در ایران، نژادهای مختلفی از مرغ و خروس پرورش داده می‌شوند که برخی از آن‌ها بومی و برخی دیگر وارداتی هستند. این نژادها هر یک ویژگی‌های منحصربه‌فردی دارند و بر اساس هدف پرورش، مانند تولید تخم، گوشت یا زینتی بودن انتخاب می‌شوند. در زیر به برخی از نژادهای معروف مرغ و خروس در ایران اشاره می‌کنم:

1. مرغ بومی ایرانی

این مرغ‌ها در بیشتر روستاها و مناطق ایران پرورش داده می‌شوند و به دلیل مقاومت بالا نسبت به شرایط آب و هوایی، سازگاری خوبی با محیط‌های مختلف دارند. مرغ‌های بومی معمولاً برای تولید تخم و گوشت در سطح خانوار پرورش داده می‌شوند و تخم آن‌ها نیز به دلیل کیفیت بالا محبوب است.

	2. مرغ لاری  مرغ لاری که به خروس لاری نیز معروف است، یکی از نژادهای معروف ایرانی است که بیشتر در استان‌های جنوبی کشور، به ویژه در   لارستان استان فارس پرورش داده می‌شود. این نژاد به دلیل قدرت بدنی بالا، در گذشته برای مسابقات جنگ خروس‌ها استفاده می‌شد،   اما امروزه بیشتر به عنوان نژادی زینتی و با ارزش نگهداری می‌شود.

3. مرغ مرندی

این نژاد یکی از نژادهای بومی استان آذربایجان شرقی و منطقه مرند است. مرغ مرندی به خاطر تخم‌گذاری بالا و کیفیت گوشت مناسبش مشهور است. رنگ آن بیشتر مشکی است و به عنوان یکی از نژادهای مقاوم در برابر سرما شناخته می‌شود.

 4. مرغ دشتیاری

 مرغ دشتیاری نژادی از مناطق جنوب شرقی ایران، به ویژه سیستان و بلوچستان است. این نژاد با شرایط سخت و آب و هوای گرم و خشک منطقه   دشتیاری سازگار است و به دلیل مقاومت و سازگاری بالا در برابر بیماری‌ها و شرایط محیطی معروف است.

5. مرغ ترکمنی این نژاد در مناطق شمال شرقی ایران، مانند ترکمن‌صحرا، یافت می‌شود. مرغ ترکمنی به دلیل اندازه متوسط و تخم‌گذاری مناسبش مورد توجه قرار دارد و در این مناطق به صورت بومی پرورش داده می‌شود.

6. نژادهای وارداتی (لگهورن، پلیموت راک و نیوهمشایر)

برخی از نژادهای وارداتی مرغ نیز در ایران به‌خصوص در مزارع بزرگ پرورش داده می‌شوند. برای مثال:

لگهورن: یک نژاد تخم‌گذار با تولید تخم بالا است.

پلیموت راک: نژادی گوشتی است و به دلیل گوشت مرغوبش در مزارع صنعتی پرورش داده می‌شود.

نیوهمشایر: نژادی چند منظوره است که برای تولید گوشت و تخم مورد استفاده قرار می‌گیرد.

7. مرغ زینتی (سبرایت، ابریشمی و لهستانی)

در کنار نژادهای گوشتی و تخم‌گذار، نژادهای زینتی مانند سبرایت، ابریشمی و لهستانی نیز به‌عنوان مرغ‌های زینتی در ایران محبوبیت دارند. این نژادها به دلیل ظاهر خاص و زیبا برای علاقه‌مندان به مرغ‌های زینتی جذاب هستند و بیشتر در محیط‌های خانگی و نمایشگاهی پرورش داده می‌شوند.

