‌های مختلف مانند زیره یا فلفل قرمز برای تنوع در طعم استفاده کنید.
    •    این پیش‌غذا را می‌توان به‌عنوان یک میان وعده یا دسر سرد نیز سرو کرد.
 

حمص بادمجان یک پیش‌غذای خوشمزه و سالم است که طعمی خاص و متفاوت از حمص معمولی دارد. امیدوارم از تهیه و خوردن آن لذت ببرید!

نوش جان !

ترش واش یا شبدر ترشک نام یکی از گونه های سبزی هستش که طعم ترشی داره و مخصوص شمال کشوره. در گیلان یه خورشت خیلی لذیذ و خوشمزه با این سبزی درست میکنن که به نام همین سبزی معروفه، یعنی خورشت ترش واش.

تو خوشمزگی غذاهای شمالی هم که اصلا شکی نیست پس مطمئن باشین عاشق طعم و مزه ی این خورشت خوشمزه شمالی هم میشین.

 امیدوارم در صورتی که با این سبزی محلی دسترسی دارین این خورشت لذیذ رو تهیه کنین و ازش لذت ببرین.



ترش واش گیلانی با مرغ و بادمجان یکی از غذاهای سنتی و لذیذ گیلانی است که ترکیب مرغ، بادمجان و سبزیجات خاص گیلانی طعمی بی‌نظیر به آن می‌دهد. در ادامه، طرز تهیه این غذا را به شما آموزش می‌دهم:

مواد لازم:
    •    مرغ (مخلوط ران و سینه): ۵۰۰ گرم
    •    بادمجان: ۳ عدد متوسط
    •    پیاز: ۱ عدد بزرگ
    •    سیر: ۳ حبه
    •    سبزی ترش واش (تره، جعفری، شنبلیله و گشنیز): ۳۰۰ گرم
    •    رب انار ترش: ۳ قاشق غذاخوری
    •    زردچوبه: ۱/۲ قاشق چای‌خوری
    •    نمک و فلفل: به مقدار لازم
    •    روغن مایع: به مقدار لازم
    •    آب: به مقدار کافی
    •    عصاره غوره (اختیاری): ۲ قاشق غذاخوری

طرز تهیه:

    1.    آماده‌سازی مرغ:
ابتدا مرغ را به قطعات کوچک تقسیم کرده و در یک قابلمه با مقداری روغن تفت دهید تا رنگ آن تغییر کند. سپس زردچوبه، نمک و فلفل را به آن اضافه کنید و چند دقیقه دیگر تفت دهید. بعد از آن، مقداری آب به قابلمه اضافه کنید تا مرغ پخته شود. اجازه دهید مرغ به مدت ۳۰ تا ۴۰ دقیقه با حرارت ملایم بپزد تا کاملاً نرم شود.

 

    2.    آماده‌سازی بادمجان:
بادمجان‌ها را پوست گرفته و به صورت حلقه‌ای یا طولی برش بزنید. سپس آن‌ها را در کمی نمک بپاشید و اجازه دهید ۱۰ دقیقه بماند تا تلخی بادمجان‌ها خارج شود. بعد از آن، بادمجان‌ها را در روغن داغ سرخ کنید تا طلایی و نرم شوند.

 

    3.    تفت دادن پیاز و سیر:
پیاز را خرد کرده و در یک تابه با مقداری روغن تفت دهید تا طلایی و نرم شود. سپس سیر خرد شده را اضافه کرده و به مدت ۲ دقیقه دیگر تفت دهید تا عطر آن بلند شود.


    4.    آماده‌سازی سبزی:
سبزی ترش واش (تره، جعفری، شنبلیله و گشنیز) را شسته و خرد کنید.


    5.    ترکیب مواد:
بعد از پخت مرغ، سبزی‌های خرد شده را به مرغ اضافه کنید و خوب هم بزنید. سپس رب انار ترش و عصاره غوره (اختیاری) را به آن اضافه کنید و مواد را مخلوط کنید. اجازه دهید که این مخلوط به مدت ۱۰ دقیقه دیگر روی حرارت بپزد تا طعم‌ها به خوبی با هم ترکیب شوند.


    6.    اضافه کردن بادمجان:
بادمجان‌های سرخ شده را به قابلمه اضافه کنید و به آرامی هم بزنید تا بادمجان‌ها از طعم‌ها جذب شوند. این مرحله باعث می‌شود که طعم ترش واش با بادمجان‌ها ترکیب شود.


    7.    پخت نهایی:
همه مواد را با هم مخلوط کرده و اجازه دهید به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه دیگر روی حرارت ملایم بپزند. اگر نیاز به افزودن آب بود، می‌توانید مقداری آب به غذا اضافه کنید تا به قوام دلخواه برسد.


    8.    چک کردن طعم:
در پایان، طعم غذا را چک کرده و اگر نیاز به نمک، فلفل یا رب انار بیشتری داشت، به آن اضافه کنید.
 

سرو کردن:

ترش واش گیلانی با مرغ و بادمجان آماده است. این غذا را می‌توانید با برنج سفید یا نان سرو کنید و از طعم ترش و لذیذ آن لذت ببرید.
 

این نسخه از ترش واش به دلیل وجود بادمجان و مرغ، طعمی متفاوت و خوشمزه دارد که می‌تواند جایگزین مناسبی برای غذاهای معمولی باشد.

نوش جان!

درصد گوشت خالص از وزن دام و عوامل تاثیرگذار بر آن

مقدمه

یکی از سوالات رایج در صنعت گوشت و دامپروری این است که از وزن کل یک دام، چه درصدی به گوشت خالص تبدیل می‌شود. این موضوع به دلیل اهمیت اقتصادی و تولیدی در صنایع دامداری و گوشت‌گیری بسیار مورد توجه قرار دارد. در این مقاله، عوامل مختلفی که بر میزان تبدیل وزن دام به گوشت خالص تاثیر می‌گذارند، بررسی می‌شود.
 

۱. درصد گوشت خالص از وزن دام
 

در کل، از وزن یک دام پس از کشتار، درصد مشخصی از آن به گوشت قابل مصرف تبدیل می‌شود. این درصد به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله نوع دام، سن، جنس، شرایط تغذیه و فرآیند کشتار. به طور متوسط، از وزن یک دام کامل، حدود ۵۰٪ تا ۶۵٪ آن به گوشت خالص تبدیل می‌شود. این درصد در دام‌های مختلف متفاوت است.

    •    گوسفند: در گوسفندها، درصد گوشت خالص معمولاً بین ۵۰٪ تا ۶۰٪ از وزن زنده است.

    •    گاو: در گاوها، این درصد معمولاً بین ۵۵٪ تا ۶۵٪ متغیر است.

    •    مرغ: در مرغ‌ها، این درصد معمولاً حدود ۶۰٪ تا ۷۰٪ از وزن زنده است.

۲. عوامل موثر بر درصد گوشت خالص
 

بعضی از عوامل می‌توانند این درصد را افزایش یا کاهش دهند:

    •    سن دام: دام‌های مسن‌تر معمولاً درصد گوشت کمتری نسبت به دام‌های جوان‌تر دارند.

    •    جنس دام: معمولاً دام‌های نر گوشت بیشتری نسبت به دام‌های ماده تولید می‌کنند.

    •    تغذیه دام: کیفیت و نوع تغذیه دام تاثیر زیادی بر درصد گوشت خالص دارد. دام‌هایی که تغذیه بهتری دارند، معمولاً گوشت بیشتری تولید می‌کنند.

    •    نوع دام: برخی نژادهای خاص دام‌ها به طور طبیعی دارای درصد گوشت بیشتری هستند.

    •    فرآیند کشتار و پوست‌کنی: روش‌های کشتار، کندن پوست و جدا کردن چربی‌ها و استخوان‌ها نیز می‌تواند بر درصد گوشت خالص تاثیر بگذارد.

