روماتیسم (یا آرتریت روماتوئید) یک بیماری خودایمنی و التهابی است که مفاصل را درگیر می‌کند و ممکن است باعث درد، تورم و کاهش حرکت شود. درمان آن معمولاً دارویی، فیزیوتراپی و رعایت رژیم غذایی مناسب است.
ارتباط گوشت شترمرغ با روماتیسم:
گوشت شترمرغ به عنوان یک گوشت قرمز کم‌چرب، حاوی ترکیباتی است که ممکن است برای افراد مبتلا به روماتیسم مفید باشد:
فواید احتمالی:
1. چربی کم و کلسترول پایین: گوشت شترمرغ نسبت به گوشت گوسفند یا گاو چربی اشباع‌شده‌ی کمتری دارد، که برای بیماران التهابی بهتر است.

2. منبع خوب پروتئین و آهن: بدون اینکه بار التهابی زیادی داشته باشد.

3. اسیدهای چرب امگا-۳: برخی گزارش‌ها می‌گویند گوشت شترمرغ مقادیر مناسبی از امگا-۳ دارد که خاصیت ضد التهابی دارد (هرچند میزان آن به رژیم تغذیه شترمرغ بستگی دارد).


نکته مهم:
هیچ مدرک علمی قوی وجود ندارد که گوشت شترمرغ درمان قطعی برای روماتیسم باشد. اما به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی سالم و ضد التهابی ممکن است به کاهش علائم کمک کند.
توصیه:
اگر به روماتیسم مبتلا هستید و قصد دارید گوشت شترمرغ را در رژیم غذایی‌تان بگنجانید، حتماً با پزشک یا متخصص تغذیه مشورت کنید تا با داروها و شرایط شما سازگار باشد.

گوشت گوسفندی (یا "گوشت قرمز" به‌طور کلی) دارای چربی است به دلایل طبیعی و زیستی زیر:
1. ذخیره انرژی: بدن گوسفند مانند سایر پستانداران چربی را به‌عنوان منبع انرژی ذخیره می‌کند. بخشی از این چربی در بافت‌های عضلانی و اطراف اندام‌ها قرار دارد.

2. ویژگی نژادی و تغذیه‌ای: برخی نژادهای گوسفند به‌طور ژنتیکی چرب‌تر هستند. همچنین نوع تغذیه و شرایط پرورش (مثلاً چرا در مراتع یا تغذیه با دانه) بر میزان چربی گوشت تأثیر می‌گذارد.

3. طعم و بافت بهتر: چربی به گوشت طعم، لطافت و آبداری می‌دهد. در گوشت گوسفند، چربی به‌خصوص در قسمت‌هایی مثل راسته یا دنده باعث می‌شود طعم آن غنی‌تر شود.


در ضمن، چربی گوشت گوسفندی نسبت به گاوی معمولاً بیشتر است، به همین دلیل هم سنگین‌تر و چرب‌تر به نظر می‌رسد، که بعضی‌ها آن را بیشتر می‌پسندند و بعضی‌ها کمتر.

نه، این یک باور نادرست و شایع است. شیر کاکائو از شیر معمولی (که معمولاً از گاوهای سفید، سیاه‌وسفید یا قهوه‌ای گرفته می‌شود) تهیه می‌شود و سپس به آن پودر کاکائو، شکر و گاهی مواد افزودنی دیگر اضافه می‌شود.
هیچ تفاوتی در طعم یا رنگ شیر بین گاوهای نژادهای مختلف به آن شکل وجود ندارد که باعث شود شیر گاو قهوه‌ای "شکلاتی" باشد. رنگ شیر همیشه سفید است، فارغ از رنگ گاو.

گوشت گوسفند بره نر به طور معمول به گوشت بره (Lamb) گفته می‌شود که از بره نر، یعنی گوسفند نر کمتر از یک سال، تهیه شده است. این نوع گوشت ویژگی‌های زیر را دارد:
ویژگی‌های گوشت بره نر:
لطافت بالا: چون حیوان جوان است، گوشت آن بسیار نرم و لطیف است.
چربی کمتر: معمولاً نسبت به گوسفند بالغ چربی کمتری دارد.
طعم ملایم‌تر: نسبت به گوشت گوسفند بالغ، بوی زهم کمتری دارد و طعم آن ملایم‌تر است.
گران‌تر: به دلیل کیفیت بالا و تقاضای زیاد، معمولاً قیمت بالاتری دارد.