8. مرغ خزک 

بومی منطقه سیستان است که به علت کوتاه بودن پاهای آن به این نام خوانده می شود. این مرغ دارای جثه کوچک با پاهای کوتاه و رنگ پر ها حنایی تا قهوه ای تیره و با لکه های سیاه میباشد و دارای مقاومت بالای با شرایط نامناسب محیطی دارد . تخم گذاری این مرغ محدود به اسفند تا اواخر خرداد است که این میزان بین 70 تا 80 عدد تخم مرغ است. تخم مرغ این نژاد به رنگ سفید و حدود 35 تا 50 گرم وزن دارد. میزان باروری خوب تخم مرغ از خصوصیات خوب نژاد محسوب می شود. وزن مرغ خزک بین 5/1 تا 5/2 کیلو گرم متغیر است.

جمع‌بندی

نژادهای مرغ و خروس در ایران تنوع بسیاری دارند و انتخاب آن‌ها بستگی به هدف پرورش‌دهنده دارد. نژادهای بومی به دلیل مقاومت و سازگاری بیشتر، برای تولید تخم و گوشت در مناطق مختلف ایران پرورش داده می‌شوند و نژادهای وارداتی بیشتر در مزارع صنعتی و بزرگ استفاده می‌شوند.

سلام به همه‌ی کدبانوها و آقایانی که به هنر آشپزی علاقه‌مندند! امروز قصد دارم یکی از محصولات خوشمزه و آماده مصرف مستر قصاب را به شما معرفی کنم: پاچینی سوخاری شده. این محصول، گزینه‌ای عالی برای کسانی است که وقت زیادی برای آشپزی در خانه ندارند اما همچنان به دنبال طعمی لذیذ و خانگی هستند. البته، اگر فرصت آشپزی دارید و از آماده کردن غذاهای خانگی لذت می‌برید، می‌توانید با تهیه ساق مرغ و دستور ساده‌ای که در ادامه می‌آید، یک پاچینی خوشمزه و ترد را خودتان درست کنید و از طعم بی‌نظیرش لذت ببرید.  

پاچینی کردن ساق مرغ: از آشپزخانه تا سفره‌ای شیک و جذاب
پاچینی کردن ساق مرغ، یکی از تکنیک‌های محبوب و پرطرفدار در دنیای آشپزی است که به غذا نه تنها طعمی دلپذیر بلکه ظاهری زیبا و مجلل می‌بخشد. این روش آماده‌سازی، ساق مرغ را به شکلی خاص فرم می‌دهد که آن را برای طبخ‌های گوناگون، به‌ویژه برای جشن‌ها و مهمانی‌ها، ایده‌آل می‌کند. در این مقاله به نحوه پاچینی کردن ساق مرغ و آماده‌سازی آن برای یک نوع طبخ معروف، یعنی مرغ پاچینی سرخ‌شده، می‌پردازیم.

1. پاچینی چیست؟
پاچینی در واقع به معنای تمیز و فرم‌دهی ساق مرغ است، به شکلی که گوشت و پوست از انتهای استخوان به سمت بالا جمع می‌شود و انتهای استخوان نمایان می‌گردد. این کار نه تنها ظاهر زیبایی به مرغ می‌بخشد، بلکه باعث می‌شود که ساق مرغ به راحتی در دست گرفته شود و مصرف آن آسان‌تر گردد. این تکنیک از آشپزی کلاسیک فرانسه سرچشمه گرفته و به دلیل ظاهر شیک و مجلسی، در آشپزی بین‌المللی نیز رایج شده است.

2. مراحل پاچینی کردن ساق مرغ
برای پاچینی کردن ساق مرغ، مراحل زیر را دنبال کنید:
مرحله 1: آماده‌سازی مواد
ابتدا ساق‌های مرغ را آماده کنید. برای پاچینی، شما به چاقوی تیز نیاز دارید. همچنین دستمال یا پارچه‌ای برای خشک کردن مرغ و جلوگیری از لیز خوردن آن استفاده می‌شود.

مرحله 2: برش زدن اطراف استخوان
در ابتدا باید پوست و گوشت ناحیه نزدیک به انتهای نازک‌تر استخوان را به دقت برش دهید. سپس با استفاده از چاقو، گوشت و پوست را از استخوان جدا کرده و آن‌ها را به سمت بالا، یعنی به سمت قسمت ضخیم‌تر ساق، جمع کنید.