۳. سایر محصولات جانبی از دام
 

علاوه بر گوشت خالص، محصولات دیگری نیز از دام‌ها استخراج می‌شود که به نسبت کمتری از وزن دام را شامل می‌شوند. این محصولات عبارتند از:

    •    پوست: برای تولید چرم

    •    چربی: که ممکن است برای تولید روغن و سایر محصولات مورد استفاده قرار گیرد

    •    استخوان: که در تولید پودر استخوان و سایر محصولات به کار می‌رود

    •    اعضاء داخلی: مانند جگر، قلب و ریه که در برخی موارد به مصرف می‌رسند.

نتیجه‌گیری

در نهایت، درصد گوشت خالص از وزن دام یک متغیر مهم در صنعت دامداری است که تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار دارد. برای هر نوع دام، می‌توان انتظار داشت که حدود ۵۰٪ تا ۷۰٪ از وزن دام به گوشت تبدیل شود. شناخت این نسبت‌ها به کشاورزان و دامداران کمک می‌کند تا تولید خود را بهینه‌سازی کرده و از آن در جهت سودآوری بیشتر استفاده کنند.

آیا هوس ساندویچ مرغ و قارچ فست‌فودی کرده‌اید؟

خب! لازم نیست حتما به بیرون از خانه بروید، چون می‌توانید با کمی حوصله در خانه یک ساندویچ خانگی سالم مرغ درست کنید که از هر نظر از نمونه‌های آماده و فست‌فودی بهتر باشد.

پس دست به کار شوید و با ما همراه باشید تا طرز تهیه ساندویچ مرغ و قارچ حرفه‌ای را بیاموزید.  بنابراین می‌توانید آن را هم در برنامه غذایی خود قرار دهید.

برای تهیه ساندویچ مرغ و قارچ خوشمزه، مراحل زیر را دنبال کنید:
 

مواد لازم:
    •    سینه مرغ: ۲ عدد
    •    قارچ خرد شده: ۲۰۰ گرم
    •    پیاز: ۱ عدد متوسط
    •    سیر: ۲ حبه (اختیاری)
    •    پنیر پیتزا: به مقدار دلخواه
    •    نان ساندویچی: ۴ عدد
    •    روغن زیتون یا کره: ۲ قاشق غذاخوری
    •    نمک و فلفل: به مقدار لازم
    •    پودر آویشن (اختیاری): ۱ قاشق چای‌خوری
 

طرز تهیه:

 
   1.    پختن مرغ:
سینه‌های مرغ را به صورت نواری یا مکعبی خرد کنید. در یک تابه، مقداری روغن زیتون یا کره بریزید و مرغ‌ها را تفت دهید تا طلایی و پخته شوند. نمک، فلفل، و پودر آویشن را اضافه کنید و بگذارید مرغ‌ها کمی طعم‌دار شوند.




    2.    پختن قارچ و پیاز:
پیاز را خرد کرده و در همان تابه با کمی روغن زیتون تفت دهید تا نرم و طلایی شود. سپس قارچ‌های خرد شده را اضافه کنید و تا زمانی که آب قارچ‌ها کشیده شود، آنها را تفت دهید. در صورت تمایل می‌توانید سیر ریز شده را هم اضافه کنید.

    3.    ترکیب مواد:
مرغ پخته شده را به مخلوط قارچ و پیاز اضافه کرده و خوب مخلوط کنید. برای طعم‌دهی بیشتر، مقداری نمک و فلفل به مواد اضافه کنید.


 
   4.    ساخت ساندویچ:
نان ساندویچی را باز کنید و سس بزنیدمقداری از مخلوط مرغ و قارچ را درون آن قرار دهید. سپس پنیر پیتزا روی مواد بریزید و نان را ببندید.



    5.    پخت ساندویچ:
نان ساندویچ‌ها را در تابه یا دستگاه ساندویچ‌ساز با حرارت ملایم قرار دهید تا پنیر ذوب شود و نان طلایی و ترد گردد.
 

ساندویچ مرغ و قارچ شما آماده است! این ساندویچ را می‌توانید با سس دلخواه یا سبزیجات تازه سرو کنید.

نوش جان !

خورش بامیه یکی از انواع خورشت ها در آشپزی عربی و آشپزی ایرانی  خصوصاً آشپزی کردی است.

این غذا در استان‌های کرمانشاه، ایلام، کردستان، خوزستان، لرستان ،بوشهر و فارس تهیه می‌شود. خورش بامیه یکی از پرطرفدارترین غذاها در آشپزی عربی است و در کشورهای عراق، سوریه، لبنان و یمن نیز پخته می‌شود.

خورشت بامیه با گوشت یکی از غذاهای خوشمزه و پرطرفدار ایرانی است که طعمی بی‌نظیر دارد. برای تهیه این خورشت، مواد زیر را نیاز دارید:

مواد لازم:

    •    گوشت خورشتی (گوسفند یا گوساله) – 300 گرم

    •    بامیه – 700 گرم

    •    پیاز متوسط – 1 عدد

    •    رب گوجه‌فرنگی – 2 قاشق غذاخوری

    •    سیر (اختیاری) – 2 حبه

    •    روغن – به مقدار لازم

    •    زعفران دم کرده – 1 قاشق غذاخوری

    •    آب لیمو – 1 قاشق غذاخوری

    •    نمک، فلفل سیاه و زردچوبه – به مقدار لازم

    •    دارچین – 1/2 قاشق چایخوری

    •    آب – به مقدار لازم

    •    تمبر هندی صاف شده – نصف پیمانه (اختیاری)

طرز تهیه:

    1.    پیاز و گوشت:

    •    پیاز را نگینی خرد کنید و در یک قابلمه با مقداری روغن تفت دهید تا نرم و طلایی شود.
    •    گوشت خورشتی را به تکه‌های کوچک خرد کنید و به پیاز اضافه کنید. گوشت را با پیاز تفت دهید تا رنگ آن تغییر کند.

    2.    ادویه‌ها:
    •    به گوشت، زردچوبه، فلفل و دارچین اضافه کنید و خوب تفت دهید تا عطر ادویه‌ها بلند شود.

    3.    رب گوجه‌فرنگی:
    •    رب گوجه‌فرنگی را به گوشت و پیاز اضافه کرده و حدود 2 دقیقه تفت دهید.

    4.    آب و پختن گوشت:
    •    مقداری آب به قابلمه اضافه کنید و درب آن را ببندید. اجازه دهید گوشت به مدت 1.5 تا 2 ساعت بپزد تا کاملاً نرم شود.



    5.    بامیه:
    •    بامیه‌ها را از ابتدا یا بعد از پخت گوشت به خورشت اضافه کنید. بامیه‌ها باید چند دقیقه‌ای تفت خورده و سپس به خورشت اضافه شوند. توجه کنید که بامیه‌ها نباید زیاد پخته شوند چون ممکن است له شوند.

    6.    زعفران و آب لیمو:
    •    زعفران دم کرده و آب لیمو را به خورشت اضافه کنید و مخلوط کنید. در این مرحله، خورشت را برای 10 تا 15 دقیقه دیگر بپزید تا طعم‌ها به خوبی به هم ترکیب شوند.



    7.    چشیدن مزه:
    •    در نهایت، خورشت را بچشید و اگر نیاز بود، نمک و فلفل را تنظیم کنید.
 

خورشت بامیه با گوشت آماده است. این خورشت را می‌توانید همراه با برنج یا نان سرو کنید.

نوش جان!

ماهی اوزون برون (Acipenser stellatus)، که به نام‌هایی مانند سوروگا یا دراکول هم شناخته می‌شود، یکی از گونه‌های ماهیان خاویاری است که در منطقه دریای خزر و دریای سیاه زیست می‌کند. حرام یا حلال بودن این ماهی در میان علمای اسلامی موضوع بحث و جدل بوده است. در اینجا به بررسی دلایل و تاریخچه این موضوع می‌پردازیم:

ماهی ازون برون یکی از انواع ماهی‌های خاویاری (خانواده تاس‌ماهیان) بوده و زیستگاه اصلی آن، دریای خزر است. نام این ماهی در واقع واژه‌ای ترکی به معنی «دماغ‌دراز» است که به دلیل شکل ظاهری این ماهی به آن داده شده است.

