گوشت استرالیا به‌خاطر کیفیت بالا، طعم عالی و رعایت استانداردهای سخت‌گیرانه بهداشتی و زیست‌محیطی در سطح جهان شناخته شده است. در ادامه نکاتی برای آشنایی بیشتر با گوشت استرالیا آورده‌ام:
1. انواع گوشت تولیدی
گوشت گاو (Beef): یکی از مهم‌ترین محصولات دامی استرالیاست و به‌صورت ارگانیک و بدون هورمون رشد نیز عرضه می‌شود.
گوشت بره (Lamb): گوشت بره استرالیایی بسیار لطیف و خوش‌طعم است و محبوبیت زیادی در بازارهای جهانی دارد.
گوشت بز، مرغ و کانگورو: کمتر مصرف می‌شوند، اما در برخی بازارهای خاص یا سنتی عرضه می‌شوند.

2. کیفیت و استانداردها
استرالیا از سیستم ردیابی دقیق دام‌ها (NLIS) استفاده می‌کند که سلامت و منشأ دام را تضمین می‌کند.
تولیدکنندگان تحت نظارت سازمان‌های بهداشتی، زیست‌محیطی و دام‌پزشکی فعالیت می‌کنند.
بدون استفاده از آنتی‌بیوتیک یا هورمون‌های رشد (مگر در صورت اعلام واضح برچسب‌گذاری‌شده).

3. شیوه پرورش دام
دام‌ها عمدتاً در مراتع طبیعی پرورش داده می‌شوند (Grass-fed).
در برخی مناطق از سیستم‌های خوراک ترکیبی (Grain-fed) نیز استفاده می‌شود که طعمی متفاوت ایجاد می‌کند.

4. صادرات و شهرت جهانی
استرالیا یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان گوشت در جهان است.
کشورهای آسیایی، خاورمیانه، آمریکا و اروپا از مشتریان اصلی گوشت استرالیا هستند.

5. ویژگی‌های طعمی و تغذیه‌ای
گوشت‌های استرالیایی عموماً دارای چربی کمتر، امگا-۳ بالاتر (در موارد Grass-fed) و طعم طبیعی‌تر هستند.

برای تقویت سیستم ایمنی بدن، گوشت‌هایی مفیدند که سرشار از پروتئین، روی (زینک)، آهن، و ویتامین B12 باشن. این مواد برای تولید سلول‌های ایمنی، تقویت گلبول‌های سفید و مقاومت بدن در برابر عفونت ضروری‌اند. بهترین گوشت‌ها برای تقویت سیستم ایمنی:

---
1. گوشت بوقلمون
سرشار از پروتئین با کیفیت بالا
دارای مقدار مناسب روی و B6 برای تقویت عملکرد ایمنی

2. گوشت گوسفند
غنی از روی و آهن
کمک به ساخت گلبول‌های سفید و مقاومت بدن در برابر سرماخوردگی و عفونت

3. گوشت شتر
چربی سالم‌تر، ویتامین B12 بالا
خاصیت ضدالتهابی و تقویت‌کننده عمومی بدن

4. دل، جگر و قلوه (به‌ویژه از گوسفند یا گاو)
فوق‌العاده غنی از آهن، روی، و ویتامین‌های گروه B
جگر گاو یکی از قوی‌ترین منابع طبیعی برای تقویت سیستم ایمنی‌ست

5. ماهی (به‌ویژه سالمون، ساردین، قزل‌آلا)
دارای امگا-۳ که التهاب رو کاهش می‌ده و عملکرد سیستم ایمنی رو بهبود می‌بخشه


---
نکته مهم:
مصرف متعادل همراه با سبزیجات، سیر، زنجبیل، زردچوبه و مواد پروبیوتیک (مثل ماست یا دوغ سنتی) تأثیر گوشت رو در تقویت ایمنی چند برابر می‌کنه.

برای تقویت حافظه، گوشتی که سرشار از امگا-۳، آهن، روی (زینک)، و ویتامین B12 باشه بیشترین تأثیر رو داره. بر این اساس، بهترین گزینه‌ها:
1. ماهی (به‌ویژه ماهی‌های چرب مثل سالمون، قزل‌آلا، و تُن)
منبع عالی امگا ۳
افزایش تمرکز، حافظه و عملکرد مغز

2. گوشت شترمرغ
چربی کم، پروتئین بالا، ویتامین B12 زیاد
برای مغز و سیستم عصبی مفیده

3. گوشت گوسفند (به‌ویژه جگر)
سرشار از آهن و B12
به بهبود خون‌رسانی مغز کمک می‌کنه

4. دل و جگر گاو یا گوسفند
منابع غنی آهن و روی، که برای حافظه و تمرکز حیاتی‌ان

چند نکته مکمل:
همراهی این گوشت‌ها با مواد غذایی مثل گردو، بادام، زرشک، زعفران و دارچین تأثیر تقویتی‌شون رو بیشتر می‌کنه.
زیاده‌روی در مصرف گوشت قرمز ممکنه باعث التهاب بشه، پس تعادل مهمه.

