هنگام تلاش برای کاهش وزن بسیاری از افراد از خوردن نمک و شکر اجتناب می‌کنند، اما بسیاری از غذاها می‌توانند شکر را وارد رژیم غذاییتان کرده و شما را به صورت مخفیانه چاق کنند. نان سفید، ماست طعم‌دار و حتی انواع خاصی از جوی دوسر می‌توانند باعث افزایش وزن افراد شوند. اگرچه افراد فکر می‌کنند که برخی از این غذاها سالم هستند اما هنگام تلاش برای کاهش وزن باید از خوردن آن‌ها اجتناب کرد. در این مطلب به معرفی این مواد غذایی می‌پردازیم.

برای کاهش وزن، برخی از مواد غذایی به دلیل کالری بالا، چربی‌های ناسالم یا قند زیاد ممکن است مانع از کاهش وزن مؤثر شوند. در اینجا ۱۸ ماده غذایی که بهتر است از رژیم غذایی خود حذف کنید آورده شده است:

    1.    شیرینی‌ها و کیک‌ها: این محصولات سرشار از قند و چربی‌های ناسالم هستند.

    2.    آب‌نبات‌ها: قند افزوده در آب‌نبات‌ها باعث افزایش کالری بدون مواد مغذی مفید می‌شود.

    3.    چیپس و اسنک‌های بسته‌بندی‌شده: این غذاها معمولاً کالری بالا و مواد نگهدارنده دارند.

    4.    نوشابه‌های گازدار: این نوشیدنی‌ها سرشار از قند هستند و هیچ ماده مغذی مفیدی ندارند.

    5.    نوشیدنی‌های انرژی‌زا: اغلب این نوشیدنی‌ها شکر و کافئین بالایی دارند که باعث افزایش وزن می‌شوند.

    6.    پیتزاهای آماده: پیتزاهای آماده معمولاً حاوی چربی‌های ترانس و کالری زیاد هستند.

    7.    همبرگرها و ساندویچ‌های فست‌فود: این غذاها به دلیل روغن‌های ناسالم و اندازه‌های بزرگشان کالری زیادی دارند.

    8.    غذاهای سرخ‌شده: مصرف زیاد غذاهای سرخ‌شده می‌تواند موجب چاقی و بیماری‌های قلبی شود.

    9.    غذاهای فرآوری‌شده و کنسرو شده: این غذاها ممکن است حاوی سدیم، قند و چربی‌های ناسالم باشند.

    10.    غلات سفید (مثل نان سفید): این غلات بیشتر کالری خالی دارند و قند خون را افزایش می‌دهند.

    11.    سس‌ها و چاشنی‌های پرکالری: سس‌های آماده حاوی قند و چربی بالایی هستند.


    12.    آب‌میوه‌های صنعتی: این نوشیدنی‌ها اغلب حاوی قندهای افزوده هستند و مواد مغذی کمتری دارند.

    13.    آب‌نبات‌های ژله‌ای: مانند سایر شیرینی‌ها، این مواد غذایی قند بالا دارند.

    14.    کره و مارگارین: حاوی چربی‌های اشباع‌شده و ترانس هستند که برای کاهش وزن مناسب نیستند.

    15.    غذاهای کم‌چرب و پروتئین‌های فرآوری‌شده: این غذاها ممکن است حاوی قند و مواد افزودنی غیرضروری باشند.

    16.    پاستاهای با سس خامه‌ای: این نوع غذاها سرشار از چربی و کالری هستند.

    17.    ماست‌های طعم‌دار: ماست‌های طعم‌دار اغلب حاوی قند زیادی هستند.

    18.    غذاهای آماده و بسته‌بندی‌شده: این غذاها معمولاً حاوی مواد نگهدارنده و چربی‌های ناسالم هستند.

توجه به انتخاب مواد غذایی سالم و طبیعی، همچنین مصرف وعده‌های غذایی کوچک و متعادل می‌تواند به شما در کاهش وزن کمک کند.

خرید ماهی از آن کارهایی است که واقعا نیاز به مهارت و تجربه دارد. ممکن است شما یک ماهی تازه با ظاهری عالی در یخچال فروشگاه ببینید، آن را بخرید و وقتی در خانه بسته‌بندی را باز می‌کنید متوجه خراب یا کهنه بودن آن شوید.

البته اگر در خرید ماهی حرفه‌ای نیستید یا تجربه‌ی کافی ندارید نگران نباشید، در این نشانه‌های یک ماهی سالم و مناسب را می‌خوانید تا از این به بعد مثل یک سرآشپز حرفه‌ای ماهی بخرید.

شاید بتوان گفت که ماهی محبوب‌ترین غذای دریایی است و از بین غذاهای دریایی فقط ماهی است که سر از بشقاب هر کسی در می‌آورد. پس این مهم است که بهترین ماهی را برای مصرف انتخاب کنید. در این بخش می‌توانید نکات لازم برای خرید هر نوع ماهی را به صورت خلاصه بخوانید تا برای تشخیص ماهی خراب از ماهی سالم دیگر به مشکل بر نخورید.
 

برای خرید ماهی و میگو تازه، باید نکات زیر را رعایت کنید تا از کیفیت بالای محصول اطمینان حاصل کنید:

1. ویژگی‌های ماهی تازه:

    •    چشم‌ها: چشم‌های ماهی باید شفاف، براق و بدون لکه یا کدری باشند. چشم‌های مات یا فرورفته نشان‌دهنده کهنگی ماهی است.

    •    بوی ماهی: ماهی تازه باید بوی ملایم دریا بدهد، نه بوی تند و ناخوشایند. بوی شدید یا فاسد به معنای عدم تازگی است.

    •    پوست و فلس‌ها: پوست ماهی باید مرطوب و براق باشد. فلس‌ها باید به‌راحتی از پوست جدا نشوند و نواحی بدون فلس نشان‌دهنده ماهی کهنه است.