این ماهی به دلیل تهیه خاویار که گران‌ترین خوراکی جهان است، صید شده و یا به صورت پرورشی رشد داده می‌شود. البته گوشت این ماهی هم بسیار مفید و البته بسیار لذیذ و روغنی است.

دریای خزر یکی از آخرین بازماندگان زیستگاه‌های طبیعی این ماهی در جهان است و به همین دلیل اهمیت اقتصادی فراوانی پیدا کرده است.  این ماهی بدنی کشیده و باریک دارد دهان آن زیر بدن قرار دارد.

ماهی اوزون برون دارای شاخک‌هایی است که برای جستجوی غذا در کف دریا به کار می‌روند. این ماهی بسته به شرایط زیستی متغیر می‌تواند به طول 2 متر و وزن 70 کیلوگرم برسد.

در برخی از مقاطع تاریخی بحث‌هایی در مورد حلال بودن گوشت این ماهی مطرح شده است. بسیاری از مردم که درباره این موضوعات حساسیت داشتند سؤال می‌کردند که چرا ماهی ازون برون حرام است؟

البته شبهه در مورد گوشت این ماهی باتوجه‌به سؤال از مراجع تقلید از بین رفته است. خوردن گوشت این ماهی باتوجه‌به شرایطی که صید آن دارد، کاملاً حلال است.

تاریخچه و فتوای حرام بودن:
 

- فلس دار بودن: یکی از معیارهای اساسی برای حلال بودن ماهی در فقه شیعه، داشتن فلس است. در ابتدا، بسیاری از علما بر این باور بودند که اوزون برون فلس ندارد و بنابراین حرام است. ویکی‌پدیا و سایر منابع آنلاین اشاره می‌کنند که این ماهی بدون پولک (فلس) در نظر گرفته می‌شد.
 

- تغییر در فتوا: در اوایل انقلاب اسلامی ایران، نظراتی مبنی بر حرام بودن اوزون برون به دلیل نداشتن فلس وجود داشت. با این حال، به دلیل اهمیت اقتصادی و ارزآوری خاویار این ماهی، بررسی‌های بیشتری انجام شد و برخی از علما به این نتیجه رسیدند که این ماهی در واقع دارای فلس‌های کوچکی است، به ویژه در ناحیه سر و گردن. این امر باعث شد که فتوا از حرام بودن به حلال یا مکروه بودن تغییر کند.

دلایل حرام یا حلال بودن:

- نظرات مراجع تقلید: 

  - آیت‌الله سیستانی: اگر ماهی در اصل خلقتش فلس داشته باشد، هرچند بعداً فلس‌هایش جدا شده باشد، خوردن آن حلال است. در صورت شک، خوردن آن جایز نیست.
  - آیت‌الله مکارم شیرازی: اگر ثابت شود ماهی دارای فلس است، خوردن آن اشکالی ندارد.
  - امام خمینی: در صورت شک در فلس دار بودن، مقلدین می‌توانند از آن استفاده کنند.
 

- منابع اقتصادی: با توجه به اهمیت خاویار اوزون برون در بازارهای جهانی، تغییر فتوا می‌توانست تأثیر زیادی بر اقتصاد کشور داشته باشد. این موضوع در تصمیم‌گیری‌های حلال یا حرام بودن نقش مهمی داشت.

نتیجه‌گیری:

حرام یا حلال بودن ماهی اوزون برون به میزان زیادی به تفسیر و فتوای مراجع تقلید و همچنین به بررسی‌های علمی و فقهی بستگی دارد. با توجه به اهمیت اقتصادی، تغییراتی در نظرات علما مشاهده شده و امروزه این ماهی به عنوان حلال یا حداقل مکروه شناخته می‌شود، البته با توجه به نظر مرجع تقلید هر فرد. 

لطفاً توجه داشته باشید که این موضوع ممکن است بر اساس نظر مراجع مختلف تغییر کند و همیشه بهتر است به نظر مرجع تقلید خود مراجعه کنید.

طرز تهیه دلمه برگ مو (به سبک ایرانی)

مواد لازم (برای ۴ نفر)
برگ مو: ۳۰۰ گرم (تازه یا کنسروی)
برنج: ۱ پیمانه
لپه: ½ پیمانه (پیش از پخت خیس‌شده)
گوشت چرخ‌کرده: ۲۵۰ گرم
سبزی دلمه (تره، جعفری، شوید، مرزه، نعناع): ۲ پیمانه خردشده
پیاز: ۱ عدد بزرگ (نگینی خردشده)
رب گوجه‌فرنگی: ۱ قاشق غذاخوری
آب‌لیمو یا سرکه: ۲ قاشق غذاخوری
شکر (اختیاری): ۱ قاشق غذاخوری
نمک، فلفل، زردچوبه و دارچین: به میزان لازم
روغن: برای تفت دادن
آب یا آب‌گوشت: ۲ لیوان

مراحل تهیه
آماده‌سازی برگ مو
اگر برگ مو تازه است، آن را در آب جوش ۲ دقیقه بجوشانید تا نرم شود، سپس آبکش کنید.
اگر از برگ مو کنسروی استفاده می‌کنید، آن را بشویید تا نمک اضافی آن برود.
آماده‌سازی مواد داخل دلمه
پیاز را در کمی روغن تفت دهید تا طلایی شود، سپس گوشت چرخ‌کرده را اضافه کنید و سرخ کنید.
زردچوبه، نمک، فلفل، دارچین و رب گوجه را افزوده و کمی تفت دهید.
لپه پخته‌شده، برنج نیم‌پز و سبزی خردشده را اضافه کرده و مخلوط کنید.

پیچیدن دلمه‌ها
یک برگ مو را باز کنید، مقداری از مخلوط مواد را وسط آن قرار دهید.
ابتدا دو طرف برگ را روی مواد بگذارید، سپس از پایین رول کنید تا کاملاً بسته شود.
چیدن دلمه‌ها در قابلمه
کف قابلمه چند برگ مو بگذارید تا دلمه‌ها نسوزند.
دلمه‌ها را مرتب در قابلمه بچینید.
آب‌لیمو، شکر (اختیاری) و ۲ لیوان آب یا آب‌گوشت را اضافه کنید.
یک بشقاب روی دلمه‌ها قرار دهید تا باز نشوند.

پخت دلمه
قابلمه را روی حرارت متوسط قرار دهید تا جوش بیاید، سپس حرارت را کم کنید و اجازه دهید ۴۵ دقیقه تا ۱ ساعت بپزد.
نکات تکمیلی
می‌توانید به جای آب‌لیمو از تمرهندی یا سرکه استفاده کنید.
برای طعم بهتر، در ۱۰ دقیقه آخر کمی کره روی دلمه‌ها بریزید.
دلمه برگ مو را می‌توان با ماست یا سس مخصوص سرو کرد.
نوش جان

تغذیه نقش مهمی در پیشگیری و مدیریت بیماری آلزایمر دارد. برخی مواد غذایی می‌توانند به حفظ سلامت مغز کمک کنند و در کند کردن روند پیشرفت بیماری مؤثر باشند. در اینجا به برخی از نکات تغذیه‌ای که می‌تواند در روند آلزایمر مؤثر باشد، اشاره می‌کنم:
چربی‌های سالم: چربی‌های امگا-۳ موجود در ماهی‌های چرب مانند سالمون، تن، و ساردین به سلامت مغز کمک می‌کنند. این چربی‌ها باعث کاهش التهاب مغزی و بهبود عملکرد شناختی می‌شوند.

آنتی‌اکسیدان‌ها: میوه‌ها و سبزیجاتی که غنی از آنتی‌اکسیدان‌ها هستند، مانند توت‌ها، اسفناج، کلم بروکلی و فلفل، به محافظت از مغز در برابر آسیب‌های ناشی از رادیکال‌های آزاد کمک می‌کنند.