گوشت گوسفند معمولاً تردتر از گوشت گاو یا شتره، و این به دلایل زیر برمی‌گرده:
1. سن کمتر هنگام ذبح: گوسفندها معمولاً در سنین پایین‌تری نسبت به گاو یا شتر ذبح می‌شن. هرچه حیوان جوان‌تر باشه، گوشتش نرم‌تر و تردتره.

2. الیاف عضلانی نازک‌تر: بافت عضلات گوسفند ریزتر و لطیف‌تره، بنابراین بعد از پخت، تردتر احساس میشه.

3. چربی بین بافتی بیشتر (ماربلینگ): چربی‌های ظریف بین بافت‌های گوشت گوسفند کمک می‌کنن گوشت در حین پخت نرم و آبدار بمونه.

4. فعالیت بدنی کمتر نسبت به گاو یا شتر: گوسفند معمولاً نسبت به گاو و شتر عضلات درشت‌تر یا سخت‌تری نداره، چون فشار کاری کمتری روی عضلاتشه.


به همین دلایل، گوشت گوسفند به‌خصوص قسمت‌هایی مثل ران، سردست یا راسته، معمولاً بافت لطیف‌تری دارن و برای خورش، کباب و آبگوشت عالی‌ان.

علت چرب بودن گوشت شتر به چند عامل برمی‌گردد، ولی نکته جالب اینه که چربی گوشت شتر با چربی گوشت گاو یا گوسفند فرق داره و معمولاً سالم‌تره. دلایل اصلی چرب بودن گوشت شتر:
1. ذخیره چربی در بدن برای بقا: شتر در مناطق خشک زندگی می‌کنه و برای مقابله با کم‌آبی و کم‌غذایی، چربی زیادی در بدنش ذخیره می‌کنه. بخشی از این چربی در گوشتش هم دیده میشه.

2. سن شتر: شترهای مسن‌تر معمولاً چربی بیشتری در عضلات دارن. شترهای جوان‌تر گوشت نرم‌تر و کم‌چرب‌تری دارن.

3. نوع تغذیه: اگر شتر با تغذیه قوی و چرب پرورش پیدا کنه، گوشتش هم چرب‌تر میشه.

4. ساختار فیزیولوژیکی بدن شتر: برخلاف گاو یا گوسفند، شتر بخشی از چربی‌هاشو به‌صورت پراکنده در بافت‌های بدن نگه می‌داره، نه فقط در کوهان.


با این حال، چربی شتر نسبت به چربی گاو یا گوسفند، درصد اسیدهای چرب غیراشباع بیشتری داره که برای سلامت قلب و عروق مفیدتره.

بوی زُخم تخم‌مرغ معمولاً به دلایل زیر ایجاد می‌شود:
1. گوگرد موجود در سفیده: تخم‌مرغ سرشار از پروتئین‌هایی مثل آلبومین است که حاوی گوگرد هستند. وقتی تخم‌مرغ پخته می‌شود (به‌خصوص اگر زیاد جوشانده شود)، ترکیبات گوگردی آزاد می‌شوند و باعث بوی زُخم می‌شوند.

2. نگهداری طولانی یا نادرست: اگر تخم‌مرغ کهنه باشد یا در دمای نامناسب نگهداری شده باشد، ترکیباتی مثل سولفید هیدروژن در آن بیشتر تولید می‌شود که بوی بسیار تندی دارد.

3. تغذیه مرغ: اگر مرغ‌هایی که تخم گذاشتند، تغذیه‌ای با مواد حاوی گوگرد یا ماهی داشته باشند، تخم‌مرغ‌ها ممکن است بوی خاص و زُخمی پیدا کنند.

4. نیم‌پز بودن: گاهی هم وقتی تخم‌مرغ کاملاً نپخته باشه (مخصوصاً در املت یا نیمرو)، ترکیبات گوگردی بیشتر به مشام می‌رسن.

گوشت گوساله کم‌چربی است چون:
1. سن حیوان کمتر است: گوساله‌ها در سن پایین‌تر ذبح می‌شوند و بدن‌شان هنوز فرصت زیادی برای ذخیره چربی پیدا نکرده.