    •    گوشت: گوشت ماهی باید سفت و کشسان باشد و هنگام فشار دادن سریع به حالت اولیه برگردد. گوشت نباید لزج یا شل باشد.

    •    شکم: شکم ماهی باید سفت و بدون آسیب‌دیدگی یا تغییر رنگ باشد.
 

2. ویژگی‌های میگو تازه:

    •    پوست: پوست میگو باید شفاف و بدون لکه‌های مشهود باشد. رنگ پوست باید بسته به نوع میگو تغییر کند، اما نباید رنگ آن تیره یا کدر باشد.

    •    چشم‌ها: چشم‌های میگو باید براق و شفاف باشند.

    •    بوی میگو: میگو تازه باید بوی دریا بدهد، نه بوی تند و فاسد. اگر بوی آمونیاک یا بوی غیرطبیعی می‌دهند، به احتمال زیاد تازه نیستند.

    •    بدن: بدن میگو باید سفت و محکم باشد. اگر بدن میگو شل یا لزج به نظر برسد، به احتمال زیاد تازه نیست.
 

3. نکات اضافی:

    •    منبع خرید: ترجیحاً ماهی و میگو را از فروشگاه‌های معتبر و شناخته‌شده یا بازارهای معتبر خریداری کنید که محصولات خود را از منابع معتبر تأمین می‌کنند.

    •    ذخیره‌سازی: در صورت خرید ماهی یا میگوی تازه، آن‌ها را بلافاصله در یخچال قرار دهید و در صورتی که قصد دارید مصرف کنید، از آن‌ها استفاده کنید تا حداکثر تازگی حفظ شود.
 

رعایت این نکات به شما کمک می‌کند تا خرید موفقی از ماهی و میگو تازه داشته باشید.

غذاهای پروتئینی و کم‌کالری از دسته مواردی است که نه تنها ورزشکاران بلکه افراد با رژیم‌های غذایی سالم نیز مرتب به دنبال آن هستند. شاید در دوران دبیرستان راجع‌به این سه ماده‌ی مغذی یعنی، کربوهیدرات‌ها، چربی‌ها و پروتئین‌ها، خوانده باشید.

شما برای داشتن زندگی‌ سالم، حتما باید از این سه نوع ماده‌ی مغذی استفاده کنید، اما مقدار آن‌ها در رژیم غذایی شما، وابسته به شیوه‌ی زندگی و هدفتان است.در اینجا 11 غذای با پروتئین بالا و کم کالری برای ورزشکاران آورده شده است: 

    1.    سینه مرغ: سینه مرغ پخته یا کبابی یکی از بهترین منابع پروتئین کم چرب و کم کالری است.

     اهمیت سینه‌ی مرغ برای بدن‌سازان، غیر‌قابل انکار است. این ماده‌ی غذایی شامل ۲۷ گرم پروتئین و تنها ۳ گرم چربی در هر 84 گرم است. خوردن مداوم سینه‌ی مرغ به دلیل خشک بودن آن، می‌تواند چالش‌برانگیز باشد، اما شما می‌توانید خلاقیت به خرج داده و به جای استیک فیله‌ی مرغ، با دودی کردن آن طعم متفاوتی دریافت کرده و این گوشت غنی از پروتئین را در سفره‌ی غذای پروتئینی خود حفظ کنید.
 

    2.   ماهی سالمون: سالمون علاوه بر پروتئین بالا، حاوی اسیدهای چرب امگا-3 است که به بهبود عملکرد ورزشی کمک می‌کند.

    3.   گوشت بوقلمون:گوشت بوقلمون غذایی با پروتئین بالا است که هر 84 گرم از این گوشت لذیذ، 20 گرم پروتئین دارد.

        البته این ماده‌ی غذایی، شامل تمام آمینواسید‌های مورد نیاز بدن شماست. گوشت بوقلمون با داشتن اکثر ویتامین‌های نوع ب، در کنار غنی بودن از فسفر، برای مغز شما نیز بسیار کارساز است. این نکته را نیز اضافه کنیم که فسفر یکی از مواد مورد نیاز بدن برای سلامت استخوان است.


   4.    میگو:برای آن‌ دسته از کسانی که غذاهای دریایی، پایه‌ی ثابت سفره‌های آن‌ها است، برای داشتن پروتئین بالا و کالری کم، میگو را پیشنهاد می‌کنیم.

          میزان پروتئین گوشت میگو مثل گوشت بوقلمون است و می‌توان از آن به صورت‌های متفاوتی در انواع رژیم غذایی استفاده کرد. ایرانی‌ترین نوع استفاده از میگو، در قلیه‌ی میگو است، که شما با جایگزین کردن گوشت میگو به جای گوشت ماهی، از دریافت چربی و کالری بیشتر، جلوگیری می‌کنید.
 

    5.    توفو: این محصول سویا نه تنها پروتئین بالایی دارد، بلکه برای گیاه‌خواران نیز مناسب است.

    6.    تخم‌مرغ: تخم‌مرغ حاوی پروتئین با کیفیت بالا و کم کالری است و می‌توان آن را به صورت آب‌پز یا نیمرو مصرف کرد.

         حضور سفیده‌ی تخم‌مرغ در اول لیست غذاهای پروتئینی، احتمالا برای شما قابل حدس بود. به طور کلی، تخم‌مرغ دارای پروتئین بالایی‌ است و در کنار این پروتئین، غنی از ویتامین‌ها و مواد معدنی مورد نیاز بدن شما نیز هست.
 

    7.    لبنیات کم چرب (مانند ماست یونانی): ماست یونانی غنی از پروتئین است و به صورت طبیعی کم کالری است.

