حساب کاربری من
لیست علاقه مندی ها
پیگیری سفارش
خروج
فروشگاه اینترنتی مسترقصاب، 
ثبت نام کنید
.png)
ران مرغ و ران بوقلمون هر دو منابع عالی پروتئین هستند و حاوی مواد مغذی مهمی مانند ویتامین‌ها و مواد معدنی می‌باشند، اما از نظر محتوای تغذیه‌ای تفاوت‌هایی دارند. در ادامه، این دو را از جنبه‌های مختلف مقایسه می‌کنیم:
1. پروتئین
• ران مرغ: حدود 23-26 گرم پروتئین در هر 100 گرم گوشت پخته دارد.
• ران بوقلمون: معمولاً پروتئین بیشتری نسبت به ران مرغ دارد، حدود 27-29 گرم در هر 100 گرم.
2. چربی
• ران مرغ: محتوای چربی ران مرغ بیشتر از بوقلمون است (حدود 9-12 گرم چربی در هر 100 گرم)، به‌ویژه اگر پوست همراه گوشت باشد.
• ران بوقلمون: میزان چربی کمتری نسبت به ران مرغ دارد (حدود 5-7 گرم در هر 100 گرم)، به‌خصوص اگر بدون پوست باشد.
3. کالری
• ران مرغ: به دلیل محتوای چربی بیشتر، کالری ران مرغ معمولاً بالاتر است (حدود 190-210 کالری در هر 100 گرم).
• ران بوقلمون: کالری کمتری دارد و در هر 100 گرم حدود 140-160 کالری فراهم می‌کند.
4. ویتامین‌ها و مواد معدنی
• ران مرغ: منبع خوبی از نیاسین (ویتامین B3)، ویتامین B6 و فسفر است.
• ران بوقلمون: غنی‌تر از ویتامین B12 و آهن است و همچنین مقادیر بیشتری از سلنیوم، روی (زینک) و پتاسیم دارد.
5. کلسترول
• ران مرغ: کلسترول آن حدود 90-100 میلی‌گرم در هر 100 گرم است.
• ران بوقلمون: معمولاً کلسترول مشابهی دارد، اما گاهی اوقات کمی کمتر (حدود 85-90 میلی‌گرم در هر 100 گرم).
6. طعم و هضم
• ران مرغ: طعم ملایم‌تری دارد و معمولاً برای افرادی که رژیم غذایی سبک‌تری دارند مناسب است.
• ران بوقلمون: طعم قوی‌تر و بافت متراکم‌تری دارد که برای افرادی که به دنبال غذایی مغذی‌تر هستند مناسب است.
نتیجه‌گیری:
• اگر به دنبال پروتئین بیشتر و چربی کمتر هستید، ران بوقلمون انتخاب بهتری است.
• اگر طعم ملایم‌تر یا غذای پرچرب‌تری می‌خواهید، ران مرغ گزینه خوبی است.
• برای جذب آهن و ویتامین B12 بیشتر، ران بوقلمون ارجحیت دارد.
• هر دو می‌توانند در رژیم غذایی سالم جایگاه داشته باشند، اما انتخاب بین آنها به نیازهای تغذیه‌ای و ترجیحات طعمی شما بستگی دارد.
قصه و تاریخچه پاستا ، مثل طعمش دلنشین است. از میز غذای اشراف‌زادگان ایتالیایی تا غذایی که در برنامه هفتگی مردم دنیا قرار دارد؛ پاستا سفر طولانی را پشت سر گذاشته و دگرگونی آن طی قرن‌ها همچنان ادامه دارد.
پاستا که در هر گوشه از دنیا با نام، شکل و شیوه‌ای متفاوت سرو می‌شود، از یک غذای محبوب پا را فراتر گذاشته و به یک تجارت غذایی بزرگ در سراسر دنیا تبدیل شده است.
برای تهیه پاستا با سس پستو و مرغ، این مراحل را دنبال کنید:
مواد لازم:
• پاستا: 300 گرم (هر نوع پاستایی که دوست دارید)
• سینه مرغ: 250 گرم (به صورت تکه‌های کوچک خرد شده)
• سس پستو: 4 قاشق غذاخوری (خانگی یا آماده)
• پنیر پارمزان: 2 قاشق غذاخوری (رنده شده)
• روغن زیتون: 2 قاشق غذاخوری
• سیر: 1 حبه (رنده شده یا خرد شده)
• نمک و فلفل: به میزان لازم
• خامه (اختیاری): 2 قاشق غذاخوری (برای کرمی‌تر شدن سس)
• برگ ریحان تازه: برای تزئین
طرز تهیه:
1. آماده کردن مرغ:
1. سینه مرغ خرد شده را با نمک، فلفل و کمی روغن زیتون مزه‌دار کنید.
2. در یک تابه، 1 قاشق روغن زیتون بریزید و سیر رنده‌شده را کمی تفت دهید تا عطر آن آزاد شود.
3. مرغ‌ها را به تابه اضافه کنید و با حرارت متوسط سرخ کنید تا طلایی و پخته شوند. سپس کنار بگذارید.
2. پخت پاستا:
1. در یک قابلمه بزرگ، آب را جوش بیاورید. کمی نمک و روغن زیتون به آن اضافه کنید.
2. پاستا را طبق دستور روی بسته‌بندی بپزید (معمولاً 8-10 دقیقه) و سپس آبکش کنید. مقداری از آب پاستا را نگه دارید (حدود 1/4 پیمانه).
3. آماده کردن سس:
1. آماده‌سازی مواد اولیه:
برگ‌های ریحان را بشویید و خشک کنید (بهتر است کاملاً خشک باشند تا سس آب نیندازد).
2. ترکیب مواد خشک:
در غذاساز یا مخلوط‌کن، برگ‌های ریحان، مغز بادام‌هندی یا دانه کاج، سیر، پنیر پارمزان و کمی نمک و فلفل را بریزید.
3. اضافه کردن روغن زیتون:
غذاساز را روشن کنید و کم‌کم روغن زیتون را اضافه کنید تا تمام مواد به خوبی مخلوط شوند و به یک بافت نرم و یکدست برسند. اگر سس خیلی غلیظ بود، می‌توانید مقدار بیشتری روغن زیتون اضافه کنید.
4. چشیدن و تنظیم مزه:
سس را بچشید و در صورت نیاز نمک یا فلفل بیشتری اضافه کنید.
4.مخلوط کردن پاستا و مرغ:
1. در همان تابه‌ای که مرغ را پختید، سس پستو را با کمی خامه (اختیاری) مخلوط کنید. اگر سس غلیظ بود، کمی از آب پاستا را اضافه کنید تا رقیق‌تر شود.
2. مرغ‌های سرخ‌شده را به سس اضافه کنید و هم بزنید.
5. ترکیب پاستا و سس:
1. پاستای آبکش‌شده را به تابه اضافه کنید و با سس و مرغ خوب مخلوط کنید تا تمام مواد به پاستا آغشته شوند.
2. در صورت نیاز، کمی دیگر پنیر پارمزان و فلفل اضافه کنید.
5. سرو:
1. پاستا را در ظرف سرو بریزید.
2. روی آن را با پنیر پارمزان و برگ ریحان تازه تزئین کنید.