2. فعالیت بدنی بیشتر: گوساله‌ها نسبت به گاوهای مسن‌تر فعال‌ترند، که باعث میشه چربی کمتری در عضلاتشون تجمع پیدا کنه.

3. رژیم غذایی سبک‌تر: تغذیه گوساله معمولاً متعادل‌تر و سبک‌تر از گاوهای پروار شده است.


به همین دلایل، گوشت گوساله نسبت به گوشت گاو، رنگ روشن‌تر و چربی کمتری داره، و برای رژیم‌های غذایی کم‌چرب یا افراد با مشکلات قلبی توصیه میشه.

ماهی شیر طبع گرم دارد چون از دسته ماهی‌های چرب و پرانرژی است و در طب سنتی ایران، ویژگی‌های طبعی غذاها بر اساس تأثیرشان بر بدن (مانند افزایش حرارت یا رطوبت) سنجیده می‌شود. ماهی شیر به‌دلیل این موارد طبع گرم دارد:
1. چربی بالا: ماهی‌های چرب معمولاً طبع گرم‌تری نسبت به ماهی‌های خشک یا کم‌چرب دارند.

2. منطقه زیست: ماهی شیر معمولاً در آب‌های گرم جنوب ایران (خلیج فارس و دریای عمان) زندگی می‌کند. طبق طب سنتی، موجودات این مناطق، طبع گرم‌تری دارند.

3. پروتئین و انرژی زیاد: این نوع ماهی به‌خاطر ارزش غذایی بالا، انرژی زیادی به بدن می‌دهد، که در طب سنتی، به معنای گرم‌تر شدن بدن تلقی می‌شود.

4. عدم ایجاد سردی: برخلاف برخی ماهی‌ها که باعث رخوت یا سردی مزاج می‌شوند، ماهی شیر معمولاً چنین اثری ندارد.

اصطلاح "زرد کهربایی" وقتی برای گوشت مرغ استفاده می‌شه، معمولاً به رنگ چربی یا پوست مرغ اشاره داره، نه خود گوشت. این رنگ ممکنه به چند دلیل ظاهر بشه:
دلایل رنگ زرد کهربایی در مرغ:
1. نوع تغذیه مرغ:مرغ‌هایی که از ذرت، گلوتن ذرت، یونجه، یا گیاهان زردرنگ تغذیه می‌کنن، چربی و پوستشون زرد کهربایی می‌شه.

2. مرغ‌های بومی یا محلی:این نوع مرغ‌ها به دلیل رژیم غذایی طبیعی‌تر، اغلب رنگ زردتری در چربی و پوست دارن نسبت به مرغ‌های پرورشی صنعتی.

3. وجود رنگ‌دانه‌های طبیعی (مثل گزانتوفیل):این رنگ‌دانه‌ها در خوراک مرغ وجود دارن و در پوست و چربی تجمع پیدا می‌کنن، بدون اینکه ضرری داشته باشن.

4. سن مرغ:مرغ‌های مسن‌تر ممکنه چربی زردتری داشته باشن نسبت به مرغ‌های جوان.



---
آیا خطرناک است؟
نه، رنگ زرد کهربایی نشانه فساد یا مشکل نیست؛ بلکه معمولاً نشونه طبیعی بودن رژیم غذایی یا نژاد خاص مرغه. فقط باید مطمئن بود که بوی غیرعادی یا علائم فساد نداشته باشه.

نگ قرمز گوشت به دلیل وجود میوگلوبین (Myoglobin) است؛ پروتئینی که در سلول‌های ماهیچه‌ای وجود دارد و نقش ذخیره و حمل اکسیژن را دارد.
وقتی گوشت تازه است و با اکسیژن در تماس قرار می‌گیرد، میوگلوبین به شکلی درمی‌آید که رنگ قرمز روشن یا گیلاسی ایجاد می‌کند. چند نکته در مورد این رنگ:
گوشت گاو و گوسفند چون میوگلوبین بیشتری دارند، قرمزتر هستند.
گوشت مرغ یا ماهی رنگ روشن‌تری دارند چون میوگلوبین کمتر دارند.
وقتی گوشت پخته می‌شود، رنگش به خاکستری-قهوه‌ای تغییر می‌کند چون ساختار میوگلوبین تغییر می‌کنه.
اگر گوشت مدت زیادی در فریزر یا یخچال بماند، ممکنه رنگ آن تیره‌تر یا قهوه‌ای شود، اما لزوماً خراب نشده.