         ماست یونانی را جایگزین ماست عادی کنید و از ۱۷ گرم پروتئین در هر 168 گرم، آن لذت ببرید. این نوع ماست در کنار غنی بودن از پروتئین، شامل کلسیم و پتاسیم است که در بهبود استخوان و عضله، نقش بسزایی دارند. شما می‌توانید از ماست یونانی به عنوان جایگزین مایونز برای سس سالاد‌ استفاده کرده و یا با استفاده از آن، اسموتی‌های           مقوی در کنار میوه‌ها و مغزیجات تهیه کنید و از پروتئین آن بهره‌ ببرید.
 

    8.    عدس: عدس یکی از منابع گیاهی پروتئین است که کم کالری و غنی از فیبر می‌باشد.

           برای گیاه‌خواران و وگن‌ها،عدس را پیشنهاد می‌کنیم. عدس در هر پیمانه‌ی پخته‌ی خود، ۱۸ گرم پروتئین و ۰.۸ گرم چربی دارد، که می‌تواند جایگزین گیاهی خوبی برای انواع غذای پروتئینی دیگر باشد. 

          عدس هم مانند دیگر موادی که معرفی کردیم، در کنار غنی بودن از پروتئین، شامل ریزمغذی‌های دیگری مثل آهن و فیبر است که مصرف آن می‌تواند به شما در کنار رساندن پروتئین مورد نیاز، از بروز کم‌خونی جلوگیری کند.    
 

    9.    تن ماهی: این ماهی فرآوری شده در قوطی‌های کنسرو، شاید در نگاه اول مفید به نظر نرسد، اما این را بدانید که ماهی تن در هر پرس 86 گرمی خود، ۲۰ گرم پروتئین و ۳ گرم چربی دارد.

          با ترکیب ماهی تن با مقداری سینه‌ی مرغ سرخ‌ شده یا ماهی سالمون، می‌توانید سالادی غنی از پروتئین و مغذی را تهیه کنید. یا به طور سنتی با مقداری برنج کته‎‌ی کم‌چرب، آن را سرو کنید.
 

    10.    کینوآ: کینوآ حاوی پروتئین کامل و فاقد گلوتن است و می‌تواند یک غذای کم کالری و غنی از پروتئین باشد.

    11.    پروتئین وی (پودر پروتئین): برای ورزشکارانی که به پروتئین بیشتری نیاز دارند، استفاده از پودر پروتئین وی یک گزینه عالی است که می‌توان آن را به اسموتی‌ها و شیک‌ها اضافه کرد.

       این غذاها به ورزشکاران کمک می‌کنند تا نیازهای پروتئینی خود را تأمین کنند بدون اینکه به کالری اضافی اضافه کنند.

برای بالا بردن فشار خون، مصرف مواد خوراکی که غنی از سدیم و پروتئین باشند می‌تواند مفید باشد. برخی از مواد خوراکی پروتئینی که می‌توانند به بالا بردن فشار خون کمک کنند عبارتند از:


    1.    گوشت قرمز: گوشت‌هایی مانند گوشت گاو و گوسفند که پروتئین و چربی‌های اشباع شده دارند، می‌توانند به افزایش فشار خون کمک کنند.
 

    2.    مرغ و ماهی: این منابع پروتئینی نیز می‌توانند در حفظ سلامت فشار خون موثر باشند.
 

    3.    پنیر: پنیرهای پرچرب مانند پنیر چدار یا پنیر فتا به دلیل دارا بودن مقدار زیادی سدیم و پروتئین می‌توانند فشار خون را افزایش دهند.
 

    4.    تخم‌مرغ: تخم‌مرغ منبع خوبی از پروتئین است و مصرف آن می‌تواند به کنترل و افزایش فشار خون کمک کند.
 

    5.    لبنیات: محصولات لبنی پرچرب مانند شیر و ماست نیز به افزایش فشار خون کمک می‌کنند.
 

    6.    حبوبات: لوبیا، عدس و نخود منبع خوبی از پروتئین گیاهی هستند و می‌توانند به تقویت فشار خون کمک کنند.
 

غذاهای حاوی نمک

سریعترین راه برای بالا بردن فشار خون این است که یک خوراکی حاوی نمک (مثل زیتون، خیارشور و…) بخورید یا مقداری نمک را با آب مخلوط کنید و بنوشید. نمک حاوی مقادیر زیادی سدیم است و به چند طریق منجر به افزایش فشارخون می‌شود:

• سدیم باعث جذب و نگهداری آب در بدن می‌شود. این امر حجم خون را افزایش داده و بر فشار وارده بر دیواره‌های رگ‌های خونی می‌افزاید.
• سدیم باعث انقباض عروق خونی شده و موجب سفت شدن و افزایش مقاومت عروق در برابر جریان خون می‌گردد.
• نمک با ایجاد التهاب و آسیب به دیواره‌ی عروق خونی، منجر به تنگ شدن رگ‌ها و افزایش فشار خون می‌شود.
• مصرف زیاد نمک باعث فعال شدن سیستم عصبی سمپاتیک و آزاد شدن هورمون‌های اپی‌نفرین و نوراپی‌نفرین می‌گردد که موجب انقباض عروق و افزایش فشارخون می‌شوند.
   

کشمش

کشمش حاوی سطوح بالایی از پتاسیم است، از این‌رو، می‌تواند به‌طور مؤثری هم فشارخون بالا و هم فشارخون پایین را تنظیم کند.

توصیه می‌شود 10 عدد کشمش را در طول شب در آب بخیسانید. صبح روز بعد، ناشتا و با معده‌ی خالی، کشمش‌ها را میل کنید. همچنین می‌توانید آبی را که کشمش‌ها را در آن خیسانده‌اید، بنوشید و از خواص درمانی آن بهره‌مند شوید.

انواع نوشیدنی برای فشار پایین

علاوه بر مواد غذایی، برخی از نوشیدنی‌ها نیز برای بالا بردن فشار خون مناسب هستند. در ادامه بهترین نوشیدنی برای بالا بردن فشار خون را به شما معرفی می‌کنیم.