غذاهای ضد التهابی: غذاهایی که التهاب را کاهش می‌دهند، مانند زردچوبه و زنجبیل، می‌توانند در کاهش علائم آلزایمر مفید باشند.

ویتامین‌ها و مواد معدنی: ویتامین D، ویتامین B12، و فولات برای عملکرد صحیح مغز ضروری هستند. کمبود این ویتامین‌ها می‌تواند به مشکلات شناختی منجر شود.

رژیم مدیترانه‌ای: مطالعات نشان داده‌اند که رژیم غذایی مدیترانه‌ای، که شامل میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل، روغن زیتون، و منابع پروتئینی مانند حبوبات و ماهی است، می‌تواند خطر ابتلا به آلزایمر را کاهش دهد.

کاهش مصرف قند و کربوهیدرات‌های ساده: مصرف زیاد قند و کربوهیدرات‌های تصفیه‌شده می‌تواند به ایجاد التهاب در مغز و کاهش سلامت شناختی منجر شود.

تغذیه صحیح به‌تنهایی نمی‌تواند از بروز آلزایمر جلوگیری کند، اما می‌تواند تأثیر زیادی بر روند بیماری داشته باشد و کیفیت زندگی افراد مبتلا را بهبود بخشد.

کوفته تبریزی یکی از اصیل‌ترین غذاهای ایرانی، به‌ویژه متعلق به شهر تبریز، است. این غذا به دلیل طعم بی‌نظیر و ارزش غذایی بالا، جایگاه ویژه‌ای در سفره‌های ایرانی دارد. در کنار ارزش غذایی، کوفته تبریزی ریشه‌ای در فرهنگ و تاریخ آذربایجان دارد که بررسی آن خالی از لطف نیست.
تاریخچه و فلسفه کوفته تبریزی
کوفته‌ها از دیرباز در آشپزی ایرانی وجود داشته‌اند و در دوره صفویه و قاجار به شکل امروزی خود درآمده‌اند. کوفته تبریزی یکی از معروف‌ترین انواع کوفته‌های ایرانی است که ریشه آن را می‌توان در فرهنگ مهمان‌نوازی مردم آذربایجان جستجو کرد.
چرا کوفته تبریزی این‌قدر بزرگ است؟اندازه بزرگ کوفته تبریزی نشان‌دهنده فراوانی و سخاوت است. مردم تبریز این غذا را معمولاً برای مهمان‌های خاص یا در مراسم‌های خانوادگی تهیه می‌کنند، زیرا علاوه بر خوشمزگی، پختن آن نیاز به مهارت و دقت دارد.
مفهوم لایه‌های داخلی کوفتهدرون کوفته تبریزی معمولاً تخم‌مرغ پخته، آلو، گردو، زرشک و گاهی سبزیجات معطر قرار داده می‌شود. این ترکیب نشان‌دهنده تعادل طعم‌های شیرین، ترش و شور است که در آشپزی ایرانی بسیار اهمیت دارد.

طرز تهیه کوفته تبریزی
مواد لازم (برای ۴ نفر)

گوشت چرخ‌کرده (ترجیحاً مخلوط گوسفند و گوساله): ۵۰۰ گرم
لپه: ۱ پیمانه
برنج: ۱ پیمانه
پیاز: ۲ عدد متوسط
تخم‌مرغ: ۱ عدد (برای مایه کوفته)
تخم‌مرغ آب‌پز: ۲ عدد (برای داخل کوفته)
سبزی معطر (ترخون، مرزه، جعفری، شوید): ۲ قاشق غذاخوری خردشده
آرد نخودچی: ۲ قاشق غذاخوری
زرشک، آلو و گردو: به مقدار لازم
نمک، فلفل، زردچوبه و ادویه کوفته: به مقدار لازم
مواد لازم برای سس کوفته
پیاز: ۱ عدد
رب گوجه‌فرنگی: ۲ قاشق غذاخوری
آب: ۳ پیمانه
روغن: به مقدار لازم
زعفران دم‌کرده: ۱ قاشق غذاخوری

مراحل تهیه
مرحله ۱: آماده‌سازی لپه و برنج
۱. لپه را بشویید و بگذارید نیم‌پز شود.۲. برنج را نیز به مدت ۱۰ دقیقه نیم‌پز کرده و آبکش کنید.
مرحله ۲: آماده‌سازی مایه کوفته
۳. پیاز را رنده کنید و آب اضافی آن را بگیرید.۴. گوشت چرخ‌کرده، لپه نیم‌پز، برنج، پیاز، تخم‌مرغ، سبزیجات خرد شده، آرد نخودچی و ادویه‌ها را در یک ظرف بزرگ بریزید.۵. مواد را خوب ورز دهید تا مایه‌ای یکدست و چسبناک به دست آید.
مرحله ۳: شکل دادن به کوفته‌ها
۶. مقدار مناسبی از مواد بردارید، آن را در دست پهن کنید و تخم‌مرغ آب‌پز، آلو، زرشک و گردو را در وسط آن قرار دهید.۷. مواد را به‌آرامی گرد کرده و فشار دهید تا ترک نداشته باشد.
مرحله ۴: تهیه سس کوفته
۸. پیاز را نگینی خرد کنید و در روغن تفت دهید تا طلایی شود.۹. رب گوجه را اضافه کنید و کمی تفت دهید تا رنگ آن باز شود.۱۰. زعفران و آب را اضافه کنید و اجازه دهید سس کمی بجوشد.
مرحله ۵: پخت کوفته‌ها
۱۱. کوفته‌ها را به‌آرامی در قابلمه سس قرار دهید.۱۲. شعله را کم کنید و درب قابلمه را نیمه‌باز بگذارید تا کوفته‌ها به‌آرامی بپزند.۱۳. بعد از حدود ۴۵ دقیقه، کوفته‌ها آماده‌اند.

نکات کلیدی برای تهیه کوفته تبریزی عالی
 ورز دادن مناسب: هرچه مواد را بیشتر ورز دهید، کوفته‌ها احتمال باز شدن کمتری دارند.

 حرارت ملایم: کوفته‌ها را روی شعله کم بپزید تا ترک نخورند.

 سبزیجات تازه: سبزیجات معطر طعم فوق‌العاده‌ای به کوفته می‌دهند.

جمع‌بندی
کوفته تبریزی علاوه بر اینکه یک غذای سنتی خوشمزه است، نمادی از فرهنگ غنی تبریز و آذربایجان نیز محسوب می‌شود. این غذا با ترکیب گوشت، برنج، لپه و سبزیجات، یک وعده‌ی کامل و مقوی است که می‌تواند در مهمانی‌ها و دورهمی‌های خانوادگی زینت‌بخش سفره‌های ایرانی باشد. اگر تاکنون این غذای خوشمزه را امتحان نکرده‌اید، حتماً یک‌بار آن را بپزید و از طعم بی‌نظیرش لذت ببرید.

آبگوشت متنجنه یکی از غذاهای سنتی و خاص کرمان است که نسبت به آبگوشت‌های معمولی، طعم شیرین‌تری دارد. این غذا ترکیبی از گوشت، حبوبات و برخی مواد خاص مانند خرما یا کشمش است که به آن طعمی منحصربه‌فرد می‌بخشد.
مواد لازم برای تهیه آبگوشت متنجنه:
گوشت گوسفندی با استخوان: ۳۰۰ گرم
نخود: ½ پیمانه (از قبل خیس‌شده)
لوبیا سفید: ½ پیمانه (از قبل خیس‌شده)
عدس: ½ پیمانه
پیاز: ۱ عدد بزرگ
کشک: ۱ پیمانه
خرما یا کشمش: ½ پیمانه (اختیاری، بسته به سلیقه)
گردو خردشده: ۲ قاشق غذاخوری (اختیاری)
زردچوبه: ۱ قاشق چای‌خوری
نمک و فلفل: به مقدار لازم
روغن یا کره: ۲ قاشق غذاخوری
نان سنگک یا تافتون: برای سرو

طرز تهیه آبگوشت متنجنه:
۱. پختن حبوبات و گوشت:
نخود، لوبیا و عدس را در قابلمه‌ای با آب روی حرارت ملایم بپزید.
پیاز را خرد کرده و همراه با گوشت و زردچوبه به قابلمه اضافه کنید.
اجازه دهید مواد روی حرارت ملایم خوب بپزند تا گوشت نرم شود.