مرحله 3: جدا کردن غضروف و پوست اضافی
غضروف‌ها و پوست‌های اضافه که در اطراف استخوان باقی مانده‌اند، به دقت برداشته می‌شوند. در نهایت باید انتهای استخوان کاملاً تمیز و صاف باشد و گوشت به سمت بالای استخوان جمع شده و یک فرم یکنواخت و زیبا ایجاد کند.

3. آماده‌سازی برای طبخ: مرغ پاچینی سرخ‌شده
پس از آماده‌سازی ساق‌های مرغ به روش پاچینی، نوبت به طبخ آن‌ها می‌رسد. یکی از محبوب‌ترین روش‌های پخت پاچینی، سرخ کردن آن در روغن است که طعم و بافتی ترد و لذیذ به مرغ می‌بخشد

مواد لازم: 8 عدد ساق مرغ پاچینی شده 2 عدد تخم‌مرغ 1 پیمانه آرد سفید 1 پیمانه پودر سوخاری نمک و فلفل سیاه به میزان لازم ادویه‌هایی مانند پاپریکا، زردچوبه، یا سیر پودر شده روغن برای سرخ کردن

4. سرو و تزئین
مرغ پاچینی سرخ‌شده را می‌توانید با سس‌های مختلفی مانند سس گوجه‌فرنگی، سس ماست یا حتی سس‌های ادویه‌دار سرو کنید. برای تزئین می‌توانید از جعفری تازه یا حلقه‌های لیمو استفاده کنید که هم زیبایی بیشتری به غذا می‌دهد و هم طعم تازه و لذت‌بخشی را به همراه دارد.

5. راز موفقیت در پاچینی
کلید موفقیت در پاچینی، صبر و دقت است. باید مطمئن شوید که گوشت و پوست به‌طور یکدست از استخوان جدا شوند و انتهای استخوان کاملاً تمیز باشد. همچنین مرینیت کردن مرغ قبل از پخت، به آن طعمی بی‌نظیر و لذیذ می‌بخشد.

نتیجه‌گیری
پاچینی کردن ساق مرغ نه تنها یک تکنیک جذاب در آشپزی است بلکه غذایی با ظاهر شیک و طعم بی‌نظیر ایجاد می‌کند. این روش برای مهمانی‌ها و جشن‌ها ایده‌آل است، چرا که هم آماده‌سازی نسبتاً ساده‌ای دارد و هم جلوه‌ای لوکس به سفره شما می‌دهد. مرغ پاچینی سرخ‌شده، بافتی ترد و طعمی دلچسب دارد که با سس‌های متنوع می‌تواند تجربه‌ای لذت‌بخش از آشپزی و غذاخوری را فراهم کند.

دنبه گوسفندی به دلیل چربی غنی و طعم خاصی که دارد، در آشپزی سنتی بسیاری از کشورها و مناطق به‌ویژه در خاورمیانه و آسیای مرکزی، مورد استفاده قرار می‌گیرد. این چربی خاص می‌تواند به غذاها طعم، عطر و بافت منحصر به‌فردی ببخشد. در ادامه به کاربردهای دنبه گوسفندی در آشپزی و مصارف دیگر آن اشاره می‌کنیم:

1. استفاده در غذاهای سنتی

دنبه گوسفندی یکی از اجزای اصلی در بسیاری از غذاهای سنتی است. از آن به‌عنوان یک منبع چربی در تهیه غذاهای مختلف استفاده می‌شود، از جمله:

کباب‌ها: دنبه به‌عنوان یک ماده افزودنی به گوشت‌های کبابی اضافه می‌شود تا طعم و چربی بیشتری به آن‌ها ببخشد. در بسیاری از کشورها، مانند ایران و ترکیه، کباب‌هایی که با دنبه تهیه می‌شوند، طعم خاص و لذیذتری دارند. به‌ویژه در کباب کوبیده، مخلوط دنبه با گوشت چرخ‌کرده به نرمی و لطافت کباب کمک می‌کند.