دمنوش شیرین بیان

دمنوش شیرین‌بیان یک دمنوش گیاهی است که به دلیل ترکیباتی که دارد می‌تواند در درمان فشارخون پایین مفید واقع شود.

دمنوش شیرین‌بیان حاوی ترکیبات گیاهی مؤثری از جمله کافئین، فلاونوئیدها و آنتی‌اکسیدان‌ها است که با اثر بر سیستم عصبی سمپاتیک و عروق خونی، باعث انقباض عروق و افزایش فشارخون می‌شوند.

بر اساس مطالعه‌ای که در مجله پزشکی بریتانیا منتشر شده است، مصرف این دمنوش سبب کاهش اثر آلدوسترون (هورمونی که در تنظیم تاثیر نمک بر بدن نقش دارد) و تنظیم میزان مصرف نمک و مایعات در بدن می‌شود.

البته به این نکته‌ی مهم توجه داشته باشید که مصرف این دمنوش در افراد مبتلا به فشارخون بالا ممنوع است! زیرا ممکن است باعث تشدید بیماری آن‌ها گردد و احتمال بروز سکته را در این افراد افزایش دهد.
 

بیشتر آب بنوشید

در صورت دهیدراته شدن یا کم آبی بدن، ممکن است فشار خون فرد افت کند. بنابراین حفظ سطح مناسب مایعات بدن با نوشیدن آب و نوشیدنی‌های دیگر ضروری است. چند دلیل عمده برای این موضوع وجود دارد:

• وقتی مقدار زیادی آب می‌نوشید، حجم خون افزایش پیدا می‌کند. این امر باعث افزایش فشار بر رگ‌ها و قلب می‌شود.
• مصرف زیاد آب باعث رقیق شدن سدیم خون می‌شود. کمبود سدیم باعث تحریک سیستم رنین-آنژیوتانسین می‌شود که منجر به انقباض عروق و افزایش فشارخون می‌گردد.
  بنابراین توصیه می‌شود میزان مصرف آب را متعادل و متناسب با نیاز بدن حفظ کنید تا از افزایش فشارخون جلوگیری شود.
  
   

مهم است که مصرف این مواد به‌طور متعادل انجام شود و در صورت لزوم با مشورت پزشک تنظیم شود تا عوارض جانبی نداشته باشد.
 

در طول سفر، نگهداری صحیح غذا برای جلوگیری از فساد و خراب شدن آن بسیار مهم است. در اینجا سه روش کاربردی برای دیرتر خراب شدن غذا در سفر آورده شده است:

1. استفاده از یخ و کیسه‌های یخ قابل استفاده مجدد

برای نگهداری مواد غذایی فاسدشدنی مانند گوشت، لبنیات یا غذاهای پخته‌شده، می‌توانید از یخ یا کیسه‌های یخ قابل استفاده مجدد استفاده کنید. یخ‌ها را درون کیسه‌های پلاستیکی بسته‌بندی کرده و در جعبه یا کیف مخصوص نگهداری غذا قرار دهید. این کار به حفظ دمای سرد و جلوگیری از فساد غذا کمک می‌کند. به‌ویژه در سفرهای طولانی، داشتن یک یخچال دستی یا کولر کوچک بسیار مفید است.

2. استفاده از مواد غذایی غیر فاسد شدنی

یکی از روش‌های مؤثر برای جلوگیری از فساد غذا در سفر، انتخاب مواد غذایی غیر فاسدشدنی است. مواد غذایی مثل کنسروها، غذاهای خشک مانند میوه‌های خشک، آجیل، بیسکویت‌ها و خوراکی‌های بسته‌بندی‌شده که نیازی به یخچال ندارند، می‌توانند گزینه‌های مناسبی باشند. این نوع غذاها می‌توانند برای مدت طولانی بدون خطر فساد باقی بمانند و در سفرهای طولانی‌تر کمک‌کننده هستند.

3. استفاده از بسته‌بندی‌های وکیوم و درب‌های محکم

برای جلوگیری از ورود هوا و باکتری‌ها به داخل بسته‌بندی، می‌توانید از بسته‌بندی‌های وکیوم (خلاء) یا کیسه‌های مخصوص وکیوم استفاده کنید. این روش باعث می‌شود که مواد غذایی در محیطی محافظت‌شده از آلودگی قرار بگیرند و مدت زمان بیشتری باقی بمانند. همچنین، استفاده از ظرف‌های محکم و درب‌بسته که از نشت رطوبت و ورود هوا جلوگیری می‌کنند، می‌تواند از خراب شدن غذا جلوگیری کند.

نتیجه‌گیری

با استفاده از این سه روش کاربردی می‌توانید از فساد سریع غذا جلوگیری کرده و مواد غذایی خود را در طول سفر سالم نگه دارید

در ماه مبارک رمضان، به دلیل روزه‌داری و مراقبت‌های خاص به‌ویژه در مورد تغذیه، برخی غذاها ممکن است تأثیر منفی بر سلامت فرد داشته باشند یا باعث ایجاد مشکلات گوارشی و کاهش انرژی شوند. در اینجا به غذاهایی که بهتر است در این ماه از مصرف آن‌ها خودداری کنید اشاره می‌کنیم:

1. غذاهای چرب و سرخ‌شده

غذاهای سرخ‌شده و چرب مانند فلافل، دونر، کباب‌های چرب یا سیب‌زمینی سرخ‌شده ممکن است در طول روز باعث احساس سنگینی و کسالت شوند و به دلیل چربی زیاد، هضم آنها سخت‌تر است. همچنین، مصرف این نوع غذاها می‌تواند باعث اختلال در عملکرد دستگاه گوارش و احساس تشنگی شدید در طول روز شود.

2. غذاهای پرادویه

غذاهای بسیار تند و پرادویه می‌توانند معده را تحریک کرده و باعث سوزش معده یا مشکلات گوارشی شوند. در طول روزه‌داری، زمانی که معده خالی است، این غذاها می‌توانند موجب ناراحتی شوند و باعث احساس بی‌قراری و ضعف شوند.