۲. اضافه کردن کشک و طعم‌دهنده‌ها:
پس از پخت کامل گوشت، کشک را با مقداری آب رقیق کرده و به آبگوشت اضافه کنید.
اگر دوست دارید طعم شیرین داشته باشد، خرما یا کشمش را در این مرحله بیفزایید.

۳. جا افتادن آبگوشت:
اجازه دهید آبگوشت روی حرارت کم جا بیفتد تا طعم‌ها به خوبی ترکیب شوند.

۴. سرو آبگوشت:
می‌توانید آبگوشت را با نان ترید کنید و گوشت و حبوبات را با گوشت‌کوب له کرده و به‌صورت "گوشت‌کوبیده" سرو کنید.
در صورت تمایل، روی آن گردو خردشده یا نعنا داغ بریزید.

نکات مهم:
استفاده از کشمش یا خرما، طعمی خاص به این غذا می‌دهد، اما می‌توان آن را حذف کرد.
برای عطر و طعم بیشتر، می‌توانید مقداری دارچین یا هل به غذا اضافه کنید.
این آبگوشت هم مقوی است و هم برای روزهای سرد سال گزینه‌ای عالی محسوب می‌شود.

آش اوماج یکی از آش‌های سنتی و محبوب کرمان است که در فصل‌های سرد سال تهیه می‌شود. این آش به دلیل وجود آرد، حبوبات و سبزیجات، غذایی مقوی و گرم‌کننده محسوب می‌شود.
مواد لازم برای تهیه آش اوماج کرمانی:
آرد گندم: ۱ پیمانه
نخود: ½ پیمانه (از قبل خیس‌شده)
عدس: ½ پیمانه
سبزی آش (تره، گشنیز، اسفناج): ۲ پیمانه خردشده
پیاز: ۲ عدد بزرگ (یکی برای سرخ کردن، یکی برای داخل آش)
زردچوبه: ۱ قاشق چای‌خوری
نمک و فلفل: به مقدار لازم
روغن: ۳ قاشق غذاخوری
آب: ۶ پیمانه

طرز تهیه آش اوماج کرمانی:
۱. تهیه حبوبات:
نخود را از شب قبل خیس کنید و با مقداری آب بپزید تا نرم شود.
عدس را به نخود اضافه کنید و اجازه دهید هر دو کاملاً بپزند.

۲. آماده‌سازی اوماج (خمیر ریزه‌های آردی):
آرد را در یک ظرف بریزید و کم‌کم به آن آب اضافه کنید. با نوک انگشتان، مخلوط را ورز دهید تا به شکل خرده‌های ریز و نامنظم (اوماج) دربیاید.
اجازه دهید خرده‌های آرد کمی خشک شوند.

۳. آماده‌سازی آش:
یک عدد پیاز را خلالی خرد کنید و در روغن تفت دهید تا طلایی شود.
زردچوبه و فلفل را به پیاز اضافه کنید تا عطر آن بلند شود.
حبوبات پخته‌شده را به همراه آب به قابلمه اضافه کنید.
وقتی آش جوش آمد، سبزی‌های خردشده را اضافه کنید و اجازه دهید با حرارت ملایم بپزند.

۴. اضافه کردن اوماج:
زمانی که سبزی‌ها نرم شدند، اوماج را کم‌کم داخل آش بریزید و مرتب هم بزنید تا خمیرها به هم نچسبند.
آش را مدام هم بزنید تا اوماج‌ها خوب بپزند و آش غلیظ شود.

۵. سرو آش:
آش را در ظرف بکشید و با پیاز داغ، نعنا داغ و در صورت تمایل کشک تزیین کنید.

نکات مهم:
هم زدن مداوم هنگام اضافه کردن اوماج‌ها باعث می‌شود خمیرها یکدست در آش پخش شوند.
این آش با طبع گرمش برای سرماخوردگی و روزهای سرد زمستان بسیار مناسب است.

محبوبیت اشپل ماهی در میان گیلانی‌ها و شهرهای شمال ایران به دلایل مختلفی برمی‌گردد که هم شامل جنبه‌های فرهنگی، غذایی و تغذیه‌ای است:

1. جنبه فرهنگی و سنتی:

- غذای محلی: اشپل ماهی بخشی جدایی‌ناپذیر از آشپزی سنتی گیلانی‌هاست. غذاهایی مانند "کوکوی اشپل"، "اشپل لقمه" و "اشپل با تخم‌مرغ" از جمله غذاهای محبوبی هستند که با اشپل تهیه می‌شوند.
- شب عید و مناسبت‌ها: در شب عید نوروز، گیلانی‌ها معمولاً از اشپل ماهی به عنوان یکی از غذاهای ویژه استفاده می‌کنند که نشان‌دهنده اهمیت فرهنگی این خوراکی است.

2. ارزش غذایی و سلامتی:

- منبع غنی از امگا-3: اشپل ماهی منبع بسیار خوبی از اسیدهای چرب امگا-3 است که برای سلامت قلب، مغز و کاهش التهابات بدن مفید شناخته می‌شود.
- ویتامین‌ها و مواد معدنی: اشپل حاوی ویتامین‌های B12، A، E و مواد معدنی مانند فسفر و ید است که برای تقویت سیستم ایمنی، سلامت عصبی و تنظیم متابولیسم بدن حیاتی هستند.

3. دسترسی و اقتصادی بودن:

- در دسترس بودن: در شهرهای شمالی ایران، به ویژه گیلان، ماهی‌ها به وفور یافت می‌شوند و این به معنای دسترسی آسان به اشپل است.
- قیمت مناسب: در مقایسه با خاویار، اشپل ماهی قیمت بسیار پایین‌تری دارد که باعث می‌شود خانواده‌های بیشتری بتوانند از آن بهره‌مند شوند.

4. طعم و تنوع در پخت:

- طعم منحصر به فرد: اشپل ماهی طعم خاصی دارد که بسیاری از مردم شمال ایران آن را دوست دارند. این طعم می‌تواند با انواع ادویه‌ها و مواد غذایی محلی ترکیب شود.
- تنوع در آشپزی: اشپل را می‌توان به روش‌های مختلفی پخت، از سرخ کردن تا استفاده در کوکوها و سالادها، که این تنوع در پخت به محبوبیت آن می‌افزاید.

5. جنبه‌های اجتماعی:

- نقش در تعاملات اجتماعی: در مهمانی‌ها، جشن‌ها و دورهمی‌ها، اشپل ماهی اغلب به عنوان پیش‌غذا یا مخلفات سرو می‌شود که به تقویت روابط اجتماعی کمک می‌کند.

مزایا و معایب اشپل ماهی
 

مزایا:
 

•امگا-3: اشپل ماهی منبع غنی اسیدهای چرب امگا-3 است که برای سلامت قلب و مغز بسیار مفید هستند.

• ویتامین‌ها و مواد معدنی: مقادیر زیادی ویتامین B12، فولیک اسید، آهن و فسفر دارد که می‌تواند به سلامت کلی بدن کمک کند.

• پروتئین: اشپل ماهی حاوی پروتئین بالایی است که برای رشد و ترمیم بافت‌های بدن ضروری است.

• تنوع در مصرف: می‌تواند به شیوه‌های مختلفی مانند خام، سرخ شده، نمک‌سود شده یا در غذاهای مختلف استفاده شود.