این پاستای خوشمزه را با نان سیر یا سالاد سرو کنید و لذت ببرید!
نوش جان !
فراد مبتلا به نقرس باید در مصرف گوشت‌ها و منابع پروتئین حیوانی محتاط باشند، زیرا این غذاها حاوی پورین هستند که می‌تواند سطح اسید اوریک خون را افزایش داده و حملات نقرس را تحریک کند.
گوشت بوقلمون و نقرس:
گوشت بوقلمون نسبت به برخی دیگر از گوشت‌ها (مانند گوشت قرمز یا جگر) پورین کمتری دارد، اما همچنان می‌تواند در دسته غذاهایی باشد که مصرف زیاد آن برای افراد مبتلا به نقرس مضر است.
نکات مصرف گوشت بوقلمون:
1. میزان مصرف: بهتر است به مقدار کم و در حد تعادل مصرف شود.
2. قسمت گوشت: گوشت سفید بوقلمون (مانند سینه) نسبت به قسمت‌های دیگر پورین کمتری دارد.
3. پخت سالم: از سرخ کردن اجتناب کنید و روش‌های بخارپز یا آبپز را انتخاب کنید.
4. جایگزین‌ها: منابع پروتئین گیاهی (مانند عدس، لوبیا و سویا) یا تخم‌مرغ معمولاً پورین کمتری دارند و ممکن است جایگزین بهتری باشند.
توصیه کلی:
اگر نقرس دارید، قبل از اضافه کردن گوشت بوقلمون یا هر نوع گوشت دیگر به رژیم غذایی خود، با یک متخصص تغذیه یا پزشک مشورت کنید تا برنامه‌ای مناسب برای کنترل بیماری‌تان طراحی شود.
انتخاب بین اکبر جوجه و مرغ ساده به سلیقه غذایی شما بستگی دارد، اما هرکدام ویژگی‌های خودشان را دارند:
اکبر جوجه: یک غذای خوشمزه و معروف ایرانی است که با جوجه سرخ‌شده در کره و آبلیمو همراه با برنج زعفرانی و رب انار سرو می‌شود. طعم شیرین و ترش آن بسیار جذاب است.
مرغ ساده: غذایی متنوع و سالم است که می‌توانید آن را به شکل آبپز، کبابی، یا سرخ‌شده با ادویه‌های مختلف تهیه کنید.
اگر به دنبال طعمی خاص و مجلسی هستید، اکبر جوجه گزینه بهتری است. اما اگر غذای سبک‌تر و سالم‌تری می‌خواهید، مرغ ساده مناسب‌تر خواهد بود.
بر اساس گزارش‌های مختلف، سرانه مصرف گوشت قرمز در ایران کاهش یافته است. طبق اعلام سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) در سال ۲۰۲۲، سرانه مصرف گوشت قرمز برای هر ایرانی ۶ کیلوگرم بوده است. با توجه به اینکه میانگین بعد خانوار در ایران حدود ۳ نفر است، می‌توان نتیجه گرفت که هر خانوار ایرانی به‌طور متوسط سالانه حدود ۱۸ کیلوگرم گوشت قرمز مصرف می‌کند.
با این حال، گزارش‌های دیگری نشان می‌دهند که سرانه مصرف گوشت قرمز در ایران ممکن است کمتر از این مقدار باشد. به‌عنوان مثال، روزنامه آرمان امروز در مهر ۱۴۰۲ گزارش داده است که سرانه مصرف گوشت قرمز در ایران حدود ۳ کیلوگرم در سال به ازای هر نفر است. این اختلاف در آمارها ممکن است به دلیل تفاوت در روش‌های جمع‌آوری داده‌ها و منابع مورد استفاده باشد.
همچنین، بر اساس گزارش خبرگزاری مهر در سال ۱۴۰۱، سرانه مصرف گوشت قرمز در دهک‌های مختلف درآمدی متفاوت است؛ به‌طوری‌که میانگین مصرف گوشت در دهک دهم درآمدی بیش از ۵ برابر دهک اول درآمدی است.
در مجموع، به نظر می‌رسد که مصرف گوشت قرمز در خانوارهای ایرانی در سال‌های اخیر کاهش یافته است که می‌تواند ناشی از عوامل اقتصادی و تغییرات در الگوهای مصرف باشد.
محصولات آلایشی گوشت شامل قسمت‌هایی از حیوان است که معمولاً به‌عنوان گوشت اصلی مصرف نمی‌شود اما در آشپزی، فرآوری غذایی، و صنایع مختلف کاربرد دارد. این محصولات شامل موارد زیر هستند:
محصولات آلایشی خوراکی:
1. دل، جگر و قلوه: معمولاً در آشپزی استفاده می‌شوند و سرشار از پروتئین و مواد مغذی هستند.
2. زبان: در بسیاری از فرهنگ‌ها غذایی لذیذ محسوب می‌شود.
3. مغز: منبعی از چربی و مواد مغذی خاص است.
4. سیرابی و شیردان: معمولاً برای تهیه غذاهایی مانند "کله‌پاچه" استفاده می‌شوند.
5. پاچه: در غذاهایی مانند "آبگوشت" یا "کله‌پاچه" استفاده می‌شود.
6. روده و معده: در تولید سوسیس و کالباس به کار می‌روند.
7. دنبه: برای تهیه روغن یا به‌عنوان طعم‌دهنده غذا مصرف می‌شود.
محصولات آلایشی صنعتی:
1. پوست: برای تولید چرم، ژلاتین یا کلاژن استفاده می‌شود.
2. استخوان: برای تهیه ژلاتین، غذای دام و مکمل‌های کلسیمی کاربرد دارد.
3. شاخ و سم: در صنایع تولید دکمه، کود و محصولات جانبی دیگر.
4. خون: برای تولید پودر خون، کودهای کشاورزی، و محصولات خاص صنعتی.
موارد کاربرد:
این محصولات در صنایع غذایی، داروسازی، آرایشی‌بهداشتی و حتی کشاورزی استفاده گسترده‌ای دارند.
برخی از این محصولات مانند جگر و زبان در رژیم‌های غذایی به دلیل ارزش غذایی بالا بسیار محبوب هستند.
بایدها :
1. انتخاب مرغ تازه: همیشه از مرغ تازه با بوی طبیعی و رنگ صورتی روشن استفاده کنید.
2. ذوب کردن اصولی یخ: اگر مرغ یخ‌زده است، آن را در یخچال یا زیر آب سرد ذوب کنید، نه در دمای اتاق.
3. بسته‌بندی اصولی: مرغ را در کیسه‌های مخصوص فریز کنید تا بو و طعم آن تغییر نکند.
4. شستن دست‌ها: پیش از کار با مرغ و پس از آن، دست‌هایتان را با آب گرم و صابون بشویید.
5. استفاده از تخته برش جداگانه: تخته‌ای مخصوص گوشت مرغ داشته باشید تا از آلودگی متقاطع جلوگیری شود.
6. پخت کامل: دمای داخلی مرغ باید حداقل به 74 درجه سانتی‌گراد برسد.
7. پخت در روغن کم: از مقدار کمی روغن برای کاهش چربی غذا استفاده کنید.
8. اضافه کردن کره: کمی کره در مراحل پایانی پخت، عطر و طعم به مرغ می‌دهد.