3. غذاهای شور

غذاهای پرنمک مانند پیتزا، انواع سوسیس و کالباس، غذاهای کنسروی و خوراک‌های شور می‌توانند باعث تشنگی شدید در طول روز شوند. نمک زیاد در بدن موجب از دست دادن آب و الکترولیت‌ها می‌شود و در نتیجه، احساس تشنگی را بیشتر می‌کند.

4. غذاهای شیرین و پرکالری

در ماه رمضان، مصرف زیاد غذاهای شیرین مانند دسرها، کیک‌ها، شیرینی‌ها و نوشیدنی‌های قنددار ممکن است منجر به افزایش سطح قند خون شود و پس از افطار باعث احساس خستگی و کسالت شود. همچنین، مصرف زیاد قند باعث نوسانات قند خون می‌شود که می‌تواند موجب احساس ضعف در طول روز شود.

5. نوشیدنی‌های کافئین‌دار

نوشیدنی‌هایی مانند قهوه، چای سیاه و نوشابه‌های انرژی‌زا که حاوی کافئین هستند، می‌توانند باعث افزایش نیاز به آب و تشنگی در طول روز شوند. کافئین باعث افزایش ادرار و دفع آب از بدن می‌شود، که این می‌تواند مشکلاتی برای روزه‌داران ایجاد کند.

6. غذاهای تیز و ترش

غذاهای ترش مانند ماست‌های ترش، مرکبات و برخی میوه‌های ترش می‌توانند برای معده تحریک‌کننده باشند و باعث افزایش ترشحات معده و سوزش معده شوند.

7. غذاهای فرآوری‌شده

غذاهای آماده و فرآوری‌شده مثل انواع غذاهای فریزری و نیمه‌آماده که معمولاً حاوی نگهدارنده‌ها و مواد افزودنی هستند، می‌توانند هضم دشواری داشته باشند و به سلامت دستگاه گوارش آسیب بزنند.

نتیجه‌گیری

در ماه مبارک رمضان، بهترین انتخاب برای حفظ انرژی و سلامتی، مصرف غذاهایی است که هضم آسان دارند و از ایجاد احساس سنگینی و تشنگی جلوگیری می‌کنند. میوه‌ها، سبزیجات، غذاهای کم چرب و غنی از پروتئین، و نوشیدنی‌های طبیعی مانند آب و دمنوش‌ها می‌توانند گزینه‌های بهتری برای افطار و سحر باشند

غذای کهنه و فاسد می‌تواند خطرات زیادی برای سلامتی انسان داشته باشد. در این مقاله، به بررسی دلایل و نشانه‌های فساد غذا و اهمیت دور انداختن آن خواهیم پرداخت.

چرا باید غذای کهنه را دور بیندازید؟

    1.    مسمومیت غذایی: یکی از بزرگ‌ترین خطرات ناشی از مصرف غذای کهنه، مسمومیت غذایی است. با گذشت زمان، باکتری‌ها و میکروب‌ها در غذا رشد کرده و می‌توانند باعث ایجاد بیماری‌های مختلف شوند. بیماری‌هایی چون اسهال، استفراغ، تب، و دردهای شکمی از عوارض رایج مسمومیت غذایی هستند.

    2.    تغییر در بافت و طعم: وقتی غذا کهنه می‌شود، بافت آن تغییر کرده و ممکن است طعم یا بوی ناخوشایندی پیدا کند. این تغییرات نه تنها تجربه مصرف غذا را ناخوشایند می‌سازد بلکه نشانه‌ای از فساد آن است.

    3.    عدم اطمینان از سلامت غذا: حتی اگر غذا به ظاهر سالم به نظر برسد، ممکن است میکروب‌ها و باکتری‌هایی در آن وجود داشته باشند که قابل مشاهده نیستند. این میکروب‌ها ممکن است غذا را فاسد کرده و خطراتی برای سلامتی ایجاد کنند.

    4.    افزایش رشد باکتری‌ها و قارچ‌ها: در دمای محیط یا هنگام نگهداری نادرست غذا، باکتری‌ها و قارچ‌ها به سرعت رشد کرده و غذای شما را فاسد می‌کنند. این باکتری‌ها می‌توانند سمی باشند و به راحتی باعث بیماری شوند.
 

نشانه‌های فساد غذا

    1.    تغییر رنگ: یکی از نشانه‌های فساد غذا تغییر رنگ آن است. به عنوان مثال، گوشت و ماهی ممکن است به رنگ خاکی یا قهوه‌ای درآید. میوه‌ها و سبزیجات نیز ممکن است شروع به قهوه‌ای شدن یا پژمرده شدن کنند.

    2.    بوی ناخوشایند: بوی غیرطبیعی و بد یکی از نشانه‌های اصلی فساد غذا است. این بوی ممکن است ناشی از رشد باکتری‌ها یا تجزیه مواد غذایی باشد.

    3.    تغییر بافت: غذاهایی که فاسد می‌شوند، معمولاً بافتشان تغییر می‌کند. مثلاً گوشت فاسد ممکن است لزج یا چسبناک شود و سبزیجات ممکن است نرم و شل شوند.

    4.    ظاهر چسبناک یا لزج: اگر روی سطح غذا لایه‌ای چسبناک یا لزج مشاهده کردید، این می‌تواند نشانه‌ای از فساد آن باشد.

    5.    مخاط یا کپک: وجود قارچ‌ها یا کپک‌های سبز یا سفید رنگ روی سطح غذا به وضوح نشان‌دهنده فساد آن است. این علامت‌ها نباید نادیده گرفته شوند و بهتر است غذا دور انداخته شود.
 