معایب:
 

• کلسترول: برخی انواع اشپل ماهی مانند اشپل سالمون دریایی، حاوی کلسترول بالایی هستند که می‌تواند برای افراد با مشکلات قلبی خطرناک باشد.

• سدیم: به خصوص در انواع نمک‌سود شده، میزان سدیم بالا می‌تواند برای کسانی که باید مصرف سدیم را کنترل کنند، مضر باشد.

• حساسیت و آلرژی: برخی افراد ممکن است به اشپل ماهی حساسیت داشته باشند که می‌تواند علائم آلرژیک ایجاد کند.

• کالری بالا: به دلیل محتوای چربی، مصرف بیش از حد اشپل ماهی می‌تواند منجر به دریافت کالری بالا و در نتیجه افزایش وزن شود.این اطلاعات بر اساس دانش عمومی و منابع موجود در وب تهیه شده است
 

در نهایت، محبوبیت اشپل ماهی در میان گیلانی‌ها ترکیبی از فرهنگ غنی، ارزش تغذیه‌ای، دسترسی آسان و همچنین تنوع و لذت غذایی است که این ماده غذایی به زندگی روزمره و مناسبت‌های خاص آورده است.

بزقرمه یکی از معروف‌ترین و اصیل‌ترین غذاهای کرمانی است که طعمی خاص و خوشمزه دارد. این غذا از ترکیب گوشت بز، نخود، کشک، سیر، پیاز و ادویه‌های محلی تهیه می‌شود و معمولاً با نان سرو می‌شود.
مواد لازم برای تهیه بزقرمه کرمانی:
گوشت بز یا گوسفند: ۵۰۰ گرم
نخود: ۱ پیمانه (از شب قبل خیسانده شود)
کشک: ۱ پیمانه (ترجیحاً کشک محلی کرمانی)
پیاز: ۲ عدد بزرگ
سیر: ۲ تا ۳ حبه
زردچوبه: ۱ قاشق چای‌خوری
نمک و فلفل: به مقدار لازم
روغن یا کره محلی: ۲ قاشق غذاخوری
نعنا خشک: ۱ قاشق چای‌خوری (برای تزیین)

طرز تهیه:
1. پختن نخود و گوشت:
نخود خیس‌خورده را با آب بپزید تا کاملاً نرم شود.
گوشت بز را همراه با پیاز خردشده، زردچوبه و کمی آب روی حرارت بگذارید تا کاملاً بپزد. بهتر است از شعله ملایم استفاده کنید تا گوشت نرم شود.


2. مخلوط کردن مواد:
وقتی گوشت پخت، آن را ریش‌ریش کنید.
نخود پخته‌شده را له کنید تا بافتی یکدست داشته باشد.


3. اضافه کردن کشک و ادویه‌ها:
سیر را له کنید و در روغن تفت دهید تا عطر آن بلند شود.
مخلوط گوشت و نخود را به سیر اضافه کنید.
کشک را با کمی آب رقیق کنید و به ترکیب اضافه کنید.


4. جوشاندن و جا افتادن غذا:
اجازه دهید بزقرمه روی حرارت ملایم جا بیفتد و غلیظ شود.


5. تزیین و سرو:
در صورت تمایل، روی غذا را با نعنا داغ و کشک تزیین کنید.
بزقرمه را با نان محلی کرمان مانند "نان تافتون" یا "نان سنگک" سرو کنید.



این غذا به دلیل داشتن گوشت، کشک و نخود، بسیار مقوی و مغذی است و برای روزهای سرد سال انتخاب مناسبی محسوب می‌شود. آیا تا به حال بزقرمه کرمانی را امتحان کرده‌اید؟

استفاده از مغز ماهی یا کله ماهی در آشپزی، به ویژه در فرهنگ‌ها و مناطقی که به ماهی‌گیری وابسته هستند، جایگاه ویژه‌ای دارد. در این مقاله به بررسی چرایی این استفاده، روش‌های پخت، و مزایای تغذیه‌ای آن می‌پردازیم.

### **چرا از مغز ماهی استفاده می‌کنیم؟**
 

- **بهره‌وری از منابع:** در بسیاری از فرهنگ‌ها، استفاده از تمام بخش‌های ماهی به عنوان روشی برای کاهش ضایعات و استفاده بهینه از منابع غذایی در نظر گرفته می‌شود. مغز ماهی بخشی است که می‌تواند به عنوان غذا یا مواد اولیه برای سوپ‌ها و خورش‌ها مورد استفاده قرار گیرد.

  
- **طعم و بافت خاص:** مغز ماهی دارای بافتی نرم و طعمی متمایز است که می‌تواند به غذاها عمق و غنای بیشتری ببخشد. در برخی از کشورها مانند ژاپن، مغز ماهی به عنوان یک لذت غذایی خاص شناخته می‌شود (مثلاً در سوشی یا ساشیمی).

### **روش‌های پخت:**
 

- **سوپ و خورش:** در آشپزی چینی، مغز ماهی به همراه استخوان‌ها برای تهیه سوپ‌های مغذی استفاده می‌شود که به آن‌ها طعم و مواد مغذی می‌افزاید.
 

- **تفت دادن:** در برخی از فرهنگ‌های آسیایی، مغز ماهی را با ادویه‌ها و سبزیجات تفت می‌دهند تا طعمی ملایم و خوشمزه ایجاد شود.
 

- **سرخ کردن:** در برخی مناطق، مغز ماهی را به صورت سرخ شده سرو می‌کنند که بافت ترد و طعم غنی دارد.

### **مزایای تغذیه‌ای:**
 

- **منبع امگا-3:** مغز ماهی مانند سایر بخش‌های ماهی، سرشار از اسیدهای چرب امگا-3 است که برای سلامت قلب و مغز مفید است.
 

- **ویتامین‌ها و مواد معدنی:** مغز ماهی می‌تواند حاوی ویتامین‌هایی مانند B12، D و مواد معدنی مانند فسفر و ید باشد.
 

- **کاهش ضایعات غذایی:** استفاده از تمام بخش‌های ماهی، از جمله مغز، به کاهش ضایعات غذایی کمک می‌کند که اهمیت بالایی در حفظ محیط زیست دارد.

### **جنبه‌های فرهنگی و سنتی:**
 

- **سنت‌های محلی:** در برخی مناطق، مانند بخش‌هایی از ایران (مثلاً گیلان)، استفاده از کله ماهی در غذاهای سنتی مانند "کله ماهی شکم‌پر" رایج است.
 

- **غذاهای خاص:** در فرهنگ‌های مختلف، مغز ماهی ممکن است در مناسبت‌های خاص یا به عنوان یک غذای لوکس سرو شود.

### **نتیجه‌گیری:**
 

استفاده از مغز ماهی یا کله ماهی نه تنها به دلایل تغذیه‌ای و کاهش ضایعات غذایی، بلکه به دلیل طعم و بافت خاص آن در آشپزی جایگاه ویژه‌ای دارد. این بخش از ماهی می‌تواند به روش‌های مختلفی پخته شود و در فرهنگ‌های متنوعی جایگاهی در آشپزی سنتی و مدرن دارد. 

چرا تغذیه دام در فصول سرد اهمیت بیشتری دارد؟

تغذیه دام در فصول سرد از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا این دوره‌ها شرایط چالش‌برانگیزی برای دام‌ها ایجاد می‌کنند که تأثیر مستقیمی بر سلامت، رشد و تولید آن‌ها دارد. در این مقاله، به بررسی دلایل اهمیت تغذیه دام در فصول سرد و چگونگی تأثیر آن بر عملکرد دام‌ها پرداخته خواهد شد.

1. افزایش نیاز به انرژی در فصول سرد

در فصل زمستان، به دلیل کاهش دما، دام‌ها برای حفظ دمای بدن خود مجبور به مصرف انرژی بیشتری هستند. در شرایط سرما، بدن دام‌ها برای تولید حرارت بیشتر فعالیت می‌کند و این امر باعث افزایش نیاز به انرژی می‌شود. انرژی مصرفی بیشتر در این دوران به میزان قابل توجهی در تأمین گرمای بدن صرف می‌شود و در صورت تأمین نشدن انرژی، دام‌ها ممکن است از وزن خود کاهش پیدا کرده و در معرض ضعف و بیماری قرار گیرند. به همین دلیل، تغذیه‌ای غنی از کالری و انرژی برای مقابله با این شرایط ضروری است.