9. مرینیت کردن: قبل از پخت، مرغ را به مدت چند ساعت در مواد مرینیت قرار دهید تا طعم بهتری بگیرد.
10. اضافه کردن ادویه: ادویه‌هایی مانند زردچوبه، فلفل سیاه، پاپریکا و سیر طعم مرغ را بهتر می‌کنند.
11. اضافه کردن آبلیمو: آبلیمو باعث نرم شدن و طعم بهتر مرغ می‌شود.
12. استفاده از سیر تازه: سیر تازه عطر بیشتری به مرغ می‌بخشد.
13. آبپز کردن با ادویه‌ها: هنگام آبپز کردن، از برگ بو، زنجبیل و سیر استفاده کنید.
14. پختن با حرارت مناسب: برای کباب یا سرخ کردن، حرارت متوسط استفاده کنید تا مرغ خشک نشود.
15. نگهداری صحیح: مرغ خام را در یخچال در دمای کمتر از 4 درجه نگهداری کنید.
16. استفاده از روغن مناسب: برای سرخ کردن از روغن‌های با نقطه دود بالا مثل روغن کانولا یا آفتابگردان استفاده کنید.
17. بهره‌گیری از بخارپز: بخارپز کردن برای حفظ طعم طبیعی مرغ مفید است.
18. اضافه کردن سبزیجات: سبزیجاتی مانند هویج، پیاز و فلفل دلمه‌ای در کنار مرغ، طعم و عطر بهتری می‌دهند.
19. پخت آرام: برای طعم بهتر، روش‌های پخت آرام مانند آبپز کردن یا استفاده از آرام‌پز را امتحان کنید.
20. خواباندن در ماست: استفاده از ماست برای مرینیت کردن مرغ، آن را نرم‌تر می‌کند.
21. استفاده از دماسنج آشپزی: برای اطمینان از پخت کامل مرغ، از دماسنج مخصوص استفاده کنید.
22. پخت در فر: از کاغذ روغنی برای جلوگیری از چسبیدن مرغ به ظرف فر استفاده کنید.
23. جدا کردن چربی اضافه: قبل از پخت، چربی‌های اضافی مرغ را جدا کنید.
24. پخت فوری: برای مواقع عجله، از دستگاه‌های زودپز استفاده کنید.
25. نگهداری مانده‌ها: مرغ پخته‌شده باید ظرف 2 ساعت در یخچال گذاشته شود.
26. استفاده از آب مرغ: آب مرغ را برای تهیه سوپ یا سس نگه دارید.
27. پوست گرفتن: اگر به دنبال غذای سالم‌تر هستید، پوست مرغ را جدا کنید.
28. خنک کردن سریع: قبل از فریز کردن مرغ پخته‌شده، آن را سریع خنک کنید.
29. برش صحیح: مرغ را در جهت خلاف بافت برش دهید تا نرم‌تر شود.
30. مرغ ارگانیک: در صورت امکان از مرغ‌های ارگانیک استفاده کنید.
مصرف گوشت مرغ به عنوان منبعی غنی از پروتئین و کم‌چربی برای سلامتی مفید است، اما تعداد دفعات مصرف آن به نیازهای غذایی و وضعیت سلامتی شما بستگی دارد. به طور کلی:
1. برای افراد سالم: مصرف 2 تا 3 بار در هفته مناسب است. بهتر است در کنار گوشت مرغ از منابع پروتئینی دیگر مثل ماهی، تخم‌مرغ، حبوبات و گوشت قرمز کم‌چرب نیز استفاده کنید.
2. برای کاهش وزن یا رژیم‌های خاص: مرغ بدون پوست (مانند سینه مرغ) گزینه مناسبی است و ممکن است مصرف بیشتری داشته باشید، اما همچنان باید تنوع در رژیم غذایی حفظ شود.
3. برای بیماران قلبی یا افرادی با چربی خون بالا: بهتر است از قسمت‌های کم‌چرب مرغ (مثل سینه) استفاده کرده و آن را به صورت بخارپز یا کبابی مصرف کنند، نه سرخ‌کرده.
اگر رژیم غذایی خاصی ندارید، می‌توانید گوشت مرغ را به صورت متعادل 2 تا 3 بار در هفته مصرف کنید. بهتر است روش‌های پخت سالم مثل آبپز، بخارپز یا کبابی را انتخاب کنید و از مصرف مرغ سرخ‌شده یا با پوست زیاد خودداری کنید.
همچنین، تنوع در رژیم غذایی اهمیت دارد. سعی کنید در کنار مرغ، از پروتئین‌های گیاهی و حیوانی دیگر مثل ماهی، حبوبات و تخم‌مرغ نیز استفاده کنید تا بدن‌تان تمام مواد مغذی لازم را دریافت کند.
انتخاب بین مرغ کبابی و آبپز به هدف شما از رژیم غذایی و روش پخت سالم بستگی دارد:
مرغ آبپز:
• سالم‌تر و کم‌چرب‌تر است زیرا نیازی به استفاده از روغن ندارد.
• اگر رژیم لاغری دارید یا بیماری‌های قلبی دارید، مرغ آبپز گزینه بهتری است.
• مواد مغذی بیشتری در آب پخت باقی می‌ماند و می‌توانید از آن به‌عنوان سوپ یا پایه غذا استفاده کنید.
مرغ کبابی:
• خوش‌طعم‌تر است و با ادویه‌های مختلف می‌توان آن را لذیذتر کرد.
• اگر کباب کردن بدون روغن یا با مقدار کم روغن انجام شود، سالم‌تر است.
• از مصرف قسمت‌های سوخته یا زغال‌زده (چرا که حاوی مواد مضر است) خودداری کنید.
نتیجه:
برای یک رژیم غذایی سالم، مرغ آبپز انتخاب مطمئن‌تری است، اما اگر مرغ کبابی را ترجیح می‌دهید، دقت کنید که بدون چربی اضافی و سوختگی طبخ شود. هر دو روش در صورت رعایت نکات سالم پخت، مناسب هستند.
مرصع پلو یکی از غذاهای محبوب و اصیل ایرانی است که به دلیل استفاده از مواد مختلف و تزئینات ویژه‌اش در مهمانی‌ها و مجالس خاص سرو می‌شود.
این پلو معمولا به همراه گوشت یا مرغ تهیه می‌شود و ظاهر زیبای آن باعث شده که نام «مرصع» به معنی تزئینی و گران‌بها برای آن انتخاب شود.
تاریخچه مرصع پلو
مرصع پلو در دوران صفویان به عنوان یکی از غذاهای سلطنتی معرفی شد. در آن زمان، این غذا بیشتر به عنوان غذای مهمانی‌های درباری و رسمی سرو می‌شد.
با گذشت زمان، مرصع پلو به دیگر اقشار جامعه هم معرفی شد و محبوبیت پیدا کرد. ترکیب برنج با زعفران، خلال پسته و بادام، همراه با گوشت، یکی از ویژگی‌های خاص این پلو است که نشان‌دهنده تجمل و لوکس بودن آن در تاریخ ایران است.