نتیجه‌گیری

دور انداختن غذای کهنه و فاسد نه تنها از بروز مشکلات بهداشتی و مسمومیت غذایی جلوگیری می‌کند بلکه به حفظ سلامت خانواده نیز کمک می‌کند. برای جلوگیری از فساد غذا، بهتر است آن را در شرایط مناسب نگهداری کرده و به تاریخ مصرف آن توجه ویژه داشته باشیم. از مصرف غذاهای مشکوک به فساد خودداری کرده و در صورت مشاهده هر یک از نشانه‌های فساد، بلافاصله آن را دور بیندازید

گوشت دیرپز یکی از چالش هایی است که اکثر آشپزها با آن روبرو هستند. نرم بودن گوشت درون غذا به پخت حرفه ای آن و تجربه آشپز مرتبط می باشد. البته کهنه بودن گوشت نیز در دیرپز بودن آن تاثیر دارد. در این مقاله قصد داریم تا ترفند هایی برای گوشت دیرپز بیان کنیم که از رموز آشپزی محسوب می شوند.
 

شرحی بر انواع گوشت ها (ماهی، مرغ،گاو، گوسفند و …):
 

برای آنکه بتوانید چاره ای بر گوشت دیرپز بیابید، لازم است تا انواع گوشت ها را بشناسید. در زیر به معرفی هر یک  از  انواع گوشت های و ویژگی های آن پرداخته شده است:
 

• گوشت گوساله: این گوشت چربی کمی دارد و رنگ آن قرمز شفاف است. برای غذاهایی که نیاز به گوشت چرخ کرده است، عموما از این نوع استفاده می شود.
• گوشت گوسفند:از لحاظ رنگی، این گوشت، کم رنگ تر از گوشت گاو است. معمولا گوشت گوسفند همراه با استخوان بوده و دارای چربی بیشتری است. برای طبخ آبگوشت از انواع گوشت گوسفند استفاده می شود.
• گوشت بز: یکی از انواع گوشت دیرپز، گوشت بز است که دارای تراکم بالا است و از لحاظ رنگی نیز به نسبت گوشت گوسفند دارای رنگ تیره تری است. از این گوشت گاها برای بیماری هایی نظیر دیابت تجویز می شود.
• گوشت شتر: گوشت شتر دارای چربی کمی است و عموما به رنگ تیره در بازار یافت می شود.
   

به طور کلی خوب است بدانید هر چه فعالیت حیوان بیشتر باشد بافت ماهیچه ای آن متراکم تر بوده و رنگ گوشت آن نیز تیره تر می باشد.

نحوه تشخیص مرغ و ماهی تازه:

یکی از علل گوشت دیرپز عدم تازگی آن می باشد. یک مرغ تازه دارای پوست صاف و یکدستی است که هیچ گونه چروکیدگی بر روی آن مشاهده نمی شود. البته باید توجه کنید بر روی بدن مرغ هیچ گونه لکه تیره، خاکستری و خون منجمد شده وجود نداشته باشد. ماهی تازه نیز عموما دارای آبشش هایی قرمزی است که هیچ گونه ماده لزجی به آن متصل نیست. توجه داشته باشید که عضلات ماهی تازه کاملا سفت بوده و بر اثر فشار، فرورفتگی بر روی آن ایجاد نمی شود. ستون فقرات آن نیز بایستی پیوستگی کامل به گوشت ماهی داشته باشد. فلس های یک ماهی تازه قواره و کاملا چسبیده به تن آن می باشد.
 

طبع شناسی انواع گوشت و ربط آن به گوشت دیرپز:

برای آنکه بتوانید یک راه حل خوب برای انواع گوشت دیرپز پیدا نمایید، در گام اول لازم است تا با طبع گوشت های پر استفاده آشنا شوید.
 

گوشت هایی که امروزه بیشترین استفاده دارند در زیر به همراه طبع آنان لیست شده اند:
 

• گوشت شتر: دارای طبع گرم بوده و برای خورش ها استفاده می شود.
• گوشت بز: دارای طبع سرد است و برای پخت آبگوشت مورد استفاده قرار می گیرد.
• گوشت گوسفند: دارای طبع گرم است و برای خورش و آبگوشت و … استفاده می شود.
• گوشت گوساله: دارای طبع سرد و به صورت چرخ کرده در خورش ها استفاده می گردد.
• گوشت ماهی: این گوشت دارای طبع سرد است و حالت ارتجاعی زیادی دارد.
• گوشت مرغ: دارای گوشت سفید است و طبع آن گرم می باشد.
   

یکی از نکات مهمی که در زمان طبخ گوشت ها باید به آن توجه نمود، این مورد است که هیچ گاه نباید گوشت های مختلف را با یکدیگر مخلوط کرد. هر کدام از گوشت ها دارای زمان طبخ متفاوتی هستند و این مورد بر روی دیرپز شدن آنها تاثیر دارد.
 

نحوه پخت و از بین بردن بوی زهم گوشت و  گوشت دیرپز:

یکی از روش های کاربردی برای از بین بردن بوی زهم گوشت؛ اضافه نمودن کمی فلفل در ابتدای پخت می باشد. توصیه می گردد که گوشت دیرپز خود را به همراه فلفل کمی تفت دهید. از دیگر روش های موثر می توان به استفاده از سیر و سرکه نیز اشاره نمود. می توانید گوشت خود را به مدت نیم ساعت در مخلوط سیر؛ برگ بو؛ سرکه و زعفران قرار دهید. همچنین پیاز و فلفل دلمه ای می توانند بوی گوشت را سریعا برطرف نمایند.

 

ترفند نرم و لطیف شدن گوشت دیرپز:

اگر به هر دلیلی همچون کهنه بودن گوشت و … غیره متوجه شدید که گوشت دیرپز در اختیار دارید، لازم است تا در زمان پخت به موارد زیر دقت کنید:
 

• برای اینکه از سفت شدن گوشت جلوگیری کنید، هیچ گاه در ابتدای پخت به گوشت نمک اضافه نکنید.
• از گوشت یخی بلافاصله بعد از خروج از فریزر استفاده نکنید و اجازه دهید تا ابتدا یخ آن باز شود.
• هیچ وقت در آغاز پخت به گوشت خود رب گوجه اضافه نکنید.
• در زمان پختن گوشت، به آن آب سرد اضافه نکنید و تلاش نمایید تا آب مورد استفاده، همواره جوش باشد.
• برای گوشت دیرپز می توانید از کیوی استفاده کنید تا نرم شود.
• به گوشت می توانید در زمان پخت کمی سرکه اضافه نمایید.
   