2. کاهش کیفیت علوفه‌ها در فصول سرد

در فصل‌های سرد سال، کیفیت علوفه‌ها به دلیل کاهش میزان تابش آفتاب و کاهش رشد گیاهان در مراتع، کاهش می‌یابد. این کاهش کیفیت می‌تواند منجر به کمبود مواد مغذی در علوفه‌ها شود. به عنوان مثال، میزان پروتئین، ویتامین‌ها و مواد معدنی موجود در علوفه‌های زمستانی به طور چشمگیری کاهش می‌یابد. برای جبران این کمبودها، دام‌ها باید با منابع غذایی مکمل و متنوعی تغذیه شوند تا از سلامت و تولید مناسب آن‌ها در این فصل حمایت شود.

3. تقویت سیستم ایمنی دام‌ها در برابر بیماری‌ها

فصل سرما نه تنها برای بدن دام‌ها فشار وارد می‌کند، بلکه آن‌ها را در معرض خطر ابتلا به بیماری‌ها و عفونت‌ها قرار می‌دهد. سیستم ایمنی دام‌ها در شرایط سرد و به‌ویژه در مواجهه با استرس‌های ناشی از تغییرات دمایی ضعیف‌تر می‌شود. تغذیه مناسب و تأمین مواد مغذی ضروری می‌تواند به تقویت سیستم ایمنی کمک کرده و دام‌ها را در برابر بیماری‌ها مقاوم‌تر کند. ویتامین‌ها، مواد معدنی و پروتئین‌های با کیفیت نقش مهمی در تقویت دفاع بدن دارند.

4. حفظ رشد و تولید مثل

در فصول سرد، به‌ویژه در دام‌هایی که برای تولید شیر یا گوشت پرورش می‌یابند، تأمین تغذیه مناسب برای حفظ رشد و تولید آن‌ها بسیار حیاتی است. دام‌های شیری نیاز به انرژی و پروتئین کافی دارند تا بتوانند تولید شیر خود را حفظ کنند. همچنین، در این فصول، باروری و تولیدمثل دام‌ها نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد. کمبود تغذیه می‌تواند منجر به کاهش تولید شیر، کاهش کیفیت آن و کاهش باروری شود.

5. جلوگیری از کاهش وزن و ضعف دام‌ها

در فصول سرد، اگر دام‌ها به اندازه کافی تغذیه نشوند، ممکن است وزن خود را از دست بدهند و در نهایت ضعیف شوند. کاهش وزن دام‌ها نه تنها تأثیر منفی بر سلامت آن‌ها دارد، بلکه باعث کاهش تولیدات دامی مانند گوشت و شیر می‌شود. برای جلوگیری از کاهش وزن، دام‌ها باید تغذیه مناسبی دریافت کنند که حاوی مقادیر کافی از کربوهیدرات‌ها، پروتئین‌ها، چربی‌ها و مواد معدنی باشد.

6. افزایش مصرف آب

در فصل زمستان، گرچه ممکن است برف و باران بیشتر باشد، اما مصرف آب دام‌ها به همان اندازه، یا حتی بیشتر از فصول گرم، اهمیت دارد. آب برای هضم صحیح غذا و انتقال مواد مغذی به بدن ضروری است. علاوه بر این، آب کافی کمک می‌کند تا دام‌ها بتوانند بهتر دمای بدن خود را کنترل کرده و از گرسنگی و ضعف جلوگیری کنند.

نتیجه‌گیری

تغذیه صحیح دام‌ها در فصول سرد نه تنها برای حفظ سلامتی آن‌ها بلکه برای حفظ تولیدات دامی و جلوگیری از کاهش عملکرد در طول این مدت حیاتی است. تأمین انرژی کافی، استفاده از علوفه‌های با کیفیت، تقویت سیستم ایمنی دام‌ها و اصلاح برنامه‌های غذایی برای جبران کمبودهای فصلی از جمله مواردی است که باید در برنامه تغذیه دام‌ها در فصل‌های سرد مدنظر قرار گیرد. با رعایت اصول تغذیه صحیح، می‌توان به دام‌ها کمک کرد تا در برابر چالش‌های فصل سرد مقاوم‌تر باشند و عملکرد مطلوبی داشته باشند.

نحوه و دلیل قطع دنبه گوسفندی

دنبه یکی از چربی‌های ذخیره شده در بدن گوسفندان است که معمولاً در نواحی خاصی مانند اطراف کلیه‌ها، روده‌ها و در امتداد ستون فقرات تجمع می‌یابد. قطع دنبه در گوسفندان می‌تواند به دلایل مختلفی انجام گیرد، که هم شامل عوامل بهداشتی و مدیریتی و هم نیازهای اقتصادی و تولیدی می‌شود. در این مقاله به بررسی نحوه و دلیل قطع دنبه گوسفندی پرداخته خواهد شد.

دلایل قطع دنبه گوسفندی

    1.    کاهش چربی اضافی در بدن گوسفند
    •    یکی از مهم‌ترین دلایل قطع دنبه در گوسفندان، کنترل میزان چربی بدن آنها است. در برخی از انواع نژادهای گوسفند، ممکن است تجمع بیش از حد چربی در بدن باعث کاهش کیفیت گوشت و کاهش ارزش اقتصادی آن شود. از این رو، در مزارع پرورش گوسفند، به‌ویژه در نژادهای گوشتی، این عمل برای بهبود کیفیت گوشت و جلوگیری از چربی اضافی انجام می‌شود.

    2.    افزایش تولید گوشت با کیفیت
    •    در گوسفندانی که برای تولید گوشت پرورش داده می‌شوند، دنبه اضافی ممکن است موجب کاهش کیفیت گوشت شود. چربی اضافی در گوشت می‌تواند طعم و بافت آن را تحت تاثیر قرار دهد. از این رو، قطع دنبه می‌تواند موجب بهبود کیفیت گوشت و افزایش تقاضا برای آن در بازار شود. با این اقدام، بدن گوسفند به‌طور طبیعی بر روی رشد ماهیچه‌ها متمرکز می‌شود و در نتیجه گوشت با کیفیت بهتری تولید می‌شود.

    3.    پیشگیری از بیماری‌ها و مشکلات بهداشتی
    •    در برخی از شرایط، تجمع زیاد دنبه در گوسفندان می‌تواند باعث ایجاد مشکلات بهداشتی نظیر مشکلات تنفسی یا کاهش تحرک گوسفند شود. چربی اضافی به خصوص در مناطق پرورش گوسفند که شرایط نگهداری نامناسب است، ممکن است به بروز مشکلاتی مانند اختلال در گردش خون یا افزایش ریسک ابتلا به بیماری‌های مربوط به چاقی منجر شود. قطع دنبه می‌تواند به پیشگیری از این مسائل کمک کند.

    4.    مدیریت بهینه تغذیه و ذخیره‌سازی انرژی
    •    در برخی از مزارع، قطع دنبه به منظور مدیریت بهتر ذخیره‌سازی انرژی و منابع غذایی انجام می‌شود. گوسفندانی که دنبه زیادی دارند، انرژی زیادی را در بدن خود ذخیره کرده‌اند. کاهش دنبه می‌تواند موجب شود که گوسفند بیشتر انرژی خود را صرف تولید شیر، گوشت یا باروری کند. این کار در راستای بهبود کارایی پرورش دام انجام می‌شود.

    5.    مطابقت با نیازهای بازار و تقاضای مصرف‌کنندگان
    •    در برخی از بازارها و فرهنگ‌ها، ممکن است ترجیح داده شود که گوشت گوسفند کم‌چرب و بدون دنبه عرضه شود. در این شرایط، برای برآورده کردن نیازهای مصرف‌کنندگان و رقابت با سایر تولیدکنندگان گوشت، قطع دنبه در گوسفندان انجام می‌شود.