طرز تهیه مرصع پلو
مواد لازم:
• برنج: 2 پیمانه
• گوشت مرغ (ران یا سینه): 500 گرم
• پیاز: 1 عدد (ریز خرد شده)
• زعفران دم کرده: 1 قاشق غذاخوری
• خلال بادام: 2 قاشق غذاخوری
• خلال پسته: 2 قاشق غذاخوری
• کشمش: 1/2 پیمانه
• زرشک: 2 قاشق غذاخوری
• کره: 2 قاشق غذاخوری
• گلاب: 2 قاشق غذاخوری
• نمک، فلفل و زردچوبه به میزان لازم
• روغن مایع یا زیتون برای سرخ کردن
روش تهیه:
1. پخت برنج: ابتدا برنج را شسته و چند ساعت در آب خیس کنید. سپس در یک قابلمه بزرگ، آب را به جوش بیاورید و برنج را به آن اضافه کنید. پس از جوشیدن، برنج را به مدت 10 دقیقه در آب بجوشانید تا نرم شود. سپس برنج را آبکش کنید.
2. پخت مرغ: مرغ را با پیاز، زردچوبه، نمک و فلفل بپزید تا گوشت نرم شود. می‌توانید آن را به صورت تکه‌های کوچک خرد کنید یا به صورت کامل در قابلمه قرار دهید.
3. آماده کردن مخلفات: در یک تابه جداگانه، کره را ذوب کنید و سپس خلال بادام، خلال پسته، کشمش و زرشک را به آن اضافه کنید. این مواد را به مدت 5-7 دقیقه تفت دهید تا خوشمزه و نرم شوند.
 |
 |
4. تهیه پلو: در قابلمه‌ای مناسب، کمی روغن بریزید و ته‌دیگ برنج را بچینید. سپس یک لایه از برنج آبکش شده را در قابلمه ریخته و مقداری از مخلفات تفت داده شده، مرغ پخته و زعفران دم کرده را روی آن بریزید. این مراحل را تا اتمام مواد تکرار کنید.
5. پخت نهایی: پس از لایه‌چینی، در قابلمه را بگذارید و اجازه دهید پلو با حرارت کم بخار کند تا برنج نرم و خوش‌عطر شود.
6. سرو کردن: پس از پخت، مرصع پلو را در دیس کشیده و روی آن را با مخلفات اضافی تزیین کنید.
مرصع پلو به دلیل ظاهر زیبا و طعم خاصش، یکی از گزینه‌های محبوب در مهمانی‌ها و مجالس خاص ایرانی است.
نوش جان!
در میان انبوه 135 پرونده ثبت آثار تاریخی، فرهنگی، طبیعی و میراث معنوی استان فارس، نام "کلم پلو شیرازی" به چشم می‌آید. این غذای اصیل و خوشمزه که شهرت جهانی دارد، پس از سال‌ها به عنوان میراث معنوی به نام شیراز ثبت ملی شد.
با وجود اینکه سند تاریخی دقیقی از قدمت کلم پلو در دست نیست، اما این غذا به عنوان یکی از خوراک‌های سنتی و اصیل استان فارس شناخته می‌شود.
برای تهیه کلم پلو شیرازی، یکی از غذاهای محبوب ایرانی، دستورالعمل زیر را دنبال کنید:
مواد لازم:
• برنج: ۳ پیمانه
• کلم‌برگ سفید: ۱ عدد متوسط
• گوشت چرخ‌کرده(گوساله یا گوسفند): ۳۰۰ گرم
• پیاز: ۲ عدد متوسط
• سبزی مخصوص کلم‌پلو (تره، ترخون، شوید، ریحان): ۲ پیمانه
• زردچوبه: ۱ قاشق چای‌خوری
• نمک و فلفل سیاه: به مقدار لازم
• روغن: به مقدار لازم
• زعفران دم‌کرده: ۲ قاشق غذاخوری
• رب گوجه‌فرنگی (اختیاری): ۱ قاشق غذاخوری
مراحل تهیه:
1. آماده‌سازی کلم:
1. کلم‌برگ را به صورت رشته‌های نازک خرد کنید.
2. در یک تابه مقداری روغن بریزید و کلم‌ها را با کمی زردچوبه و نمک تفت دهید تا نرم و کمی طلایی شوند.
3. اگر از رب گوجه‌فرنگی استفاده می‌کنید، در این مرحله آن را به کلم اضافه کرده و کمی تفت دهید.
2. آماده‌سازی گوشت قلقلی:
1. گوشت چرخ‌کرده را با یک عدد پیاز رنده‌شده، نمک، فلفل و زردچوبه مخلوط کنید.
2. گوشت را به شکل قلقلی‌های کوچک درآورده و در روغن سرخ کنید تا طلایی شوند.
3. پخت برنج:
1. برنج را با آب و نمک بجوشانید و آبکش کنید (کمی برنج را زنده‌تر بردارید).
4. آماده‌سازی سبزی:
1. سبزی‌های شسته و خرد شده را به کلم‌های تفت داده شده اضافه کنید و چند دقیقه دیگر تفت دهید.
5. دم کردن کلم پلو:
1. در قابلمه، کمی روغن بریزید و ته‌دیگ دلخواه (نان یا سیب‌زمینی) قرار دهید.
2. یک لایه برنج و یک لایه مخلوط کلم و سبزی را اضافه کنید. این کار را تکرار کنید تا مواد تمام شود.
3. در نهایت گوشت‌های قلقلی را روی برنج قرار دهید.
4. زعفران دم‌کرده را روی مواد بریزید و در قابلمه را بگذارید.
5. کلم پلو را به مدت ۳۰ تا ۴۰ دقیقه روی حرارت ملایم دم کنید.
نکات:
• سبزی‌ها باید به نسبت مساوی استفاده شوند تا طعم متعادلی داشته باشد.
• می‌توانید از سیر خرد شده برای عطر بهتر استفاده کنید.
• اگر طعم ترش دوست دارید، می‌توانید کمی آبغوره یا آبلیمو به کلم اضافه کنید.
نوش جان!
آیا هوس ساندویچ مرغ و قارچ فست‌فودی کرده‌اید؟
خب! لازم نیست حتما به بیرون از خانه بروید، چون می‌توانید با کمی حوصله در خانه یک ساندویچ خانگی سالم مرغ درست کنید که از هر نظر از نمونه‌های آماده و فست‌فودی بهتر باشد.
پس دست به کار شوید و با ما همراه باشیدبرای تهیه ساندویچ مرغ گریل شده خوشمزه و سالم، می‌توانید از این دستور استفاده کنید:
مواد لازم:
• سینه مرغ: ۲ عدد
• روغن زیتون: ۲ قاشق غذاخوری
• آبلیمو تازه: ۲ قاشق غذاخوری
• سیر خرد شده: ۲ حبه
• پودر پاپریکا: ۱ قاشق چای‌خوری
• پودر سیر: ۱ قاشق چای‌خوری
• نمک و فلفل: به مقدار لازم
• نان ساندویچی: ۲ عدد
• کاهو: چند برگ
• گوجه‌فرنگی: ۱ عدد، حلقه‌ای برش زده
• پیاز حلقه‌ای: به دلخواه
• سس مایونز یا خردل: به دلخواه
طرز تهیه:
۱. آماده کردن مرغ:
1. سینه‌های مرغ را به ضخامت دلخواه برش بزنید (ترجیحاً نازک برای گریل شدن بهتر).
