گوشت مرغ ماشینی (مرغ صنعتی) ممکن است در مقایسه با مرغ‌های محلی مضراتی داشته باشد، که این مضرات معمولاً به روش پرورش و تغذیه آن‌ها مرتبط است. برخی از این مضرات عبارتند از:




    1.    باقیماندن هورمون‌ها و آنتی‌بیوتیک‌ها:

در پرورش مرغ‌های ماشینی، برای افزایش سرعت رشد یا پیشگیری از بیماری‌ها، ممکن است از هورمون‌ها و آنتی‌بیوتیک‌ها استفاده شود. این مواد می‌توانند در گوشت مرغ باقی بمانند و از طریق مصرف به بدن انسان منتقل شوند، که می‌تواند به مشکلاتی مانند مقاومت آنتی‌بیوتیکی، اختلالات هورمونی و

بیماری‌های مزمن منجر شود.



    2.    تجمع چربی و کالری بیشتر:

مرغ‌های ماشینی معمولاً در محیط‌های بسته و کم‌تحرک پرورش داده می‌شوند، که می‌تواند باعث تجمع چربی بیشتر در بدن آن‌ها شود. این نوع گوشت ممکن است نسبت به مرغ‌های محلی، ارزش تغذیه‌ای پایین‌تری داشته باشد.



    3.    وجود مواد شیمیایی مضر:

در برخی مواقع، برای افزایش ماندگاری یا رنگ بهتر گوشت مرغ، از مواد شیمیایی مانند فسفات‌ها استفاده می‌شود که مصرف بیش از حد آن‌ها می‌تواند به کلیه‌ها و سلامت عمومی بدن آسیب برساند.



    4.    کیفیت پایین تغذیه‌ای:

تغذیه مرغ‌های ماشینی عمدتاً شامل غذاهای فرآوری‌شده یا حاوی ترکیبات شیمیایی است که می‌تواند بر کیفیت گوشت تأثیر منفی بگذارد و آن را از نظر ارزش غذایی نسبت به مرغ‌های طبیعی ضعیف‌تر کند.



    5.    احتمال آلودگی به بیماری‌ها:

شرایط غیرطبیعی و تراکم بالای مرغ‌ها در مزارع صنعتی می‌تواند محیط مناسبی برای رشد بیماری‌ها و آلودگی‌های میکروبی مانند سالمونلا باشد که ممکن است به مصرف‌کننده منتقل شود.


 

راهکارها:

    •    استفاده از مرغ‌های ارگانیک یا محلی که با روش‌های طبیعی پرورش داده شده‌اند.

    •    خرید مرغ از منابع معتبر و اطمینان از سلامت آن.

    •    پخت کامل گوشت مرغ برای کاهش احتمال انتقال آلودگی‌های میکروبی.