کاربردها:
مناسب برای کباب، بریانی، چلو گوشت، آبگوشت مجلسی و غذاهای لذیذ ایرانی و بین‌المللی.

قهوه‌ای بودن گوشت بوقلمون (در مقایسه با سفید بودن گوشت مرغ) به دلیل وجود میزان بیشتری از پروتئینی به نام میوگلوبین در عضلات آن است. در ادامه توضیح می‌دهم:
علت اصلی قهوه‌ای بودن گوشت بوقلمون:
1. مقدار میوگلوبین بالا:میوگلوبین پروتئینی است که اکسیژن را در عضلات ذخیره می‌کند. عضلاتی که فعالیت بیشتری دارند (مثل پاها و ران‌ها) نیاز بیشتری به اکسیژن دارند و در نتیجه میوگلوبین بیشتری دارند. این باعث می‌شود رنگ این گوشت به سمت قهوه‌ای یا قرمز تیره برود.

2. نوع عضله:در بوقلمون، عضلات پا و ران بیشتر فعالیت دارند و رنگ آن‌ها تیره‌تر است، در حالی که عضلات سینه کمتر فعال‌اند و رنگشان سفیدتر باقی می‌ماند. به همین دلیل بوقلمون معمولاً هم گوشت سفید دارد (سینه) و هم قهوه‌ای (ران و پا).

3. اکسیداسیون میوگلوبین:اگر گوشت مدتی در معرض هوا بماند، میوگلوبین اکسید می‌شود و رنگ آن به قهوه‌ای تغییر می‌کند. این اتفاق طبیعی است و لزوماً نشانه فاسد شدن نیست، مگر اینکه همراه با بو یا تغییر بافت باشد.

ستفاده‌نشدن از کله‌ گوساله (در مقایسه با کله‌ پاچه گوسفند) دلایل مختلفی دارد که شامل موارد زیر می‌شود:
1. طعم و مزه: کله‌ گوساله معمولاً طعم ضعیف‌تر و کم‌چرب‌تری نسبت به کله‌ گوسفند دارد. مردم معمولاً طعم قوی و چرب کله‌ گوسفند را ترجیح می‌دهند.

2. بافت گوشت: گوشت سر گوساله سفت‌تر و الیافی‌تر است و در پخت طولانی‌مدت ممکن است بافت مطلوب کله‌پاچه سنتی را نداشته باشد.

3. اندازه بزرگ‌تر: کله‌ گوساله بزرگ‌تر است و در تهیه، پخت و سرو آن سختی‌هایی وجود دارد. حتی جا دادن آن در دیگ یا قابلمه معمولی دشوار است.

4. عرضه کمتر: در بازار ایران، کله‌ گوسفند بسیار رایج‌تر و در دسترس‌تر است. بسیاری از کله‌پزها فقط با کله‌ گوسفند کار می‌کنند.

5. جنبه‌های مذهبی یا فرهنگی: در برخی فرهنگ‌ها، گوشت گوساله کمتر برای غذاهای سنتی استفاده می‌شود و بیشتر در قالب استیک، خورش یا کباب مصرف می‌شود.
 

رنگ سرخ‌تر گوشت گوساله نسبت به گوشت گوسفند به چند عامل اصلی برمی‌گردد:
1. میزان میوگلوبین (Myoglobin):میوگلوبین پروتئینی است که اکسیژن را در عضلات ذخیره می‌کند و رنگ قرمز گوشت را تعیین می‌کند. گوشت گوساله معمولاً میوگلوبین بیشتری دارد، به‌خصوص اگر سن حیوان بالاتر باشد، بنابراین رنگ آن تیره‌تر و سرخ‌تر است.

2. نوع عضلات و فعالیت حیوان:عضلاتی که بیشتر کار می‌کنند، میوگلوبین بیشتری تولید می‌کنند. گوساله‌ها نسبت به گوسفند ممکن است عضلاتی با میوگلوبین بیشتر داشته باشند، مخصوصاً اگر دام گوشتی باشند.