2. مرغ‌ها را در یک کاسه قرار دهید و با روغن زیتون، آبلیمو، سیر خرد شده، پاپریکا، پودر سیر، نمک و فلفل مزه‌دار کنید.
3. مرغ را حداقل ۳۰ دقیقه (یا بهتر است ۲ ساعت) در یخچال استراحت دهید تا طعم‌دار شود.
۲. گریل کردن مرغ:
1. تابه گریل یا گریل برقی را با حرارت متوسط گرم کنید. اگر تابه گریل ندارید، می‌توانید از یک تابه معمولی استفاده کنید.
2. تکه‌های مرغ را روی تابه قرار داده و هر طرف را حدود ۴-۵ دقیقه گریل کنید تا طلایی شود و کاملاً بپزد.
۳. آماده کردن ساندویچ:
1. نان‌های ساندویچی را از وسط نصف کرده و داخل آنها را کمی برشته کنید (اختیاری).
2. برگ‌های کاهو را روی نان قرار دهید، سپس مرغ گریل شده را اضافه کنید.
3. گوجه‌فرنگی حلقه‌ای، پیاز و هر سس دلخواهی را روی مرغ بگذارید.
4. نیمه دیگر نان را روی مواد قرار دهید.
۴. سرو:
ساندویچ را با سیب‌زمینی سرخ‌شده یا سالاد سبزیجات سرو کنید.
نوش جان!
طبع سرد یا گرم مواد غذایی از دیدگاه طب سنتی به ویژگی‌های ذاتی آنها در تأثیرگذاری بر بدن و مزاج انسان اشاره دارد. در طب سنتی ایران، گوشت گوساله طبع سرد و تر دارد. دلایل این مسئله عبارتند از:
1. رطوبت بالای گوشت گوساله: گوشت گوساله به دلیل داشتن رطوبت زیاد و ساختار لطیف‌تر نسبت به گوشت گاو، طبع سردتری دارد.
2. سن حیوان: هرچه حیوان جوان‌تر باشد، طبع گوشت آن سردتر است. گوساله جوان به دلیل لطافت و رطوبت بدنش، گوشتش طبع سردتری دارد.
3. هضم سنگین‌تر: از دیدگاه طب سنتی، مواد غذایی که هضم سنگین‌تری دارند یا باعث تولید خلط بلغم بیشتری در بدن می‌شوند، طبع سردتری خواهند داشت.
4. اثر بر بدن: مصرف گوشت گوساله ممکن است در برخی افراد باعث احساس سنگینی، خواب‌آلودگی یا کاهش انرژی شود که این علائم با طبع سرد مرتبط هستند.
توصیه‌ها:
اگر طبع شما سرد است یا با مصرف گوشت گوساله دچار علائمی مانند ضعف یا نفخ می‌شوید، می‌توانید آن را با ادویه‌ها و مواد غذایی گرم مانند زنجبیل، فلفل، دارچین، یا آویشن ترکیب کنید تا اثر سردی آن تعدیل شود.
آیا تا به حال اسم قنبر پلو را شنیده بودید؟ شوخی نمی‌کنیم، قنبر پلو نام یک غذای سنتی و اصیل شیرازی است که هم نام بامزه‌ای دارد و هم طعم خوشمزه‌ای؛ آنقدر خوشمزه که به اعتقاد برخی نام این غذا در اصل «غم بر پلو» بوده است!
با مستر قصاب همراه باشید که در دستور پخت این بار، هم طرز تهیه قنبر پلو را یاد می‌دهیم و هم شما را اندکی با داستان‌های جالبی که درباره‌ی نام‌گذاری این غذا نقل می‌شود آشنا خواهیم کرد.
قنبر پلو یکی از غذاهای قدیمی و مجلسی شیراز است که البته در کل استان فارسی هم زیاد پخته می‌شود. مواد اولیه‌ی این غذا شامل گوشت چرخ کرده، گردو، کشمش، شیره‌ی انگور، رب انار و زعفران می‌شود که علاوه بر طعم خوب، ظاهری خوش آب و رنگ هم به آن می‌دهد.
احتمالا اسم قنبر پلو از نام سرآشپزی گرفته شده است که اولین بار دستور پخت آن را معرفی کرده بوده است. اما همان‌طور که گفتیم داستان‌های جالب دیگری هم درباره‌ی اسم این غذا وجود دارد.
برای مثال گفته می‌شود در شیراز نام قنبر یادآور مردی سبزه‌رو و سیه‌چرده است و چون در این غذا کشمش و شیره‌ی انگور رنگ تیره‌ای به برنج می‌دهند به آن لقب قنبر داده شده است.
هر داستانی هم پشت نام این غذا باشد، مهم این است که طعمی جالب و بی‌نظیر دارد. پس حتما حداقل یک بار هم که شده قنبر پلو را با دستور پخت اصیلی که برایتان آماده کرده‌ایم بپزید و مزه‌ی آن را امتحان کنید.
قنبر پلو شیرازی یکی از غذاهای خوشمزه و سنتی استان فارس است که طعمی لذیذ و متفاوت دارد. در ادامه، طرز تهیه این غذا را برای شما توضیح می‌دهم:
مواد لازم برای 5 نفر:
• برنج: 3 پیمانه
• گوشت چرخ‌کرده (گوساله یا گوسفندی): 300 گرم
• پیاز: 1 عدد بزرگ (رنده‌شده)
• گردو خردشده: 1 پیمانه
• کشمش پلویی: نصف پیمانه
• رب انار: 2 تا 3 قاشق غذاخوری
• زردچوبه: 1 قاشق چای‌خوری
• نمک و فلفل: به میزان لازم
• روغن: به میزان لازم
طرز تهیه:
۱. آماده کردن گوشت قلقلی:
1. گوشت چرخ‌کرده را در ظرفی بریزید و پیاز رنده‌شده را به آن اضافه کنید.
2. نمک، فلفل و زردچوبه را اضافه کرده و مواد را خوب ورز دهید تا کاملاً یکدست شود.
3. از مواد به اندازه گردو بردارید و با دست به شکل قلقلی‌های کوچک درآورید.
4. در یک تابه مقداری روغن بریزید و گوشت‌های قلقلی را سرخ کنید تا کاملاً پخته و طلایی شوند.
۲. آماده کردن مواد قنبر پلو:
1. در همان تابه‌ای که قلقلی‌ها را سرخ کردید، گردوهای خردشده را کمی تفت دهید تا عطر آن بلند شود.
2. کشمش‌ها را اضافه کنید و کمی تفت دهید (زیاد سرخ نکنید چون کشمش‌ها می‌سوزند).
3. رب انار را اضافه کرده و مواد را خوب مخلوط کنید. سپس گوشت‌های قلقلی را به تابه برگردانید و همه مواد را با هم ترکیب کنید. در صورت نیاز کمی نمک و فلفل اضافه کنید.
۳. پخت برنج:
1. برنج را آبکش کنید (مانند برنج معمولی).
2. در قابلمه‌ای مناسب، کمی روغن بریزید و ته‌دیگ دلخواه خود (مثل سیب‌زمینی یا نان) را بچینید.