خورش‌ها و پلوها: در برخی از خورش‌ها و غذاهای برنجی، از دنبه برای اضافه کردن چربی و طعم استفاده می‌شود. در غذاهایی مانند دیزی یا آبگوشت ایرانی، دنبه به‌عنوان یکی از مواد اصلی به کار می‌رود که به غذا طعمی غنی می‌بخشد.

آشپزی عربی و ترکی: در آشپزی سنتی عربی و ترکی، دنبه در غذاهایی مانند «منسف» (یک غذای معروف اردنی) و همچنین در برخی خورش‌ها و پلوها استفاده می‌شود.

 2. تهیه روغن دنبه

 یکی از مصارف اصلی دنبه گوسفندی تهیه روغن دنبه است. این روغن، که از دنبه ذوب شده استخراج می‌شود، در بسیاری از غذاهای سنتی به‌جای   روغن‌های نباتی یا حیوانی دیگر استفاده می‌شود. روغن دنبه به دلیل طعم و عطر خاص خود، در غذاهایی مانند خورش‌ها، پلوها و حتی برخی   شیرینی‌های سنتی کاربرد دارد.

 3. استفاده در تولید صابون و محصولات آرایشی

 دنبه گوسفندی به‌عنوان یکی از مواد اولیه در تهیه صابون‌های سنتی و محصولات آرایشی نیز استفاده می‌شود. چربی موجود در دنبه خاصیت نرم‌کنندگی   دارد و به همین دلیل در برخی از فرمول‌های صابون‌های دست‌ساز یا کرم‌های پوستی به کار می‌رود. صابون‌هایی که از چربی دنبه تولید می‌شوند،   به‌ویژه در مناطق روستایی و سنتی محبوبیت دارند.

4. استفاده در صنعت

دنبه گوسفندی همچنین در برخی از کاربردهای صنعتی مانند تولید شمع و روان‌کننده‌های سنتی به کار می‌رود. در گذشته، از دنبه برای تهیه شمع‌های دست‌ساز و روان‌کننده‌ها استفاده می‌کردند، هرچند امروزه این کاربردها کمتر شده است.

5. ذخیره‌سازی و نگهداری غذا

در برخی از فرهنگ‌ها، از دنبه برای نگهداری مواد غذایی نیز استفاده می‌شود. به‌عنوان مثال، گوشت‌های خشک‌شده یا دودی را با چربی دنبه پوشانده و در ظروف نگهداری می‌کنند تا از فاسد شدن آن‌ها جلوگیری شود. این روش نگهداری به‌ویژه در مناطق کوهستانی و صحرایی که دسترسی به یخچال محدود است، استفاده می‌شود.

نتیجه‌گیری

دنبه گوسفندی یک ماده غذایی غنی از چربی است که در بسیاری از فرهنگ‌ها به‌ویژه در آشپزی خاورمیانه‌ای و آسیای مرکزی جایگاه ویژه‌ای دارد. از آن در تهیه کباب‌ها، خورش‌ها، و پلوها استفاده می‌شود و همچنین به عنوان منبع تولید روغن، صابون‌های دست‌ساز، و حتی محصولات صنعتی نیز کاربرد دارد.

 سلام به دوستداران مستر قصاب امروز برآن شدیم  پرورش و رشد جوجه‌های گوشتی از زمانی که از تخم خارج می‌شوند تا آماده شدن برای کشتار را برایتان شرح دهیم ،که  شامل چندین مرحله مهم است. این مراحل شامل تغذیه، مدیریت محیطی، و کنترل بهداشت است که برای دستیابی به بهترین عملکرد و رشد سریع بهینه‌سازی می‌شود.