نحوه قطع دنبه گوسفندی

قطع دنبه گوسفند معمولاً در زمان‌های خاصی از چرخه زندگی دام انجام می‌شود. این عمل می‌تواند به یکی از روش‌های زیر صورت گیرد
 

    1.    قطع دنبه در زمان ذبح
    •    در هنگام ذبح گوسفند، دنبه به‌طور معمول جدا می‌شود. در این مرحله، دام به کشتارگاه منتقل شده و دنبه از بدن گوسفند خارج می‌شود. این روش معمولاً در مورد گوسفندانی که برای مصرف گوشت پرورش داده شده‌اند، انجام می‌شود.

    2.    قطع دنبه به‌طور مستقیم و در حین پرورش
    •    در برخی موارد، پرورش‌دهندگان ممکن است دنبه گوسفند را در طول دوره پرورش، به‌ویژه در مراحل ابتدایی زندگی یا هنگام رسیدن گوسفند به سن معین، قطع کنند. این عمل ممکن است به صورت جراحی یا با استفاده از ابزارهای خاص انجام گیرد.

    3.    مراقبت‌های بهداشتی و تغذیه‌ای
    •    در برخی موارد، به جای قطع دنبه به‌طور مستقیم، از روش‌های تغذیه‌ای و مدیریتی برای کاهش تجمع چربی اضافی در بدن گوسفند استفاده می‌شود. کنترل میزان تغذیه و تغییر نوع علوفه یا جیره غذایی می‌تواند به کاهش تجمع دنبه کمک کند. همچنین، ورزش و حرکت دام‌ها نیز می‌تواند در جلوگیری از اضافه‌وزن و چربی اضافی موثر باشد.

نتیجه‌گیری

قطع دنبه گوسفندی به دلایل مختلفی از جمله بهبود کیفیت گوشت، کاهش چربی اضافی، پیشگیری از بیماری‌ها و مدیریت بهتر انرژی بدن دام انجام می‌شود. این عمل به‌ویژه در مزارع تولید گوشت و در مواردی که هدف بهبود کیفیت محصول نهایی است، اهمیت زیادی دارد. با این حال، نحوه انجام این کار باید با دقت و مطابق با روش‌های بهداشتی و مدیریتی صورت گیرد تا از آسیب به دام جلوگیری شود.

برای تهیه پاستا خانگی فتوچینی با سس پستو و میگو، ابتدا به مواد مورد نیاز و سپس به مراحل پخت می‌پردازیم. این یک دستور خوشمزه و مجلسی است که ترکیبی از طعم‌های تازه و لذیذ را به همراه دارد.

مواد لازم برای پاستا خانگی فتوچینی:
    1.    آرد گندم (500 گرم)
    2.    تخم مرغ (4 عدد)
    3.    نمک (1 قاشق چای‌خوری)
    4.    روغن زیتون (1 قاشق غذاخوری)
    5.پاستا فتوچینی:(1بسته کامل)

مواد لازم برای سس پستو:
    1.    برگ ریحان تازه (2 پیمانه)
    2.    سیر (2 حبه)
    3.    بادام یا پ Pine Nuts (1/4 پیمانه)
    4.    پنیر پارمزان رنده شده (1/2 پیمانه)
    5.    روغن زیتون (1/2 پیمانه)
    6.    نمک و فلفل سیاه (به میزان لازم)

مواد لازم برای میگو:
    1.    میگو (500 گرم)
    2.    سیر (2 حبه)
    3.    روغن زیتون (1 قاشق غذاخوری)
    4.    نمک و فلفل سیاه (به میزان لازم)
    5.    لیمو ترش (1 عدد، برای طعم‌دهی)

روش تهیه پاستا خانگی فتوچینی:

    1.    تهیه خمیر پاستا:
    •    آرد و نمک را در یک کاسه بزرگ الک کنید.
    •    تخم‌مرغ‌ها را داخل یک کاسه دیگر بشکنید و روغن زیتون را به آن اضافه کنید.
    •    تخم‌مرغ‌ها را خوب هم بزنید، سپس آن‌ها را به آرد اضافه کرده و به‌آرامی شروع به ورز دادن کنید.
    •    خمیر را ورز دهید تا یکدست و نرم شود. اگر خمیر چسبنده بود، کمی آرد اضافه کنید.
    •    خمیر را در کیسه پلاستیکی قرار دهید و به مدت 30 دقیقه استراحت دهید.

    2.    رول کردن و برش دادن پاستا:
    •    بعد از استراحت، خمیر را به چند قسمت تقسیم کنید و هر قسمت را با وردنه نازک کنید.
    •    سپس خمیر را به شکل نوارهای نازک (فتوچینی) برش دهید.
    •    پاستای برش خورده را در آب جوش و نمک‌دار به مدت 2-3 دقیقه بپزید تا نرم و آماده شود.

روش تهیه سس پستو:
    1.    برگ‌های ریحان، سیر، بادام یا پ Pine Nuts، و پنیر پارمزان را در مخلوط‌کن یا هاون و pestle بریزید و به خوبی پوره کنید.
    2.    به تدریج روغن زیتون را اضافه کنید تا سس به شکل کرمی و یکدست درآید.
    3.    نمک و فلفل را به مقدار لازم اضافه کنید و خوب مخلوط کنید.

روش پخت میگو:
    1.    میگوها را تمیز کرده و پوست و سر آن‌ها را جدا کنید.
    2.    سیر را ریز خرد کنید و در یک تابه با کمی روغن زیتون تفت دهید.
    3.    میگوها را به تابه اضافه کرده و به مدت 3-4 دقیقه تا زمانی که به رنگ صورتی درآید، تفت دهید.
    4.    کمی نمک، فلفل و آب لیمو ترش تازه به میگوها اضافه کنید و خوب مخلوط کنید.

روش پخت پاستا فتوچینی آماده:
حالا در یک قابلمه آب را جوش بیاورید و وقتی به دمای جوش رسید یک قاشق غذاخوری روغن و کمی نمک داخل آن بریزید. حالا پاستاهای فتوچینی را به همان شکلی که داخل بسته هستند توی قابلمه بریزید.
پاستاها در آب باز می‌شوند پس به هیچ‌وجه آن‌ها را خرد نکنید. طبق زمان‌بندی روی بسته پاستاها را بجوشانید. اگر دوست دارید غذای شما نرم‌تر باشد تا ۱۵ دقیقه می‌توانید پاستا را بجوشانید. یک فنجان از آب پاستا را نگه دارید و سپس پاستاهای فتوچینی را با آب سرد آبکش کنید

ترکیب نهایی:
    1.    پس از پخت پاستا، آن را از آب جوش خارج کنید و به سرعت در سس پستو مخلوط کنید.
    2.    پاستای فتوچینی را در بشقاب‌ها سرو کنید و میگوهای تفت‌خورده را روی آن قرار دهید.
    3.    می‌توانید کمی پنیر پارمزان رنده‌شده یا برگ ریحان تازه به عنوان تزئین استفاده کنید.

نکته‌ها:
    •    در صورت تمایل، می‌توانید از پاستای خشک فتوچینی استفاده کنید، ولی پاستای خانگی طعم و بافت بهتری دارد.
    •    برای طعم‌دهی بیشتر، می‌توانید مقداری فلفل قرمز خردشده یا مواد معطر دیگر به سس پستو اضافه کنید.
    •    این غذا را با یک فنجان سفید یا روزبیابی سرد همراه کنید تا طعمی ویژه‌تر داشته باشد.

این پاستا خانگی فتوچینی با سس پستو و میگو، یک گزینه فوق‌العاده برای یک وعده غذایی خوشمزه و خاص است که در کنار خانواده یا دوستان می‌توانید لذت ببرید.

نوش جان!