3. یک لایه برنج بریزید، سپس مقداری از مواد قنبر پلو (گوشت قلقلی و مخلوط گردو و کشمش) را روی برنج قرار دهید. این کار را لایه‌لایه تکرار کنید تا تمام مواد تمام شوند.
4. درب قابلمه را بگذارید و اجازه دهید پلو به مدت ۳۰ دقیقه با حرارت ملایم دم بکشد.
۴. سرو قنبر پلو:
قنبر پلو را با دیس بکشید و به‌صورت لایه‌ای یا مخلوط سرو کنید.
نوش جان!
وقتی بحث غذاهای خوشمزه و سریع الطبخ می شود، میگو سوخاری نارگیلی نام آشنایی می باشد. این غذای دریایی به خاطر زمان کم حاضر شدن آن و طعم و ظاهر دلچسبش تبدیل به غذای مناسبی برای مهمانی هاست.
میگوی را می توان در کنار سس چیلی شیرین سرو کرد و از طعم ترد و متعادل آن لذت برد. پخت این غذا آسان و در مدت زمان کوتاهی می باشد اما باید دقت کرد میگویی که مناسب این غذا می باشد، میگویی با سایز متوسط یا کمی درشت است که نه خیلی دیر و نه خیلی زود سرخ شود.
در ادامه برای دسترسی سریع و راحتی شما در کنار میگوی سوخاری، طرز تهیه سس چیلی شیرین را نیز قرار می دهیم.
برای تهیه میگو سوخاری پفکی به سبک رستورانی، باید خمیری سبک و پفکی برای پوشاندن میگوها تهیه کنید. در ادامه مراحل کامل این دستور را آورده‌ام:
مواد لازم:
• میگو: 500 گرم (پاک‌شده و بدون پوست، با دم)
• آرد سفید: 1 لیوان
• نشاسته ذرت: 2 قاشق غذاخوری
• تخم‌مرغ: 2 عدد
• بکینگ‌پودر: 1 قاشق چای‌خوری
• شیر یا آب سرد: نصف لیوان
• سیر: 1 حبه (رنده‌شده)
• آبلیمو: 2 قاشق غذاخوری
• نمک، فلفل سیاه و پاپریکا: به مقدار لازم
• روغن سرخ‌کردنی: به مقدار کافی
طرز تهیه:
1. آماده کردن میگوها:
• میگوها را شسته و خشک کنید.
• آنها را با نمک، فلفل سیاه، پاپریکا، آبلیمو و سیر رنده‌شده مزه‌دار کنید.
• 20 تا 30 دقیقه میگوها را داخل یخچال استراحت دهید.
2. تهیه خمیر پفکی:
 |
 |
 |
• در یک کاسه، آرد سفید، نشاسته ذرت و بکینگ‌پودر را با هم مخلوط کنید.
• تخم‌مرغ‌ها را اضافه کرده و خوب هم بزنید.
• به تدریج شیر یا آب سرد را اضافه کنید تا خمیر غلظتی شبیه ماست پیدا کند (نه خیلی رقیق و نه خیلی غلیظ).
• کمی نمک و ادویه (مانند پاپریکا یا فلفل سیاه) برای طعم بهتر به خمیر اضافه کنید.
3. سرخ کردن میگوها:
 |
 |
• روغن را در یک قابلمه یا ماهیتابه عمیق گرم کنید (روغن باید به حد کافی داغ باشد تا میگوها سریع سرخ شوند).
• میگوها را یکی یکی داخل خمیر بزنید تا کاملاً با خمیر پوشانده شوند.
• سپس میگوها را در روغن داغ بیندازید و با حرارت متوسط سرخ کنید تا طلایی و پفکی شوند.
• پس از سرخ شدن، میگوها را روی دستمال کاغذی قرار دهید تا روغن اضافی‌شان گرفته شود.
4. سرو:
• میگوهای سوخاری پفکی را با سس تارتار، سس کچاپ یا هر نوع سس دلخواه سرو کنید.
• برای تزئین می‌توانید از لیموترش و سبزیجات تازه استفاده کنید.
سس چیلی شیرین تایلندی
سس چیلی شیرین تایلندی از آن دست سس‌هایی است که علاقه‌مندان به طعم تند و شیرین را جذب خود می‌کند. این سس را می‌توانید همراه با انواع غذاها سرو کنید و از آن لذت ببرید.
سس چیلی شیرین همراه با انواع بورک و مرغ سوخاری فوق‌العاده است. همچنین گاهی با آن سس‌های دیگری تهیه می‌شود، مثل سسی که برای پاستا با میگو تهیه کردیم.
سس چیلی شیرین در اصل مربوط به شرق آسیاست و در آشپزی شرقی کاربرد دارد. انواع بسته بندی شده این سس با عنوان Sweet Chili Sauce به فروش می‌رسند ولی شما می‌توانید به راحتی آن را در منزل تهیه کنید. سس چیلی تند را می‌توانید مدتها در ظرف در بسته در یخچال نگهداری کنید.
طرز تهیه
- سرکه برنج و شکر را همراه با ۱/۴ پیمانه آب داخل قابلمه‌ای بریزید و آن را روی شعله متوسط قرار دهید. هر چند دقیقه یک با هم بزنید تا شکر کاملاً حل شود.
- وقتی مخلوط شروع به قل زدن کرد سیر رنده شده و فلفل قرمز را اضافه کنید. شعله زیر قابلمه را کم کنید اجازه بدهید مواد ۲–۳ دقیقه دیگر در حرارت کم باقی بمانند. با این کار طعم تند وشیرین به خوبی با هم آمیخته می‌شوند.
- سپس سس فلفل را به قابلمه اضافه کنید. مقدار سس فلفل را بسته به این که می‌خواهید سس چقدر تند باشد می‌توانید کمتر یا بیشتر کنید.
- در کاسه دیگری، نشاسته ذرت را با یک قاشق غذاخوری آب سرد مخلوط کنید. هم بزنید تا نشاسته در آب حل شود. نشاسته حل شده را همراه با نمک داخل قابلمه‌ی سس چیلی شیرین بریزید.
- سس چیلی شیرین را در کنار میگوی نارگیلی سرو کنید.
- نوش جان!
میگو با پلو یک غذای خوشمزه و مقوی است که می‌توانید آن را به روش‌های مختلفی آماده کنید. در ادامه دستور ساده‌ای برای تهیه میگو پلو آورده شده است:
مواد لازم:
• میگو پاک‌شده: ۳۰۰ گرم
• برنج: ۳ پیمانه
• پیاز: ۱ عدد بزرگ
• سیر: ۲ حبه
• گوجه‌فرنگی: ۲ عدد
• رب گوجه‌فرنگی: ۱ قاشق غذاخوری
• زردچوبه: ۱ قاشق چای‌خوری
• ادویه پلو یا کاری: ۱ قاشق چای‌خوری
• نمک و فلفل: به مقدار لازم
• سبزی معطر (گشنیز و شوید تازه): نصف پیمانه
• روغن: به مقدار لازم
• زعفران دم‌کرده: به دلخواه
طرز تهیه:
مرحله ۱: آماده‌سازی میگو
1. میگوها را بشویید و پوست بگیرید. اگر روده پشتی میگوها هنوز وجود دارد، آن را خارج کنید.