1. مرحله اول: تولد و شروع رشد
در اولین مرحله، جوجه‌ها پس از خروج از تخم به مکانی گرم و خشک منتقل می‌شوند که معمولاً به آن سالن پرورش یا «برودر» گفته می‌شود. این محیط باید دارای دمای مناسبی (بین 32 تا 35 درجه سانتی‌گراد) باشد تا به جوجه‌ها در سازگاری با محیط جدید کمک کند. جوجه‌ها در این مرحله بسیار حساس به دما و رطوبت هستند و اگر دمای محیط خیلی پایین باشد، باعث کاهش رشد و حتی مرگ جوجه‌ها خواهد شد.

2. تغذیه اولیه
جوجه‌ها در این مرحله با خوراک آغازین (Pre-starter) تغذیه می‌شوند. این خوراک حاوی مواد مغذی با کیفیت بالا و پروتئین بالا (حدود 20-23 درصد) است که به رشد سریع و تقویت سیستم ایمنی جوجه‌ها کمک می‌کند. استفاده از خوراک حاوی ویتامین‌ها و مواد معدنی ضروری نیز بسیار مهم است تا جوجه‌ها بتوانند با سرعت رشد کنند.
3. مرحله رشد سریع
پس از دو هفته، جوجه‌ها وارد مرحله رشد سریع می‌شوند. در این مرحله، تغذیه جوجه‌ها با خوراک استارتر (Starter) که پروتئین کمتری نسبت به خوراک اولیه دارد (حدود 18-20 درصد)، ادامه پیدا می‌کند. از آنجایی که هدف این مرحله افزایش وزن و عضله‌سازی سریع است، میزان خوراک مصرفی و کیفیت آن اهمیت بالایی دارد. در این مرحله، جوجه‌ها به طور معمول در شرایط نوری مشخص و دماهای کمتر از مرحله اولیه (حدود 24-28 درجه سانتی‌گراد) نگهداری می‌شوند.

4. تغذیه و مدیریت مرحله نهایی
در حدود 4 تا 6 هفتگی، جوجه‌ها به مرحله‌ای می‌رسند که بیشتر وزن خود را به دست آورده‌اند و نزدیک به زمان کشتار هستند. در این مرحله، خوراک فینیشر (Finisher) که حاوی درصد پروتئین کمتر (حدود 16-18 درصد) و انرژی بیشتری است، به جوجه‌ها داده می‌شود. همچنین دما و تهویه محیط باید به گونه‌ای تنظیم شود که از استرس حرارتی و مشکلات سلامتی جلوگیری شود.

5. مدیریت بهداشتی و واکسیناسیون
در طول تمام این مراحل، حفظ بهداشت محیط و جلوگیری از بیماری‌ها اهمیت زیادی دارد. واکسیناسیون‌های مختلف برای جلوگیری از بیماری‌های ویروسی و باکتریایی انجام می‌شود. تمیز نگه‌داشتن سالن‌ها و کنترل رطوبت و دمای محیط نیز برای جلوگیری از شیوع بیماری‌ها ضروری است.
6. زمان آماده‌سازی برای کشتار
در حدود 6 تا 8 هفتگی، جوجه‌ها به وزن مناسب (معمولاً بین 2.5 تا 3 کیلوگرم) رسیده و آماده برای کشتار می‌شوند. در این مرحله، مدیریت صحیح حمل و نقل به کشتارگاه و جلوگیری از استرس بیش از حد جوجه‌ها اهمیت بالایی دارد.

جمع‌بندی
روند پرورش جوجه‌های گوشتی نیازمند تغذیه مناسب، مدیریت بهداشتی و محیطی دقیق، و کنترل کامل در تمام مراحل است تا جوجه‌ها به رشد سریع و سالمی برسند و در پایان دوره آماده کشتار شوند. تغذیه با کیفیت، حفظ دما و رطوبت مناسب، و پیشگیری از بیماری‌ها از جمله عوامل کلیدی در موفقیت این فرآیند است.