برای نرم شدن گوشت دیرپز چه کنیم؟

کیوی میوه ای است که از آن برای ترد کردن بافت گوشت استفاده می شود. کیوی حاوی آنزیمیست بنام اکتینیدین که در بافت گوشت تاثیر گذاشته، پروتئین موجود در آن را حل می کند و در نتیجه گوشت نازک می شود.
پس از اینکه کیوی را شستید آن را تکه تکه کنید.گوشت را آماده کرده بر روی سطح صافی قرار دهید و تکه های کیوی را روی آن بمالید.
بگذارید عصاره و آب کیوی به خورد گوشت برود. یک ساعت استراحت بدهید.  با اینکار گوشت دیرپز شما هم آبدار می شود هم خوشمزه!
اگر با مصرف کیوی مشکل دارید شما می توانید از چکش های مخصوص بیفتک برای ترد کردن همراه با نمک، کمی آب لیمو، سرکه و پودر انبه استفاده کنید.

جادوی مزه یک مرینیت خوشمزه و آماده برای آسان کردن کار شما دارد. استفاده از این مرینیت گوشت شما را لطیف و بسیار خوشمزه می کند.

در مورد ادویه‌ها و تأثیر آن‌ها بر دیر پز یا زود پز شدن گوشت، برخی از ادویه‌ها به دلیل ویژگی‌های شیمیایی خاص خود می‌توانند فرایند پخت گوشت را تسریع یا کند کنند. در این مقاله، به بررسی ادویه‌هایی می‌پردازیم که می‌توانند به تأثیرگذاری بر زمان پخت گوشت کمک کنند.
 

1. زنجبیل

زنجبیل یکی از ادویه‌های معروف است که خاصیت نرم کنندگی گوشت را دارد. ترکیبات موجود در زنجبیل باعث شکستن پروتئین‌های سخت گوشت می‌شود و به همین دلیل گوشت را نرم‌تر و زودتر می‌پزد. به ویژه برای گوشت‌های سفت مانند گوشت گاو، استفاده از زنجبیل می‌تواند زمان پخت را کاهش دهد.
 

2. پودر کاری

پودر کاری شامل ترکیبات مختلفی مانند زردچوبه، زیره، گشنیز، و فلفل است که به تسریع فرآیند پخت گوشت کمک می‌کنند. به خصوص زردچوبه که حاوی کورکومین است، می‌تواند با تأثیر بر آنزیم‌ها و ترکیبات گوشت باعث تسریع پخت آن شود.
 

3. سیر و پیاز

سیر و پیاز حاوی آنزیم‌هایی هستند که می‌توانند به تجزیه پروتئین‌های سخت گوشت کمک کنند. این آنزیم‌ها باعث می‌شوند که گوشت زودتر نرم شود و پخت آن تسریع یابد.
 

4. زیره

زیره، به ویژه زیره سبز، به عنوان یک ادویه که می‌تواند به تسریع پخت گوشت کمک کند شناخته شده است. این ادویه علاوه بر بهبود طعم گوشت، باعث کاهش زمان پخت گوشت‌های سفت نیز می‌شود.
 

5. فلفل سیاه

فلفل سیاه با دارا بودن ترکیب پیپرین، می‌تواند به فرآیند هضم و پخت گوشت کمک کند. این ترکیب باعث تحریک آنزیم‌هایی می‌شود که به تجزیه پروتئین‌های گوشت کمک کرده و زمان پخت را کاهش می‌دهند.
 

6. دارچین

دارچین با خواص نرم‌کنندگی خود می‌تواند به کاهش زمان پخت گوشت کمک کند. ترکیبات فعال موجود در دارچین باعث نرم شدن فیبرهای گوشت شده و به همین دلیل زمان پخت را کاهش می‌دهد.
 

7. چای

چای، به ویژه چای سیاه، حاوی تانین است که می‌تواند به نرم شدن گوشت‌های سفت کمک کند. تانین به بافت گوشت نفوذ کرده و باعث تجزیه ساختار آن می‌شود، به این ترتیب پخت گوشت سریع‌تر انجام می‌شود.
 

برای نرم شدن گوشت دیرپز چه کنیم؟

کیوی میوه ای است که از آن برای ترد کردن بافت گوشت استفاده می شود. کیوی حاوی آنزیمیست بنام اکتینیدین که در بافت گوشت تاثیر گذاشته، پروتئین موجود در آن را حل می کند و در نتیجه گوشت نازک می شود.
پس از اینکه کیوی را شستید آن را تکه تکه کنید.گوشت را آماده کرده بر روی سطح صافی قرار دهید و تکه های کیوی را روی آن بمالید.
بگذارید عصاره و آب کیوی به خورد گوشت برود. یک ساعت استراحت بدهید.  با اینکار گوشت دیرپز شما هم آبدار می شود هم خوشمزه!
اگر با مصرف کیوی مشکل دارید شما می توانید از چکش های مخصوص بیفتک برای ترد کردن همراه با نمک، کمی آب لیمو، سرکه و پودر انبه استفاده کنید.

جادوی مزه یک مرینیت خوشمزه و آماده برای آسان کردن کار شما دارد. استفاده از این مرینیت گوشت شما را لطیف و بسیار خوشمزه می کند.