2. در یک کاسه، میگوها را با کمی نمک، فلفل، زردچوبه و آبلیمو برای ۱۵ دقیقه مزه‌دار کنید.
مرحله ۲: تهیه سس میگو
1. پیاز را ریز خرد کنید و در تابه‌ای با کمی روغن تفت دهید تا طلایی شود.
2. سیر را رنده کنید و به پیاز اضافه کنید. کمی تفت دهید تا عطر سیر بلند شود.
3. گوجه‌فرنگی‌ها را رنده کرده و به همراه رب گوجه‌فرنگی به تابه اضافه کنید. مواد را خوب مخلوط کنید.
4. نمک، فلفل، زردچوبه و ادویه کاری را اضافه کنید و اجازه دهید سس کمی غلیظ شود.
5. میگوها را به سس اضافه کنید و برای ۵-۷ دقیقه تفت دهید تا میگوها بپزند (زیاد سرخ نکنید، چون میگوها سفت می‌شوند).
6. در پایان، سبزی‌های خردشده را اضافه کرده و چند دقیقه دیگر تفت دهید.
مرحله ۳: آماده‌سازی برنج
1. برنج را بشویید و برای ۳۰ دقیقه در آب و نمک خیس کنید.
2. برنج را بجوشانید تا نیم‌پز شود، سپس آبکش کنید.
3. کف قابلمه کمی روغن بریزید و ته‌دیگ مورد علاقه خود (نان یا سیب‌زمینی) را بچینید.
4. یک لایه برنج و یک لایه از مخلوط میگو و سس را در قابلمه بریزید. این کار را تکرار کنید تا مواد تمام شود.
5. در نهایت، زعفران دم‌کرده را روی برنج بریزید.
6. برنج را دم کنید (حدود ۳۰-۴۰ دقیقه روی حرارت ملایم).
مرحله آخر: سرو
میگو پلو را در دیس بکشید و با سبزیجات تازه، سالاد یا ماست سرو کنید.
نوش جان!
تفاوت‌های میگوی دریایی و میگوی پرورشی از جنبه‌های مختلفی قابل بررسی است، مانند محیط زندگی، تغذیه، کیفیت، طعم و قیمت. در ادامه به این تفاوت‌ها اشاره می‌کنم:
1. محیط زندگی
• میگوی دریایی: در آب‌های آزاد مانند دریاها و اقیانوس‌ها زندگی می‌کند. این میگوها به صورت طبیعی در زیستگاه‌های خود رشد می‌کنند و تحت تأثیر شرایط طبیعی آب مانند شوری و دما هستند.
• میگوی پرورشی: در استخرهای مصنوعی و کنترل‌شده پرورش می‌یابد. محیط زندگی آنها از نظر شوری، دما، و کیفیت آب تحت نظارت است.
2. تغذیه
• میگوی دریایی: از منابع طبیعی موجود در زیستگاه خود مانند پلانکتون‌ها، گیاهان دریایی و سایر موجودات ریز تغذیه می‌کند.
• میگوی پرورشی: با غذای مصنوعی یا ترکیبی از غذاهای فرآوری‌شده تغذیه می‌شود که شامل پروتئین‌ها، ویتامین‌ها و مکمل‌های غذایی است.
3. کیفیت و طعم
• میگوی دریایی: معمولاً طعم و مزه قوی‌تر و طبیعی‌تری دارد، زیرا از منابع غذایی متنوع و طبیعی تغذیه کرده است.
• میگوی پرورشی: طعم آن ملایم‌تر است و گاهی به دلیل نوع تغذیه و محیط پرورش، تفاوت‌هایی در مزه احساس می‌شود.
4. اندازه و ظاهر
• میگوی دریایی: اندازه و شکل آنها متنوع‌تر است. ممکن است پوست آنها سخت‌تر باشد و رنگ‌شان کمی متفاوت باشد.
• میگوی پرورشی: اندازه یکدست‌تر و ظاهر تمیزتری دارند، زیرا در شرایط کنترل‌شده پرورش یافته‌اند.
5. مواد مغذی
• میگوی دریایی: ممکن است ارزش غذایی بالاتری داشته باشد، زیرا از منابع طبیعی تغذیه کرده است.
• میگوی پرورشی: ترکیب مواد مغذی آن ممکن است به دلیل تغذیه کنترل‌شده کمی متفاوت باشد.
6. قیمت
• میگوی دریایی: به دلیل سختی صید، کمبود در دسترس بودن و کیفیت بالاتر، معمولاً قیمت بیشتری دارد.
• میگوی پرورشی: به دلیل تولید انبوه و دسترسی بیشتر، قیمت آن معمولاً پایین‌تر است.
7. سلامت و ایمنی
• میگوی دریایی: ممکن است در معرض آلاینده‌های زیست‌محیطی مانند فلزات سنگین یا آلودگی‌های نفتی قرار بگیرد.
• میگوی پرورشی: به دلیل کنترل محیط، احتمال آلودگی کمتر است، اما در برخی موارد استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها یا مواد شیمیایی در پرورش می‌تواند موضوع بحث باشد.
نتیجه‌گیری
• اگر به دنبال طعم قوی‌تر و طبیعی‌تر هستید و هزینه برای شما اهمیت کمتری دارد، میگوی دریایی انتخاب بهتری است.
• اگر به دنبال محصولی اقتصادی‌تر، با ظاهر یکنواخت و در دسترس‌تر هستید، میگوی پرورشی گزینه مناسبی است.
در نهایت، انتخاب به نیازها، بودجه و ترجیح شما بستگی دارد.
یکی از مهم ترین بخش هایی که باید برای تمیز کردن میگو به آن توجه کنید، رگ گیری میگو است. رگ میگو که به آن رگ سیاه نیز گفته می شود، در واقع سیستم گوارش میگو است. اما رگ میگو کجاست؟
این رگ درست در ناحیه پشت کمر میگو قرار دارد. اگر با چاقو یک برش عمودی نسبتاً سطحی روی این بخش بزنید، رگ میگو قابل مشاهده است. وجود این رگ موجب می شود که میگو طعم تلخ و بوی نامطبوعی پیدا کند. از همین رو قبل از استفاده باید این بخش از میگو را جدا نمود.
در پاسخ به این سوال که رگ سیاه میگو حرام است یا خیر نیز باید بدانید که گفته می شود خوردن این رگ حرام است.
از همین رو باید قبل از مصرف پاک شود. در مورد مضرات رگ کمر میگو باید بدانید که ماده ای که داخل سیستم گوارش میگو قرار دارد، در واقع مدفوع آن است. به طبع خوردن این مواد آلوده می تواند هم برای سلامت شما مضر باشد و هم طعم و بوی بدی به غذا دهد.
برای تمیز کردن میگو، مراحل زیر را دنبال کنید:
1. شستن اولیه میگو:
• میگوها را زیر آب سرد بشویید تا هرگونه آلودگی یا شن روی آنها پاک شود.
2. جدا کردن سر:
• سر میگو را با انگشتان گرفته و به آرامی بچرخانید و جدا کنید. (اختیاری: اگر قصد دارید سر میگو را نگه دارید، این مرحله را رد کنید.)
3. پوست‌گیری:
• پوست میگو را از قسمت زیر شکم شروع کنید و به سمت پشت آن بکشید. معمولاً پوست به راحتی جدا می‌شود.