ساعت و زمان کشتار دام‌ها (گوسفند، گوساله، مرغ) به دلایل مختلفی از جمله شرایط دام و کیفیت نهایی گوشت اهمیت دارد. علاوه بر زمان، نحوه کشتار نیز تأثیر مستقیمی بر طعم و کیفیت گوشت دارد. در ادامه توضیحاتی در این مورد آمده است:
زمان مناسب برای کشتار:
1. صبح زود یا اوایل روز:
دلیل: دام‌ها در این زمان آرام‌تر و استراحت کرده‌اند و بدنشان از استرس شب گذشته دور است. این موضوع باعث می‌شود گوشت لطیف‌تر و باکیفیت‌تری حاصل شود.
تاثیر بر کیفیت گوشت: کشتار در ساعات اولیه روز باعث می‌شود که گوشت نرم‌تر و آبدارتر باشد زیرا دام کمتر تحت تأثیر استرس و فعالیت قرار گرفته است. دام در این زمان به دلیل استراحت شبانه، شرایط بدنی مناسب‌تری دارد.
 

2. پرهیز از کشتار در ساعات گرمی روز:
دلیل: در ساعات گرم روز، استرس و دمای بالای بدن دام باعث می‌شود که لاشه سریع‌تر فاسد شده و کیفیت گوشت کاهش یابد. همچنین حرارت باعث افزایش باکتری‌های سطح گوشت می‌شود.
تاثیر بر کیفیت گوشت: کشتار در ساعات گرم می‌تواند باعث سفت شدن گوشت و کاهش طعم آن شود.



تاثیر نحوه کشتار بر کیفیت و طعم گوشت:
1. کشتار با کمترین استرس:
دلیل: استرس دام قبل از کشتار باعث ترشح هورمون‌هایی مانند آدرنالین می‌شود که روی طعم و کیفیت گوشت تأثیر منفی دارد. استرس زیاد می‌تواند گوشت را سفت و خشک کند.
روش پیشنهادی: رعایت اصول انسانی در کشتار و آرام کردن دام قبل از ذبح (مثلاً دور نگه‌داشتن آن از صحنه کشتار دیگر دام‌ها) می‌تواند به بهبود کیفیت گوشت کمک کند.


2. خونگیری کامل:
دلیل: یکی از اصول مهم در کشتار اسلامی، خونگیری کامل از دام است. ماندن خون در لاشه باعث فساد سریع‌تر گوشت و همچنین ایجاد طعم و بوی ناخوشایند می‌شود.
تاثیر بر طعم: خون کامل خارج شده از بدن دام، باعث بهبود طعم و افزایش ماندگاری گوشت می‌شود.


3. نگهداری و سرد کردن مناسب پس از کشتار:
دلیل: پس از کشتار، باید گوشت دام‌ها به‌درستی سرد و ذخیره شود تا از فساد جلوگیری شود. دمای سرد باعث می‌شود که فرآیند «رسیدن گوشت» به‌درستی انجام شود.
تاثیر بر کیفیت: گوشت‌های رسیده، نرم‌تر و خوش‌طعم‌تر هستند و پخت آسان‌تری دارند.



نتیجه‌گیری:
بهترین زمان برای کشتار دام‌ها، اوایل صبح است که دام در شرایط آرام‌تری قرار دارد.
نحوه کشتار، به ویژه کاهش استرس دام و خونگیری کامل، تأثیر زیادی بر کیفیت و طعم گوشت دارد.
مدیریت مناسب پس از کشتار مانند سرد کردن سریع و صحیح، به افزایش کیفیت نهایی گوشت کمک می‌کند.

سلام وعرض ادب و احترام خدمت خوانندگان عزیز دانستنی های مستر قصاب، ما قصد داریم دراین مقاله همانند شماره مقالات قبلی شما را با

انواع پروتئین ها آشنا کنیم.امیدوارم تا اینجا مطالبی که من وبقیه همکاران گذاشتیم برایتان مفید بوده باشد .

مطلب امروزدرباره بخشی از گوسفند است  بنام خوئک .