نتیجه‌گیری:

استفاده از ادویه‌ها به‌طور مستقیم و غیرمستقیم بر روی زمان پخت گوشت تأثیر می‌گذارد. ادویه‌هایی مانند زنجبیل، سیر، پیاز، زیره، فلفل سیاه و دارچین می‌توانند با تأثیر بر ساختار پروتئینی گوشت، آن را نرم کرده و زمان پخت را کاهش دهند. از طرف دیگر، انتخاب نوع ادویه‌ها و میزان استفاده از آن‌ها بسته به نوع گوشت و شرایط پخت می‌تواند متغیر باشد.

در آشپزی، بسیاری از افراد در مورد نحوه اضافه کردن مواد به تابه هنگام پخت گوشت و پیاز دچار تردید می‌شوند. سوالی که مطرح می‌شود این است که آیا باید ابتدا پیاز را سرخ کرد و سپس گوشت را اضافه کرد، یا باید گوشت را ابتدا در تابه قرار داد و سپس پیاز را افزود؟ در این مقاله، به بررسی هر دو روش پرداخته و مزایا و معایب هرکدام را توضیح خواهیم داد.
 

1. اول پیاز سرخ کنیم، سپس گوشت اضافه کنیم

این روش یکی از رایج‌ترین روش‌های پخت گوشت و مرغ است و معمولاً در بیشتر غذاهای کلاسیک مانند خورشت‌ها و خوراک‌ها از آن استفاده می‌شود. در این روش، ابتدا پیاز را در روغن سرخ می‌کنیم تا نرم و طلایی شود، سپس گوشت را اضافه می‌کنیم.
 

مزایای این روش:

    1.    تقویت طعم غذا:
پیاز در هنگام سرخ شدن، طعم و عطر خود را به روغن منتقل می‌کند. این روغن پر از طعم و مزه خواهد بود و وقتی گوشت به آن اضافه می‌شود، گوشت طعم بهتری پیدا می‌کند. پیاز طلایی و سرخ شده به گوشت یک طعم لذیذ و عمیق می‌دهد که در روش‌های دیگر کمتر به دست می‌آید.

    2.    نرم شدن گوشت:
پیاز حاوی آنزیم‌هایی است که می‌تواند به نرم شدن گوشت کمک کند. وقتی پیاز ابتدا سرخ شود و سپس گوشت به آن افزوده گردد، می‌تواند به کاهش سفتی و افزایش لطافت گوشت کمک کند.

    3.    جلوگیری از خشک شدن گوشت:
در این روش، پیاز نقش رطوبت‌دهی به غذا را ایفا می‌کند. از آنجایی که پیاز به مرور زمان آب می‌اندازد، می‌تواند مانع از خشک شدن گوشت در هنگام پخت شود.

معایب این روش:

    1.    زمان‌بر بودن:
سرخ کردن پیاز ممکن است زمان‌بر باشد، به خصوص اگر قصد دارید پیاز را تا حدی سرخ کنید که به رنگ طلایی یا قهوه‌ای برسد.
 

2. اول گوشت را سرخ کنیم، سپس پیاز اضافه کنیم
در این روش، ابتدا گوشت را در تابه سرخ می‌کنیم تا قهوه‌ای شود و سپس پیاز را به آن اضافه می‌کنیم. این روش در پخت غذاهایی مانند استیک‌ها و بعضی از خوراک‌های سریع استفاده می‌شود.
 

مزایای این روش:

    1.    سرعت بیشتر:
اگر قصد دارید غذایی سریع‌تر بپزید، این روش می‌تواند سریع‌تر باشد. سرخ کردن گوشت سریع‌تر از سرخ کردن پیاز است و پیاز می‌تواند در پایان به گوشت افزوده شود تا طعم خود را به غذا منتقل کند.

    2.    حفظ بافت گوشت:
اگر قصد دارید بافت گوشت را حفظ کنید و نخواهید آن به شدت نرم شود، این روش مناسب‌تر است. اضافه کردن پیاز بعد از سرخ شدن گوشت می‌تواند مانع از آن شود که گوشت خیلی نرم شود.

    3.    حفظ طعم گوشت:
زمانی که گوشت اول در تابه سرخ می‌شود، طعم و مزه‌ی گوشت بیشتر به آن حفظ می‌شود و پیاز در مرحله آخر فقط به طعم‌دهی کمک می‌کند.
 

معایب این روش:

    1.    کمتر شدن طعم پیاز:
در این روش، پیاز کمتر در روغن سرخ می‌شود و ممکن است طعم پیاز به اندازه روش اول تقویت نشود.

    2.    کمتر شدن رطوبت غذا:
به دلیل اینکه پیاز بعد از گوشت اضافه می‌شود، ممکن است رطوبت کمتری به غذا وارد شود و گوشت در نهایت خشک‌تر از روش اول باشد.
 

3. کدام روش بهتر است؟

در نهایت، انتخاب بین این دو روش بستگی به نوع غذایی که می‌خواهید بپزید و ترجیحات شخصی شما دارد. اگر می‌خواهید غذایی با طعم و عطر غنی‌تری داشته باشید و قصد دارید گوشت نرم‌تر و لطیف‌تر باشد، بهتر است ابتدا پیاز را سرخ کنید و سپس گوشت را اضافه کنید. از سوی دیگر، اگر به دنبال یک پخت سریع‌تر و حفظ بافت گوشت هستید، سرخ کردن گوشت ابتدا و اضافه کردن پیاز در انتها ممکن است بهترین گزینه باشد.
 

نتیجه‌گیری

هم پیاز و هم گوشت از اجزای اصلی بسیاری از غذاهای محبوب هستند و نحوه استفاده از آنها می‌تواند تأثیر زیادی بر طعم و بافت غذا داشته باشد. انتخاب روش درست بستگی به نوع غذایی دارد که می‌خواهید آماده کنید و چگونه می‌خواهید طعم و بافت گوشت و پیاز در غذا درآید. بنابراین، شما می‌توانید بسته به نیاز خود یکی از این روش‌ها را انتخاب کنید تا بهترین نتیجه را در پخت غذاهای خود به دست آورید.