3. سن حیوان:هرچه حیوان سن بیشتری داشته باشد، رنگ گوشت آن تیره‌تر و سرخ‌تر است. گوساله‌ها (مخصوصاً اگر گوساله بالغ باشند، نه "Veal" جوان) معمولاً از بره‌ها (گوسفندان جوان) بزرگ‌تر هستند.

4. رژیم غذایی:نوع تغذیه حیوان نیز می‌تواند بر رنگ گوشت تأثیر بگذارد. حیواناتی که تغذیه غنی‌تری دارند، گوشت سرخ‌تری تولید می‌کنند.


در مقابل، گوشت گوسفند (به‌ویژه گوشت بره) معمولاً رنگ روشن‌تر و چربی بیشتری دارد که گاهی ظاهرش را کمتر سرخ نشان می‌دهد.

خیر، گوشت بوقلمون معمولاً از گوشت گوساله چرب‌تر نیست؛ بلکه در اغلب موارد کم‌چرب‌تر و سالم‌تر در نظر گرفته می‌شود، به‌ویژه اگر قسمت سینه‌ی بوقلمون (که سفید و کم‌چرب است) را با گوشت گوساله مقایسه کنیم.
در ادامه مقایسه‌ای ساده بین گوشت گوساله و بوقلمون (در ۱۰۰ گرم گوشت پخته‌شده) آورده شده:
ویژگی‌ها گوشت بوقلمون (سینه) گوشت گوساله (بدون چربی)
کالری حدود 135 حدود 170چربی کل حدود 1-3 گرم حدود 7-9 گرمپروتئین حدود 30 گرم حدود 25-28 گرمکلسترول حدود 70-90 میلی‌گرم حدود 80-90 میلی‌گرمآهن کمتر از گوساله بیشتر

نکته:
اگر قسمت ران بوقلمون (تیره) را در نظر بگیریم، چربی آن ممکن است به گوشت گوساله نزدیک‌تر شود.
همچنین، نحوه پخت (سرخ‌کردن، آب‌پز، گریل‌شده) نیز در میزان نهایی چربی مؤثر است.

محبوبیت گوشت گوساله به دلایل مختلفی برمی‌گردد، که هم به ویژگی‌های تغذیه‌ای و طعم آن مربوط است و هم به کاربردهای گسترده‌اش در آشپزی. در ادامه به مهم‌ترین دلایل محبوبیت آن اشاره می‌شود:
1. طعم ملایم و بافت لطیف: گوشت گوساله نسبت به گوشت گاو بالغ، طعم ملایم‌تری دارد و بافت آن نرم‌تر و لطیف‌تر است، که آن را برای انواع پخت (کبابی، خورشتی، استیکی و ...) مناسب می‌کند.

2. هضم آسان‌تر: چون عضلات گوساله کمتر کار کرده‌اند، پروتئین‌های آن آسان‌تر هضم می‌شوند و برای برخی افراد، به‌ویژه کودکان یا سالمندان، مناسب‌تر است.

3. مقدار پایین‌تر چربی: معمولاً گوشت گوساله نسبت به گوشت گاو چربی کمتری دارد و این برای افرادی که رژیم غذایی کم‌چرب دنبال می‌کنند، گزینه مناسبی است.

4. منبع غنی پروتئین، آهن و ویتامین B12: گوشت گوساله سرشار از مواد مغذی است که در رشد عضلات، خون‌سازی و سلامت سیستم عصبی نقش دارند.

5. تنوع در مصرف: از گوشت گوساله می‌توان در تهیه‌ی غذاهای مختلف بین‌المللی استفاده کرد، از جمله خوراک‌های ایتالیایی، فرانسوی، ایرانی، هندی و ..

«گوشت گوساله زابلی» معمولاً به گوشت گوساله‌ای اطلاق می‌شود که از منطقه زابل در استان سیستان و بلوچستان ایران تهیه شده باشد. این نوع گوشت به‌دلیل تغذیه دام‌ها از علوفه طبیعی و شیوه‌های پرورش سنتی، معمولاً از کیفیت خوبی برخوردار است. مردم محلی اعتقاد دارند که گوشت گوساله زابلی نرم، خوش‌طعم و کم‌چربی است و برای انواع خورش‌ها، کباب و آبگوشت بسیار مناسب است.