این محصول از گوسفند در مستر قصاب عرضه نمیشود.امیدوارم ازهرجا تهیه میفرمایید وهمراه با کباب میل میکنید نوش جانتان باشد .

نتیجه‌گیری: مصرف خوش گوشت از نظر سنتی مشکلی ندارد و در بسیاری از غذاهای محلی استفاده می‌شود. اما از دیدگاه علم امروز، مصرف آن باید محدود باشد، به‌ویژه اگر شما به مشکلات قلبی یا کلسترول بالا مستعد باشید. اگر این بخش از گوشت را دوست دارید، بهتر است با اعتدال مصرف کنید و توجه ویژه‌ای به تعادل کلی رژیم غذایی خود داشته باشید.

یکی از محبوب‌ترین غذاها در میان خانواده‌های ایرانی، جوجه کباب است. اما جوجه‌های طعم‌دار، با تنوع فراوان درطعم‌ها و مزه‌ها، جایگاه ویژه‌ای درسفره‌ها پیدا کرده‌اند. در شرکت مستر قصاب، ما با ارائه انواع جوجه‌های طعم‌دار، تلاش می‌کنیم تا تجربه‌ای منحصر به فرد و لذیذ را برای مشتریان خود به ارمغان بیاوریم. ازطعم‌های سنتی ایرانی گرفته تا طعم‌های جدید و متنوع، هرکدام ازاین محصولات با دقت و کیفیت بالا تهیه می‌شوند تا رضایت مشتریان را جلب کنند. در این مقاله قصد داریم نگاهی به طرز تهیه و فرآیند آماده‌سازی این جوجه‌های طعم‌دار بیاندازیم و راهکارهایی را برای بهبود و متنوع‌سازی طعم‌های محبوب به اشتراک بگذاریم.

تهیه جوجه‌کباب‌های طعم‌دار درخانه به تنوع ادویه‌ها و مواد مرینیت (مزه‌دهی) بستگی دارد. دراینجا چند نوع جوجه‌کباب معروف و طرزتهیه هرکدام را توضیح می‌دهم:

1. جوجه‌کباب زعفرانی این نوع جوجه‌کباب یکی از معروف‌ترین انواع است که به خاطر عطر و طعم زعفران و کره بسیار محبوب است. مواد لازم: مرغ (ترجیحاً سینه یا ران بدون استخوان) زعفران ساییده شده ماست پیاز آبلیمو کره نمک و فلفل سیاه
طرز تهیه: 1. زعفران را با کمی آب جوش دم کرده و کنار بگذارید. 2. پیاز را ریز خرد کنید و به همراه آبلیمو، ماست، نمک، فلفل و زعفران دم کرده به مرغ‌ها اضافه کنید. 3. مواد را خوب مخلوط کرده و حداقل 3 تا 4 ساعت در یخچال بگذارید تا طعم‌ها جذب مرغ شود. 4. پس از مرینیت، مرغ‌ها را به سیخ بکشید و با حرارت ملایم کباب کنید. هنگام کباب‌کردن، مقداری کره ذوب‌شده روی جوجه‌ها بمالید.

3. جوجه‌کباب ترش جوجه‌کباب ترش به خاطر استفاده از گردو و رب انار طعمی متفاوت و دلپذیر دارد. مواد لازم: مرغ گردو آسیاب‌شده  (مستر قصاب گردو ندارد) رب انار سبزی‌های معطر (مانند چوچاق) پیاز سیر آبلیمو نمک و فلفل
طرز تهیه: 1. گردو آسیاب‌شده، رب انار، پیاز رنده‌شده، سیر، سبزی‌های معطر و آبلیمو را با هم مخلوط کنید. 2. مرغ را به مخلوط اضافه کرده و حداقل 3 تا 4 ساعت در یخچال قرار دهید تا طعم‌ها جذب شوند. 3. مرغ‌ها را روی حرارت ملایم کباب کنید و در حین پخت از مواد مرینیت باقی‌مانده روی آن‌ها بمالید.