• انتهای دم را می‌توانید به دلخواه نگه دارید یا جدا کنید.
4. خارج کردن روده (سیاه‌رگ پشت):
• با استفاده از یک چاقوی کوچک یا خلال دندان، یک برش کم‌عمق در پشت میگو (محل خمیدگی) بزنید.
• روده سیاه‌رنگ را با دقت بیرون بکشید. این قسمت ممکن است شن یا مواد زائد داشته باشد و بهتر است حذف شود.
5. شستن نهایی:
• پس از اتمام کار، میگوهای تمیز شده را دوباره زیر آب سرد بشویید.
نکته‌ها:
• اگر قصد دارید میگو را با پوست طبخ کنید، تنها روده پشت را خارج کرده و پوست را نگه دارید.
• برای طعم بهتر، می‌توانید پوسته‌ها و سر میگو را برای تهیه آب میگو یا سوپ نگه دارید.
راسته با استخوان گوسفندی یکی از قسمت‌های لذیذ و محبوب گوشت گوسفند است که معمولاً برای کباب یا استیک استفاده می‌شود. این بخش از گوشت، که از قسمت پشت و پهلوی گوسفند گرفته می‌شود، ترکیبی از گوشت نرم و لذیذ به همراه چربی مناسب و استخوان است که به طعم‌دهی کمک می‌کند.
روش‌های پخت محبوب:
1. کباب کردن روی آتش یا منقل
گوشت را به قطعات دلخواه برش زده و با ادویه، پیاز، زعفران و آبلیمو مرینیت کنید.
روی زغال یا گریل کباب کنید تا مغزپخت شود.
2. استیک در فر یا تابه
با نمک، فلفل و کمی روغن زیتون مرینیت کرده و در تابه داغ سرخ کنید، سپس در فر بگذارید تا کاملاً پخته شود.
3. خوراک یا خورش
برای تهیه خوراک‌های سنتی مانند آبگوشت یا خورشت می‌توان از این قسمت استفاده کرد.
نکات مهم:
مرینیت کردن: حداقل یک ساعت گوشت را مرینیت کنید تا نرم‌تر شود و طعم بهتری بگیرد.
پخت ملایم: اگر در فر یا قابلمه می‌پزید، از حرارت ملایم برای حفظ لطافت گوشت استفاده کنید.
تفاوت‌های ران گوسفندی و دیگر منابع پروتئینی مانند ران گوساله یا ران مرغ از جنبه‌های مختلفی مثل طعم، ارزش تغذیه‌ای، بافت و کاربردهای آشپزی بررسی می‌شوند:
1. ترکیب تغذیه‌ای
• ران گوسفندی:
• پروتئین: منبع غنی از پروتئین با کیفیت بالا است.
• چربی: معمولاً دارای چربی بیشتری نسبت به مرغ و حتی برخی قسمت‌های گوشت گاو است. بخش عمده‌ای از چربی آن اشباع است.
• مواد معدنی: غنی از آهن، روی و فسفر.
• ویتامین‌ها: منبع خوبی از ویتامین‌های گروه B، به‌ویژه B12.
• گوشت گوساله:
• پروتئین: پروتئین بالا، اما درصد چربی وابسته به قسمت مورد استفاده است (ران گاو معمولاً کم‌چرب‌تر از بخش‌هایی مانند راسته است).
• مواد معدنی: آهن بیشتری نسبت به گوشت گوسفندی دارد و برای پیشگیری از کم‌خونی توصیه می‌شود.
• ویتامین‌ها: سرشار از ویتامین B12 و نیاسین.
• گوشت مرغ:
• پروتئین: پروتئین مرغ بیشتر از گوسفند و گاو است و برای ورزشکاران و افراد در رژیم‌های کم‌چرب توصیه می‌شود.
• چربی: چربی کمتری دارد، مخصوصاً در سینه مرغ. بخش‌های تیره‌تر (ران مرغ) چربی بیشتری دارند.
• مواد معدنی: میزان آهن کمتر از گوشت قرمز، اما فسفر و سلنیوم بیشتری دارد.
2. طعم و عطر
• ران گوسفندی: طعم و عطر قوی‌تری دارد که برای بسیاری افراد خوشایند است، اما برخی ممکن است آن را سنگین بدانند. عطر آن به دلیل محتوای چربی خاص و ترکیبات موجود در گوشت گوسفندی است.
• گوشت گوساله: طعم ملایم‌تر و انعطاف‌پذیری بیشتری در انواع غذاها دارد. معمولاً کمتر بوی مشخصی دارد.
• مرغ: طعم نسبتاً خنثی‌تر دارد و به‌راحتی با ادویه‌ها و طعم‌دهنده‌های مختلف ترکیب می‌شود.
3. بافت و ساختار گوشت
• ران گوسفندی: بافت لطیف و آبداری دارد، اما اگر زیاد پخته شود، ممکن است خشک شود. فیبرهای آن نسبتاً کوتاه‌تر از گوشت گاو است.
• گوشت گوساله: بافتی قوی‌تر و جویدنی‌تر دارد و برای پخت‌وپز طولانی (مثل خورشت) مناسب است.
• مرغ: بافت نرم‌تر و ظریف‌تر، که اگر بیش از حد پخته شود، ممکن است خشک یا سفت شود.
4. کاربردهای آشپزی
• ران گوسفندی:
• مناسب برای غذاهایی مانند خورشت‌ها (قرمه‌سبزی، خورشت قیمه)، کباب، بریانی و انواع پلو.
• به دلیل طعم قوی، معمولاً با ادویه‌های گرم و معطر ترکیب می‌شود.
• گوشت گوساله:
• قابل استفاده در استیک، همبرگر، خوراک‌ها و انواع خورشت. ران گاو در مقایسه با قسمت‌های دیگر آن، برای غذاهایی با پخت طولانی مثل آبگوشت استفاده می‌شود.
• مرغ:
• کاربردی در انواع خوراک‌ها، سوپ‌ها، سالادها، کباب و غذاهای رژیمی.
5. قیمت و دسترسی
• ران گوسفندی: معمولاً گران‌تر است و در بسیاری از کشورها مصرف آن کمتر از مرغ و گاو است.
• گوشت گوسال: بسته به بخش‌های مختلف، قیمت آن متوسط تا بالا است.
• مرغ: معمولاً ارزان‌تر و در دسترس‌تر از گوشت قرمز است.
6. توصیه برای رژیم‌های غذایی
• ران گوسفندی: به دلیل چربی بالاتر، برای افراد دارای مشکلات قلبی یا کلسترول بالا باید در حد اعتدال مصرف شود.
• ران گوساله: منبع خوبی برای افزایش انرژی، اما باید قسمت‌های کم‌چرب انتخاب شود.
• مرغ: گزینه مناسب برای رژیم‌های کم‌چرب و کنترل وزن.
نتیجه‌گیری:
هرکدام از این منابع پروتئینی ویژگی‌های خاص خود را دارند. ران گوسفندی با طعم قوی و ارزش تغذیه‌ای بالا مناسب غذاهای سنگین‌تر است، در حالی که مرغ و گوشت گاو تنوع بیشتری در رژیم‌های سبک‌تر یا ورزشکاری ارائه می‌دهند.