5. جوجه‌کباب اسپایسی (تند) اگر عاشق غذاهای تند هستید، این جوجه‌کباب عالی است. مواد لازم: مرغ فلفل قرمز خشک یا پودر فلفل سیر آبلیمو پاپریکا زنجبیل نمک و فلفل
طرز تهیه: 1. سیر و زنجبیل را رنده کرده و به همراه پاپریکا، فلفل قرمز، آبلیمو، نمک و فلفل به مرغ اضافه کنید. 2. مرغ‌ها را حداقل 2 تا 3 ساعت در یخچال مرینیت کنید. 3. مرغ‌ها را روی سیخ بکشید و با حرارت کباب کنید.

                                                                                                                                ((طعم جوجه کباب ماستی و لیمویی در مسترقصاب عرضه نمیشود))
نکات مهم:
همیشه جوجه‌ها را حداقل چند ساعت قبل از کباب‌کردن مرینیت کنید تا طعم‌ها بهتر جذب شوند.
حتماً از حرارت ملایم استفاده کنید تا گوشت خشک نشود و به آرامی پخته شود.
برای طعم‌دهی بیشتر، می‌توانید هنگام پخت از کره یا روغن زیتون استفاده کنید.

باخرید مرغ کامل و انتخاب برش جوجه کبابی با استخوان  و یا  بدون استخوان میتوانید جوجه‌کباب‌های خوشمزه و متنوعی در خانه تهیه کنید و از طعم‌های مختلف لذت ببرید.

سلام روزتون پر از شادی و برکت ، امروزقصد داریم قسمتهایی از گوسفند را که هم لذیذ هست وهم با توجه به حال وهوای زندگیهای امروز سریع آماده میشه و میتوانید نوش جان کنید را معرفی کنیم.

درگوشت گوسفند، بخش‌های مختلف دارای ویژگی‌های متفاوتی از نظر نرمی، چربی و زمان پخت هستند. برخی از بخش‌های پرکاربرد و مشخصات آن‌ها به شرح زیر است:

بخش‌های نرم‌تر و سریع‌پز:

1. راسته: ویژگی: بسیار نرم و کم‌چرب. مناسب برای: کباب، استیک، چلوکباب. پخت سریع.

2. فیله: ویژگی: نرم‌ترین بخش گوشت با کمترین چربی. مناسب برای: کباب فیله، استیک فیله. پخت سریع و بسیار لطیف.

3. ران: ویژگی: گوشت نرم و کم‌چرب. مناسب برای: خورش‌ها (مثل قورمه‌سبزی، قیمه)، کباب برگ، انواع خوراک‌ها. پخت متوسط تا سریع.

بخش‌های چرب‌تر:

1. قلوه‌گاه: ویژگی: چرب و نرم. مناسب برای: خورش‌ها، آبگوشت، کباب کوبیده (به دلیل چربی مناسب). پخت طولانی‌تر به دلیل چربی.

2. گردن: ویژگی: چرب و کمی سفت‌تر. مناسب برای: آبگوشت، خوراک گردن، یا برای عصاره‌گیری (آبگوشت، سوپ). پخت طولانی‌تر.

3. دنده: ویژگی: چربی زیاد. مناسب برای: کباب دنده، شیشلیک، آبگوشت. پخت طولانی‌تر.

4. دمبالیچه: ویژگی: چرب و نرم. مناسب برای: آبگوشت، خوراک‌های چرب‌تر. پخت طولانی به دلیل چربی بالا.

به طور کلی، بخش‌های نرم‌تر گوشت مثل راسته و فیله برای پخت سریع و غذاهایی که گوشت باید لطیف و آبدار باشد مناسب‌تر هستند، و بخش‌های چرب‌تر مثل قلوه‌گاه و گردن برای غذاهایی که نیاز به پخت طولانی و مزه‌دار شدن دارند، مانند آبگوشت و خوراک‌های چرب‌تر، استفاده می‌شوند.